Alþýðublaðið - 12.10.1965, Blaðsíða 16

-.....— • »
Etns og kumigt er var
þa'ö Eiríkur Gu'ðnason toll
vörður, sem kom upp um
sjéneversmygliö mikla. Nú
segja gárungarnir, að næsta
skip Jökla eigi aðvitaö að
heita EIKÍKSJÖKULL. . .

Kellingin sat og horfði á
tívíið. Það var verið að sýna
innan í gamla franska höll.
Þegar kom að svefnherberg
inu var sagt, að í þessu rúmi
hefðu sjö franskir kóngar
sofið. — Það hlýtur að hafa
verið þröngt um þá, gall við
í kellu. . .
ý.
í tilefni af fréttapistli
í Baldurs á Ófeigsstöðum um
\ mikla aðsókn kvenna úr
Kinn í kartöflugarða þeirra
Höfðhverfinga, kvað einn
kartöflubóndinu eftirfarandi:
Baldur skynjaði betur þá,
brotthlaup stú!kna úr Kiuna
þingum,
ef litið fengi hann aðeins á
undirvöxtinn hjá Höfðhverf
ingum.
Dagur á Akureyri
Glöggt er gests augað, stendur einlivers staðar og við íslendingar höfum mikinn áhuga á áliti útlend-
inga sem hiuga'ð koma, á okkur, það er að segja þ egar þeir bera okkur vel söguna, á röflið hlustum
við ekki. Við viljum sjálfir kvarta yfir veðurfarinu, vegunum og dýrtíðinni, en þykir ósvífni þegar
ókunnugir þykjast hafa yfir einhverju að kvarta. Nýiega var hér á ferð teiknarinn Ilenrik Flagstad
og teiknaði liann þcssar myndir, en þær birtust ásamt meöf. textum í Politiken sl. sunnud. undir fyrir
sögninni Cola-eldfjallið. Hvort hann ber okkur söguna vel eða illa, látum við liggja milli hluta, en alla-
vega er gaman að lienni.
\A
Þessi hringráðstejna. höfðingja
ræðir náttúrlega handritamálið
Umræðurnar fara nokkurn veginn
friðsamlega fram þar sem heitt
vatnið dregur úr þeim allan mátt.
Náttúran sér fyrir því. Heitar upp■
sprettur eru leiddar inn í vnenn•
inguna ög gerir það að verkum að
herskáir íslendingar geta slappað
af í heita vatninu í útilaugum. Á
veturna getur efri hluti líkamans
verið við frostmark á sama tíma og
æðri hlutinn hefur hitastig hel-
vítis.
Og svo erum
við . í Vest-
mannaeyjum,
þar sem karl-
menn eru karl-
menn og konur
eru konur og
bítlarnir eru
meirf bítlar en
á öðrum stöð-
um í veröldinni.
Hér á yztu
nöktu skerjum
stökkva þorsk-
arnir beint í
peningaveskin
in og saltur úð-
inn framkallar þorstann. Þakkað sé Óðni og Þór fyrir „Svarta dauða’’
eins og landsmenn kalla eldvatnið, sem þeir framleiða.

Reykvíkingar hafa losað sig við hestana, en i þeirra stað flýtur heill
hráunstraumur dollaragrína á milli lítilla og svolítið stærri húsa,
skreyttum amerískum auglýsingaskiltum. rStundum stanzar bílalestin
vegna þess að siálfvirkur gírkassi verður ofurlítið ósjálfvirkur, en
tæknileg óhöpp eru smámunir, aftur á móti sér maður oft dæmi um
mánnlegan veikleika á almannafæri í höfuðborginni.
Aðeins landfræðingar og súrrealistar geta lýst með orðum hinni ógn-
vékjandi og stórbrotnu náttúrufegurð íslands, sem vex öllum ferða-
rnöunvm í augum og tekur frá þeim alla löngun til að gerasl geim-
farar. Þessi gáldraeyja býður uppá fleiri hrollvekjandi nautnir en
Tungiið, Marz og Saturnus til samans.
Stundum kemur fyrir ríðandi fólk að það verður að stíga af baki hesti
sínum 100 km. fráhöfuðborginhi og söðla um upp á barstól í fútúristo
um veitingastað, þar sem gengilbeinan er Helga fagra, óvinurinn hræði-
leg Ijósastilling og menningin ryðst úm fyrir utan gluggann í líki fyr-
yieröarmikils vöruflutningabíls. Og þá gefur maður sér löstunum á
vald og sötrar í sig lapþunnt ölið og rifjar upp Njálu í huganum.
sidcm