Alþýðublaðið - 14.08.1965, Blaðsíða 10

" I Mr., Skemmtrferðir |
SÉ með skipum j
S Baltic lirie: g
S. Vín-Yalta-Vín. Með flugvél til Lúxemborgar og £
5 Vínar og frá Vin til Yalta með fijótaskipi eftir £
S Dóná með viðkomu í Bratisslava-Budapest-Bel- 55
S grad-T. Severin-Ruse-Djudrju-Galaz-Ismail og £5
g til Yalta við Svartahaf. Sömu Ieið til baka, Verið 53
=£ 3 daga á Yalta og stansað í hinum borgunum 53
part úr degi. Alls 14 daga ferð. Mjög heillandi og Sg
S£ skemmtileg ferð. Hljómsveit um borð í skipinu, 55
£5 ágætis aðbúnaður. Verð: 21.500 kr. á mann. 16 S3
g daga ferð. 3
gmmmmmmm
§ London — Kaupmannahöfn - Gauta- §
^ borg — Stokkhólmur — Hélsinki — Leningrad. ££
gS og til baka. 14 daga ferð. Vérð 13.400. Farið með 3
=5= skemmtiferðaskipum í júní-júlí-ágúst og október. 3
j5= á 12 tíaga fresti. Flogið til Lo.ndon og til baka g
j£ Rólegar ferðir um Norðursjó og Eystrasalt með S
fýrsta flokks skemmtiferðaskipi, höfð viðkoma í £5
SS fyrrnefndum borgum. Hægt að hafa viðdvöl eftir S
=5 þörf á útieið og heimleið í London S
mmmwmwmr
Marseilles — Genoa — Napoli =5
J — Pireaus — Istanbul Varna g
— Constanta — Odessa — Yalta S
V ^B^og Sochi. (Miðjarðarhaf og Svartahaf). S
Verð: 21. 500..00. Flogið til Parísar 1— Marseilles S
og farið með sketmmtiferðarskipi á .fyrrtalda staði. §
| 21. daga ferð.
Gdynia — Amarica line =
London — Las Palmas — Martinque — Nassau =
Miami — Curaco — Barbados — Londón. 17.1- E
22.2 1966 36 daga ferð. Verð frá 24.570.00-46.170 É
00. Flogið til London og til baka. Dvalið í 1 dag E
til 4 daga á hverjum stað. : _
(((((({((((((((({((((((((((((((((L
Kaupmannahöfn — London — Quebec — Montre ;
al. 18 dagar. Verð: 28170.00. í báðum tilfellum :
ferðast með M.s. Batory. Glæsilegt skemmti- =
ferðaskip. :
Upplýsingar veittar í ferðaskrifstofu vorrl E
LA N DSÖNt
___ FERBASKRIFSTOFA g
§ Skólavörðustíg 16, II. haað §
§ SÍMI 22890 BOX 465 REYKJAVÍK §
§7////////////;/////;/;;;;;;;;/;/;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;?;;;;;;);)))))»))))))))))))))))))))))))))^
SUJ
,i Pramhald af 7. síðu
þetta mál einkum að vekja áhuga
meðal ungs fólks á íslandi. Þá var
gerð ályktun um að vinna skyldi
' að því, að stefnt verði að því að á
fót rísi bandalagsríki Norður-
landa og Norðurlandaráði verði
• smám saman breytt í löggjafar-
samkundu. Þá var einnig gerð
samþykkt um að komið verði á fót
norrænni æskulýðsstofnun, og er
það í beinu sambandi við sam-
þykkt þá, sem getið er hér að
framan um aukinn stuðning við
æskulýðsstarfsemi á Norðurlönd-
unum. Síðast en ekki sízt var sam
'SMURSTÖÐIN
Sætúni 4 — Sími 16-2-27
Bíllinn er smurður fljótt og vel.
’ , Seljum allar teguiidir af smurolíu
t .«
þykkt að nauðsynlegt væri að
gera frekari ráðstafanir til að
vernda börn og unglinga frá of-
þjökun vegna vinnu. Loks má
telja, að samþykkt var að vinna
að samræmingu tómstundasvæða
vinnandi fólks á Norðurlöndun-
um.
Þessar voru þá helztu sam-
þykktir, sem gerðar voru. Vafa-
laust má ætla að þær, sem helzt
veki athygli hér, séu samþykkt-
irnar um samúð við Kúrda og
nauðsyn þess, að gert verði eitt-
hvað raunhæft til að vinna að
því að samtök unga fólksins á
Norðurlöndunum geti unnið meir
og betur saman en verið hefur til
þessa. — Stjórn æskulýðssam-
bandsins mun ræða öll þessi mál
á fundi sínum hér um næstu helgi
eins og annars staðar er frá skýrt
og verður vonandi nánar frá því
skýrt á næstu æskulýðssíðu.
Djáknarnir
Framhald af 6. síðu
— Eg, Charles Sims, talaði við
þá, sagði Sims síðar. — Þeir áttu
um tvennt að velja, annað hvort
að koma inn og haga sér eins
og siðaðir menn, eða hverfa á
braut.
Fundurinn hélt svo áfram, án
þess að nokkuð kæmi fyrir.
Hvltur maður var skotinn í ó-
eirðum f Louisiana. Tveir negrar
voru handteknir, og því er haldið
fram, að flokkur Sims hafi verið
hér að verki. Sims neitar þessu.
Sennilega á flokkur djákn
anna upphaf sitt í Jonesbore í
Louisiana, þar sem kom til kyn-
þáttaóeirða sl. vor. Amk. var þeg-
ar búið að stofna deíld í Quac-
hite 5. marz í vor og skömmu
síðar var deildin í Bogalusa
stofnuð.
Orðrómur er á kreiki um, að
djáknarnir hafi deildir um öll suð-
urríkin. Djáknarnir í Bogalusa
láta í það skína, að þeir hafi
deildir í Alabama og Mississippi.
Þá er sagt I Bogalusa, að til sé
kvennadeild, en um það vilja
djáknarnir ekkert segja.
Það er auðvelt að ná í byssur,
en hins vegar er það leyndar-
dómur livernig djáknarnir hafa
oeninga til að kaupa vopn fyrir.
Félagsskanurinn CORE, sem þó
er’ á móti vaidbeitingu, segist
hafa gott samband við djáknana.
Sims telur, að flokkur sinn hafi
verið notadrjúgur fyrir málstað
negranna.
— Tilvera okkar hefur haft
mikla þvðingu til þessa, segir
hann, Við höfum neytt þá til að
draga úr ofbeldisverkum um 90
%. Þeir hvítu eru hættir að aka
blóðidrifnum bílum sínum gegn-
'irn mótmælagöngur okkar.
Sims neitar öllum tengslum
milli flokks síns og svörtu mos-
lemanna.
— Eg segi það afdráttarlaust, að
ég hef jafnmikinn viðbjóð á
svörtu moslemunum eins og á
Ku Klux Klan. Eg trúi hvorki á
hvít eða svört yfirráð, aðeins á
iafnrétti.
Snurningu um, hvort allir
diáknar væru sömu skoðunar,
svaraði hann:
— Þeir verða að vera það.
Minningarorð
Framhald úr opnu.
honum þótti áfátt um framgang
þeirra málefna, sem hann barðist
fyrir, og lítið miðaði áfram til
sigurs í hugsjónabaráttunni. Svein-
björn var óvenjulega hreinskilinn
maður, sagði hug sinn allan hvort
sem það líkaði betur eða verr.
Hann hafði ógeð á öllu baktjalda-
makki, og kaus að koma framan
að andstæðingum sínum. Enda
þótt ekki þyki alltaf gott að sætta
sig við það sem hreinskilinn mað-
ur segir, þá var það nú svo, að
margir andstæðingar Sveinbjarn-
ar mátu hann mikils fyrir þennan
eiginleika, og sumir þeirra urðu
beztu vinir hans, þrátt fyrir ólíka
afstöðu til ýmissa mála.
Þegar Sveinbjörn hóf braut-
ryðjendastarf sitt í Verkalýðsfé-
l.agi Akraness, hafði hann tekið
þann sjúkdóm, er gerði hann ó-
vígan til allrar erfiðisvinnu, en
hann hafði lengst af stundað sjó-
inn á vélbátum og skútum, og
verið meðal annars vélstjóri um
skeið.
Það voru því ekki glæsileg ytri
lífsskilyrði er Sveinbjörn og fjöl-
skylda hans bjuggu við. Þá voru
engar almannatryggingar til í
landinu og heilsulaus verkamað-
ur með stóra fjölskyldu, hafði þá
litla möguleika til lífsafkomu, er
vinnuþrekið var ekki lengur fyrir
hendi. Því var það að allan þann
tíma sem baráttan fyrir tilveru
Verkalýðsfélags Akraness var sem
hörðust, og aðalþungi þeirrar bar-
áttu hvíldi á herðum Sveinbjarn
ar Oddssonar, beið vofa fátæktar-
innar við dyr hans. En hvorki fá-
tækt né heilsuleysi gátu bugað
hinn eldheita baráttuvilja Svein-
bjarnar, þvert á móti virtist hann
gæddur þeirri andlegu orku og
þeirri óbifanlegu trú á góðan mál-
stað, sem beinlínis báru hann yf-
ir allar þær torfærur andúðar og
skilningsleysis, er verkalýðs-
hreyfingin átti við að búa hér á
Akranesi sem víða annars staðar
á landinu, í árdögum hennar. —:
Hann varði miklum tíma í að
skipuleggja verkalýðsfélagið á
sem hagkvæmastan hátt, þannig,
að hinar ýmsu starfsgreinar hefðu
hver sína deild innan félagsins,
og hefur þetta skipulag ýmsa góða
kosti. í ræðum sínum brýndi hann
fyrir verkafólki gildi félagsskap-
arins, og hvatti það til órjúfan-
legrar samstöðu.
Sá sem þessar línur ritar, átti
því láni að fagna að starfa með
Sveinbirni að málefnum verka-
lýðsfélagsins um árabil, og kynnt-
ist því af eigin raun þeirri ótak-
mörkuðu fórnfýsi oe beim brenn
andi áhuga sem þessi forystumað-
ur alþýðunnar á Akranesi bjó
yfir.
Nú, þegar leiðir skilja, koma
minningarnar frá liðnum samveru-
stundum fram í hugann, og við
sem ennþá störfum að málefnum
Verkalýðsfélags Akraness, finnum
það glöggt hvern dag, hversu
miklu léttara er fyrir okkur að
starfa að málefnum félagsins,
vegna baráttu Sveinbjarnar og
þeirra ágætu manna sem mót.uðu
félagsskapinn á fyrstu dögum
hans, og unnu stærstu áfangana
á hinni grýttu braut brautryðj-
endaáranna.
Það sem mér er efst í huga nú
er við kveðjum Sveinbjörn Odds-
son, og áreiðanlega okkar allra,
sem skipum Verkalýðsfélag Akra
ness, er sú mikla þakkarskuld,
sem við eigum honum að gjalda.
Eg er þess fullviss, að það væri
Sveinbirni mest að skapi, ef á-
fram yrði haldið, að styðja hinn
veika og smáa, og verkalýðshreyf-
ingin mætti lialda áfram að bæta
lífs og starfsskilyrði hins vinn-
andi fólks. Með það í huga el'
hann kvaddur af Verkalýðsfélagi
Akraness, sem óskar að mega
heiðra minningu hans með því að
kosta útför hans.
Um leið og félagsfólk sendir
aðstandendum Sveinbjarnar inni-
legar samúðarkveðjur við fráfall
hans,. er það ósk vor, að minning-
in um störf hans verði félaginu
leiðarljós sem lýsi fram á veg-
inn á ókomnum árum.
Guðm. Kristinn Ólafsson,
form. Vkfél. Akraness.
t
SVEINBJÖRN ODDSSON er
farinn á vit feðra sinna. Hann
lézt á Sjúkrahúsi Akraness að-
faranótt laugardagsins 7. ágúst sl.
eftir langt stríð við vanheilsu og
veikindi. „Gamli maðurinn” eins
og okkur yneri var t!>rnt að kalla
hann, bar þetta ekki mjög utan
á sér. Allt til þess síðasta lifði
hann og hrærðist fyrir þau mál-
efni, er voru honum hjartfólgn-
ust, jafnaðarstefnuna, verkalýðs-
hreyfinguna, menningar og mann-
úðarmálin í heimabyggð sinni.
Ekki ætla ég að rekja ævistörf
Sveinbjarnar né uppruna. Til þess
verða aðrir þeim kunnugri. Kynni
okkar hófust ekki fyrr en hann
var kominn á efri ár. Þeim árum
varði hann m. a. til að aðstoða
aðra aldraða samferðamenn sína á
lífsleiðinni og þá er miður máttu
sín í lífsbaráttunni. Af einskærri
umhyggju vakti hann yfir velferð
þess fólks. Því kynntist ég nokkuð
persónulega og er ljúft að minn-
ast þess.
En það lýsir manninum enn bet-
ur, finnst mér, hve mikið hann lét
mál hinna yngri til sín taka. Fyrir
tæpum 20 árum studdi hann að
stofnun Félags ungra jafnaðar-
manna á Akranesi og með hendi
hans er fundargerð stofnfundar-
ins rituð. Hann fylgdist jafnan
með störfum þess með áhuga og
var reiðubúinn að leggja fram
sinn skerf því til framdráttar. —
Síðast í vetur mætti hann á fundi
hjá félaginu. Kominn fast að átt-
ræðu.
Eg tel, að það hafi verið mér
mikil gæfa að kvnnast og starfa
með Sveinbirni. Fórnfýsi hans og
ósérhlífni var einstæð„Engum hef
ég kynnst honum Hkum. Minning
hans mun lengi geymast.
Ættingjum hans og aðstand
endum votta ég innileea samúð.
Gvðmundnr Vésteinsson.
J[0 14. ágúst 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ