Vísir - 14.11.1959, Blaðsíða 4

TISIB
Laugardaginn 14. nóvember 1959
wism
DAGBLAÐ
Otgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
fiiir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eCa 12 blaðsiSur.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Visir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Skyldan við þjóðina.
Tíminn heldur áfram harma-
gráti sinum yfir sinnaskipt-
um Alþýðuflokksins. Er
engu líkara en að Framsókn-
armenn hafi verið farnir að
trúa því, að þeir ættu óskor-
að vald yfir þessum flokki
um aldur og ævi. Er undar-
legt að þeir skuli ekki vera
farnir að jafna sig enn, eftir
allan þann tíma sem liðinn
er síðan vinstri stjórnin fór
frá og Alþýðuflokkurinn
gekk úr þjónustu Fram-
sóknar.
Framsóknarmönnum hefði átt
að verða það Ijóst strax eftir
að Alþýðuflokkurinn mynd-
aði minnihlutastjórnina, að
hann væri horfinn frá hinu
gamla samstarfi. Og ekki
voru átökin um kjördæma-
breytinguna líkleg til þess
að saman drægi með þessum
tveimur flokkum.
En það gegnir svipuðu máli um
samstarfið við Alþýðuflokk-
inn eins og forréttindi SÍS,
í augum Framsóknarmanna.
Af því að þetta hefir einu
sinni komizt á er sjálfsagt
að það standi um aldur og
ævi, hversu mikið sem tím-
ar og aðstæður breytast.
Það er broslegt að sjá þegar
Tíminn er að vara Alþýðu-
flokkinn við „of nánu sam-
starfi‘L við Sjálfstæðismenn.
Allir vita að mesta óheilla-
spor Alþýðuflokksins var
samstarf hans við Framsókn,
enda hafði það nær kostað
hann lífið. Það er því engin
furða þótt Alþýðublaðið
taki ráðleggingum Tímans
fálega og telji að aðvörun
hans um „of náið samstarf
við Sjálfstæðisflokkinn sé
ekki af heilindum gerð“,
eins og Tíminn komst að
orði í gær.
Bæði Framsókn og kommún-
istar létu málgögn sín halda
því fram fyrir kosningarnar,
að stefna Alþýðuflokksins
væri nálega hin sama og
Sjálfstæðisflokksins, eða
„mjög svo samhljóða“, eins
og komizt var að orði. Hafi
þetta verið skoðun Fram-
sóknarmanna og kommún-
ista, gátu þeir varla vænzt
þess, að Alþýðuflokkurinn
yrði fús til þátttöku í nýrri
vinstri stjórn eftir kosning-
ar. Af þessu hlaut að leiða,
að samstarf Sjálfstæðis-
manna og Alþýðuflokks væri
það sem koma skyldi, og
þannig hefir meiri hluti
þjóðarinnar hugsað, því að
55% hennar fólu þessum
flokkum umboð til þess að
ráða fram úr vandamálun-
um, sem vinstri stjórnin lét
óleyst.
Sjálfstæðisflokkryim og Al-
þýðuflokknum ber skylda til
þess, gagnvart þjóðinni, að
mynda saman ríkisstjórn,
en þeim ber sams konar
skylda til að halda kommún-
istum og Framsóknarmönn-
um utan við þá ríkisstjórn.
Fylgisaukningin hjá Alþýðu-
flokknum var bein yfirlýs-
ing kjósenda um þetta. Þeir
vildu sýna flokknum aukið
traust og viðurkenningu
fyrir stefnu hans eftir að
hann sagði skilið við Fram-
sókn og kommúnista. Fylgis-
tapið hjá Sjálfstæðisflokkn-
um verður varla skýrt með
öðru en því, að þeim kjós-
endum, sem yfirgáfu hann í
þetta sinn, hafi ekki þótt
hann sýna nógu hreinar lín-
ur í þessu efni.
Kommúnistar vilja nú sem fyrr
komast í ríkisstjórn. Þeir
hóta að sjálfsögðu öllu illu,
ef ekki verði farið að vilja
þeirra. Þeir munu reyna að
æsa til verkfalla og lama
framleiðslugetu þjóðarinn-
ar, eins og sVo oft áður. Um
það verður að fara sem fara
vill. Láti verkalýður lands-
ins þá hafa sig til slíkra ó-
hæfuverka verður hann og
aðrir landsmenn að súpa
seyðið af því.
Hræðslan við að ekki sé hægt
að stjórna án kommúnista
er veikleikamerki, sem gæti
riðið þjóðskipulaginu að
fullu, ef alltaf væri undan
slíkum ótta látið. Bezta
vörnin gegn þeim er stöð-
ug barátta, en ekki undan-
látssemi. Það hefir alls stað-
ar sýnt sig að þeir eru
hættulegri í samstarfi en
andstöðu. Skýringin er ein-
föld. Þeir eru nefnilega
aldrei í samstarfi, þótt þeir
þykist vera það. Þeirra eina
áhugamál er að kollvarpa
því þjóðskipulagi, sem við
búum við, grafa undan því
á öllum sviðum og með öll-
um tiltækum ráðum.
Það gefur að skilja, að aðstaðan
til þessarar iðju er aldrei
eins góð og þegar þeir eru
komnir í ríkisstjórn. Þar
hafa þeir óteljandi mögu-
leika, sem ekki eru fyrir
hendi meðan þeir eru í
stjórnarandstöðu. Og vera
þeirra í rikisstjórn er siður
en svo nokkur trygging fyrir
því að vinnufriður haldist.
Fyrr eða síðar kemur að því,
að samstarfsflokkar þeirra
gefast upp á svikum þeirra
og moldvörpustarfsemi og
KlRKJA □ G TRÚMÁL : -----
ÍJr vöndu að ráða.
, . Happdrættin. —
Lífið og dauðinn, þetta hvort- sem lysir ser i orðum Pals. ^ undir einum hatti
tveggja verður hlutskipti okk- Ég á úr tvennu vöndu að raða, Happdrættin hér á landi hafa
ar allra. Það er víst og satt. reynslu hinnar staðföstu kristnu jgujega verjð gerð að umtalsefni
Enginn þarf að fara í grafgöt- trúar. Komumst vér hjá því að j þessum ðálki á undangengnum
ur um það. Engum þarf að hugsa? Komumst vér hjá því árum. Ýmsir hafa fengið þar birt
koma þau örlög á óvart, og að spyrja: Hvað veldur svo bréf, þar sem þeir hafa gert
öllum er hollt að hugleiða þá gjörólíku viðhorfi, svo mikl- grein fyrir skoðunum sínum.
staðreynd endrum og eins. Eru ' um andstæðum í mannlegri Tvennt er það, sem menn hafa
iað hryggileg örlög eða skelfi-' reynzlu? | helzt óskað breytinga a, í fyista
leg að lífinu lýkur fyrr eða Nútímamaðurinn þarf að lagi að gerð yæn tilraun með að
,B’ , , , . . „I pói hætta við allra hæstu vinmng-
S1ðar hja serhverjum manm og kynnast Pali postuli, spyija Pal, niður j 50 eða
dauðinn bíður eða er það hvorki þekkja leyndardom hans fagn- ^ þ.g Ri, vinninga> svo að
hryggilegt né skelfilegt, jafnvel andi lífs. fleiri geti notið. Á þessu hefur
gott til þess að hugsa, eða fagn- Páll svarar: Lífið er mer verið ymprað hvað eftir annað,
aðarríkt? Kristur, en dauðinn ávinningur. en stjórnendur happdrætta, sem
Páll postuli, hin mikla Guðs Hvílík reynzla, hvílík birta og þessum tilmælum hefur verið
hetja, brautryðjandi trúar vorr- fegurð yfir þfi og dauða. Páll beint til, daufheyrst við — sann-
ar héfur talað hin sígildu orð hefur Krist með sér, hann er ast að segja ekki svarað þessum
kristinnar? trúar í þessu efni í fylgd með Kristi, hvort sem bréfum, ef ég man rétt. Líklegt
eins og svl mörgum öðrum, orð er í lífinu eða dauðanum. Ef má telja, að hér ráði afstöðunni,
sem tjá markvisst kristna hugs- hann lifir, þá lifir hann í krafti að solumoguleikar, sem flestra
un og afst^ðu og reynslu, vek3a Krists. Kristur i honum, það ^ ^ myndi> yegna stóru
til skilnin^s og eiga sama erjndi er leyndardomurinn i fagnandi vinninganna j öðru lagi hefur
til okkar, nútímamanna, eins og lífsafstoðu hans, það er su solar- það iðulega komið frarn> að hin
til genginna kynslóða. Þegar orka, sem hið innra með hon- fjolmorgu bílahappdrætti haía
hann hugsar um lífið og dauð- um býr og knýr hann til stai fs verið mörgum þyrnir í auga —
ann og vai milli þessa tvenns, og sigurs. Lífið er fullt af verk- mönnum þykir hafa verið þar of
segir hann: Ég á úr tvennu efnum. Sigrandi og til sigurfar- ]angt gengið.
vöndu að ráða. Hvort tveggja ar gengur hann gegn um það, Nú hefur komið fram tillaga í
er fyrir honum svo góðiv kost- þrátt fyrir alla andstöðu og grein i Visi, sem áreiðanlega
ir að hann ætti úr vöndu að þrengingar og ofsókn, því að verður um deilt, er rætt er um
rá’ða, ef hann mætti sjálfur mátturinn, sem hið innra með happdrættin. Greinarhöf. (G.K.)
velja sér hlutskipti. Páll þekkir honum býr og knýr hann, er veltn- fyrir ser m' hvað unnt
lífið betur en flestir aðrir, það kraftur Krists, lífið í Kristii. væn að gera við groðann, ef þau
, t- ’ , . . » væru oll komm undir emn hatt,
ólgar í æðum hans. Lif hans Lif hans er auðugt af fegurð gf gvo mætfi orða það Einn af
' hefur verið' þrungið af drama- og birtu, avexti og unaði, hvaö ]esendum blaðsins hefur beðið
I tískri spennu, auðugt af við- sem að höndum ber, því að það fyrir eftirfarandi athugasemd,
jburðum, reynslu, baráttu, sigr- á sér fyllingu, eilífðar takmark Qg fleiri hafa verið boðaðar:
um, svo að segja hver stund og eilífðar gildi. Lífið er mér ^
i árum saman veitti honum lífs- Kristur.
Gomlu happdrættin.
I fyKingu og fagnandi starfsgleði j Að lifa og starfa> það heillar >>Eg er G K. áammala um
og lífsnautn. Það er ekki af lífs- En að (jeyja? Hann horfir sumt og sumt ekki. Sammála
leiða, sem hann segir: Mig lang- einnig ] þa áttina og segir: Mig honum um bilahappdrættin t. d.,
ar til að fara héðan. Hann þekk- jangar til að fara héðan og vera
ir líka betur en flestir aðrir, með Kristi Hvað er dauðinn?
hvað það er að standa við dyr Kinnig að Vera með Kristi og
aauðans. Hann veit, hvað það þag enn rikara rnæli en orðið
er að horfast í augu við þann getur hér> j órofinni einingu,
oft svo óvelkomna gest. Hann j nálægð ’Veru hans, þar sem
hefur horfst í augu bæði við enginn 0g ekkert skyggir á
líf og dauða, og hvort tveggja ljóma hins Jífgefandi Drottins, Eg^ muldr^ekW
heillar hann sem hið akjosan- Guðs Sonar. _ Þess vegna er i styrkja neitt allsherjar rikis.
lega hlutskipti. dauðinn ávinningur. — Hvílík-1 happdrætti, fyrr en þá ég væri
| Flestir óttast annaðhvort líf- ur auður lífsreynslu. Þetta er búinn að sjá að peningunum
| ið eða dauðann, sumir hvort- ekkert hástemmt, innantómt yrði eins vel varið og HHl og
! tveggja. Sumir óttast lífið svo, hjal engir hugaró’rar. Líf Páls SÍBS hafa rgert. DAS er lika
að þeir flýja í faðm dauðans, og starf og arangur hefur sann- góðs maklegt. Við, sem styrkj-
þótt hann sé þeim skelfileg til- að þann kraft> sem með honum um Þessi happdrætti, gerum það
hugsun. Og oft ber það við, að bjó Kristnir menn víðsvegar ti! stuðnings þessum stofnun-
sami maður ber í brjósti lífs- um jond jarðar eiga reynslu-
harm og dauðakvíða og þorir sonnun fyrir sannleik orða hans.
við hvorugt að horfast i augu, En sá' maður> sem þekkir ekki
i lifiS eða dauðann. Nútímamað- slika reynsju> þekkir ekki lífið
urinn vill sízt vera minntur á j Kristi sem glbð £ innsta kjarna
þá óþægilegu staðreynd, að persónuleika síns, veit ekki
hann á fyrir sér að ganga gegn- hvað það er> þegar kærleikur
úm dauðans dyr, og stundum Krists knýr oss, sá maður er
vill hann ekki heldur hugsa um snauður> hve ríkur sein hann bílahappdrætta og
lífið, oft sækist hann svo ákaft kann að vera af öðrum svo köll- smærri happddrætta,
en vil ekki láta hrófla við HHÍ
og SÍBS. Eg hef keypt marga
miða í þeim frá upphafi. Eg er
ekki neirm fjárhættuspiiari, og
mundi ekki kaupa nema í miða
í hverju, ef ég vildi ekki styðja
þau vegna þess hvað þau gera
fyrir peningana. Eg vil styrkja
um og vitanlega líka i von um
vinning, en í marga augum er sú
von ekki höfuðatriði.
eftir öðru hvoru, að hann vill uðum iífsgæðum, því að hann 1 góðs makleg. En það er hægt að
knýja það fram með valdi, hvað skortir eitt> og þetta eina er svo ganSa of langf 1 veitingum happ-
sem það kostar. stórt, að það er í raun og veru
Hvílíkt djúp milli þessarar allt> það er eiJífðin, eilífðin sem
mannlegu reynslu og þeirrar, viðmiðun, eilífðin sem veru-
leiki og von, lífið í Kristi.
I.
Bílahappdrættln.
Þau ber að takmarka. Þau eru
of mörg. Það hefur rikisstjórnin
i hendi sér. En margar stofnanir,
sem hafa fengið að stofna til
annarra
eru alls
Álafoss -
neita að fallast á einhverja
kröfu. Þá rjúka kommún-
istar úr stjórninni, segja áð
hinir hafi svikið, æsa til
verkfalla og nota sér svo þá' Frh. af 8. síðu. I
aðstöðu, sem þeir höfðu fólk til starfa, og það fólk þarf
skapað sér í stjórninni til nð vera sem lengst hjá okkur,
þess að reka skemmdarstarf- þegar það hefur lært á vélar
semi sína. með enn meiri og tæki.
árangri en áður. j Um 70 manns starfa nú á
Þeir stjórnmálamenn, sem gera Álafossi. Er gólfteppaverk-
sér þetta ljóst telja það smiðjan hafði verið skoðuð var
skyldu sína við þjóðina, að , dvalist góða stund á hinu fagra
ljá ekki máls á samvinnu við heimili Ásbjarnar og konu hans
kommúnista. I þar efra.
drættisleyfa, og það hefur verið
gert.
Vantrúaður.
Loks víl ég skora á menn að
láta í Ijós skoðanir sínar á því,
hvort þeir teldu nokkra bót að
því, að stofna eitt allsherjar
Rikishappdrætti eða Þjóðarhapp
drætti, eða hvað menn vildu
kalla það, hvort menn vildu
þjóðnýta happdrættin með þessu
móti, því að það er það, sem hér
er um að ræða — eða hvað? Eg
fyrir mitt leyti er vantrúaður.
Svari aðrir fyrir sig.
Lokaorð.
Það er talað um, að menn
verji tugum milljóna í happ-
drætti. Mikið rétt. En menn