Alþýðublaðið - 11.11.1965, Blaðsíða 6

Áfengið fiæðir -
þjéðinni blæðir
?Er 'ekkert hægt að gera, spurði
maðurinn. Þeir voru að tala um
drykkjuskapinn, ölvaða menn og
alls konar slys og vandræði, sem
nú er orðið svo mikið um, að flest
um er farið að blöskra. Nei, ég
held að það þurfi að versna enn til
þéss að augu þjóðarinnar opnist
fyrir þessum voða, sagði hinn. Ár-
uiji saman reyndu templarar og
bindindismenn að vara við þessum
ó^köpum. Þeir vissu, að afleið-
ingar áfengisnautnar hljóta alltaf
a3 verða alvarlegar. En þeim var
c/Hki sinnt, ekki neitt mark tek-
iðí á þeim, og svo hættu þeir þessu
nöldri. Greinar um áfengismál voru
faar í blöðum, enda lásu víst ekki
rnjargir slíkt. Stúkurnar héldu að
vfsu áfram störfum og gera áreið
aiilega miklu meira gagn en menn
líálda, og Áfengisvarnarnefnd
E(þykjavíkur og allar hinar á-
fángisvarnarnefndirnár éru enn
Vijð líði.
: Afleiðingar áfengisneyslu eru
s^aðlegar, að minnsta kosti þegar
ofdrykkjan nær yfirhöndinni.
Þétta vita allir, sem eitthvað vilja
um þessi mál liugsa, en eru þeir
þá margir? Líklega ekki svo mjög.
Annars myndi ekki svo komið sem
livernig halda menn, að þetta geti
gengið lengi án þess að afleið-
ingarnar komi í Ijós? Einn af okk-
ar duglegu og framsýnu mönnum
— Björn Ólafsson, þáverandi ráð-
herra — • sagði eitt sinn við af-
greiðslu f járlaga eitthvað á þá leið
að þjóðin hefði ekki ráð á því að
græða á sölu áfengis, það væru-
peningar of dýru verði keyptir. En
á þessu var heldur ekkert mark
tekið. Sérréttindi æðstu manna
Eftir Gísla
Sigurbjörnsson
þjóðarinnar um áfengiskaup eru
skýr mynd af því, hvernig málin
standa í dag. Á meðan þeir æðstu
geta fengið áfengi ódýrt hvers
vegna eiga þá ekki hinir að drekka
líka, þó að það kosti méira?
Óhamingja fjölda manns, hvað
varðar okkur um það? Við er
um ung og leikum okkur. Lífið er
svo stutt og við höfurn ekki haft
betra nokkru sinni fyrr. Þetta geng
allt svo vel. Einstaka slys, jú, en
það er nú einu sinni svo í þessu
lífi, að hamingja og ólán henda
þig og mig. Þetta með áfengið
er ekkert nema ofstæki — manna,
sem kunna að drekka. Náttúrlega
er það sorglegt, að litlu börnin
sjá mömmu sína gráta, að hann
pabbi þeirra er vondur við þau,
en það rennur af honum, og þá
er hann svo góður.
Raunasagan um óhamingju og
heimilisböl — glataða lífshám-
ingju mæðra og barna, eiginkonu
íjölda manna, ungra sem gamalla,
hvað varðar okkur um þetta á
20. öldinni — við hugsum aðeins
um okkur sjálf. Við drekkum í
hófi, hinir eru ræflar, sem fara
yfir markið, þeir um það, við
pössum okkur. Svona hugsar
fjöldi manns, þess vegna er kom-
ið sem komið er.
Þetta heldur áfram hægt og
hægt, lengra og lengra 1 botn-
laust dýpi áfengisneyslu, svo kem-
ur siðleysi og alger upplausn.
Eftir nokkur ár fara menn aftur
að tala um þessi mál, en þá verð-
ur líklega margt komið í óefni
hjá okkur. Afleiðingar drykkju-
skapar’ er og verður örbirgð og
daitði.
Viðreisnin gengur samkvæmt
áætlun: segja stjórnarblöðin —
allt eri að fara norður og niður,
segja hinir, en í einu eru þeir
svo ojtt sammála, áfengismálin
eru í þezta lagi. Þar þarf ekkert
að gerji nema að kenna þjóðinni
að drókka og að fá sem fyrst
sterki pl. Þá fyrst erum við frjáls
ir menn í frjálsu landi, en kon
ungurinn heitir Bakkus.
Gísli Sigurbjörnsson
Þessi nýji elektróniski geimkíkir var nýlcga vígður í Nati-
onal Radio Astronomy Observatory nálægt Green Banks í Virg-
iníuríki í Bandaríkjunum. Þetta risavaxna tæki, sem er sagt hið
stærsta sinnar tegundar í lieiminum er með kringlóttum spegli
sem er 42 metrar í þvermál og á að geta tekið viö útvarpsbylgj.
um frá fjarlægustu hlutuin geimsins og magnað þær með mikilli
nákvæmni. Smíði kíkisins tók sjö ár og kostaði 13 milijónir
dala.
FRIMERKJAÞATTUR
Gísli Sigurbjörnsson
komið er. Fámenn þjóð getur ekki
dýukkið frá sér vit og rænu, án
þéss að afleiðingarnar verði þung-
bjærar og alvarlegar. Á þetta hefur
ótal sinnum verið bent í ræðu
o% riti, en við öliu slíku er skellt
sjcolleyrum. Reynt var að stemma
s ;igu fyrir að vínstúkunum — bör-
r num — væri fjölgað hér í borg-
i ini, en árangurinn var þveröfug-
i r, þeim var fjölgað. Ótal myndir
v jru og eru birtar í blöðunum úr
- - kokkteilboðum — og ýmsum
s imkvæmum og mannfagnaði, og
t ftast eru þar menn með vínglös
é lofti. Markvisst hefur verið unn-
i í að því að fá þjóðina til að
c rekka, bent á — fína fólkið — og
í /o koma hinir. Allir eiga þeir
(itt sameginlegt — flöskuna. Á-
I ;ngið er samnefnari. sem sam-
< inar alla flokka, deyfir deilur og
; erir þá alla að samherjum á með-
i n eitthvað er til að drekka. Og
FYRRI BÓKIN er handbók um
ísl. frímerki, sem út komu á ár-
unum 1944—1964. — Útgefandi er
Félag frímerkjasafnara og er
bókin, sem er 28 blaðsíður, prent-
uð í Hólaprenti. Pappír bókarinn-
ar er bezti fáanlegur myndapapp-
ir, enda eru myndirnar af frí-
merkjunum mjög skýrar og góðar.
Fljótt eftir stofnun Félags frí-
merkjasafnara 11. júní 1957, kom
fram áhugi meðal félagsmanna á
því, að láta semja og gefa út
handbók um ísl. frímerki. Hand-
bókarneínd sú, er sá um samn-
ingu þessarar bókar, starfaði
einkum á árunum 1961—’63. —
Segir í formála bókarinnar, að
nefndin hafi orðið ásátt um að
Handbókin kæmi út í áföngum og
að fyrsta hefti hennar yrði um
íslenzk frímerki frá stofnun lýð-
veldis 17. júní 1944, en síðan hald-
ið aftur á bak til upphafs ís-
lenzkrar frímerkjaútgáfu 1873.
Handbókarnefnd skipuðu þessir
menn: Jón Aðalsteinn Jónsson,
Svcrrir Einarsson og Þórður
Guðjohnsen.
í Handbókinni eru upplýsingar
um útgáfudag hvers merkis, upp-
lag þess ag endurprentun, ef um
er að ræða. Þá er og getið af-
brigða, sem sannanlega koma fyr-
ir í ákveðnu merki í hverri eða
annarri. hverri örk. — Sagt er
frá hvar frímerkin voru prentuð
og prentunaraðferð.
— Vafalaust verður þessi bók
þakksamlega þegin af frímerkja-
söfnurum og vonandi sér félagið
sér faért að gefa út áframhald
hennar, þ. e. a. s. liandbók yfir
frímerki íslands á tímabilinu
1873 — 1944, scm allra fyrst. Upp-
lag handbókarinnar er ekki nema
500 eintök, og má því búast við,
að húri seljist upp þegar á þessu
ári.
Hin frímerkjabókin er „íslenzk
frímerki 1966”. — Þetta er hinn
árlegi dslenzki verðlisti yfir frí-
merkin okkar og hinn eini, sem
út kemur hér á landi. — Höfund-
ur er Sigurður H. Þorsteinsson,
en útgefandi ísafoldarprentsmiðja.
Bókin ‘er bæði með ísl. og ensk-
um texta. — Hún er prentuð á
allgóðan pappír og myndirnar
sæmilega skýrar. Verð bennar er
um 120 kr. — Þetta er 9. árgang-
ur verðlistans og í formála eru
gefin fyrirheit um það, að næsta
ár — á tíu ára afmælinu — verði
listinn stærri og aukinn að efni,
t. d. tekin upp skráning allra
íslenzkra póststimpla og jólamerki
verðlögð.
Allmiklar verðbreytingar hafa
orðið á íslenzkum frímerkjum,
einkum þeim eldri, frá því er
síðasti verðlisti kom út, og eru
þær vfirleitt til liækkunar og
víða allmiklar. T. d. hækkar frí-
merki no. 1 í verðlistanum úr
kr. 4750 00 árið 1965 í kr. '6000,00
árið 1966. No. 20, sem var kr.
2000,00 er nú kr. 2500,00 o.s.frv.
Bókin „Islenzk frímerki 1966” á
að vera sem nákvæmust verðskrá,
og gefa hugmynd um hið raun-
veruleea markaðsverð ísl. frí-
merkja hér heima og erlendis, og
er þá reiknað með smásöluverði
merkjanna.
Nú, þegar veturinn, sem er að-
alárstíð frímerkjasafnára, fer í
hönd, er ekki að efa, að mörgum
safnaranum þykir þægilegt, að
háfa þessar tvær bækur við hend
ina, og slá upp í þeim, þegar
minnið þrýtur. — Einnig eru þær
tilvaldar til sendingar til bréfa-
vina erlendis.
0 11. nóv. 1965: - ALÞÝÐUBLAÐIÐ