Vísir - 08.12.1959, Blaðsíða 10

10
VlSIK
Þriðjudaginn 8. • desember 1953
® 'Uiuian: (Uo
ornel
S
P
N
N
E
N
A
D
I
't
<•
»(•«'•<»(• (9 (9 (9
9 Í9 (9 9 (9 (9 (9 (9 (9
• m 9 (9 (9 (9 m (9 (9
S
A
K
r
A
L
A
S
A
G
A
„Eg náði í þetfca á Napoleocigisfclhúsinu. Þér eruð heppinn. Það
verður allt búið út eins og betlarar á dansleiknum og hún getur
ekki notað Sheba-perlumar þegar liún er klædd eins og befclari." j
„Nei. En ef hún fer ekki?“ i
Francine brosti við honum eins og hann væri barn. „Enginn
í Cannes vill missa af neinu. Þér getið bara gleymt þessu þangað
til á föstudagf Nú urðu augu hennar köid. „Og skiptið yður ekki
af þeirri rauðhærðu í millitíð" i
„Eg hef um nóg að hugsa,“ nöldraði Dante og blés frá sér
reyknum.
„Verið þér ekki að blása reyknum í áttina til mín,“ sagði
Francine og hann hallaöi sér frá undan augnaráði hennar.
„Hvað er það, sem þér eruð að hugsa um?“
Dante þagði iánga hríð, og loks sagði hann. „Eg skil ekki í
hr. Pharaoh. Eg botna alls ekki í þessu.“ ,
„Eg er ekkert að spyrja um skoðanir yðar. Komið þér bara með
Sheba-perlurnar.“
„Kannske."
Hún hallaði sér fram yfir hann og opnaði dyrnar á bílnum.
„Farið þér út úr bílnum.“
Honum geðjaðist ekki að þessu, en hanri fór út og ygldi sig
framan í hana. „Og hvað svo?“
„Þér getið.gengið öfan eftir.“
Hún setti bílinn í gír og leit ekki á hann er hún ók í burtu.
Francine fór í fosslaug og skipti um föt þegar hún kom aftur
til gistihússins. Svo gekk hún eftir ganginum og hringdi bjöll-
unni við salardyr hr. Pharaohs. Hún fór inn og gekk yfir að
horðinu og leit á teikninguna, sem lá þar.
„Hvað er þetta?“
„Það er skip. Slidinger teiknaði það. Það er næstum því oí
fagurt til þess að vera olíuskip. En mig hefur dreymt um það,
frá því eg var drengur i Alexándríu.“
„Alveg eins og um Sheba-perlurnar. Þér látið drauma yðar
rætast.“ Hún tók upp fölsku perlurnar. „Dante skoðaði þær.“
Hann lét þær í skartgripaskrínið og lokaði þær svo rilðri hjáj
asér. „Hvernig fór með Dante?“ !
„Það er allt eins og vera ber. Eg er svöng. Við skulum fara
að borða.“
Þau borðuðu niðri við höfnina og horföu á kappsiglingasnekkj-
urnar. Hr. Pharaoh minntist þá þess, er hann var að borða
döðlur og brauðskorpur viö höfniná í Alexandríu. Hann vildi
losna við endunninninguna og fór að virða fyrir sér stóra aug-
lýsingu, sem var þar á vegg. Pálma sönghöllin var að auglýsa
konu, sem reið hvítum hesti upp stiga.
Hann virti fyrir sér auglýsinguna um hríð og sagði svo: „Eig-
um við ekki að koma i næturklúbbinn i sönghöllinni og sjá
konuna á hestinum?"
Næturklúbburinn í sönghöllinni var á breiðri verönd og leik-
sviöið var pallur sem var byggður út yfir sjóinn. Þegar hr. Pharaoh
kom inn var töfrandi söngvari við hljóðnemann og franskar
konur sem þarna vorú gleyþtu hann með auguii.um en hr. Pharaoh .
hleypti brúnum og þáði borð það er hinn biíðláti Marcel bauð.
honum. Hr. Pharaoh bað um kampavín og hallaði sér aftur í
stól sínum og varð þess þá var að Olga blasti við honum hinurr:
megin við dansgólfið. Hún bar Sheba-perlurnar við undarlegan.
kjól og hr. Pharaoh mælti nokkur ófögur orð fyrir munn sér. j
Fancine leit yfruru^og augu hennar urðu kuldaleg. Hún vissi
að kvcldiö var eyöilagt og hún óskaði þess 'að-þau hefði liaidið'
sér í bUiTíi frá sönghöilihni. Þá starði hr. Pharaoh langa hr; : á
ungan niraih', sem var búinn miðnæturbláum smoking og sat við
borð nálægt Olgu.
„Er betta Dante?“
Francine leit þangað og sá að Dante var einn og hleypti brún-
um að söngvaranúm, sem hélt á hljóðnemanum eins og hann
væri að kyssa rós í höndum sér.
„Já. Og honum virðist ekki geðjast að sörigvaranum."
„Mér finrist hann ekki líkjast mönnum, sem.sækja nætur-
klúbba."
„Það gerið þér heldur ekki.“
, , ,
Hr. Pharaoh retti sig upp í sæti sinu ög horfði a Francine.
Svo hló hann. Olga heyrði hláturinn og starði svo yfir á Francine,
en hún gætti þess að horfa á Miguel. Spánverjinn leit alltaf út
eins og hann vildi ekki vera með Olgu. Dante leit í kringum sig
í herberginu og deplaði augunum einu sinni þegar hann sá
Francine. Það var eina merkið um að hann þekktu þau.
„Þessi Dante yðar virðist ekki hafa neina stúlku með sér.“
„Kannske hann Sé að bíða eftir madame 01gu.“
Hr. Pharaoh kinkaði kolli og fór nú að finna til þess að hann
væri með í undirheimum við Miðjarðarhafsströndina. Hann
horfði á Miguel dansa við Olgu og varð það ljóst að atvinna
Miguels væri erfið.
Það leið langur tími og margir voru dansamir þar til er siða-
meistarinn gekk fram á leiksviðið og hóstaði í hljóðnemann til
þess að fá þögn. Þar næst tilkynnti hann að Madame Lorlei frá
Vínarborg myndi sýna ýmsar listir á arabiskum gæðingi sínum
og láta hann dansa eftir Strausvalsi, síðan myndi hún láta hann
ganga upp hinn hvíta stiga upp á þakgarðinn. Allir litu upp
eftir stiganum og madame Lorelei var komin inn á leiksviðs-
pallinn áður en fólk tók eftir henni.
Madame Lorlei var fögur kona, með kaldan eld í bláum augum
og rauðjarpt hár. Hún sat hest sinn án þess að brosa. Hún var
með hvíta hanzka og hélt þéttingsfast í taumana og andlit
hennar var sviplaust er hún lét hest sinn leika listir sínar í j
algjörri þögn. Arabahesturinn hafði í snoppuna næstum því á
milli hnjánna, er hann snerist um leiksviðið. Dauðaþögn rikti
á áhorfendasviðinu og taugaþenslan var mikil. Ekki sökum
þéirra lista, sem hesturinn lék, héldúr af því að iistirnar voru;
leiknar á girðingarlausum palli, sem var byggður yíir sjónum og
ef einhver mistök yrðu myndi hesturinn og sú, sem sat hann,
lenda í sjónum.
Madame Lorelei fékk kurteislegt lófatak, eins og þeir fá, sem
sýna sígildar listir. Hesturinn hneigði sig, en madame Loreleij
brosti ekki. Þá beið hún eftir því að hljómsveitin tæki að leika,|
sneri hestinum á pallinum og lét hann ganga upp stigann. Araba-
hesturinn hafði erigar skeifur og það small í marmarastiganum
af hófatökunum. Það var löng leið upp og stigapallurinn við
innganginn á þakgarðinum var mjór. Hljömsveitin lék „Reið val-
kyrjanna" og sá undirleikur gerði förina upp stigann sögulegri.,
Þegar madame Lorelei var komin upp á stigapallinn andvarpaði
hver maður af feiginleik. Þá leit madame Lorlei niður og brosti.j
Gaston, ungþjónninn, vissi að nú var allt búið og tók að opna
kampavínsflösku fyrir furstann sem hafði verið dálítið áhyggju-
fullur meðan hesturinn gekk fyrir ofan höfuð hans. En flaska
Y
4

KVÖLQVÖKUNNi
í Chicago fékk kona skilnsð
þegar í gtað, er hún hafið ákært
mann sinn fyrir ást hans á
giæpasögum. Hún kvað mann-
inn krefjast þess á hverju
kvöldi, að hún legðist á gólfið
og létist vera lík til þess að
hann gæti kynnt sér hvernig
morðið hefði verið' framið.
'k 1
Kona nokkur krafðist skilm-
aðar frá eiginmanni sínum
vegna þess, að á hverjum
morgni áður en hann fór í skrif
siofuna, setti hann krítarstrik
eða krossa á skósóla hennar til
þess að geta gengið úr skugga
um, hvort hún hefði farið út
á meðan hann var fjarverandi.
★
í Afríku er fljótlegt fyrir
menn að skilja við konur sínar.
Ekki þarf annað en benda á
konuna í viðurvist vitna og
segja þrisvar:
„Eg útskúfa þér.“
★
í Danmörku er hægt að fá
hjónaskilnað á augabragði, ef
annarhvor aðilinn getur sannað,
að makinn hafi með ógnunum
komið honum eða henni til þess
að ganga í hjónabandið.
k
Sagt er að fimmtu hver hjón
skilji nú á dögum í Ameríku,
Fer hjónaskilnuðum þar sífellt
fjölgandi. Víða eru bó félög:
starfandi til þess að leiðbeina
hjónum og vinna að því að^
sætfa þau. Hefir þessi starfsemi
borið töluverðan árangur. Verst
reynast þau hjónabönd, þegar
barnungir aðilar eiga hlut
að máli.
¥
Frú í Oklahoma fékk hjóna-
band sitt upphafið -vegna þess
að maður hennar hafði í hvert
sinn, er þeim hjónunum varð
sundurorða, ekið um göturnár
með hátalara sem öskraði,
einkum í nágrenninu:
„Eg kem ekki heim í kvöld
frú Smith!“
★
í Danmörku skilja árlega
6000—7000 hjón.
. . .. gporið yður íilaup á ruil]i icargra,yer7.1ariiV-
||*^ w'kuoöL úöffls umi
E. R. Burroughs
- TARZAIM
31.53
PETEEíAINEP’Ly MOWv TWE ÍAEN BCASPE? THEIK. CKAPT ANP'
rUSHEÞ OUT IhriO THE KIVERfc.
f
1
Þeir voru ákveðnir, settust
á flekann og ýttu honum út
á ána. Hellismunninn vai f
svo lágur að þeir urðu að
leggjast niður til að sleppa.
Eyátt voru þeir í svarta
BEFOEE LONS THE CREW
WAS COfAPLETELy ENVELOF’EP
By PAKktMESS ANP SlLENCEl
myrkri og þögn.
Sjémenn segja
upp samningum.
Frá fréttaritara Vísis.
ísafirði í gær.
Sjómannafélögin hafa sagt
upp öllum öðrum samningum
en síldarsamningum. Báðir að-
ilar leggja áherzlu á að allir
Vestfirðir verði eitt samnings-
svæði. .
Ekki er fyrir hendi samband
vestfirzkra útgerðarmanna, en
hugsanlegt er að það verði
bráðlega stofnað, svo að sem
mest samræming náist um
kaup, kjör og fiskverð.
Austanveður hamlaði sjósókn
í fyrrinótt. Afli hefur verið all-
mikill þegar gefið hefur. Mest-
ur afli í sjóferð hefur orðið 11
lestir af óslægðu.
Togararnir Sólborg og Is-
borg veiða fyrir erlendan mark
að. Goðafoss tók hér hraðfryst-
an fisk á Ameríkumarkað.
Skipaferðir eru hér strjálar og
flugsamgöngur erfiðar.