Skólablaðið - 01.01.1914, Síða 5

SKÓLABLAÐIÐ
5
an hefur sýnt að í skóla verður aldrei kent til hlítar að tala
útlend mál, ekki síst þar sem mörg mál eru kend samtímis;
þau spilla hvert fyrir öðru. Ýmsaraðrar ástæðureru til þess,
en of langt yrði að skýra þær. Skólinn verður að láta sér
nægja að gefa nemendunum góðan grundvöll, er þeir geti
bygt á víðtækari leikni síðarmeir, ef á þarf að halda. En þeir
eru ekki ýkja margir, sem á því þurfa að halda að geta talað
útlend mál, Enn er það og ekki síst, að engin veruleg
mentun er í því fólgin. Miklu mikílsverðara er það, að
nemendur læri sem best að hagnýta sér rétdlega bókmentir
útlendra þjóða, lesa þær með nákvæmni og glöggum skiln-
ingi. Á þá hlið málakenslunnar á að leggja aðaláherlsuna í
almennum mentaskóla.
Böái'. Krisijánsson.
H!jómbæ-tir.
____ Frli
Reykjavík 19. október 1913.
Kæri landlæknir!
Eg bið yður að fyrirgefa, hve lengi hefur dregist að senda
handritið aftur, en það er af því, að mig langaði til að átta mig
ofurlítið á þessu framburðarmáli. Eg hef aldrei hugsað um það
fyr, þó skömm sé frá að segja. Og hverjum ætti þó að vera
það mál sjálfsagðara umhugsunarefni en okkur, sem erum að
fást við söng og söngkenslu? En það hefur verið hljótt urn það
fram að þessu. Jú, framburð á i og u, e og ö hafa menn talað
um, en það er alt og sumt.
Það er m ir orðið alveg ijóst, að sú íramburðarbreyting, sem
þér stefnið að, er til stórmikilla bóta. Og það er að minsta
kosti alveg áreiöaniegt, að ef hún kæmist á, þá yrði íslenskan
hið ákjósanlegasta söngmál. Hvort það væri t. d. ekki hagur í
því fyrir söngmenn, að losna við ddl eða ddn, eða annað af
því dóti, sem keflar|þá f söngnum ! Eða j, — kjyrkingshljóð
úr kisubarka . . . Það keinur ekki alténd jafnvel niður j eins
og í þessu orði !