Vísir - 23.01.1959, Page 3

Föstudagihn 23. jánúar 1959
V t S I Mi
3
Magnani í Maug-
hammynd.
Þið haldið kannske að vér
eigum við „Romeo og Júiíu“,
l»ait gamalþekktu.
Nei, hér er um að ræða kvik-
rnynd sem byggist á sögu
Somerset Maughams og hlýtur
það að gleðja alla hans fjöl-
mörgu aðdáendur. Þeir sem
muna eftir sögunni rnunu hafa
gaman af að heyra hver leikur
aðalhlutverkið, hina yndislegu
Julie. Það er engin önnur en
hin fræga Anna Magnani.
Fyrst var Ingrid Bergman boð-
ið aðalhlutverkið, en hún var
um of önnum kafin svo að hún
,gat ekki tekið að sér að leika
þessa kátu söguhetju gamla.
meistarans.
á Eeskari er ekke?!
Hann veiðir frekar þefdýr.
Elisabet á frum-
sýningu.
Nýlega var frumsýnd sam-
tímis í Kaupmannahön og Lon-
don mynd þeirra Danny Kayes
og Curd Júrgens, „Eg og of-
urstinn“.
Elisabeth Englandsdrottning'
var viðstödd frumsýninguna í
London og heilsaði upp á að-
alleikendurna, þ. á m. Frank
Sinatra við það tækifæri.
Ef ungur leikari dvelur um,
I stjörnubjarta nótt nálægt Mul-
, hollandgötu (skammt frá
j Hollywood) þá er ástin með í ■
leiknum.
Því er þó ekki þannig varið
um John Compton. Hann legg- j
ur leið sína til þessa róman-!
tíska staðar til þess að veiða
pokarottur, refi og þefdýr. j
„Eg veiði þau í gildru og eg,
et pokarotturnar, það er nefni- |
lega það. Eg reyndi einu sinni
að eta ref, en hann var vondur
á bragðið,“ sagði John.
John gæti verið uppfinning
auglýsingarstjóranna, en hann
hefur ekki einu sinni um-
boðsmann í þjónustu sinni.
Hann viðurkennir, að hann sé
skrýtinn fugl.
Hann er frá Tennessee og
jhleypur um hæðir og holt í
j fleyginni skyrtu og nankins-
buxum og lifir eins og einsetu-
rnaður, en kemur við og við
til manna til þess að- leika í
kvikmyndum og sjónvarpi. En
nú er hið frjálsa líf hans brátt
á enda. Jack Webb náfi í skott-
ið á honum og er nú að æfa
hann í aðalhlutverkum í leyni-
lögreglumyndum.
„Eg á að fara til New Yorkj
bráðum til að leika þar í mynd
um,“ segir John. „Eg vona bara
að þessir peningar og allt það
komi ekki til að breyta neinu.
Eg hefi látið mér nægja
ein föt, en Mr. Webb sagðist
ekki þola að sjá mig svona ber-
fættan, svo að hann keypti
handa mér sex skyrtur, sex
hálsbindi, sex pör af sokkum,
tvo alfatnaði, tvö pör af skóm
og tvo yfirfrakka. Þetta eru
bara allt of fín föt til að vera
í í fjöllunum."
John býr á hálfri ekru lands,
sem vaxin er ávaxtatrjám.
Hann býr þar í liúsi, sem er
eitt herbergi og sefur í svefn-
poka. ,,Eg verð að hrekja burt
köngulærnar og' maurana áður
en eg skríð niður í svefnpok-
ann minn á kvöldin,“ sagði
hann.
Hann dregur fram lífið á
kaktusum, ávöxtum, villibráð
og ræktar sitt eigið bygg.
,.Eg veit að eg er skrýtinn,
en eg lifi eins og mér líkar
bezt. Ef það hneykslar ein-
hvern, þá hann um það, það
kernur mér ekkert við,“ segir
John og hlær.
„Stundum heldur fólk að eg
sé að Ijúga, en eg hef meira að
segja drepið skröltorm og etið
hann. Eg þekki enga leikara,
þeir skipta sér ekkert af mér.
Einu sinni réðst eg inn . í
,.ölpartí“ bara til að sjá hvern-
ig það liti út. Eg var í gömlu
fötunum mínum, en hinir voru
allir í kjól og hvítu. Það gekk
heitt til. Eg' rakst á Kim
Novak þar. Maður lifandi, það
var .nú.......Mér þætti gam-
an að vera boðinn í svoleiðis
samkvæmi. Það voru tvær
hljómsveitir og eg dansaði við
allar þessar ríku stúlkur.“
John á að leika kaldan karl,
leynilögreglumann í New
York, og má sannarlega taka
á öllu sínu.
,.Eg ætla að spara pening-
ana. Það er alltaf gott að g'eta
gripir til þeirra. Peningar eru
þægilegir vinir.“
Við spyrjum, hvort hann
fari aldrei á stefnnmót?
„Alveg frá þér — vil heldur
tala við uglurnar. Maður þarf
aldrei að eyða aurunum í
þær.“
Vaxandi vinsi
Skóburstarann í Kensington Palace Hotel í Lundúnum rak í
rogastanz um daginn, þegar hann sá skóna, sem voru við dyrnar
Jijá einum gestanna. Þar var nefnilega komið fíflið Ceco, sem
skemmtir í heimsborginni um (þessar mundir, og hafði látið út
fyrir dyrnar þrenna stóra skó, sem hann notar í skemmtiþætti
sínum. Rétt er að geta þess, að Coco var strax reiðubúinn til
greiða skóburstaranum uppbót vegna stærðar skónna.
Útflutningur vestur-þýzkra
kvikmynda jókst um 50% á
árinu 1958 miðað við 1957.
Árið 1958 voru útflutnings-
tekjur Vestur-Þjóðverja af
kvikmyndum sem næst 6
milljónum dollara, en 4 mill-
jónir 1957. Samt sem áður
nema leiguútgjöld V.-Þjóð-
verja fyrir erlendar kvikmynd-
ir miklu meiru en tekjur þeirra
af útflutningnum. Á fyrstu níu
mánuðum ársins 1958 greiddu
V.-Þjóðverjar 22 milljónir
dollara fyrir leig'u á erl. mynd-
um.
Mikojan kyssti Jerry Lewis
Hann var í heimsókn í Hollywood.
Anastas I. Mikoyan, hinn
þekkti aðstoðarforsætisráð-
lierra þeirra Rússanna, kom
mönnum á óvart þegar hann
var í liollywood núna um dag-
inn. Hann gerði sér lítið fyrir
og kyssti Jerry Lewis á kinn-
ina — ekki bara einu sinni,
heldur tvisvar.
Mikoyan var á kynningar-
ferð um Paramount kvik-
myndaverið er þetta gerðist.
; Þar hitti hann Jerry Lewis, er
sá síðarnefndi var þar að vinnu
við gerð myndarinnar „Don’t
Give Up the Ship“.
Lewis mun hafa látið nokkra
„brandara11 fjúka, urn leið og
hann bað Mikoyan að ganga
fram fyrir kvikmyndatökuvél-
arnar meðan verið var að taka
eitt atriði myndarinnar. Síðan;
kynnti Lewis Mikoyan fyrir'
meðleikendum sínum, en þeirra
á meðal er ung leikkona að
nafni Dina Merrill, uppeidis-
dóttir Josephs Davies er eitt
sinn var sendiherra Banda-
ríkjanna í Moskvu.
Mikoyan var að yfirgefa
kvikmyndatökusainn gekk
Lewis, sem var klæddur í ein-
kennisföt bandarísks sjóliða,
með honum fram á tröppurnar.
Varð Lewis það. að orði, að
hann vildi að hann hefði kjark
til að kyssa herra Mikoyan á
kinnina fyrir komma. Mikoyan
lét þá ekki á sér standa og rak
Lewis koss á kinnina. Síðan
rak hann honum annan koss,
•svo að ljósmyndarar fengju
tækifæri til að festa atvikið á
filmu.
M. a. leikara sem Mikovan
hitti þar vestra voru Marlon
Brando og Sophia Loren.
Þessi sérkennilegu andlit sjást í indversku myndinni Pather
Panchali, sein fjallar um fjölskyldulíf í Indlandi og þykir
meistaraverk.
!ndversk kvlkriysi4 sem
er með snillibrag.
ICvik'myndsrinn áffi ekki ®inu
sinni myndsvéBEna.
Dag nokkurn árið 1952 ráf-
aði Satyajit Ray, sem var 31
árs, niður götu eina í Kalkutta,
vatt sér inn í veðlánabúð og
vcðsetti gimsteina konu sinnar.
Fyrir aurana, sem veðlánar-
inn lét af hendi rakna, tók hann
á leigu gamla kvikmyndatöku-
jvél. Ray hafði annars ekki
fengizt við kvikmyndatökur
og kunni lítið sem ekkert til
þeirra hluta. Hann fékkst að
vísu eitthvað við leiklist og
iþekkti nokkra leikara í Kal-
í kútta. Hann fór nú á fund vina
sinna, leikaranna, og' segir ekki
af þ.ví hvað þeim fór á milli,
fyrr en Ray tróð nokkrum
þeirra inn í bílskrjóð og af
stað var haldið eitthvað út í
sveit. Hópurinn settist að i
smáþorpi og nú var kvik-
; myndavéhn tekin upp. Þetta
1 gndurtóku þeir félagar á hverj-
um frídegi næsta hálft annað
ár, og þá voru þeir búnir að
taka heilmikla kvikmynd á
gömlu vélina. Þeir sneru sér
nú til stjórnarvaldanna í
Vestur-Rangal og fóru fram á
styrk til þess að geta gert
myndina sýningarhæfa. Ári
seinna var svo lang't komið.
Mestur hluti styrksins, sem
nam um 38 þús., fór til a'j gera
tal við myndina. Hvernig var
nú þessi mynd?
Svarið var afdráttarlaust:
Meistaraverk! Þetta er senni-
lega bezta þjóðsögukvikmynd,
sem gerð hefir verið síðan
Robert Flathertý gerði mynd
sína Nanook of the North.
| Á þeim þrem árum, sem liðin
eru síðan farið var að sýna
myndina, hefir hún hlotið
fimm stór-verðlaun á kvik-
myndahátíðunum í Cannes og
San Francisco og víðar. Hún
hefir farið slgurför um rnörg
lönd að undanteknum Banda-
ríkjunum. Þar var hún aðeins
1 sýnd í San Francisco. í Man-
hattan kvikmyndahúsunum
1 átti hún ekki upp á pallborðið
og vildi ekkert þeirratakahana
til sýningar. En nú hefir Man-
hattan Fifth Avenue kvik-
myndahúsið iátið sér segjast og
kom strax í Ijós, að áhorfend-
ur kunnu að meta hana og hef-
ir verið meiri aðsókn að henni
en nokkurri annari mynd síð-
an Gervaise ,var sýnd þar. —-
Pather Panchali heitir á ensku
The Lament of the Path. sem
kannske fná þýða Harmleikur-
inn við veginn. Samt er þetta
ekki eintóm sorgarrolla og eru
mö/g létt atriði og skemmtileg
í myndinin. Hún sýnir margar
hliðar hins daglega lífs við
veginn í þorpinu, alvarleg'ar
og kátlegar og er oft mikið
hlegið þótt alvaran sé á næstu
grösum.