Skólablaðið - 01.11.1916, Síða 6

i66
SKÓLABLAÐIÐ
gripsmikla skólamentun. Eg vil vekja athygli ykkar á því
þegar í upphafi, hvaö okkur er markaSur naumur timi, og
hversu áríðandi þaS þess vegna er aS við notum hann vel og
rækilega. Eg vara ykkur viS þeirri hálu braut, sem mörgum
hefur oröið að falli, aS slá of slöku viS námiS framan af
meS þeirri hugsun á bak viS eyraS aS vinna þaS upp síSar.
ÞaS hefnir sín áreiSanlega, eins og allur skortur á skyldurækni
og sjálfsafneitun. ÞaS verSur æfinlega því þyngra aS leggja á
sig og gera skyldu sína sem þvi hefur veriS skotiS á lengri
frest. „ÞaS er dýrt fyrsta spori5“, segir frakkneskt máltæki.
Fyrsta sporiS á glapstigu kostar stundum gæfu heillar æfi.
Auk þess ríSur einna mest á því í öllu námi, aS leggja vel
fyrstu undirstöSuna; ef þaS er illa gert eSa sviksamlega, þá
riSar alt til falls, sem síSar er bætt viS. ÞiS muniS ef til vill
vísurnar, sem Brynjúlfur hinn spaki frá Minnanúpi kvaS um
eina línu í skrifbók drengs. Af þvi aS stafirnir voru of gisnir
í fyrra hlutanum, urSu þeir aS vera of þéttir í síSari hlut-
anum, til þess aS í linuna kæmist alt, sem í henni átti aS
vera. Þar hefndi þaS sín aS fara ósparlega meS rúmiS framan
af, en sama máli gegnir aS fara ósparlega meS tímann; þvi
ríSur á aS sníSa sér stakkinn hæfilegan þegar í byrjun: skjóta
eigi á frest vinnunni, sem ætluS er deginum í dag, til morgun-
dagsins; honum er nóg vinna ætluS líka. Eg veit, aS eigi er
þarflaust aS minna á þetta, og vona, aS þaS verSi ekki heldur
árangurslaust. Enda munduS þiS fátt geta lært í skólanum,
sem hollara væri og meira vert, en aS fara vel meS tímann.
Hér í Rvík er margt, sem hætt er viS aS glepji fyrir ykkur og
dragi hugann frá náminu, margt, sem freistar til gjálífis og
nautna, og er ef til vill því hættulegra sem þaS er meira ný-
næmi mörgum ykkar, sem komiS hingaS í fyrsta sinn. Jafn-
vel fjölmenniS eitt saman verSur oft i fyrstu til aS glepja
fyrir þeim, er úr fásinninu kemur, svo aS hann nýtur sín ver
en ella. Eg vil alls ekki meina ykkur aS njóta i hófi góSra
skemtana, sem hér er kostur á, en einungis gefa ykkur þaS
ráS, aS láta skyldustörfin jafnan sitja í fyrirrúmi. ÞiS skuluS
sanna, aS þaS er gæfuvegur, og besta ráSiS til aS gera lífiB
ánægjulegt og skemtilegt, þegar öllu er á botninn hvolft. Eg
veit, aS þaS er til mikils mælst, en óska vildi eg þess samt, aS