Skólablaðið - 01.07.1912, Page 2

98
SKOLABLAÐIÐ
anna sjálfra, því að eigi er mjög mikill vandi að koma sér
upp plöntusafni. En það getur Iíka stafað af því, að mönnum
kunni að ganga illa að nafngreina plönturnar sjálfum, og hafi
þá ekki til annara að flýja. Væri því mjög sanngjarnt að mínu
áliti, að yfirstjórn kennslumálanna semdi við grasafræðingana
Stefán Stefánsson skólameistara á Akureyri og dr. Helga Jónsson
í Reykjavík um að nafngreina plöntusöfn fyrir kennara. En
fyrir það ætti Iandsjóður að greiða þeim hæfilega borgun. Eg
lít svo á, að kennaranna sé að safna og fergja plöntur lianda
skóluntmi sínum, en Iandsjóðs sé að borga »hina vísindalegu
hjálp». Eg vil nota tækiíærið til að minna stéttarsystkin mín á,
að safna plöntum þegar í sumar, og þótt þeim ef til vill gangi
illa að nafngreina þær sjálfum, þá verður ætíð einhver til að
hjálpa þeim, sem hjálpar sér sjálfur. Annars ætti ekki að þurfa
að minna á þetta, því menn muaa að líkindum eftir stríðinu í
vetur, þegar þeir voru að troða . grasafræðinni í blessuð litlu
börnin í skammdegishríðunum og höfðu enga plöntu til að sýna
þeim, — hvorki lifandi né þurkaða ? Fýsir kennarastéttina að
endurtaka þau Hjaðningavíg?
Þá kem eg að dýrafræðinni. Þar stendur öðruvísi á. Að
troða upp fuglahami og sitja þá upp er allmikill vandi. Sömu-
leiðis að tengja saman beingrindur og taka ýms dýrafræðisleg
»præparöt«. Til þess þarf Ieiðbeiningu eða kenslu. En enginn
efi er á því, að með góðri tilsögn yrðu kennarar eigi mjög
lengi að læra það. Og ef þeir kunna það, þá efast eg eigi
heldur um, að margir þeirra myndu vera fúsir til að vinna að
því, að koma upp ofurlitlu dýrafræðis safni við skólann sinn.
Eða hví skyldi sláttumaðuriun ekki hafa manndóm í sér til að
brýna ljáinn, ef hann bítur ekki? Hér stendur á öðru, og úr
því verður hið opinbera að bæta: Enginn maður mér vitanlega,
er til í landinu, sem fær sé um að kenna þetta. — Landsjóður
ætti að veita einum kennara styrk til að læra það, — til að læra
að setja upp fugla, tengja saman beinagrindur o. s. frv. — Síðan
ætti sá kennari að kenna öðrum það, að minsta kosti á vOrnáms-
skeiði Kennaraskólans. Sömuleiðis ætti styrkþeginn að kynna
sér fyrirkoinulag slíkra safna erlendis og láta hérlendum kenn-
urum allar leiðbeiningar þar að lútandi í té —