Vísir - 14.11.1959, Blaðsíða 7

Laugardaginn 14. nóvember 1959
TlSII
7
42
tekið þetta bréf fyrir mig, svo að það komist með morgunlest-
inni?
Nancy hafði þekkt hann síðan hann gekk í stuttbuxum — hún
var 65 ára. — Hann frændi minn kemur hingað með vörur í
kvöld, sagði hún. — Hann getur komið bréfinu í póstkassann
fyrir þig.
— Það er ágætt, sagði Ross og fékk henni bréfið.
— Og það hefði verið ágætt ef Angus McAllen hefði komið,
eins og ráð var fyrir gert. En Angus hafði forfallast og sent son
sinn í staðinn. Allir vissu að strákurinn, Malcolm, sem var
fjórtán ára, var mesti órabelgur og prakkari, með allan hugann
við myndasögur í öfgablöðunum. Og þó honum væri strengilega
uppáiagt aö koma bréfinu í póstkassann þegar í stað, mundi
hann ekki e:ftir því fyrr en hann var háttaður, og fannst þá að
einu gilti þó hann kæmi ekki bréfinu í póst fyrr en morguninn
eftir. Og það mundi hann vafalaust hafa gert ef hann hefði
fundið bréfið í vasa sínum. En hann haíði týnt því. En ef hann
hefði týnt því á veginum, mundi eflaust einhver finna það og
stinga því í póstkassann, hugsaði hann með sér.
Ross dvaldist í Skotlandi heila viku. Og í London var hver
stund lengi að líða hjá Cariu.
Einn — tveir — þrír — fjórir dagar, og ekki ein lína frá hon-
um. Og engin skilaboð. Hvað svo sem komið hafði fyrir, þá hlaut
hann að hafa haft tækifæri til að ná sambandi við hana, — það
er að segja ef hann kærði sig um það. Hana langaði til að skrifa
honum, en var of stærilát til að gera það. Hann var slæmur og
óréttlátur, og — óskynsamur. Þvi miður eru élskendur allra
manna sízt fallnir til að vera skynsamir.
Fyrst hafði hún haldið að eitthvað hefði komið fyrir hann,
sem gæti verið honum til afsökunar. En þó honum hefði ekki
fallið tilhugsun að Caria talaði við Basil Frayne til að fá hjálp
gegn Soniu, hlaut hann að skilja að þau voru að tefla tafl, sem
hlaut að tapast. Nema hún vildi fórna föður sínum. Og nú
hafði hún tekið það í sig, að faðir hennar mætti ekki fyrir
nokkurn mun vita hve mikið flón hún hefði verið. Smám saman
fór hún að halda að hótun Ross um að slita trúlofuninni stafaöi
af því, að hann hefði komist að þeirri niðurstöðu að það væri
bezta lausnin. Allt þetta tal um Basil Freyne hafði kannske ekki
veriö annað en yfirskin.
Og vitanlega, ef'Ross vildi hana ekki....
Tilhugsunin um þetta nísti hjarta hennar, en hún reyndi að
stappa í sig stálinu. Siðan hún trúlofaðist hafði hún fjarlægst
gamla kunningjahópinn sinn. En hún hafði fyrir löngu lofað að
koma í samkvæmi til Alidu Tempest, sem var nýtrúlofuð. Það
lá við að Caria yrði fegin að flýja sjálfan sig, og þess vegna hélt
hún loforð sitt og fór í samkvæmið. Og hún óskaði þess heitt
eftir á, að hún hefði ekki gert það.
Þess varð skammt að bíða að hún yrði vör við undarlega
forvitni hjá ýmsum gestunum. En enginn minntist á Ross eöa
brúðkaupið. Rétt áður en hún fór vissi hún hvers vegna það
var, því að húsmóðirin, sem var verulega góð vinkona hennugj
tók hana afsíðis og spurði kvíðandi:
— Caria mín góð, er það satt að þú hafir slitið trúlofuninni?
— Hvers vegna dettur þér það í hug? spurði Caria og gat ekki
annað en hugsað til, hvernig ástatt væri milli sín og Ross núna.
Unga stúlkan roðnaði. — Æ, það var einhver að segja mér þetta
núna um daginn.
Caria yppti öxlum. — Það hefur verið einhver, sem veit meira
um minn hag en eg veit sjálf. Getirðu hug?aði þér að segja mér
nafn þess, sem segir svona eftirtektarverðar fréttir?
— Já, eg veit eiginlega ekki neina ástæðu til þess að þegja
yfir því, svaraði Alida. — Það var þessi allstaðarnálæga Sonia
frænka mín, sem sagði mér þetta.
— Hún ýkir, sagði Caria létt. — Brúðkaupinu okkar hefur
verið frestað vegna þess að hann pabbi varð að fara til Ameríku.
Hann kemur bráðum aftur....
— Það var sannarlega gott aö heyra, sagði Alida.. — Eg skal
stöðva þennan söguburð.
Þegar Caria fór var hún sannfærð um, að þennan söguburð
mundu flestir hafa heyrt og tryðu honum. Hún var meira en æf.
Ó, hvers vegna hafði hann ekki skrifað?
Síðustu þrjá—fjóra dagana hafði hún verið slöpp og lasin, og
fengið kvef svo að hún varð að liggja dag í rúminu. En hún var
staðráðin í að heimsækja Mary. Hún fann að Mary var eina
manneskjan í heimi, sem hún þurfti að vera nærri, einmitt núna.
— Mary með sitt heilbrigða hyggjuvit og víðsýnið.
Hún afréð að aka út til hennar í léttibílnum sínum. Hún
hafði ekki notað hann um sinn og hlakkaði til að aka í opnum
bíl.
Caria fór til hársnyrtingarkonunnar og hafði talað svo um,
að bilstjórinn kæmi þangað.
Hún hafði ekki frétt neitt af Ross ennþá. Það var ólíkt hon-
um að stökkva upp á nef sér og hún var orðin alvarlega hrædd.
Hvað gat hafa komið fyrir? Var hann kannske kominn aftur?
En hún gat ekki símað í Harley Street til að spyrja — metnaður
hennar bannaði henni að láta fólkið þar vita að hún vissi ekki
hvar hann væri. Það var nógu slæmt að hún hafði símað þangað
einu sinni, því að röddin hennar þekktist eflaust þar, og fólk-
inu hlaut að þykja skrítið, að hann skyldi ekki hafa símað tii
hennar áður en hann fór.
Þó að sólskin væri er hún var á leiðinni í Bond Street var
himininn talsver.t skýaður, og hún vonaði innilega að góða
veðrið mundi haldast. Hún var þreytt enn og henni var léttir að
hvíla sig í skrautlegu snyrtistofunni, sem hún sótti alltaf er hún
þurfti að láta greiða sér.
Cariu varð léttara er hún sat undir hárþurrkunni með Vogue,
Tattler og nokkur amerísk myndablöð kringum sig. Hún naut
tilhugsunarinnar um að fá að vera í friði svo sem hálftíma.
flún hafði beðið um að fá lánað morgunblað, því að hún hafði
ekki séð blöðin áður en hún fór að heiman, og það fyrsta sem
hún gerði var að líta á „Telegraph".
Hún leit á fyrirsagnirnar, sem báru með sér að veröldin var
jafn bág og vant var. Svo las hún leiðarann og þar næst „slúður-
dálkana". Allt í einu rak hún augun í smáklausu undir fyrir-
sögninni „Carlton — Barington".
Hún saup hveljur. Hún vissi ekki hvort hún æpti, en varð
fegin að enginn hafði tekið eftir því, ef svo var. Henni fannst
allt blóð í sér streyma að hjartanu og hrökkva svo þaðan aftur,
svo að henni varð hrollkalt.
„Ekkert mun verða úr fyrirhuguðu hjónabandi Ross Campbell
Carlton læknis, 359 B Harley Street og ungfrú Cariu Barring
ton....“
1]l> ll Vl.lSIK S
Vil skipta á einbýlishúsi og 4—5 herbergja íbúð. Má vera í
bloklc. Geta verið tvær íbúðir.
Tilboð sendist blaðinu, merkt: „Vandað hús.“

. ppariö yður hlaup á roilli ruargræ verzlama!
^ WkUOOL fiMöM «1!
^ - Ausfcur&traeti
E, R. Burroughs
<KJIPg POISEP AMP WITH A
EOAE OF ÞEFIANCE\TARZAN
INTEKCEPTEÞ-
- TARZAN -
3136
'COfAE NOW!' HE GXCLAIMfiCt
?we havenT sqt a
TO LOSE1/7
í Tarzan brá hnífnum og I
xéðst til atlögu við dýrið. —• j
Viðureignin stóð stutt
dýrið féll. Komdu nú
vertu gljót, við megum eng-1 an tíma missa, sagði hann.
4
KVðLDVÖKUNNI
..... s = Jicia-jí
Góður Ráðstjórnarborgari og
hjólreiðamaður varð var við
nýja tilskipan, þegar hann kom
í hina miklu ríkisverzlun til að
kaupa nýja hjólhestapumpu.
„Þér getið ekki fengið nýja
hjólhestapumpu, nema þér
kaupið nýjan hjólhest,“ var
honum sagt.
Tilskipunin byggðist á því,
að þar vantar mjög hjólhesta-
pumpur. Því gleymdi Krúsév
að segja frá þegar hann flutti
fagnaðarskýrslu sína á flokks-
þinginu.
★
Jimmy kærði Bill fyrir að
hafa hótað sér lífláti.
Rannsóknardómarinn: „Og
hvernig rökstyður þú það, að
Bill hafi hótað þér lífláti?“
„Jú, sjáið þér til. — Eg kom
akandi í hestvagni mínum og
Bill ók á mig í bílnum sínum.
Þegar hann uppgötvaði að ann-
ar af hestum mínum hafiði fór-
brotnað, skaut hann hann sam-
stundis .... “
„Nú og hvað svo?“
„Þá spurði hann mig hvort
eg hefði ekki líka fótbrotnað."
★
í Springfield Mass. fékk
kona aðskilnað frá manni sín-
um. Og hún fór burt með hvern
snittil og smúla úr búinu nema
hægindastólinn hans og sjón-
varpstækið.
r Aiý/tf bíós
í viðjum ásta og örlaga.
Nýja bíó sýnir um þessar
mundir mynd, er nefnist ,;f
Viðjum ásta og örlaga“. Myní-
in er byggð á sannsögulegiun
viðburðum, sjálfsæfisögu
flæmsk-kínverska kvenlæknis-
ins Han Suyn „A many-splend-
oured thing“, sem verið hefur
metsölubók >' Bandaríkjunum
og víðar.
Aðalhlutverkin eru leikin af
William Holden og Jennifer
Jones.
Myndin er um kvenlækni í
sjúkrahúsi í Hong Kong og
bandarískan stríðsfréttamann,
Mark Elliot. Fella þau hugi
saman, en ýmis vandamál koma
upp, er verða þess valdandi að
þau fá ekki að njótast nema
á laun. Koma þar til bæði mis-
munandi siðvenjur austurs og
vesturs, svo og sú staðreynd
að Mark er kvæntur, þótt þau
hjónin séu löngu hætt að búa
saman.
Myndin lýsir unaðs$tundum
þeirra, jafnt sem raunum, bar-
áttu þeirra, sigrum og töpum,
og mun verða mörgum hvatn-
ing til dáða, — en veita öðr-
um ánægjustund.
ÍC Ólafur Noregskonungur
kom fyrir nokkrum dögum
til Bretlands. Brezki flug-
herinn ætlaði að heiðra
hann við komuna til North-
olt-flugvallar með því að
láta hann kanna heiðurs-
vörð — en hann afþakkaði.
Hann kom klæddur dökk-
um fötum og yfírfrakka með
harðan hatt á höfði. —
Heimsókn hans að þessu
sinni er sem sé „óformleg”.