Vísir - 23.12.1958, Blaðsíða 2

2
VÍSIR
Þriðjudagrnn 23. desember-1958
Bíla-raftækjaverzlun og rafvélaverkstæSi
Halldórs. Ólafssonar, Rauðarárstíg 20.
Verzlunin Brynja.

Ford-unjboðið — Kr. Kristjánsson h.f.,
Laugavegi 163—170.
Blómaverzlunin Hraun.
Lampinn.
Bólsturgerðin, I. Jónsson h.f.
hahn þá gjarnan háreistari en
eðlilegt var, til þess að hús-
bóndinn sæi sem allra bezt í
spegilihn.
Var mjög að þessu skopast og
vísur komu á loft um slík til-
tæki.
í útgerð var rekstur Sigur-
jóns engu síðri en í landbúnað-
inum. Hann átti stóran sexær-
ing, og strax og fyrstu göng-
um var lokið, þurfti að koma
bátnum af stað, fá menn á hann
og hefja róðrana.
Faðir minn var stundum for-
maður á bát þessum. Var þá ým-
ist róið frá Gvendarbás eða
Húsavík.
Sigurjón lét byggja vandaða
sjóbúð, eftir því sem þá tíðkað-
ist, í Gvendarbás, og var íbúð-
arrúmið innri endi búðarinnar.
Rúmbálkar voru þar og nægi-
lega margir fyrir 6 menn. Þar
var eldaVél, svo að nægur hiti
var. En framan við skilrúm, sem
var þvert yfir búðina, var béitn
ingaiTÚmið og athafnastaður
sjómannanna.
Fiskurinn, sem veiddist, var
bæði lagður inn í verzlanir og
svo notaður til heimilisþarfa,
því að mikils þurfti búið við í
þeim efnum ekki síður en öðr-
um. Æðarvarpið var ekki
veigaminnsti þátturinn í bú-
skaparstarfseminni á Laxa-
mýri. Snemma á vorin þurfti
að fara að laga til í varpiriu eða
strax og fyrstu fuglarnir fóru
að koma. Það þurfti að setja
upp hræðurnar og laga til í
runnunum, til þess að fuglinn
ætti góðan aðgang að iireiðr-
um. Strax og fuglinn tók að
verpa var byrjað að taka eggin
til neyzlu.
En samtímis voru egg send
á kotin í kring, því að fólkið
þar þurfti að fá egg eins og
heimafólkið. Og a-llt var þetta
gefið og þótti sjálfsagður hlut-
ur á hverju vori.
Þegar hreiður losnaði, voru
þau egg hii-t, serii eftir urðu. Og
um dúninn var vel haldið, því
að hann var 'ákaflega verðmæt
vara.
Að varpi loknu voru öll egg
tínd og allur dúnn hirtur. Þá
var sent með fúleggin heim á
kotin, en þau reyndust oft í
margar tunnur. Þau egg voru
einnig gefin.
Samhliða varpinu kom lax-
inn. Þá voru laxakisturnar sett-
ar niður og ákveðnir menn sett-
ir til veiðanna.
Þegar tók að veiðast, voru
orð gerð heim á kotin að sækja
mætti- nýja laxhausa og dálka.
Og var hendinni ekki slegið á
móti því boði. Þótti það heldur
kræsileg máltíð, þegar haustar
og dálkar voru á borðum, því að
oft fylgdi fiskm' með dálkunum.
Þurfti ékki um svengd að ræða
dagirin þann.
Sögjn um káifaeidi
á Laxamýri.
Sg orðrómur var á kreiki, að
ekki væri hægt að ala upp
kálf á Laxamýri, þar sem þeir
dræpusf. allii’. Enda hafði þetta
oft verið reynt, og það brást
öðrum og þriðja sólaa;hring,
Þótti mönnum stundum sem
þeir væru jafnframt illa út
leiknir.
Var það orðin svo sterk trú,
þegar ég var í Saltvík, að þýð-
ingarlaust væri að ala upp kálf
á Laxamýri, að það var ekki
reynt.