Alþýðublaðið - 20.11.1965, Page 16

cffznwli.
Oft og lengi 'hef ég velt
iþví fyrir mér, 'hvort hundur-
irm væri bezti vinur manns-
ins — ef har«n onætti mæla.

Kallinn Jiitti Kristmann,
óskaði honum til 'hamingju
með brúðkaupið og sagði: —
Það er langt síðan þú hefur
■gifzt svona fallegri konu ..
NOKKRAR umræður hafa orðið
um svokallaðan almennan kirkju-
fund, sem nýlega var haldinn, en
á þeirri samkundu var samþykkt
ályktun, sem menn töldu stefnt að
einum virðulegasta guðsmanni ís-
lenzku kirkjunnar, sjálfum dóm-
prófastinum í Reykjavík. Nú sið-
ast liefur dómprófasturinn sjálfur
lagt orð í belg um málið og upp-
lýsir hann þar, að samkunda þessi
hafi ekki verið almennari en svo,
að næstum hefði mátt telja fund-
armenn á fingrum sér. Er helzt
að skilja á grein hans, að hon-
um þyki fremur sómi að þvi en
hitt, að slík samkunda skyldi hafa
skammað sig.
Þetta er auðvitað mjög skiljan-
leg afstaða, ekki sízt þegar þess
er gætt að fundurinn fór fram
undir forsæti Páls Kolka, en hann
liefur komið þannig fram að und-
anförnu í sambandi við annað mál,
að það er tvímælalaust heiður
hverjum manni að láta hann hall-
mæla sér. Hins vegar gefur þessi
fundur og umræðurnar um hann
tilefni til, að fáeinum spurning-
um sé varpað fram.
Dómprófasturinn talar í grein
sinni um „heimatrúboðsmenn,!”*
og er að skilja að liann telji sig
ekki sjálfan í hópi þeirra. Hins
vegar telur hann sig kristinn og
hið sama telja heimatrúboðsmenn-
irnir sig vera. Og þá vaknar
spurningin: Er til margs konar
kristindómur? Og ef svo er, er þá
einn kristindómur réttari og
kristnari en annar eða eru allir
kristindómarnir jafnréttháir?
íslenzkir prestar gera sumir
hverjir talsvert af því að halda
kristindómi að landslýð með viku-
legum pistlum í blöðum, auk þess
sem þeir inessa iðulega í útvarpið.
Þeir, sem lesa þessa kirkjupistla
og hlusta eitthvað að ráði á út-
varpsmessur, verða þess hins veg-
ar ákaflega fljótt varir, að kenn-
ingin er ákaflega breytileg eftir
Kólumbus sigldi til Salvador,
sannlega var það merkisferð,
en Leifur okkar fami Labrador,
og lagði fyrir sig kortagerð.
Ekki þarf neinn að efa það,
að íslandi gangi flest í vil,
og Leifur var helvíti heppinn, að
Hofteigs-Bensi var þá ekki til.
KANKVÍS.
*000000000000000000000000<>0000000
Ameríkukortagerð
'V
vtfx-

Eru kristindómarnir jafnmargir og prestamir,
Þjónn. Eg hef sönnun fyrir því að súpan er köld
Þarna geturðu sér hvort hafri.n itekur ekki þrj'á og hálfan lítra?
þessi mikla „breidd”, svo að í-
þróttamannamál sé notað, beri að-
eins vbtt um styrkleika kirkjunnar.
Þar sé rúm fyrir margar skoð-
anir eða eins og þeir biflíufróðu
myndu orða það: „í húsi míns föð-
ut' eru margar vistarverur.” Sé
þessari skoðun hins vegar haldið
til streitu, þýðir það auðvitað, að
innan kirkjunnar skuli ríkja trú-
frelsi; öll afbrigðin hljóta að vera
jafngoður kristindómur. Og þá
vaknaji- sú spurning: Getur trú-
frelsi i átt lieima í trúarsamfélagi,
sem t'elur sig hafa upp á að bjóða
þann ; sannleik, sem einn megi
veita jnönnum frelsun?
því liver presturinn er. Sumir
vilja halda sig sem mest við bók-
stafinn, aðrir fórna upp höndum,
þegar á bókstafinn er minnzt, og
kveina með grátkvennaraust: „Bók
stafurinn deyðir.” (Þetta er biflíu
tilvitnun, en eins og kunnugt er,
þá er biflían svo auðug bók, að
hægt er að styðja allar skoðanir
tilvitnunum í hana, og minnir
biflían að því leytinu á Sturl-
ungu). Sumir prestar telja þá leið
eina færa til sáluhjálpar að menn
trúi öllum meginkenningum krist-
innar kirkju frá öndverðu, aðrir
segja, að þcgar allt komi til alls
megi einu gilda, hverju menn trúi,
uaia pcii acu guuu viu uctuugcuiii
og konuna sína. Sumir prestar eru
sannfærðir um að sannleikann sé
hvergi að finna nema í kristin-
dómi, aðrir halda þvi fram, að
eiginlega séu öll trúarbrögð eins
þegar á kjarnan er litið.
Þessari upptalningu mætti
halda áfram í hið óendanlega, og
að sjálfsögðu eru til öll möguleg
afbrigði og samsetningar af þess-
um skoðunum. En er þetta allt
kristindómur? Og ef svo er, er þá
ekki hægt að kalla hvaða skoðun
sem er á hinu andlega kristindóm?
Sjálfsagt munu sumir segja, að