Alþýðublaðið - 18.05.1965, Page 15

Skaði
■ ■ ■
Framhald af 7. síðu.
Gestur Pálsson vann hins veg-
ar afdráttarlausan sigur í hlut-
verki Iils. 111 er liinn eini sem
tekur breytingu í leiknum, fer
raunverulegan þróunarferil; hann
kemur í lokin eldskírður úr mar-
tröð leiksins. Raunsæilegur túlk-
unarmáti hæfir vel þessu hlut-
verki: Gqstur lýsti skilmerkilega
líkamlegri hrörnun Ills og ræfil-
. dómi í upphafi, angist hans, þeg-
ar honum verður l.ióst hver ógn
vofir yfir honum, sér samborgara
sína láta hægt og hægt undan
freistingunni a.ð fórna honum. En
hæst reis leikur hans í lokin,
þegar 111 hefur gengist undir ör-
lög sín. Þá tjáði hver andlits-
dráttur, hvert svipbrigði leikarans
heiðrikju. frið, mannlega reisn
mitt í niðurlægingunni.
★ EINI’ELDNI - ALVAKA.
Fólkið í Giillen tekur ekki
breytingum: það bregzt við at-
burðum samkvæmt óbreytanlegu
eðli sínu. Ekki af illvilja heldur
mannlegum veikleika. Haraldur
Björnsson komst langlengst í lýs-
ingu heimamanna í Giillen: boi’g-
arstjóri hans var hárrétt per-
. sónugerving þeirrar mennsku ó-
mennsku sem er umgerð leiksins.
Því miður var hann einn bæjar-
manna um þetta; en hann hefði
ásamt Gesti og Regínu átt heima
.í miklu betri sýningu leiksins.
Arnar .Tónsson gerði þremur eig-
• inmönnum frú Zachanassian dá-
snotur skil. Blindingjar þeirra
Borgars Garðarssonar og Sig-
mundar Arnar Arngrímssonar
voru furðu afkáralegir en vöktu
engan hroll; með einhverju mótl
minntu þeir mig helzt á dvergana
í Almansor kóngssyni; þeir fé-
lagar kunnu engin tök á frétta-
mönnunum í síðasta 'þætti. Sama
má segja um aðra nýlíða í sýn-
ingunni sem mjög mótuðu svip
hennar. En skylt er að geta þess 1
,að prestur Jóhanns Pálssonar er
þrátt fyrir allt hið markverðasta i
sem undirritaður hefur séð til
leikarans.
Hér er ekki ætlunin að reyna
til við neina frekari útleggingu
Diirrenmatts. En vert er að benda
á það hversu einföld frumefni
liann notar til leikia sinna: bæði
Heimsóknin og Eðlisfræðingarhir
byggja á reyfarasögum sem sviðs
list Diirrenmatts hefur í æðra
veldi: þau eru leikhúsverk fyrst
og síðast. í eftirmála við Heim-
sókn gömlu konunnar, þar sem
eru dvrmætar vísbendingar til
skilnings á leiknum, leggur
Diirrenmatt mest upp úr ein-
faldri, eðlilegri túlkun hans, þar
sem skop hans misfarist ekki. —
Ekkert skaðar þennan gamanleik
sem endar sorglega melr en graf-
aralvara, segir hann, — tierischer
Ernst. Þann skaða hreppti Leik-
félag Reykjavíkur. Að honum
stuðlaði í senn ófullnægjandi
leikstjórn og liðskostur sýningar-
innar.
Þýðing Halldórs Stefánssonar
heyrðist mér bókleg og alls ekki
hnökralaus; heiti leiksins er
fyrsta ambaga hennar. Og leik-
mynd Magnúsar Pálssonar virðist
tómur misskilningur: þessi leikur
gerist ekki í ..absúrdum” rusla-
garði heldur smábæ sem er lýst
lausdreginni, en raunsæilegri lýs-
Madeleine Robinson í hlutverki frú Grubach.
Stórmynd 0. Welles í Bæjarbíói
m
BÆJARBÍÓ hefur inn
an skamms sýningar á
myndinni „The Trial“,
sem gerð er af snillingn
um Orson Welles, sem
jafnframt leikur í henni
'Vðalleikarinn er Anthony
Perkins og með honum
þær Jeanne Moreau,
Romy Schneider, El-a
Ma-rtinelli o.fl. Myndin
er gerð eftir sögu tékkn
eska rithöfundarins
Franz Kafka. Hann skrif
aði bókina um 1920 og
lýsir hún skoðunum
hans á réttlæti framtíð
arinnar. „The Trial“ er
mikið umtöluð mynd
sem hlotið hefur mis-
jafna dóma. Þó eru
flestir sammála um á-
gæ*i hennar. Efnið er
stórbrotið og endirinn
andi boðskap- Sumir
flytur með sér ógnvekj
gapirýnendur segja'
myndina eina þá efnis
mestu, sem þeir hafa
nokkurn tíma séð, og á-
deilan (eða niðurstaða
Kafkas) sé hvöss og eigi
erindi til allra. Welles
flytur sjálfur formála
þar sem hann segir:
— Fyrir framan dyr
réttarins stendur vörður
Maður kemur til hans
og vill komast fyrir rétt
inn, en vörðurinn getur
ekki hleypt honum inn.
Getur hann komist inn
seinna?
Kannski segir vörðurinn
Maðurinn reynir að
kíkja gegnum dyrnar.
Hann hafði alltaf heyrt
að hver sem vildi gæti
gengið fyrir réttinn-
Reyndu ekki að kom
ast inn án míns leyfis
segir vörðurinn. Ég hef
vald þó að ég sé lægst
settur af vörðunum. Verð
irnir við salina inn af
þessum eru hver öðrum
voldugri. Maðurinn sezt
niður við dyrnar og þar
bíður hann. Hann bíð
ur í mörg ár- Hann gef
ur frá sér allar eigur
sínar í von um að múta
verðinum. En hann segir
Ég tek aðeins á móti
þessu svo að þér finnist
þú hafa reynt allt sem
hægt var. Með bið sinni
Sendið okkur myndir
ðf danshljómsveitum
í Reykjavík og reyndar á landinu öllu, eru marg-
ar hljómsveitir sem eru lítt þekktar. Við viljum
gjarnan sjá andlitin á þeim sem flestum, og biðjum
því hér með allar dægurlagahljómsveitir — þekkt-
ar eða óþekktar — að senda okkur myndir af sér.
Með myndunum væri gott að fá upplýsingar um
hvaða hljóðfæri er leikið á, og að sjálfsögðu nöfn
allra hljómsveitarmeðlimanna. Þáttur þessi birtist
á hverjum degi, svo að við lofum því að birta allar
myndir sem okkur eru sendar.
Anthony Parkins í hlutverki Joseph K.
nn
tt

kvikmyndir

skemmtanir
dœgurlög ofl.
-öll hin löngu ár hefur
maðurinn meira að
segja kynnzt flónum f
pelskraga varðarins. Og
þegar hann verður gan»
all og gengur í barndómr’
biður hann flærnar um,
að fá vörðinn til að
hleypa hohum inn- Sjón-
hans hefur daprast.
Samt skynjar hann geisl
ana frá dyrum réttarina
Og nú áður en hann deyr
felst m reynsla hans I
einni spurningu. Hann
veifar verðinum til sfn
Þú ert óþreytandi segir
vörðurinn, hvað vilt
nú? Maðurinn segir: AU
ir reyna að njóta rétt
lætis. Hvers vegna hafa
þá eijgir aðrir komið
að þessum dyrum í 511
þessi ár? Heyrn hans er
léleg svo að vörðurinn
hrópar í eyru hans: Eng
inn -annar en þú gætf
hafa komizt inn um þesa
ar dyr. Þær voru ein
göngu ætlaðar fyrir þig<
Og nú loka ég þeim-
Þessi saga felst í bólC
Franz Kafka ,,The Trí-
al“ (Réttarhöldin). Röle
frásagnarinnar eru eina
og rök i draumi — f
martröð. Við erum Bll
ákærð. Ré4tarhöldin yt-1
ir gamla manninum ern'
réttarhöld yfir mannkyn
inu“ [.
ingu. Leikurinn greinir, meðal
annars, frá viðreisn hans, frá
velferðinni í Gullen, bæði í mynd
og máli. — Ó.J.
Kraftaverk . . .
Framhalð. al 16. slðu.
út í loftið og dreypti á hinu-
Þjónninn veitti þessu háttalagi
mannsins eftirtekt og undraðist
það stórum- Viku síðar kom mað
urinn afur og gerði nákvæmlega
það sama: pantaði tvö glös af
asna, drakk úr þeim til skiptis
og tau4aði skál öðru hvoru. Þjónn
inn stóðst nú ekki lengur mátið og
spurði hvað þetta ætti eiginlega
að þýða. Maðurinn kvaðst eiga
góðgn vin, sem nú væri staddur
erlendi-, og hefðu þeir bundizt
fastmælum um að hafa þann hátt
inn á einu sinni í viku, hvor í
sínu landi. — Mörgum vikum
síðar, þegar maðurinn var orðinn
fastur gestur á Naustinu og flest
r vissu hvernig í pottinn var
búið, kemur hann og pantar ekki
nema eitt glas.
— Er vinur þinn kominn heim
spurði þjónninn.
— Nei, svaraði hann og var
skelfing fýldur á svipinn-
— Hvað hefur þá komið fyrir?
— Æ, svaraði han og stundi
þungan. — Ég var hjá lækninum
og hann bannaði mér að drekka.
Ég hef lengi vitað að kvenfólk
ber ekki minnsta skynbragð á
kímni, en hins vegar fæ ég varla
lýst vonbrigðum mínum yfir við
brögðum kerlu minnar- Henni
stökk ekki bros á vör, heldur
sagði hún með ísköldum hreim
í röddinni:
— Alltaf þurfa þessir brandar
'ar þínii- að vera um helvítis
brennivínið!
Nú fór kraftaverkunum heldur
be‘ur að fækka. Skömmu eftir
hin grimmilegu örlög bezta brand
:ara í heimi, Þurftum við endilega
að mæta aðaPkvísunni á skrif
•stofunni. Ég tók virðulega ofan
og brosti.
— Hvaðan þekkirðu þessa,
spurði kerla.
— Æ, maður kynnist svo mörgu
kvenfólki í viðskiptalífinu.
Kerla þagði um stund, en
spurði síðan ísmeygilega:
— Átt þú viðskipti við hana
eða hún við þig?
Stemmningin var fokin út í veð
ur og vind. Sunnudagssólin í bless
aðri sálinni minni var endanlega
fyrir bí, og grá hversdagsþokan
lagðist yfir allt- . . •
Siannes á horninu
Framhald af 2. síðu
þjóðir skilja hana ekki. — Og
hvaðan kemur höfundi sú speki,
að eftir breytinguna muni fólk
aka „miklu varlegar en ella“.
ÞETTA ER HREINLEGA ósk-
hyggja mannsins en engin rök
Hitt er líklegra, að breytingin
kosti mörg mannslíf. Enginn get
ur áætlað hvað margir mundu
farast vegna umferðarslysa fyrsta
árið eftir breytinguna. Ég teldl-
þjóðina sleppa vel, ef dauðaslya
in yrðu ekki fleiri en 50, en
þau gætu orðið himdrað.
ÉG SEGI ÞVÍ MEÐ ÞÉR: Hægrl
handar akstur hér er fárinna. Og
ég vil segja lireinn glæpur, sem
kostar þó ríkið um 50 milljónir
kr. Allir sem eru á móti „fásinn
unni,“ ættu að sameinast og kveða!
niður þennan andstyggilega draug*
Bifreifia- ^
eiöendur 1
Sprautum, málum auglýsingaf
á bifreKSar.
Trefjaplast-viðgerðir. hljóð-
einangrun.
BlLASPRADTHN 1
JÓNS MAGNÚSSONAB 1
Réttarholti v/Sosraveg ’
Síini 11618.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 18. maí 1965 JJj"