Vísir - 01.07.1960, Qupperneq 6

6
S8
y J s iR
1flSIK
D A G B L A Ð
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Visir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritatjórnarski'ifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði.
Kr. 3,00 eintakið 1 lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Bonn hraðar innfSutningi
er endra verkamanna —
/’iyÍ Evróputöndum* par sem
ttívÍBinnletjsi er tiifinttattiegast.
Framsókn og Saunamáiin.
Tíminn er nú látinn boða þá
kenningu að forðast beri
, verkföll. Ekki er nema gott
j eitt um það að segja, ef hug-
• arfarsbreyting hefir orðið hjá
;• forsprökkum Framsóknar-
flokksins í þessu efni, því að
á fulltrúafundi Alþýðusam-
bandsins á dögunum hvöttu
Framsóknarmenn til verk-
fallaog hvers konar skemmd-
arverka gegn viðreisnar-
stefnunni. Var ofsi þeirra
svq mikill, að kommúnistar
máttu teljast hógværir í
samanburði við þá.
Það hefir komið mörgum undar-
lega fyrir augu og eyru,
hvað Framsóknarmenn hafa
iátið sér annt um launastétt-
irnar síðan núverandi ríkis-
stjórn var mynduð. Þegar
Framsóknarflokkurinn hefir
verið í ríkisstjórn, hafa
kauphækkanir ekki verið
æskilegar, að dómi Eysteins
Jónssonar og annara, sem
mestu réðu um stefnu flokks-
ins. Og enginn stjórnmála-
; flokkur hefir þverskallazt
við að samþykkja réttlátar
og nauðsynlegar kjarabætur
til handa landsfólkinu, nema
Framsóknarflokkurinn.
Tíminn var að tala um það
fyrir nokkrum dögum, að
ríkisstjórnin ætti að „ganga
til móts við það langlundar-
geð, sem launastéttirnar
sýna“, til þess að ekki þyrfti
að koma til verkfalla. Það
sem Tíminn á við með því
að „ganga til móts“, er ef-
laust að hækka kaupið, en
það mega Framsóknarmenn
ekki heyra nefnt þegar þeir
eru í ríkisstjórn.
Stefna Framsóknarflokksins í
launamálum er því þessi:
Þegar Framsóknarflokkurinn
er í ríkisstjórn, eru kaup-1
liækkanir hættulegar fyrir:
efnahagskerfið og gagns-
lausar fyrir launastéttirnar,
en þegar Framsóknarflokk-
urinn er í stjórnarandstöðu,
eru kauphækkanir sjálfsagð-
ar og heita þá kjarabætur.
Getur nokkur ábyrgur stjórn-
málaflokkur leyft sér svona
hentistefnu? Hver getur tek-
ið mark á stjórnarandstöðu,
sem gerir sig seka um slíkan
loddaraskap? Framsóknar-
flokkurinn virðist hafa valið
sér það ömurlega hlutskipti
síðan hann lenti í stjórnar-
andstöðu, að taka aftur allt,
sem hann hefir sagt af viti
um efnahagsmálin á undan-
förnum árum og berjast gegn
því, sem hann mundi hafa
barizt fyrir, hefði hann verið
í ríkisstjórn.
Það væri sannarlega ekki von-
um fyrr, að hinir vitrari
menn flokksins færu að taka
í taumana og snúa við á
„eyðimerkurgöngunni“, sem
Hermann og Eysteinn hafa
leitt flokkinn út í, með
þjónkuninni við kommún-
ista.
Bonn-stjórnin ætlar að hraða
innflutningi verkafólks tii
Vestur-Þýskalands frá þeim
landssvæðum Evrópu, þar sem
atvinnuleysi er tilfinnanlegt.
Landið hefur þörf f.yrir hálfa
milljón verkamanna til viðbót-
Þjóðbankinn hefur varað at-
vinnurekendur við keppni um
það vinnuafl, sem býðst, með
því að yfirbjóða hverjir aðra,
og fara yíir gildandi vinnu-
taxta, en 7 milljónir verka-
manna hafa fengið nokkra
kauphækkun á undanförnum 3
mánuðum — .með þeirri fyrir-
sjáanlegu afleiðingu, að verð-
lagshækkun hefur komið í kjöl-
farið, og hér er augljóslega
hætta á ferðum. Minnihluta-
ílokkar leggja að Adenauer að
hækka markið i hlutfalli við
dollar til að kæla „efnahagsvél-
ina, sem hafi hitnað um of“.
Sótt er fastast eftir verka-,
mönnum frá Ítalíu. í lok síð-í
ustu viku voru komnir 50.000
ítalskir verkamenn til V.-Þ. frá
í janúar, — — en 100.000 alls
munu koma frá Ítalíu á árinu.
Stjórnin vonast til að verða bú-
in að ná í 200.000 ítali í árslok
1961. — Ráðningarstofur hafa
einnig verið opnaðar í Madrid
og Aþenu og fyrstu verkamenn-
irnir frá þessum löndum eru að
byrja að koma. Einnig gera
Vestur-Þjóðverja sér vonir um
verkamenn frá Tyrklandi. —
Áformað er að verkamenn sam-
markaðslandanna geti leitað at-
vinnu innan vébanda þeirra án
sérstaks vinnuleyfis. Kemur
það sér vel fyrir Ítalíu, sem
hefur 1.5 milljón atvinnuleys-
ingja. Ólíklegt er þó, að full-
nægt verði þörf fyrir sérþjálf-
aða verkamenn til iðnaðarstarfa
með innflutningi frá öðrum
löndum. V.-Þjóðv. eru líka farn
ir að finna til samkeppni frá
Bretum á erlendum vinnumark I
aði, en þeir reyna einnig að
krækja í faglærða verkamenn.
„INIorðmenn vitlausari
en allir aðrir —
en ú sÉietamttileyri hútt•
Grein í léttum tón í Observer.
Stefnan sent mun sígra.
Þegar gengi krónunnar var
breytt 1950, fylgdu þeirri
ráðstöfun fljótlega miklar
launahækkanir, samkvæmt
hækkun vísitölu framfærslu-
kostnaðar. Þegar vinstri
stjórnin felldi raunverulegt
gildi krónunnar 1958, með
yfirfærslugjöldunum og
gjaldeyrissköttunum, var
lögboðin 5% hækkun grunn-
kaups. Fáir munu nú treysta
sér til að halda því fram, að
þessar launahækkanir hafi
reynst raunverulegar kjara-
bætur. Þær leiddu fljótlega
til mikilla víxlhækkana
kaupgjalds og verðlags, svo
að launþegar voru engu bet-
ur staddir að nokkrum mán-
uðum liðnum, nema síður
væri. Launþegar fundu þetta
bezt sjálfir, og smám saman
opnuðust augu æ fleiri
manna fyrir því, að þessi
skrúfa hlyti að leiða til öng-
þveitis.
Um það leyti sem vinstri stjórn-
in gaf upp öndina, var það
orðin almenn ósk bæði launa-
stéttanna og margra annara,
að einhver önnur leið yrði
reynd, einhver ráð fundin
til þess að koma í veg fyrir
hinar sífelldu víxlhækkanir
kaupgjalds og verðlags.
Núverandi ríkisstjórn og
stuðningsflokkum hennar
var ljóst, að stefnubeyting
var þjóðinni efnahagsleg
lífsnauðsyn. Stjórnin sá, að
áframhaldandi víxlhækkanir
verðlags og kaupgjalds
myndu leiða til hruns. Meiri
hluti þjóðarinnar sá þetta
líka, og þar á meðal allur
þorri Framsóknarmanna,
þótt foringjalið flokksins
hafi heldur kosið að fylgja
niðurrifsöflum kommúnista.
Stefna ríkisstjórnarinnar er
þannig í samræmi við vilja
mikils meirihluta þjóðai--'
innar — og mun því sigra. )
„Allar þjóðir eru vitlausar,
en Norðmenn eru vitlausastir
allra, — en á elskulegri hátt“,
segir Arthur. Koester rithöf-
undur í hinu kunna brezka
blaði Observer.
Hin norska vitfirring, segir
hann keraur hvergi fram á sér-
kennilegri hátt en í „tilbeiðslu
þeirra á snjó og sjó“. — Það
sé allt of lítið sagt með því, að
taka þannig til oi'ða að þeim
geðjist að því að fara á skíð-
um eða stunda skernmtiságl-
ingar — þeir lifa til að stunda
þetta.
Sannanir fyrir, að þessar
skoðanir á vissum hliðum
norsks sálarlífs séu réttar,
kveðst Koestler hafa fundið í
Skíðasafninu, þar sem séu skíð.i
frá fimm öldum fyrir Krist, í
víkingaskipunum og Kon-Tik-
flekanum, þessu fljótandi lík-
kistuloki, sem Thor Heyerdahl
og félagar han.s komust á yfir
Kyrrahaf.
Koestler verður einrig tíð-
rætt um norska list og norska
stúdenta og telur þá þann flokk
manna í landinu, sem mestra
forréttinda njóti — næst á eft-
ir skáldum og listamönnum.
Þeir, þ. e. stúdentarnir, líti
IMYJA BIO:
Meyjaskemman.
Þýzka kvikmyndin Meyja-
skemman, eft.ir hinni frægu ó-
perettu Franz Schuberts, verðuú
sýnd í allra síðasta sinn í kvöld.
Með henni hefur áður verið
mælt hér í blaðinu, og því ó-
þarft að fjölyrða um kosti henn-
ar, en myndin er í stuttu máli
fyrsta flokks.
vanalega á ástalífið sem heil-
br.igða frjáls-þróttastarfsemi,
sem eigi að sitja fyrir öllu —
nema skíðaíþróttinni, en samt
hafi flestir norskir stúdentar
„fast samband" og kvongist ^
snemma, annaðhvort með til-,
lit.i til þæginda, eða af því —
að von sé á barni.
AÐALFUNDUR SAM-
YINNUSAMTAKANNA,
í fyrradag stóð hér í Reykja-
vík fundur sambands samvinnu-
félaga á Norðurlöndum, Nord-
isk Andelsforbund og Nordisk.
Andels-Eksport: Slíkir fundir
hafa verið haldnir til skiptis um
Norðurlönd, en síðast var hann
haldinn hér 1955.
Fulltrúar að þessu sinni voru
42, frá Svíþjóð, Danmörku, Nor-
egi og Finnlandi, auk forystu-
manna íslenzku samvinnusam-
takanna. — Stjórn samtakanna
skipa nú Svíarnir Carl Albert
Anderson, formaður, Harry
Hjalmarson og Carl Lindskog,
Finnarnir Uuno Takki og Paa-
vo V.iding, Norðmaðurinn Rolf
Semmingsen, Danirnir Poul
Nyboe Andersen og Ebbe Gro-
es og af hálfu íslenzku sam-
vinnusamtakanna Erlendur
Einarsson, forstjóri SÍS.
Á fundinum voru rædd hin
sameiginlegu mál hinna ýmsu
de.ilda samvinnusamtakanna og
gerð grein fvrir rekstri og af-
komu s.l. ár.
Að loknum fundinum í gær
sátu fulltrúar hádegisverðar-
boð viðskiptamálaráðherra í
ráðherrabústanum við Tjarnar-
götu og síðdegis í fyrradag voru
þeir ásamt öðrum gestum fund-
arins boðnár til for.setahjón-
anna.
Föstudaginn 1. júlí 1960
Þegar stóru
skipin koma.
Það fer nú að líða að því, að
stóru skemmtiferðaskipin komi
í sumarheimsóknir með mikinn
fjölda ferðamanna, eins og get-
ið var í frétt hér í blaðinu nú i
vikunni. Því miður hafa þeir,
sem með skipunum koma, mjög
i stutta viðdvöl hér, einn eða í
mesta lagi tvo daga. Þyrfti því
að gera enn meira en gert er til
þess að þetta fólk hafi skammr-
ar dvalar sem bezt not. Allmargt
af fólkinu, sem ferðast á stóru
skipunum, er farið að reskjast,
jafnvel orðið mjög gamalt sumt,
og hyggur ekki á langferðalög,
en skoðar sig um i bænum. Hitt
fer í hinar venjulegu bílferðir,
sem skiplagðar eru fyrir það til
Þingvalla og fleiri kunnra staða.
Væri nú ekki unnt að gera öllu
þessu fólki skamma viðdvöl enn
ánægjulegri, með því að bjóða
upp á fleira en gert er?
Það, sem til greina
gæti komið.
Athugum fyrst hvað unnt
væri meira en gert er nú fyrir
þá, sem halda kyrru fyrir í bæn-
um. Margt af þessu fólki skoðar
sig um í bænum, fer í búðir, á
söfnin o.s. frv. En í stórum hóp-
um mun jafnan vera allmargt
fólk, sem kann að óska eftir að
komast í kynni við fólk og fá
tækifæri til að líta inn á islenzkt
heimili. Ég slæ því fram til at-
hugunar, hvort ekki væri unnt
að skipuleggja slíka kynningu,
þannig að fólk hér, sem hefur
skilyrði til og vill taka á móti
gestum í síðdegistedrykkju til
dæmis, gefi sig fram, yrði i þetta
ráðist, við þá sem veita ferða-
mönnum móttöku, en jafnframt
yrði svo athugað á skipsfjöl hverj
ir kynnu að óska eftir slíkri
kynningu. Það væri ekki vanda-
laust að skipuleggja þetta og
sjá um þetta, svo vel færi, en
vafalaust hægt og gæti orðið
vinsælt, ef rétt væri að farið,
en það er höfuðatriði — ella
verr farið en heima setið.
Svo eru það
hinir —
Svo eru það hinir, sem vilja
kynnast fegurð landsins og taka
þvi þátt í ferðum til Þingvalla,
Geysis og Gullfoss, austur að
Sogi og í Hveragerði, en þetta
munu vera helztu staðirnir, sem
heimsóttir eru. Ég hefi áður
minnst á það, að vel mætti skipu-
leggja aðrar ferðir en til fyrr-
greindra staða, ov benti m.a. á
bílferð fyrir Hvalíjörð, um Geld-
ingadraga i Skorradal, en í
Borgarfjarðarhéraði gæti margt
komið til greina. Ferðamennirn-
ir hafa að sjálfsögðu mismun-
andi áhugamál, sumir kynnu að
óska eftir að kynnast nútíma
stórbúi og væri því tilvalið að
fara að Hvanneyri, ýmsar konur
kynnu að óska eftir að koma i
stað þar sem rekinn er hús-
mæðraskóli, og þá væri Varma-
land staðurinn, og svo eru þeir
mörgu staðir í héraðinu sem
hafa upp á mikla náttúrufegurð
að bjóða. Haga mætti ferðum
svo, að Akraborg væri fengin
til að flytja ferðafólkið frá Akra-
nesi beint að skipsfjöl. Hvað sem
segja má um þessa tillögu eða
aðrar, sem fram kunna að koma,
mun vart verða um það deilt,
að það tími kominn til að bjóða
ferðafólkinu, sem með stóru
skipunum kemur, að velja um
fleira en gert hefur verið á liðn
um áratugum. — 1.