Alþýðublaðið - 10.07.1965, Qupperneq 7

FClLK Á
FJÖLLUM
í GREIN þessari, sem fjallar um fjallgöngur og
óbyggðaferðir, kemur það m. a. fram, að reyndir norsi
ir f jallamenn telja hámark bakpokaþyngdar fyrir stálf
uð börn 6 kíló, kvenfóllc 8 kíló og karlmenn 12 kíló
Greinin á erindi til allra, sem unna fjöllum og fagurri
náttúru.
SAGT HEFUR VERIÐ, að sá sem
legrgrja vill stund á fjallgöngur,
verði að sætta sig við fernt:
A) Að iþola áieynslu, líkamleg
óþægindi, náttúru einveru og
snögg og mikil veðrabrigði.
B) Að vera án nútíma þæginda
blaða, síma og vélakosts.
C) Að taka því sem að höndum
ber með hugrekki og léttíyndi-
D) Að þurfa að gera áreiðanleg
ar áætlanir, útbúa sig vel, nota
heilbrigða skynsemi og umhugsun
og afla sér ákveðinnar vitneskju
fyrirfram-
Þetta kemur manni til að hug
leiða það, hví í ósköpunum ís
lendingar — þessi mikla fjalla
þjóð og náttúrudýrkendur — geri
ekki meira af því að sumar— og
reyndar líka að vetrarlagi að
ganga á fjöll. Við höfum nóg af
fallegum fjöllum hér en það er
eins og okkur skorti vilja og áræði
til að kynnast þeirri miklu feg
urð, sem þau búa yíir og þeirri
ánægju, sem fjallgöngur hafa upp
á að bjóða, svo að ekki sé nú
minnzt á hollustu þeirra fyrir lik
amlega heilsu manna.
Hvernig væri nú að venia svo
sem einu sumarfríi til að ganga
á fjöfl í stað þess að æða eitthvað
út í heim í langri leit yfir
skammt? Skyldu ekki slíltir sum
ardagar skilja eftir sig einhverj
ar þær endurminningar, sem vert
er að geyma í hugskotinu un
langa framtíð.
Víða erlendis er þessi merkj
íþrótt í miklum metum og enginr
þykir maður með mönnum nema
hann hafi einhverntíma klifið
fjöll — og það fleiri en eitt —
og þaj- eru flestar1 fjallshlíðar
þaktar allskyns verzlunum, sem
verzla með ferðaútbúnað svo og
greiðasölustöðum og tilheyrandi.
Þetta á við t. d. víða í Þýzkalandi,
Austurríki og Sviss og sumstaðar
; Noregi en öðru máli gegnir um
lönd eins og t.d. Lappland og ís
land, þar sem vissara er að búa
sig út með nesti og nýja skó áður
en lagt er á fjöll, því að þar er
lítinn viðurgjörning að fá.
Þessi síða er helguð íslenzk-'
um fjallamönn.um og gefum við
þeim eftirfarandi ráðleggingar,
er ef til vill geta orðið að ein
hverju liði og eins örvað áhuga
þeirra fyrir fjöllum og fjalígöng-
um, sem hingað til hafa haldið sig
við sléttlendið.
í lengri fjallgöngur er nauð
synlegt að hafa hlýja peysu, storm
jakka og hlýja vettlinga. Hvört
þörf er á húfu og trefli fer eftir
því, hvort störmjákkinn eða treyj
an er með hettu og peysan með
kraga, sem hægt er að rúlla upp.
Einnig er rétt að hafa með sér
einhverskonar regnfrakka og hlý
náttföt eða náttbol.
Hvað buxur snertir er heppi
legast að vera í hnjásíðum buxuni
en þá jafnframt sportsokkum.
Gott er að hafa sundskýlu í hand
raðanum, ef sól er á lofti en til
lengri ferðalaga er ætíð þörf á a-
m. k. íveggja buxna og 2 skyrtna
(heizt ullarskyrtna) svo og góðr
ar peysu-
Merin ættu að ganga í annarri
skyrtunni Csvitaskyrtunni) en
geyma hina þangað til komið er í
■áfangastað og grípa þá til hinnar.
Þar er líka gott að fá sér bað áð
ur og hengja ferðafötin til þerris
ef kostur er á að þvo þau eða alla
vega til að lofta úr þeim. Á ferð
um sem þessum er bezt að vera í
.nærbolum með rúnuðum hálsi og
stuttum ermum.
í fjallgöngum er sjálfsagt að
.bera á sér pappírsvasaklúta, en
þeir eru — svo sem öllum má vera
ljóst- nauðsynlegur þrifnaðar
vörður á ferðalögum úti í náttúr.
unni og geta komið sér vel á fleiri
en einn hátt.
Hver sá er velur sér bakpoka,
'ætti að hafa hann langari og mjó
Kaffisuða í hver á fjöllum uppi.
Undir Hattveri í Jökulgiii.
an. Þær gerðir þeirra, sem eru
bi'eiðar að neðan en mjókka upp
eru óæskilegar óg ætti eiginlega
að banna. Þar hleðst allt ; botn
inn og ómögulegt verður að skapa
þyngd þeirri, er á bakinu hvílir
nokkurt jafnvægi- Léttu Iilutina
skal 8reyma í botninum en þá
þungu efst- En jafnframt verður
að sjálfsögðu að gæta þess, að
þeir hlutir, sem oft verður ;ið
gripa til, séu þar sem auðvelt
er að ná til þeirra. Það getur
tekið á taugarnar, að þurfa að
tæma bakpokann sinn í ausandi
rigningu vegna-þess, að regnfrakk
inn er á botni lians.
Þegar menn ákveða þunga far
angur síns til fjallaferða er á
gætt að hafa eVdhúsvogina með
í leiknum. Þegar fólk er komið
upp í 8—12 kílóa þunga er nauð
synlegt (allt eftir aldri, kyni og að
stæðum) að taka innihaldið til
nákvæmrar athugunar; að pakka
í bakpoka er nefnilega alveg sér
stök- kúnst. Viff höfum heyrt að
norskir fjalla^enn telji 6 kílóa
þungan bakpoka algjört hámark
fyrir stálpuð börn, 8 kíló fyrir kon
ur og 12 kíló fyrir karlmenn. Sví
hafa ekki eins nákvæmar töl
ur yfir þessa hluti. Og í Lapp
landi er þunginn yfirleitt miklu
meiri. Fyrir meðalmanneskju mun
hæfileg bakpokaþyngd því ekki
fara mikið yfir 10 kíló.
Danskir og norskir fjallamenn
hafa iðulega með sér 15—20 m-
nælonreipi, sfem þeir telja vel
þyngdar sinnar- Reipið get
orðið að gagni á margan hátt
dæmis við að fara yfir fljót og
klífa hámra og þegar farið
er yfir mjóar en haldkusar brýr-
Sumir bæta því og við, að í fjalia
ferðir geti verið heníúgt að taka
glæpasögur, baðkápur og ef til
vill transistortæki, — en hætt
er við að þá muni innihald pok
ans þyrigjast ískyggilega.
Að lokum birtum við hér lista
yfir þá hluti, sem sérhver fjalla
maður ætti að hafa með sér áður
en hann gengur til móts við sól
og ský.
1. stormjakki, 2. ullarskyrta, 3.
hnjábuxur, 4. peysa, 5. stuttbux
ur, 6- náttföt, sokkar sportsokkar,
nærföt, pappírsvasakkitar, 7- sápa
tannkrem, og mál, 8. leiðarvísir,
kort, áttaviti og flauta, 9. plast
pokar, 10. regnfrakki( 11. e.t.v.
nælonreipi, 12- slíðrahnífur, 13-
bakpokj, 14. stígvél og gönguskói’,
15. húfa, 16. vettlingar, og síðast
en ekki sízt 17. tjald og prímus-
Samkvæmt lauslegri áætlun er
blaðið hefur gert í samráði við
eina þekktustu ferðavöruverzlum
borgarinnar á því, hvað það mundii
kosta að dubba fullvaxinii borgar>a»-
upp í fjallamann með öllum út
búnaðj frá toppi til táar, taldist
okkur til að það mundi verða lítið*
undir 8 þúsund krónum. Og hvað
er það á móti rándýrri utanlands
ferð?
'OOOOOOOOOOOOOOO^
ÞEIiVI, sem hafa áhuga á
' f jöllum og fjallgöngum skal
ráðlagt að kynna sér bóklna
Fjallamenn eftir Guðm. Ein
arsson áður en. þeir leggja
á fjöll, en hún hefur að
geyma ýmislegan fróðleik,
sem getur orðið fjallafólki
að miklu gagni. Einnig má
í þessu sambandi benda á
Ferðahandbókina 4. útgáfu
anno 1965, með' meðfylgj
andi Iandakorti og fylgiriti
nm gönguleiðir eftir Sigur
jón Rsst vatnamæíingamann,
sem ér allra manna kunnug
astur á hálendi íslands- Sig
ur jó'i lýsir þar ýmsum helztu
fjöilum og f jallvegum lands
ins og skyldi enginn leggja
á íslenzk f jöil fyrr en hann
hefur kynnt sér þennan gagn
lega bækljng Sigurjóns. Upp
lýsingar um fjöll og fjalla
ferðir í sumar má einnig
fá hjá Ferðafélagi íslands,
og þess má jafnframt geta,
að þaff félag gengst á þessu $
sumri fyrir mörgum fjall
göngum á ýms þekkt fjöll
víffs vegar um landið-
5000000000000000
ALÞÝÐUBLABIÐ - 10. júlí 1965 J
t