Sovétvinurinn - 01.01.1937, Blaðsíða 7

[Sovétríkin 20 ára]
félag, sem byggir tilveru sina á stéttamismun og
kúgun manns við mann, setur stimpil sinn á þegna
sína, jafnvel á þá, sem liata arðránið og berjast
fyrir afnámi þess, hvað þá liina.
Verkalýðurinn og bændurnir böfðu sigrað í vopn-
aðri baráttu stéttanna. Nú hófst barátta sigurvegar-
anna við náttúruna, sem ekki reyndist gjöful binni
nýju valdastétt fyrst í stað, og áframhaldandi l>ar-
átta hinna framsæknustu — vökumannanna — við
mannlega tregðu, arfinn frá auðvaldsskipulaginu.
Sú barátta krefst ekki síður stefnufestu og þarfnast
ekki minni herkænsku heldur en hin grimma vopn-
aða styrjöld. Það er ekki nóg að vera sannfærður
um réttmæti hlutanna, þeir sem eiga að framkvæma
þá, verða að vera sömu skoðunar. Og þó að hænd-
urnir hefðu fyrirfram þá skoðun, að hið eina, sem
þá vanhagaði um, væri dálítið land, sem þeir gætu
kallað sitt eigið, og þá myndi þeim veitast allt
annað að auki, þá komust þeir smám saman að
raun um yfirburði samyrkjuhúskajiarins. Fvrst i
stað mættu þeir tilraunum i þá átt með tortryggni
og jafnvel fjandskap, enda var óspart alið á slík-
um hneigðum af kúlökkunum gömlu, sem hugðust
með þvi eina móti endurreisa sitt forna vcldi, ef
hin nýja valdastétt, verkalýðurinn og bændurnir,
reyndust ekki færir um að finna ]>ví þjóðfélagi
stað í veruleikanum, sem fullnægði kröfum fólks-
ins um frelsi og velmegun. Og hændurnir fengu
vilja sinn. Ríkisvaldið gat hvorki né vildi þvinga
þá til samyrkju. Byltingin hafði unnizt fvrir sam-
eiginlega haráttu verkamanna og bænda — hið
nýja sósíalistíska ríki bvggði tilveru sína á sam-
r:»" 'ígrinnn
starfi þessara stétta. Verkalýðurinn sá að vísu vf-
irburði samyrkjubúskaparins fram yfir sérhokrið
— og var sannfærður um, að það væru þeir fram-
leiðsluliættir einir, sem gætu uppfylt kröfur tím-
anna. En livað um það — bændurnir fengu að ráða,
enda þótt það kostaði all-verulegar fórnir af hendi
verkalýðsins. Það var meðal annars í þessu atriði,
sem Lenin og Trotzkv voru ósammála. Lenin ráð-
lagði þann kostinn, sem upp var tekinn, tilslökun,
í trausti þess að verkalýðurinn væri nógu skiln-
ingsgóður og framsýnn til þess að geta fært þær
fórnir, er til þurftu, — Trotsky aftur á móti vildi
spenna bogann hærra, krefjast fórna þá þegar af
hendi hændanna með því markmiði, að koma á
þá strax heimshyltingu. Það er varla nokkur vafi
á því, að boginn hefði hrostið í höndum honum,
ef hann liefði fengið ráðrúm til að framkvæma
æfintýri sitt — og byltingin rússneska þar með far-
ið sömu hörmungarleiðina eins og sú ungverska
og þýzka um svipað levti. Hin leiðin var tekin.
Bændur fengu sinn fulla ákvörðunarrétt um lifn-
aðarháttu og skipun sinna mála og nú hefst
merkilegur reynslutími i sögu rússnesku bændanna,
þegar þeir voru að þreifa sig áfram um nýjar að-
ferðir. En þessi þróun gekk ekki þrautalaust fyrir
sig, það var engin hein og jöfn stefna fram á við,
heldur í ótal sveiflum aftur og' fram, enda þótt
meginstrauminn hæri stöðugt áfram. Lengi vel voru
vonir kúlakkanna og afturhaldsins yfirleitt tengd-
ar við bændurna. Menn áttu lengi vel svo bágt með
að trúa því um bændurna, að þeir afneituðu sínu
eðli (!) og gengi holsévikunum á hönd! Saga rúss-
Heilsuhæli í Sotsji, eign þjóSfulltrúa-
ráðs landbúnaðarins. Beztu starfsmenn
samyrkjubúskaparins fá þar ókeypis dvöl
og læknishjálp.
7