Vísir - 25.09.1959, Page 4

íslenzkir frjálsíþróttamenn erlendis:
25 verðlaun, þar af 17 fyrstu
verðlaun, auk Islandsmeta.
JEímb best heppnaða heppni-
/or erletMtlis mmmmm árabiL
Skömmu fyrir mánaðamótin síðustu lagði hópur íslenzkra
frjálsíþróttamanna upp í kcppnisför um Svíþjóð. Hluti þátt-
takenda í þeirri för keppti einnig í A.-Þýzkalandi. Förin varð
hin árangursríkasta, og þótt íslendingarnir ættu víðast við
fjölmennari hópa frá öðrum Evrópulöndum að etja, létu þeir
sig hvergi. Þeir fengu alls 25 verðlaun á hinum ýmsum mótum,
þar af 17 fyrstu verðlaun, og þrjú íslandsmet voru sett í ferða-
laginu. — Frammistaða hins fámenna hóps vakti hvarvetna
hina mestu athygli, og er ekki ofsögum sagt, að þeir hafi víða
skyggt á aðra þátttakendur. Sennilega er hér um að ræða
árangursríkustu keppnisför frjálsíþróttamanna um árabil. —
I tilefni af þessu, sneri tíðindamaður blaðsins til Inga Þor-
steinssonar og innti hann frétta, en Ingi annaðist fararstjórn
fyrir félaga.
Upphafið að förinni var, að
snemma í sumar var efnt til
hæjákeppni í frjálsum íþrótt-
um milli Málmeyjar og Reykja-
víkur, og fór keppni fram hér-
lendis sem kunnugt er. Málm-
eyingar endurguldu svo það
heimboð með því að bjóða
íslendingingum til keppni í
Málmey.
Þangað var komið 26. ágúst
eftir eins dags dvöl í Kaup-
mannahöfn. Fyrsta mótið var
svo haldið þar 28. ágúst, og þar
tóku allir Islendingarnir þátt,
en það voru Hilmar Þorbjörns-
son, Hörður Haraldsson, Þórður
Sigurðsson, Valbjörn Þorláks-
son, auk þeirra Svavars Markús
sonar og Kristleifs Guðbjörns-
sonar, en þeir höfðu haldið út
nokkru á undan. —
Aðeins meistararinn
á undan.
Vel vegnaði á því móti, Val-
hjörn varð nr. 2 í stöng, stökk
<4.30 m. og varð aðeins að lúta
þé Jægra haldi fyrir Evrópu-
meistaranum frá í fyrra, Land-
ström. Fór hann miklum viður-
kenningarorðuum um Valbjörn
sem stangarstökkvara, og var
það ekki i síðasta sinn sem svip-
uð orð féllu í þessari ferð.
Hilmar var í sínu góða formi
og kom annar í mark í 100 m.
hlaupinu á 10.5 sek. á undan
honum varð Pólverji, að nafni
Zielenski. Hlaut hann sama
tíma. Hilmar vann nú Björn
Malmroos og Nordbeck, Málm-
eyingana sem sigruðu hann hér
í vor í bæjakeppninni. Var
þetta upphafið að sigurgöngu
Hilmars yfir sænskum sprett-
hlaupuruum.
Hörður Haraldsson keppti
í 400 m. hlaupi og hlaut tím-
ann 49.3 sek. en bar ekki sig-
ur úr býtum. Hann dró 5. braut
sem þýðir, að hann fær ekki
að sjá keppinauta sína fyrr
enn mjög er dregið á hlaup-
ið. Hann hljóþ í logandi spretti
rúma 350 metra, en þá varð
hann að gefa eftir. Síðar í ferð-
inni var þó Hörður heppnari, og
sýndi hvað í honum bjó, er
hann vann eina .viðureign-
ina á 48.6 se, og bætti þar sinn
persónulega árangur frá fyrri
keppniárum. Hefur Hörður
þannig sýnt fram á það, sem
margir höfðu reyndar trúað á
hér heima fyrir, að hann hafi
aldrei verið í betra 400 m.
”formi“, en einmitt nú.
Svíi erfiður viðfangs.
Þorsteinn gat ekki keppt, því
að enin var á dagskrá. Hins veg-
ar var keppt í sleggjukasti, og
var það í annað skipti af tveim-
ursem Þórður fékk að reyna sig.
Skýringin var sú, að sá er
skipulagði förina fyrir íslend-
ingana, Svíinn Lennart Strand-
berg, (sem mörgum er kunnur
sem helzti spretthlaupari Norð-
urlanda, 10.3 sek. í 100 m. 1936)
var ekki um of samvinnuþýður.
Var ekki hægt að fá uppgefið
fyrir fram í hvaða greinum yrði
Ingi var fararstjóri.
keppt á hverju móti, og þarf
ekki frekar að ræða um óþæg-
indin af slíku.
Kristleifur keppti í 8000 h.
hlaupi og átti þar m.a. við Kelle
vagh, þann er hingað kom. End-
urtók sig hin gamla saga, að
Svíinn átti ekkert svar við
endaspretti Kristleifs.
Haldið til Leipzig.
Næsta mót í Svíþjóð var fyrir
hugað í Stokkhólmi 1. sept.
Hins vegar voru 3 íslendingar
boðnir til keppni í Leipzig, á
alþjóðamót er þar átti að fara
fram 29. sept. Var það í boði S
C Rotation. Þórður B. Sigurðs-
son tók þá við fararstjórn þess
hluta hópsins er halda skyldi til
Stokkhólms, en Ingi stjórnaði
för þremenninganna til Leipzig.
Voru það Valbjörn og Þorsteinn
er þar skyldu keppa, auk Vil-
hjálms Einarssonar, en hann
kom til móts við keppendur í
Kaupmannahöfn.
Þau mistök höfðu átt sér stað,
að gert hafði verið ráð fyrir að
þátttakendur í Leipzigmótinu
legðu upp frá Málmey 28. ágúst,
en það var ómögulegt, þar sem
þá stóð keppni um kvöldið.
Gerðar voru ráðstafanir til þess
að fresta förinni um einn dag,
þ.e. flytja hana aftur til 29.
Hafði skrifstofa SAS í Kaup-
mannahöfn lofað að reyna að
útvega farið, en illa stóð á
vegna vörusýningarinnar í
Leipzig.
Metið hefði orðið að bíða.
Fregnin um það, að ekki tókst
að fá far til Leipzig, kom ekki
fyrr en 4 klst. eftir að síðasta
vél var farin frá Málmey þann
28. Voru nú góð ráð dýr, eins
og síðar kom á daginn. Var
ákveðið að halda til Kaup-
mannahafnar engu að síður og
freista þess að fá far á síðustu
stundu, enda illt að geta ekki
mætt á mótinu.
Fréttamaður vill gjarnan
skjóta því hér inn, sem hann
reyndar hefur nú ekki frá Inga
sjálfum, sem vill sem minnst
tala um sinn þátt í því, að tókst
að koma keppendum til Leipzig
að lokum. En þeir sem þar, eru
kunnugir, eru á einu máli um
það, að ef hans hefði ekki notið
við, hefði ekki af þátttöku ís-
lendinga orðið í þessu móti.
Hefði þá a.m.k. hið nýja íslands
met Valbjarnar, 4.45 m. orðið
að biða betri tíma.
Er til Kaupmannahafnar var
komið, var gersamlega ómögu-
legt að fá far til Leipzig. Á síð-
ustu stundu losnaði þó eitt sæti,
og varð það úr að Vilhjálmur
fengi það. En til þess að gera
langa sögu stutta, þá ákvað Ingi
að halda til Hamborgar, því að
þess kynni að vera nokkur von
að fá þaðan far áfram um
Berlín. Þá kom enn babb í bát-
inn, er það kom í Ijós, að flug-
stjórinn neitaði að taka stöng
Valbjarnar inn í farþegarýmið
vegna þess hve illt var ”í
loftið“. Hann lofaði þó að
koma stönginni með næstu vél,
og stóð það heima.
Orrusía á landa-
mærunura,
í Hamborg gerðist svo það-
sem sízt mátti, að enn var ekk--
ert far að fá. Er öll von var úti
þar, tók Ingi það til brags, upp
á sína eigin ábyrgð, og með að-
stoð kunningja síns þýzks, að
fá leigða bifreið, og skyldi hald- •
ið í henni til Leipzig yfir landa--
mærin. Þetta var síðla á laugar--
dagskvöldi og keppnin skyldi
hefjast kl. 2 daginn eftir. Var
nú ekið lengi nætur, unz komið
var að landamæraþorpi einu og
dvalið þar í nokkrar stundir. —
Þá hófst baráttan við landa-
mæraverðina, því að svo hafði
verið ætlast til, að íslending-
arnir fengju vegabréfsáritun
inn í A-Þýskaland er þeir stigu
út úr flugvélinni í Leipzig. í
, tæpa fjóra klukkutíma ’stóð Ingi
í þrefi og þrasi við verðina, unz
tókst að fá framburðinn stað-
festan í síma frá Leipzig.
Til Leipzig var komið eftir
hádegi keppnidaginn. Þá kom
sem betur fer í ljós, að keppnin
átti ekki að hefjast fyrr en um.
kl. 6. Gafst því nokkur tími til'
hvíldar.
Fylgzt með einvígi.
Ekki þarf að fjölyrða um ár-
angur á mótinu. Valbjörn sigr-
aði pólska meistarann á 4.42.
Svo mikla athygli vakti stang-
arstökkið, og þá ekki sízt Val-
björn, að hinir 12000 áhorfend-
ur sátu á pöllunum eftir að
keppni var hætt í öðrum grein-
um til að horfa á einvígi hans
og pólska meistarans. Var Val-
björn líka óspart hylltur að
sigrinum loknum. Má af þessu
sjá hve miklu meiri athygli
okkar beztu menn vekja -er
lendis en hér heima.
Þorsteinn varð fjórði í
kringlukastinu, aðeins 9 sm. á
eftir 3 manni. Hafði kringla
hans verið skilin eftir hjá lög-
gildingarmönnum mótsins, og
varð hann því að nota láns-
kringlu unz hin rétta kom £
leitirnar. Náði hann þá kasti
sem mældist 45.25 m. — Vil-
hjálmur varð annar í þrístökk-
inu með 15.09 m.
Þá um kvöldið var hóf haldið
þátttakendum mótsins, en kl. 9
Frh. á bls. 9.
Valbjörn tapaði einungis fyrir
Evrópumeistaranum frá >' fyrraa!
og 'þó ekki fyrr en eftir harðai
keppni. Hann keppir í DresderS
um helgina, __J