Vísir - 25.09.1959, Blaðsíða 6

VlSIK
Föstúdaginn 25. september 1959*
fism
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00 18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Fara þeir aftur á stúfana?
Fyrir nokkrum árum áttu ís-
lendingar í deilu við Svía.
Ymsir voldugir aðilar þar
sáu ofsjónum yfir gengi
Loftleiða. Varð heift þess-
arra manna svo mikil um
síðir, að þeir gerðu það, sem
þeim var unnt, til að koma í
veg fyrir, að Loftleiðir gætu
starfað með sama hætti og
tíðkazt hafði. Var meira að
;i segja sagt upp samningi við
íslendinga um loftferðir og
hafði slíkt aldrei komið fyr-
ir, fyrr en þessi frændþjóð
okkar taldi sér það sæma.
Úrslit málsins urðu þó á annan
veg en óvildarmenn Loft-
leiða höfðu gert sér vonir
um. Svíar sáu nefnilega að
sér, svo að deilan hjaðnaði
og féll að síðustu alveg nið-
ur. Loftleiðir gátu haldið á-
fram og hafa átt vaxandi
gengi að fagna. Þó er félagið
engan veginn í hópi risanna,
sem keppa um farþegagrú-
ann, sem fer vestur og aust-
ur um Atlantshaf á ári
hverju, en jafnvel sá litli
hundraðshluti farþeganna
sem félagið hefir' laðað að
sér, vakti óskiljanlega öfund
og fjandskap Svia. Má um
þetta segja, að þeir gerðu
sig að furðu litlum mönnum
_ með þessu atferli sínu öllu.
En það er greinilegt, að Sviar
eru engan veginn búnir að
gleyma Loftleiðum, og að
þeir eru sama sinnis gagn-
vart þessu litla félagi og þeir
voru hér um árið. f dönsku
blaði var það fyrir nokkru
haft eftir einum af starfs-
mönnum flugmálasjórnar-
innar sænsku, að Svíar
neyddust ef til vill að taka
upp baráttuna gegn Loftleið-
um á nýjan leik. Er þar um
þá hótun að ræða, að Svíar
VEGIR
OG
VEGLEYSIJR
EFTIR
Víöförla
beiti sér á ný af alefli gegn
því, að Loftleiðum verði gert
kleift að starfa með sama
hætti og áður og keppi við
risana með því að bjóða
hverjum, sem njóta vill,
lægri fargjöld í Atlantshafs-
flugi en aðrir vegna lengri
flugtíma.
Það er sök sér, að einhverjir af
forráðamönnum SAS skuli
vilja koma Loftleiðum fyrir
kattarnef. Þeir vænta þess,
að þeir fái eitthvað af þeim
þúsundum, sem fljúga með
Loftleiðum, ef það félag
hættir starfsemi sinni. Verð-
ur það þó aldrei mikið, en
lítið dregur vesælan, segir
máltækið, og það á sennilega
við í þessu sambandi. Lítil-
mannlegra er hinsvegar það,
að flugmálastjórnin sænska
— sjálf sænska stjórnin —
skuli telja sér sæmandi að
láta beita sér gegn einu
minnsta flugfélaginu sem
starfandi er og reyna að
neyta aflsmunar til að kippa
stoðum undan starfsemi
þess.
Um það verður ekki sagt á
þessu stigi málsins, hvort
Svíar gera alvöru úr þeim
óskum, sem birzt hafa á
prenti, og eru á þá lund, að
önnur atlaga verði gerð áð
Loftleiðum, ef fyrirtækið
leyfir sér að endurnýja
flugvélakost, sem er orðinn
mjög gamall og á eftir tím-
anum. Enginn vafi leikur á
viljanum hjá ýmsum, en rétt
er kannske að gera ráð fyr-
ir, að reynt verði að hafa vit
fyrir ofstopamönnunum, sem
einkis svífast. Og vonandi
hafa íslenzk stjórnarvöld
nánar gætur á því, sem þarna
kann að gerast.
Tveir mætir samferðamenn
hafa horfið mér sjónum með
stuttu millibili nú í sumar. Ég
sakna þeirra og finnst að að
þeim sé sjónarsviptir, því er
það að mig langar til að minn-
ast þeirra nokkrum orðum.
Þessir menn eru Sigurður Guð-
bjartsson bryti og Helgi Jónas-
son frá Brennu, leiðsögumaður,
Þetta voru ólikir menn, en
þó áttu þeir margt sameiginlegt.
Báðir voru þeir ferðalangar og
„Eins og kunnugt er hafa all-
víða verið málaðar hvítar, breið-
ar þverrendur á götur, þar sem
gangandi fólki er ætlað að fara
yfir. Eg hef margoft tekið eftir
því í borgum erlendis, hve tillits-
samir bílstjórar eru, er þeir
með rykfrakkan á handleggn-' koma akandi þær götur, sem
um, smábrosapdi með spaugs- þannig eru málaðar eða með lík-
yrð’i á vör, ef þá einhver gaf um hætti. að Þeir hægja á sér,
sér tíma til að hlusta. Þennan jafnvel stöðva bil sinn við mörk'
mann hafði ég séð og heyrt á
mínum unglingsárum í Reykja-
vík, sem framámann í íþróttum,
ferðalögum og leiðsögu, en
ekki kynnst honum nánar. Eft-
ir þetta unnum við saman dá-
in, svo að fólk komist yfir, án
þess að taka undir sig sprett, en
það eru ekki allir, sem eiga hægt
með það. Hér skortir mjög tillit-
semi í þessu efni. Þar sem um-
ferðarljós eru rjúka bílstjórar af
stað, er grænt ljós kviknar, áður
lítið, hittumst í Austurstræti, en þeir, sem eru á leið þvert yfir
við Geysi, í Stykkishólmi og götuna eru komnir yfir um.
víðar og áður en ég vissi af var
þannig kynntist ég þeim, báðir mér farið að þykja vænt um Eiíki Iiæ8t að
stóðu þeir í því að veita fólki, þennan mann. Hvar sem ég
innlendu og erlendu, farbeina kom og nafn hans bar á góma
og báðir gerðu það með sóma. j var hans að góðu getið og það
Annar var þungfær og kyrsetu- var svo einstakt að öllum bar
maður, en átti þó við stöðugan saman. Hann var ætíð hinn
eril að búa, hinn var hamingju- 1 sami, glaðvær, hnyttinn í svör-
samastur á faraldsfæti og þó um, ötull og fróður um ótrúleg-
koniast yfir.
Seinast í fyrradag sá ég flutn-
ingabíl lagt við gangstétt, þar
sem hvít þverstrik eru yfir götu,
skammt frá strætisvagnastað
og var ekillinn góða stund að
bera pakka, hvern af öðrum, úr
bílnum, en gangandi fólk komst
hann færi hratt yfir var hugur- ustu hluti. En það var þó annað, ! alls ekki yfir götuna á meðan,
inn ætíð handan við næsta leiti. ■ sem mér þótti sérkennilegast ■ Þar sem það átti að fara. Á þess-
Ivið þennan mann, hið fjarræna um sama stað, skammt frá
í eftirmælum sínum um blik í augum hans. Þau voru ! H1^1'Þegar bílaröð er ekið að
Bjarna Thorarensen skilgrein-j augu víðáttunnar, jöklannaj 1 ^að 'f-'t fU'lr’ Þegar
. , , i. ’ , . bilaroð er ekið að Hverfisgötu
ir J°nas Hallgnmsson hann fjallanna, fegurðar hmnar, Qg bið ver6ur á að röðin stB8v.
sem „þýðmennið, þrekmennið miklu myndar og hins litla!
i ast, að bíll er stöðvaður á
þeim í sömu röð og í hending- þakka.
unni. Það hafa þeir sjálfsagt j
ekki heldur gert hjá Bjarna, en I
lögmál hins bundna máls réðu.
En mér hefur alltaf fundizt, að
glaða . Þessi undursamlega skil- ^ hvan.ms undii klett, senr skap— ^ þverstrikunum, svo að gangandi
greining á manngerð finnst mér arinn hafði gætt fullkomnun fólk, verður að smokra sér fyrir
eiga sérlega vel við báða þessa j einfaldleikans. Svo fór að ég framan eða aftan hann. Undir
menn. Ekki svo að skilja að eignaðist vináttu þessa sérstæða svona kringumstæðum skilst
þessir eiginleikar stæðu hjá manns og fyrir það er mitt að ( mér, að bílstjóri eigi að stöðva
bíl sinn þannig, að umferðin yfir
þverstrikin sé frjáls. — Dálitlu
meiri tillitssemi bílstjóra við
Tveir menn hverfa af sjón- fólk, sem verður að labba yfir
arsviði hins jarðneska lífs, það Sötur a Þessum þverstrikareit-
er máske ekki til að fjargviðr- um’ sem eiSa að vera til öryggis,
ast út af á tímum múgaldar muncii ekki saka. En taka ber
hinnar tuttugustu. En sem bet- fram> að Þ6tt marga skorti tillits-
„ , , , . semi, eru lika margir sem syna
ur fer hefur mugsefjumn ekki ,. .. . ,,
.. . . fotgangandi monnum fulla til-
náð fullum tökum á okkur hér iitssemi og er gott að geta líka
á norðurhjara. Við erum ekki f-orið vitni um það, en slík fram-
jenn það fjölmennir að við tök- koma sýnir, að umferðarmenn-
Sigurði bryta kynntist ég um einungis eftir þá hæstu eik- ing er að festa hér rætur. Von-
fyrst að ráði fyrir rúmum 10 urnar hrynja. Því eru hinir sól- andi verður þróunin örari fram-
árum. Þá áttum við töluvert arlitlu dagar síðsumarsins mér vegis. — Borgari.“
saman að sælda um árabil í óþarflega daprir nú. En hvað,
sambandi við ferðamenn og mun þá um skammdegið, veit
ferðir. Því er ekki að leyna að ég að þessir vinir mínir myndu
fyrst í stað gekk það samstarf segja ef þeir mættu. Þannig eru 1
ekki að öllu leyti snurðulaust gjafir góðra samferðamanna þó
enda komu þar til greina ýmsir að þeir séu gengnir, þær veita
sú manngerð, sem sameinar
þessa mannkosti, hljóti að vera
flestum fremri og muni skilja
eftir hjá-samferðamönnum sín-1
um ljúfar minningar og þá eft-
irsjá ei ég áðan nefndi.
Skólaskor
Fyrir hverju eru slík skrif?
Vafalaust spyr maður mann
um þessar mundir, fyrir
hvern Tímminn sé eiginlega
skrifaður um þessar mund-
ir, hvort ritstjórinn haldi, að
enginn muni nú eftir því,
hvaða flokkur hafði á hendi
stjórnarforustuna frá miðju
sumri 1956 og fram í des-
ember á síðasta ári.
Framsóknarflokkurinn skildi
þannig við, þegar hann
forðaði sér úr ríkisstjórn-
inni fyrir þrem ársfjórðung.
um, að hann ætti að hafa
hljótt um sig nú. Hann til-
kynnti einungis, áð með
stjórnarfari sínu hefði hann
hleypt af stað nýrri dýrtíð-
arskriðu og fengi ekki við
neitt ráðið. Áður en hann
gafst upp endanlega, laut
hann svo lágt að hafa orð á
því að eiginlega ættu Sjálf-
stæðismenn að koma með í
*
stjórnina til þess að auð-
veldara væri að kippa öllu í
lag!!
Flokkur, sem hefir ekki glæsi-
legri fortíð af að státa, ætti
að hafa hljótt um sig, svo að
almenningur gleymi fyrri á-
virðingum hans.
Víðförli.
annmarkar, sem við ekki réð- ^ okkur brautargengi mitt í sökn-
um við. En þrátt fyrir nokkra uðinum. Því langar mig til að
misklíð okkar á milli, lét hann senda þeim mínar innilegustu
mig ætíð finna að hún náði þakkir og farnaðaróskir, á þeim
aldrei til hins sameiginlega ókunnu brautum, sem þeir nú
starfs og þeirrar fyrirgreiðslu eru lagðir út á.
er við þurftum að láta £ té. I
Hann var ætíð reiðubúinn tilj
starfa, hvenær sólarhringsins
sem var og þó að á stundum
þyti í skjá, var ekki um að sak-
ast, ljúfari stundir komu á eft-
ir. Svo var það að okkur gafst
stund milli stríða, eftir það féll
allt á einn veg og mitt er að
barna,
brúnir og svartir.
Ailur rekstur hafi sömu sam-
keppniaðstöðu.
Á nýafstöðnum
þakka. Minnisstæðastur er mér Landsambands ísl.
aðalfundi hún fari eingöngu fram um leið
rafvirkja- og aðflutningsgjöld eru greiidd.
Sigurður er hann kom að landi meistara var m:a. rætt um skort Þá mótmælir fundurinn því að
úr utanferð og hin stóra fjöl- á raflagnaefni, menntun raf-
skylda heimsótti hann um borð.l virkja, útboð verka og misrétti,
Þó bekkurinn væri bæði setinn sem fundurinn taldi stéttina
og staðinn var alltaf pláss og eiga við að búa varðandi sölu-
húsbóndinn átti ljúft viðmót og skatt á raflagnaefni o.fl.
bros fyrir alla. Og þó var ann-J Gerði fundurinn ýmsar álykt-
ríkið oftast meira en með góðu anir, og var m.a. samþykt
móti var hægt að sjá fram úr. | áskorun á ríkisstjórnina að fella
Helga frá Brennu kynntist ég niður söluskatt og útflutnings-
fyrst niður á Verbúðabryggju.1 sjóðsgjald af efnisvöru, sem raf-
Það var að koma ferðamanna-1 virkjameistarar láta í té, en þar
skip, allt var á tjá og tundi'i, til endanleg skipun komist á
nema Helgi. Hann stóð þarna þessi mál öll, þá verði breytt
í sínum snyrtilegu sportfötum innheimtu söluskatt þannig að
eitt rekstrarform njóti skattfríð
inda öðrum fremur, svo og að
skattlöggjöfinni verði breytt
svo, að allur rekstur hafi
jafna samkeppnisaðstöðu vegna
skatta og útsvars.
í stjórn sambandsins voru
kjörnir: Gísli Jóh. Sigurðsson
form. Gissur Pálsson gjaldkeri,
Örnólfur Örnólfsson ritari, en
meðstjórnendur Aðalsteinn
Gíslason, Sandgerði, og Viktor
Kristjánsson, Akureyri.