Vísir - 16.02.1961, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 16. febrúar 1961
VISIE
7
'É JENNIFER AMEB:
18
En meðal annara orða, vissuð þér að Sir John Marcourt Graham
var héma?
— Víst gerði ég það, hann kom með sama skipi og ég. Eg —
mér fellur mjög vel við hann.
— Það er sagt að allt flói í peningum, þar sem hann er nærri,
sagði hann. — Einhver hvislaði að mér að hann ætlaði að leggja
stórfé i skemmtiferðagistihús héma. En hvar? Það veit enginn
ennþá.
— Sir John var eitthvað að tala um Salthöfn, einhvtersstaðar
nálægt eigninni minni, muldraði hún. Hún iðraðist strax eftir
að hafa sagt þetta. Kannske var hún að ljósta upp leyndar-
niáli? En hún mundi ekki til að Sir John hefði beðið hana að hafa
ekki orð á þessu.
Hann blístraðL — Segið þér það? Það er svei mér frétt!
— Þér megið ekki sétja það á prent, flýtti hún sér að segja —
Sir John vill kannske siður að það verði hljóðbært.
Hann hló. — Nei, vitanlega skal ég ekki prenta það.... Svo
bætti hann við. — Það ætti að geta gert Taman House yðar
verðmæta eign. Bara ef þér getið losnað við austurriska læknir-
inn.
Hún sagði honum frá fasteignasalanum, sem hafði sagt að dr.
Kurtz mundi ef til vill vilja kaupa eignina. Hann spurði hvað
íasteigr.asalinn héti, og það kom vandræðasvipur á hann þegar
hann heyrði nafnið.
— Hankin — Hankin? Eg hef aldrei heyrt hann neíndan.
Hún gat ekki stillt sig um að svara: — Mig minnir að þér
segðust þekkja alia hérna i Kingston.
— Eg geri það, en samt veit ég ekki hver Hankin er.
— Þér vissuð ekki heldur hver málaflutningsmaðunnn minn
var.
Hann horfði hugsandi á hana. — Og hafið þér komist að því?
— Eg hef komist að þvi að hann er ekki heima. En Hankin....
þama kemur hann þá!
Hankin var kominn að barnum og horfði á borðið þeirra. Hún
sá hann koma, svo stansaði hann allt í einu og sneri við, eins
og hann hefði gleymt einhverju. Hann hvarf út.
Ferdy hafði litið við. — Hvað varð af honum?
— Hann fór út aftur. Hann hlýtur að hafa gleymt emhverju.
Hann kemur vist bráðum aftur.
Ferdy gerði enga athugasemd við það, en sagði: — Þér eruð
þá staðráðin i því ennþá að selja eignina?
— Já, en ég er að hugsa um að fara til Salthöfn og tala við
austurríska lækninn sjálf.
— Það verður enginn hægðarleikur að ná tali af honum. Öll
skipti við hann fara um hendur einskonar ráðsmanns hans, sem
heitir Lawton. Digur raumur á sextugsaldri.
— Herra Hankin minntist á hann.
— Hann er eiginlega ráðgáta. Enginn veit neitt um hann. Og
það verður ekki hægt að hafa neitt upp úr honum. Eg hef gott
lag á að láta flók leysa frá skjóðunni — það er nauösynlegt i
mínu starfi — en hann er þegjandalegasti drumburinn, sem ég
hef átt við. Þó maður eyði i hann heilli viskiflösku á einu kvöldi,
og það hef ég gert, hefst ekki nokkurt orð upp úr honum. Eg
veit sem sagt ekkert um hann, og úr því að ég veit það ekki þá
veit það enginn, það fullvissa ég yður um. En ég gizka a aö hann
sé fyrrverandi skipstjóri, eða eitthvað þess háttar. Hann iieíur
þetta vaggandi göngulag, sem leiðir af sjómennskunni. Hann er
vafalaust ekki ónýtur að hafa til að hjálpa sér ef í harðbakka
slær. En sem andstæðingur er hann liklega ekki lamb að leika
sér við. Eg held að hann sé erfiður andstæðingur, ef ekki bein-
línis hættulegur.
Hún sagði dræmt: — Eg hef heyrt þetta orö, „hættulegur“, svo
oft í dag. Það mun vera mikið notað hér um slóðir. Það var meir
að segja einn, sem sagöi að þér væruð hættulegur.
Hann virtist hróöugur. — Er það satt? Það mun vera vegna
þess að máttur pennans er ennþá meiri en sverðsins, en það er
heldur ekki mikils virði nú á dögum. Það sem gildir er hvort
penninn er máttugari en kjarnorkusprengjan.... Hann hallaði
sér fram og hélt áfram: — En eitt skuluð þér gera yður ljóst,
ungfrú Wood: Það er margt hérna á þessari litlu friðsamlegu
eyju, sem er virkilega hættulegt. Og hættulegra vegna þess, að
maður á svo erfitt með að ímynda sér að hryðjuverk og ofbeldi
geti átt sér stað á þessari falegu eyju. En hér er hvorttveggja til.
Hitabeltisloftslagið er óhollt bæði fyrir siðferðisnugmyndir
manna og tilfinningar þeirra. Hann þagnaði. — Eigum við að
íara inn og borða? sagði hann svo. Það er stór sýning i nætur-
klúbbnum Glass Bucket í kvöld. Eg ætla að bjóða yður þangað.
Hún Ieit kringum sig. — Skyldi hr. Mankin ekki ætla að koma?
Nú sá hún aftur þetta kynlega bros. — Eg geri varla ráð fyrir
því. Það leggst í mig að hann hafi séð aö ég sat héma hjá yður.
— Hvers vegna skyldi hann snúa frá þess vegna?
— Máttur pennans, eins og ég sagði, og.... þessi staðreynd,
að í raun og vem þekki ég hverja mannskepnu hérna, sagði
hann.
Brúðurin er hvítklædd, sagði
þului'inn. — Það er tákn um
hamingju hennar því að gift-
ingardagúrinn er gleðidagur í
lífi hennar.
— Og hvers vegna eru karl-
menn svartklæddir? spurði ein-
hver.
★
Þó að undarlegt kunni að
virðást munu margir rithöfund-
ar kalla það tímabil, sem við
nú lifum „rómantískt“. Það er
vitanlega af því, að aldrei hafa
biöðin haft eins opinskáan á-
huga fyrir hjartans málum
frægra manna eins og nú upp
á síðkastið.
Það var margmennt í Glass Bucket um kvöldið. Janet og Ferdy
höfðu fyrst snætt miðdegisverð i ró og næði. Og á eftir höfðu
þau drukkið kaffi á pallinum út að fjörunni til að njóta kvöld-
golunnar. Nú var klukkan kringum 23 og þau sátu viö eitt smá-
borðið og horgðu á dansgólfið, sem jafnframt var leiksvið.
— Hér eiga innfæddir að sýna i kvöld, sagði Ferdy. — Og þá
er alltaf fullt hérn?, Það er ekki orðið álioið ennþá, en bráðum
koma heilar torfur af fólki.
Það er einstaklega viðkunnanlegt hérna, sagöi hún, en hún
var að hugsa um hvort Jason mundi korna. Jason og sú ljóshærða.
— Er yður alvara að ætla aö fara til Taman House, sagði hann?
— Er nokkur staður þarna i Salthöfn, sem hægt er að gista á?
spurði hún.
— Já, einn: Tropical. En það er lélegur staður, því eins og
þér vitið hefur Salthöfn ekki „uppgötvast“ ennþá.
— Eg get sjálísagt vel gist þar.
— Kannske við hittumst þar. Hann sagði þetta líkást og af
tilviljun, en hafði ekki augun af henni.
— Ætlið þér þangað líka?
— Já, ég ætla þangað. Og svo bætti hann við, hrósandi: — Úr
því að þér farið þangað —er það ekki sjálfsagt?
Hún vildi gjaman trúa að það væri þess vegna, því aö það var
gaman ef þessi skritni blaðamaður var svona hugfanginn af
henni. En hún gat ekki trúað, að það væri hennar vegna, sem
hann gerði hér ferð þangað. Hinsvegar grunaði hana, að þessi
c-rð, sem hún hafði sagt um sir John og Salthöfn, mundi kannske
ýta undir hann að fara þangað til að snuðra.
Það var einkennileg tilviljun að einmitt í þessum svifum komu
Sir John, frú Heathson og Sonja inn í næturklúbbinn. Sonja var
í nýjum kvöldkjól úr útsaumuðu líni. Hún var mjög falleg núna.
Hún var miklu fjörugri og sælli en Janet hafði nokkurntíma séð
hana. En rétt á eftir kom Sonja auga á Janet, sem gat ekki
komist hjá að sjá, að lífsgleöi hennar dvínaði í sömu svipan.
Janet minntist kvöldsins um borð, þegar Sonja hafði beinlínis
ráðist á hana. Hver gat ástæðan verið?
Augnabliki síðar hafði hún gleymt Sonju og ráðgátunum við-
vikjandi henni. Hún kom allt í einu auga á Jason, sem sat við
lítið borð með gullfallegu stúlkunni með silfurhárið.
— Vitið þér hver. þessi ljóshærða stúlka þarna er? Hún gat
ómögulega stillt sig um að spyrja Fei'dy.
— Hvort ég veit hver hún er? Það lá við að hann horfði fjand-
samlega á hana. — Eruð.þér að gantast aö mér?
— Nei.... langt frá þvi. Mér finnst hún svo einstaklega lag-
leg....
— Afsakiö þér, sagði hann svo. — Eg varð bara svo hissa á

búar tárist nú yfir því skáld-
lega ævintýri, sem þeir sjá að
er í bígerð.
Hvert kvöld, þegar tjaldið er
fallið, géta menn séð ekkju-.
manninn Rex Harrison og Tinu
Onassis saman í Storkklúbbn-
um eða einhverjum öðrum
tízkustað. Tina flutti sem sé til
Bandaríkjanna eftir að hún
skildi við Onassis. Þau sitja
þa^’na yfir kampavínsglasi og
eru ánægð.
★
Stjórnmálamaður við rit-
stjóra: — Sagði blað yðar um
mig að eg væri lygari og hrak-
menni?
Ritstjórinn: — Nei það gerði
ekki.
Stjórnmálamaðurinn: — Jæja,
það var eitthvert blað hér í
bænum, sem gerði það.
Ritstjórinn: — Það getur hafa
verið eitthvert annað blað
hérna neðar í götunni. Við birt-
um aldrei gamlar fréttir.
Tafl- og bridge-
klúbburiim
Úrslit x tvímenningskeppni
í I. flokki:
Stigr
1. Benóný M. — Magnús O. 949
2. Reynir — Tryggvi .... 921
3. Björn — Jónas ...... 929
4. Bjarnleifur — Karl .... 912:
5. Ásgeir — Böðvar .... 909
6. Guðlaugur — Tryggvi 898
7. Ingi — Jörgen....... 895
8. Guðmundur — Vilberg 833-
R. Burroughs
— TARZAIM
4739
*FWUW ME* INTEK,-
KDFTEf ONE OE THE
STKANSEte.S,"5UT PO
YOD ICKjqWTHE
jjmslE ÍVÉLLÍ
Eg vildi
dveldir hér
sagði Töm.
gjaman að þúi
nokkra daga,
Apamaðurinn |
brosti og þakkaði gott boð.
Hér hentar. mér ekki . að
vera. Það er bezt fyrir mig
að hverfa aftur til frum-
skógarins. Fyrirgefið, sagði
annar ókunni maðurinn, en
þekkið þér frumskóginn ve.l?
: i:
t
8. umferð í sveitakeppni
meistaraflokks:
Sóphus vann Aðalstein . . 62:52:
Bernharð v. Ragnar ... . 55:41
Svavar v. Reimar . 68:39
Jón M. v. Jón Stef. ... . 89:31
Ingólfur v. Hákon . 77:44
Fyrir síðustu umferð sveita-
keppninnar í meistaraflokki er
staðan þá þessi:
Stig
1. Bernharð .... 27
2. Svavar .... 23
3. Jón Magnússon .. .... 22
4. Ragnar' .... 20
5. Jón Stefánsson .. .... 15
' 6. Reimar .... 15
7. Aðalsteinn .... 14
8. Ingólfur .... 1?
9. Sóphus .... 11
ÍÖ. Hákon
**