Alþýðublaðið - 11.11.1965, Blaðsíða 12

Biblían í endurskoðun

I

Eg stalst í kfossgátu kerl
úigarinnar. l»ar vantaði sjö
stafa orS fyrir, „irekkur of
*nákiS“. AuSv&að settó égr
kallian.

Menn eru sýknt og heilagrt
a® rifast um það, hvort Leif
ur heppni sé íslehzkur eða
norfdkur. En hvort skyldi Ósk
ar-kóngrur, sem lagður er niá
ur í Hafnarfirði, vera norsk
ur eða íslenzkur?
Mikið asskoti eru íslendingar
skemmtilega kristnir þeir sem eru
kristnir. Samkvæmt eðli málsins
verður að telja að allir prestar,
sóknarnefndarmenn og safnaðar-
fulltrúar séu kristnir, en um það
liefur þó verið deilt og er enn.
Þó þykir manni skörin farin að
færast upp í bekkinn, þegar fram
antaldir hópar manna eru farnir
að deila um það innbyrðis, hvort
tiiteknir prestar séu kristnir eða
ekki.
Allir prestar, sóknarnefndar-
menn og safnaðarfulltrúar halda
svokallaðan almennan kirkjufund
og nýlega var sá 15. haldinn í
Reykjavík. Eftir fréttatilkýnningu
frá fundinum að dæma, héfur þar
verið fjallað um mörg þjóðþrifa-
og mannúðarmál og gerðar um
þau hraustlegar samþykictir og yf-
irlýsingar. T.d. skorar funduririh
á háttvirt Alþingi að samþykkja
nú þegar og undanbragðalaust
frumvarp um Kristnisjóðf
En það er rúsínan í pylsuend-
anum, sem vakti athygl'i uridir-
ritaðs á þessum almenna kirkju-
fundi. í 8. grein tilkynnihgarinn-
ar er komizt að orði á þessa leið:
„Hinn almenni kirkjufundur á-
lítur það vítavert, að embættis-
menn þjóðkirkjunnar fari óvirð-
ingarorðum í ræðu og riti um vora
heilögu kirkju, þær kenningar
hennar eða það starf henriar, sem
er ótvírætt í samræmi við Guðs
orð.“
Það er höfuðklerkur höfuðbörg-
arinnar sem á sneiðina fyrir þá
• sök að hann vék að þvi í kirkju-
þætti eins dagblaðsins í Reykja-
vík, að tími væri til kominn að
kirkjan viðurkenndi dauðánn sem
líffræðilega staðreynd, en væri
ekki að burðast með syndafalls-
kénningu biblíunnar svo fráleit
sem hún væri og stangaðist á við.
nútíma hugsun
Skoðun kii’kjufundarins sam-
kvaemt 8 grein tilkynningarinnar
er sem sé, að biblían sé Guðs orð
hreint og ómengað. Samkvæmt því
hefði legið beinast við að 9. gr.
Nýtt rit
Íítgráfa 'á Isalandi
meS ágætum aögð er áð standi.
Baekurnar, blöð og pésa ■
börn o® fullorðnir lesa.
Nýr Sfcormur var nafnið,
iþegar nýtt rit bættist í safnió'.
Verra heiti vart gretur,
jrvi Vindgrangrur iiæfði því betur.
Kankvís.

::1 ?
Gunnar á Hlíðarenda tsökk hæð sína í loft upp í öllum herklæðum
margnefndrar tilkyisningar hefði,
fordæmt nútímavísindi sem viílu- j
trú og þá einkum og sér í lagi (
kenningar Darwins um uppruna
tegundanna. En því er ekki að
heilsa 1. liður 9. gr. skorar á alla i
i
landsmenn, sem láta kristnidóms-
mál sig nokkru skipta, að þeir
„leggist á eitt um.að styrkja stárf
Hins íslenzka Biblíufélags að því
að ljúká sem fyrst þýðingu og
endurskoðun Biblíunnar og Nýja-
testamentisins.“
Þarna liefur hinn almenni kirkju
fundur heldur betur bitið í skottið
| á næstu grein á undan, þar sem
i endurskoðun Biblíunnar er for-
dæmd sem liið argasta guðleysi.
Og greinarnar eru 10 eins og
i boðorðin og sú síðasta er ekki
lökust. Samkv. tillögum manns,
sem hcfur fengið á sig orð fyrir
að vera snöggtum kaþólskari en
páfinn, vill kirkjufundurinn láta
fara fram könnun á kristnihaldi
og trúariífi landsmanna. Hætt er
nú við að þá kæmi margt skrítið
fram í dagsljósið, sem yrði hin-
um almenna kirkjufundi tormelt.
Að öllu þessu athuguðu telur
undirritaður rétt að halda fast við
sína trú, enda álítur hann enga
skönun að því að trúa á Gunnar
á Hlíðarenda, eins og einn ágætur
skörungsmaður í höfuðborginni.
Einnig gefur þessi trú honum
tækifæri til að hafa marga hálf-
guði og minni spámenn, sem hægt
er að gripa til eftir hentugleikum
og síðast en ekki sízt þarf hann
aldrei að taka samþykktir hins
almenna kirkjufundar til sín.