Vísir - 02.05.1960, Blaðsíða 10

10
V í S I R
Mánudaginn 2. maí 1960,
JVtary í^urche
\r-
MILLI
TVEGGJA
!★ ÁSTARSAGA
ELDA
3».
En þegar það augnablik kom gat hún ekki fengið ánægjulegra
færi en gafst ,til að segja fréttina. Nokkra stallsystur hennar voru
komnar inn í herbergi hennar til að leggja aö henni að koma, en
hún gat ekki annað en verið drýgindaleg er hún svaraði þeim:
— Þakka ykkur hjartanlega fyrir hve hugulsamur þið hafið
yerið, en eg þarf ekki á þvi að halda. Eg verð með dr. Lanyon.
Þær urðu allar klumsa af undrun. En loks sagði hver um sig:
— Dr. Lanyon! með mismunandi áherslum.
— Já. Eg var send inn í skrifstofu til hans í morgun og þá
fannst eitthvað skrítið við að .hún væri að fara á dansleik á
svona kvöldi. En.þegar þau komu inn í stóra forsalinn í aðal-
byggingunni var líkast og hátíðarblærinn tæki á móti þeim og
hressti þau og í hátíöarsalnum var líkast og á gamlársballi.
Salurinn var skreyttur blómum og loftið hafði verið kælt, og
mislitar luktir hengu á víð og dreif, svo að salurinn var óþekkjan-
legur. Fyrsta flokks hljómsveit var byrjuð að leika.
Madeline og Nat héldu áfram inn í hóp dansfólksins, og hún
hugsaði með sér, aö engin ástæða væri til að vera feimnari núna
en forðum, þegar þau dönsuðu saman á skipinu. En þá hafði hún
að vísu ekki vitað hver hann var — aðeins farþegi, sem var vin-
gjarnlegur við hana. Nú vissi hún að hún var að dansa við „fræg-
asta skurðlækninn hérna á Dominion", eins og ungfrú Arlingley
hafði komist að orði, og að margir litu við og góndu á þau, er
þau dönsuðu fram hjá, og muldraði eitthvað í barminn.
En henni tókst að stappa í sig stáiinu og ætlaði að fara að
segja eitthvað, en hann varð fyrri til. Hann sagði:
— Eg fékk bréf frá Clarissu í dag.
— Clarissu? Hún leit á hann með óttablöndnum undrunar-
svip. — Hvers vegna er hún.... eg meina....
— Hún sagðist hafa frétt af yður, og mega til að skrifa mér.
Röddin var þurr og óvingjarnleg. — Eg fór að velta fyrir mér
hvað þér munduð hafa skrifað henni, sem varð þess valdandi að
hún þóttist verða að skrifa mér.
— Eg segi yður það satt — byrjaði Madeline og varð óró.
Verið þér ekki svona áhyggjufull, tók hann rólega fram í.
spurði hann mig hver færi með mér á dansleikinn í kvöld. Og j^lunin er að þér skemmtið yður ljómandi vel, skiljið þér, og
þegar hann frétti hvað gerst haföi, sagði hann íétt til svona, að þag gejur vej i1UgSast að fólk veiti yður athygli. Mér væri ver
eg skyldi koma með sér í staðinn
— Rétt til svona? æpti Eileen. — Ungfrú Gill, viljið þér gera
svo vel að koma með mér í staðinn?
— Nei, brosti Madeline við tilhugsunina um það. — Nei, það
•var alls ekki svona. í rauninni sagði hann, fremur ónotalega:
„Þá verðið þér að koma með mér. Eg sæki yður kl. átta.“
Þær æptu og orguðu og Madeline bætti við, eins og hún hefði
við að fólk héldi að eg gæfi yður utan undir í hléunum.
Hún hló hálfgerðan uppgerðarhlátur. — Ef þér viljið að eg líti
glaðlega og eðlilega út megið þér ekki dengja svona.... sprengj-
um yfir mig, sagði. hún. En henni tókst að vera þannig á svipinn,
aö fólki datt ekki annað i hug en að þau væru að' tala um hluti,
sem engu máli skiptu.
Var þetta eins og sprengja? spurði hann. — Höfðuð þér enga
samvizkubit: — En hann breytti því á eftii og bauð mér mjög i-lUgmync] um ag hun ætlaði að skrifa? Hann virtist efins.
Vingjarnlega og bætti því við að haan vildi ekki að stúlka, sem — Auðvitað hafði eg ekki hugmynd um það. Hann hnippti
Væri komin alla leið frá Englandi, missti af dansleiknum. | laust j handlegginn á henni til að minna hana á að hún mætti
— Eg man ekki til að hann hafi komið á þennan dansle.k ekki tala svona hátt, og hún íægði.róminn aftur. — Eg skrifaði
áður, sagði ein af stúlkunum. Hvernig getur hann vitað að eicici ciarissu um yöur. Eg skxúfaði Enid bréf, stjúpu minni, og af
þessir dansleikir eru svo sérstaklegii ? I þvl ag eg hef gert mér það að íæglu að skrifa henni allt sem
— Hann hefur heyrt það utan að sér, sagði Ruth. Mér finnst kemur íyrir mig hérna, minntist eg auðvitað á yður....
einstaklega fallegt af honum að hlífa Madeline við þessum von- — á mjg. Jæja, þér urðuð líka að gera það.
brigðum og halda heiðri Dominion á lofti um leið. — gg varð að segja frá yður og að þér hefðúð hjálpað mér.
Ertu ekki eftirvæntingarfuli? Eða er taugahrollui í þéi? hafgi ekki dottið í hug að Clarissa fengi að lesa þetta bréf.
spurði Eileen.
Hvorttveggja, sagði Madeline, því að hún var enn í vafa um
Hvað sem þér haldið þá hefði mér aldrei dottið í hug að skrifa
henni og kannske valda yður óþægindum. En það vildi svo til,
jhvort Lanyon hefði tekið sinnaskiptum, eða hvort hann væri að hún dvaldi hjá stjúpu minni nokkra daga, eg veit ekki hvers
farinn að iðrast eftir að hafa boðið henni. vegna, og svo hefur hún fengið að lesa bréfið.
— Eg mundi vera lafhrædd, sagði ein af nemendunum, sem Nú varð stutt þögn, en hljómsveitin og skvaldrið kringum þau
aðeins hafði verið þarna rúrnt ár. — Eg mundi hafa afþakkað. hélt áfram. Svo sagði hann: Mjög sennilegt.
En hinar eyddu því, og þó sagði Eileen: — Þetta er að vissu Madeline varð svd gröm að hún gleymdi nærri því að líta rólega
leyti líkt og að stinga hausnum inn í ljónsgin til að vinna tíu°g vingjarnlega út. En svo brosti hún hæversklega og sagði lágt
þúsund krónur. °° fas^-
Þegar klukkan nálgaðist átta, fór eftirvæntingarhrollur að fara .7 °r‘ Dany°n’ mér fÍimSt Þér Vera óþægilegur og ÓSanngjarn
um Madeline — hún var á báðum áttum. En þegar hún sá sjálfa Þiosiai. ,
Hafi hann orðið hissa a þessu let hann ekki a þvi bera. Hann
'hélt áfram með sama hævei’skusvipnum og brosti meira að segja
um leið og hann sagði:
- En ég hélt að þér hefðuð skrifað stjúpu yðar og sagt henni
’að ég væri dæmalaust hjálpsamur og heillaixdi.
Það var áður en þér gerbreyttust og afréðuð að ætla mér
’alla sömu eiginleikana, sem yður féllu verst hjá Clarissu.
Eg skil. Það skiptir máli hvenær það var, sagði hann. — En
sig í speglinum í baðklefahurðinni, albúna og stássaða óx henni.
ásmegin og kvíðinn hvai'f.
Silfurgrái litui'inn á kjólnum fór vel við svartar augnabrún-
irnar og rauði litui'inn á sjaUnu endurspeglaðist í roðanum í
kinnum hennar og vörum. Hárið, svai't og gljáandi, og hörundið‘
mátulega ljóst.... og perlusetta tuðran frá frú Loncini kórónaði
búninginn.
Madeline fór niður tveim mínútum fyrir klukkan átta og um
leið og hún kom út úr lyftunni kom dr. Lanyon inn úr dyrunum,;
í venjulega snyrtilegum samkvæmisfötum. Hún hafði vitanlega
séð hann svona klæddan áður, en þá hafði hann verið farþegt
á skipi. Nú sá hún hann sem dr. Lanyon, töfrandi herra utan
starfstíma, og henni leist bx'áðvel á hann.
— Alveg á minútunni, sagði Lanyon og bi'osti til hennar. —
Mikið ljómandi sómið þér yður vel!
— Þakka j'ður fyi'ir gullhamrana. Hún bi-osti til hans eix
. ^paiiö-yður Waup á rcjili maxgra. verakiiúi
A
KVÖLDVÖKUNNI

R. Burroughs
- TAISZAIM
3246
Tarzan var fljótur að
, hugsa þegar hann sá dauð-
• an líkama Ngotós. Hann
1 sneri sér að verðinum og
sagði: — Höfðingi ykkar
sefur og það má ekki trufla
hann. Hann gekk kæruleys-
islega á brott, til þess að
vekja ekki grundsemd. En
þegar hann var kominn úr
augsýn á bak við trén tók
hann undir sig stökk og
sveiflaði sér upp í laufkrón-
una, ákveðinn að veita
Pierre eftirför.
— Eg sé að þú ert kominn
aftur af vígstöðvunum, sagði
vinur hermannsins við hann. —
Þú hefur horats.
— Já, reyndar. Eg vissi í
rauninni að eg hafði lézt mikið.
en að eg væri orðinn gi'indhor-
aður vissi eg ekki.
★
Kona nokkur heyi'ði aði'a
konu kvarta undan því að bóndi
hennar nagaði neglui', alveg of-
an í kviku.
— Bóndi rninn hafði þenna
vana líka, en eg læknaði hann.
— Hvað gerðirðu?
— Eg faldi bai'a tennurnar
hans.
★
400 milljónir potta af vatni
berast á hverri mínútu niður
fall Niagarafossanna, sem eru
168 fet á hæð.
★
Maria Callas var mjög dáð
sem Meda á Covent Garden-
leikhúsi. Áður en hún átti að
fara inn á leiksviðið fyrsta
kvöldið spui'ði einn meðleik-
andinn hana hvort hún væi'i
ekki spennt.
— Jú, þó það væri nú. Eg er
svo kvalin af inni'i spenningi,
að þó að þér rækjuð í mig hníf,
myndi ekki koma dropi af blóði.
★
Gull Dalai Lama
600,000 pd. virði.
Þegar Dalai Lama komst
undan frá Tíbet í fyrra, höfðu
förunautar hans á brott með
sér ómótað gull, sem var 600,000
punda virði.
Hafa gengið miklar sögur um
þann mikla auð, sem hann á að
hafa getað skotið undan. Hafa
menn gizkað á, að hann mundi
vera milljóna punda vii'ði, svo
að gefin hefir verið út tilkynn-
ing til að leiðrétta þetta. Gullið
mun vei'ða selt smám saman,
til að sjá Dalai Lama farborða,
en í föruneyti hans eru 1000
menn.
Carmina Burana
flutt einu sinni enn.
Hið stórbrotna kórverk eftir
þýzka tónskáldið Carl Oroff
var flutt í Þjóðleikhúsinu tvisv-
ar um síðastliðna helgi.
Flutningur vei'ksins vakti
geysimikla athygli og hefur dr.
Róbei-t Abraham Ottósson hlot-
ið mikið lof fyrir stjórn sína á
þessu vandasama verki. —
Tveir kórar syngja kórverkið,
Þjóðleikhúskói'inn og Fílhai'-
moniukói'inn, og er það dómur
fi'óðra manna, að frammistaða
kórfólksins hafi verið mjög góð.
Operusöngvarai'nir Þoi'steinn
Hannesson, Ki'istinn Hallsson
og Þuríður Pálsdóttir sungu
einsöngshlutvei'kin af mikilli
leikni. — Vegna fjölda áskoi'-
ana hefur Þjóðleikhúsið ákveð-
ið að flytja vei’kið einu sinni
enn og verður það næstk-
þriðjudag kl. 8.30.
Myndin er tekin þegar CAR-
MINA BURANA var flutt í
Þjóðleikhúsinu síðastl. laugar-
dag.