Vísir - 29.04.1961, Blaðsíða 4

V I SIR
Laugardaginn 29. apríl .1961
Áætlunin var algjörlega
vatnsþétt. Ég hafði eytt mörg-
um; dögum í að.'fullkGmna hana,
og ég var alvég viss um að mér
mú'ndi takast að fremja hið full-
komna morð.
Þú skilur, að ég þurfti að
hafa fjarvistarsönnun fyrir
hverja mínútu,
MoKkruin aógum áður en ég
ákvað að ^nyrða konuna mína,
bað ég aðstoðarmann mmn,
Simpson, um að sjá til þess að
ég hefði frí á miðvikudags-
kvöld.
Það er brúðkaupsdagurinn
minn, útskýrði ég. Edith og ég
ætlum að skemmta okkur, og
ég vil vera viss um það að
geta komizt heim í tæka tíð.
— Auðvitað, samþykkti hann.
Hví ekki að taka sér frí allan
eftirmiðdaginn? Ég get séð um
þáð, sem þarf að gera.
En það vildi ég ekki. Áætlun-
in gekk út frá því að ég færi
úr bankanum nákvæmlega kl.
17.15, og það jafnvel þótt ég
víldi gefa Simpson það í skyn
að ég ætlaði að bjóða konunni
minni út um kvöldið, þá vildi
ég að hann vissi að ég færi úr
bankanum á venjulegum tíma.
Ég pantaði tvo aðgöngumiða
að sjónleik og skildi þá eftir
fyrir framan spegilinn í svefn-
herberginu. Ég valdi með vilja
sjónleik, sem ég vel gat komizt
hjá því að sjá.
Þegar ég fór að-heiman á mið-
vikudagsmorgun, sagði ég kon-
unni að ég kæmi heim nákvæm-
lega kl. 18.
— Taktu það nú rólega í dag,
sagði ég. — Ég vildi helzt að
þú sért velupplögð í kvöld.
—x—
Hvort henni fannst það vera
einkennilegt að maðurinn henn-
ar tæki svona mikið tillit til
hennar, þrátt fyrir það að hann
hataði hana, þá gaf hún það í
það minnsta ekki í skyn. En það
var líka einkennandi fyrir
Edith, að hún hagði aldrei neitt
þegar í stað, Rifrildið mundi
hefjast mörgum dögum síðar,
eins og venjulega.
Við vorum búin að vera gift
í 10 ár, og í 10 ár hafði hún
rifizt daglega. Að sjálfsögðu
varð maður að skilja það. Edith
var nefriilega veik. Þegar við
giftum okkur, varaði læknirinn
mig við þvij- að hún mundi
sennilega ekki lifa lengi. Hann
gaf henni tvö ár. Þess vegna
var það, að ég kvæntist henni.
Ég vissi, að hún mundi erfa
■hálfa milljón eftir föður sinn.
En hvernig átti ég að vita, að
hún mundi tóra í 10 ár, og líta
út fyrir að lifa 10 í viðbót?
—x-—-
Ég fór úr bankanum kl. 17.15.
Simpson óskaði mér góðrar
skemmtunar og bað að heilsa
Edith. Ég lofaði að skila kveðj-
unni.
Það éru fjórir kílómetrar frá
bankanum og heim, Ef ég reikn-
aði með því að tefjast ekki á
leiðinni vegna umferðar, átti ég
að geta verið heima kl. 17.15.
Ég vissi, að Edith mundi þá
vera í baði, því að hún lét mig
alltaf btða, þegar við ætluðum
eitthvað út.
Allt gekk samkvæmt áætlun.
Umferðin var ekki mikil og um-
ferðarljósin voru mér ávallt í
vil.
Ég stanzaði í blómabúð, —
á High Street, þar sem fólkið
þekkti mig. Þar talaði ég um
jað ég ætlaði að fá orkideur
handa konunm minni, því.að
það væn. oruokaupsdagurinn
okkar, og:ég viidi fá sömu teg-
und og Pá, sem ég fékk þegar
við giftum okkur.
Eftir því sem ég bezt vissi,
hafði Edith aldrei borið á sér
orkideu, en eg náði þeim ár-
angri, sern eg óskaði mér. Þetta
tók mig nokkrar mínútur, og
pvi yroj es...; gleymt í bili.
Klukkan var nákvæmlega 17.30
þegar ég fór, og verzluninni var
lokað á eftir mér.
-x-
Tíu mínutum síðar ok eg að
bensíntankinujn í götunni þar
sem ég bjó. Afgreiðslumaðurinn
athugaði olíu og vatn.
— Ég þarf líka að fá dálítið
loft í hjólin, sagði ég, er ég
hafði borgað. Það voru margir
i yfirheyrslú á. lögreglustöðihni.
— Þegar þér sáuð konuna í
baðkerinu, reynduð þér þá .ekký
að draga haha upp? spurðilög-
reglufóringinn.
— Jú; ég hélt fyrst að það
hefði liðið yfir hana, því hún
átti vanda til þess. Þess vegna
hafði ég líka varað hana við að
nota of heitt vatn í baðinu . . .
— Það var þess vegna, sem
hanzkarnir yðar voru blautir?
Þér hafið ekki haft tíma til.að
taka þá af yður?
— Ég býst við að ég hafi
hrokkið við, því ég hafði gleymt
blautum hönzkunum á borðinu
í ganginum. En ég áttaði mig
jafnskjótt.
— Já, ég hljóp upp stigann,
þegar hún svaraði ekki, og gekk
inn . .. Ég hlýt að hafa tekið þá
ur. Við þuríum jú að rannsaka
alla hluti i siíkum tilfellum —
;en þad. er ^ðeíhs samkvaemt
reglum. — Við fáum bráðum
skýrslu lögreglulæknisins. Þér
verðið heima ef við þurfum að
hafa tal af yður?
—x—
Á leiðinni heim datt mér dá-
lítið í hug. Ég flýtti á mér, og
loks fór ég aó hlaupa.
Ég vann rösklega, en fót-
pumpa er ekki sérlega afkasta-
mikið verkfæri, sérstaklega
vegna þess að-pumpa í síðasta
dekkið, þegar lögregluforinginn
kom inn.
— Já, einmitt. Yður datt
þetta einnig í hug, sagði hann,
en þér höfðuð ekki þurft að
gera yður þetta ómak. Hann
stakk höndunum í vasann og

Míimtumorð
Stephen Pttiil.
eftÍM'
Ég tók ofan fyrir henni og
tók eftir því að forvitni jókst
um allan helming er hún sá
blómin, sem ég hélt á.
Um klukkustund síðar sat ég
af mér á eftir .. . Ég man: það
ekki greinilega . . . Taugaáfall-
ið .. .
— Afsakið, ég veit að þetta
' er erfitt fyrir yður, en við verð-
' um að reyna að komast til botns'
I i
í þvi, seni skeði, sagði hann af-
! sakandi.
I — Auðvitað, sagði ég og kink
aði kolli. Ég skil. Hvað viljið
þér vita meira?
J — Ja, þér hafið skýrt frá
öllu, sem þér gerðuð eftir að
„Skápasprengingakóngur"
Noregs játar stórinnbrot.
Þýfi s þrem innbrotuE3ii sia-m
440.000 ii. kr.
Frá jréttaritara Vísis. —
Osló í apríl.
Anke Rogstad, sem norsku
blöðin kalla „skápasprenginga-
Jcónginn“, hefur játa'ð stórfelld
innbrot, sem gáfu honum í aðra
hönd um 440 þús. norskar krón-
ur og svo væntanlega þungan
fangelsisdóm.
Hann hefur áður verið dæmd-
ur fyrir hliðstæðar sakir. Þá
fyrir 37 skápasprengingar og
300 þús. króna þjófnað.
Rogstad var á sínum tíma
dæmdur í fangelsi fyrir fyrri
afbrot sin. Á meðan hann af-
plánaði dóminn lýsti hann því
yfir að hann myndi aldrei halda
út á glæpabrautina aftur, þeg-
ar hann væri kominn úr fang-
elsinu. Hann ritaði þá einnig
bók, sem hann kallaði „Eftir-
bílar, sem biðu fyrir aftan mig, i
og hann var óþolinmóður á svip-1
inn. j
— Allt í lagi, Jim, ég geri
það bara sjálfur, — ertu einn
í kvöld, eða hvað?
— Já, það væri mjög gott,
ef þér vilduð gera það. Honum
létti sýnilega og gekk inn á
kontórinn.
Loftslangan var á bak ■ við
skálann, Hún var þar í skjóli,
og Jim mundi aldrei vita, hvort
ég hefði notað hana eða ekki.
Þess vegna var það, að ég hafði
valið einmitt þessa benzínstöð.
Ég kom heim til hússins kl.
17.52. Þegra ég opnaði dyrnar,
heyrði ég vatnið renna í bað-
herberginu. Ég var mjög ánægð-
ur með sjálfan mig.
Ég lokaði dyrunum varlega,
svo að Edith heyrði ekki til
mín. Ég hafði skilið bílinn eftir
bak við húsið og gengið inn um
bakdyrnar. Ég kærði mig held-
ur ekki neitt um að einhver
nágranninn sæi mig.
Það tók mig aðeins nokkrar
mínútur að framkvæma áætl-
unina. Ég setti hanskana á mig
og stökk úpp stigann.
Edith sat í baðkerinu og sneri
baki við mér. Eg var þakklátur
fyrir það, því að einhver ónota-
tilfinning kom mér til þess að
óska þess, að hún sæi ekki fram-
an í mig.
Það tók aðeins stutta stund
að drekkja henni. Hún barðist
ekki einu sinni á móti.
Ég fór álíka hljóðlega út úr
húsinu og er ég kom þangað.
Enginn sá mig aka á brott —
í kringum húsaþyrpinguna.
KirkjuklUkkan sló . sex, þeg-
ar ég ók að húsinu. Ég flautaði
til þess að láta Edith vita að ég
væri kominn heim, og fröken
Morrison í nágrannahúsinu
kíkti forvitnilega út um glugg- Rétt fyrir páskana ól frú Mary Feyre í Holyoa’te í Massachusetts i Bantíarikjunum ijórbura.
ann og hundurinn hennar fór Þeir voru svo lasburða, að hafa varð þá i sérstökum skápum, sem ætlaðir eru ófullburða
að gelta. I » börn .im.
þér fóruð úr bankanum. Þér
fóruð í blómaverzlunma, stönz-
uðúð við benzínaigrpiðsluna,
settuð loft í hjólin... Ja, nú
vildi ég .aðems ia ao vna irvað
þér gerðuð eftir að þér komuð
, rn Konunnar yóar.
Þér hringduð í læxni, en gát-
uð ekki náð sambandi við hann,
svo að þér hringduö cil okkar?
— Alveg rétt. Svo er ég
hræddur um að ég hafi fengið
mér stóran whiskysjúss.
— Já. Lögregluforinginn var
bæði hugsandi og skilningsrík-
ur á svipinn.
-— Ég heid ekki að við þurf-
um að halda yður hérna leng-
tók upp nokkra smápeninga.
— Eigið þér þetta? spurði
hann og hélt þeim í lófanum.
— Hvað eigið þér við ... ?
Þetta er skiptimyntin, sem
þér áttuð að fá til baka hjá ben-
zínsalanum, en þér gleymduð
þeim. Jim Smith hljóp á eftir
yður — þangað sem loftslangan.
er, en þá voruð þér ekki þar
— eða hvað?
Ég 'starði bjánalega á hann
og heyrði sem í fjarska að hann
bætti við:
— Nú, en hérna er til baka,
— fjórir skildingar og sex
pense. Samt efast ég um að
þér fáið nokkurn tíma not fyr-
ir þessa aura.
lýstur“ og er hún að nokkru.
leyti sjálfsævisaga.
En 18. janúar s.l. var hann
fangelsaður á nýan leik. Þá
höfðu verið framin þrjú stór-
innbrot og lögreglan var sann-
færð um að Rogstad hefði stað-
ið fyr'ir þeim öllum. í einu inn-
brotanna var stolið 120 þús.
norskum krónum, í öðru sömu
upphæð og í þriðja 200 þús-
undtim.
Rogstad hefur nú verið í fang.
elsi i Þrjá mánuði. Hann hefur
alltaf neitað eða þagað, þangað
til lögreglunni tókst loksins fyr-
ir skömmu að fá hann til að-
gera fullkomna játningu. En áð-
ur hafði lögreglunni tekizt að
afla sannana, sem voru mjög
sterkar gegn honum. Málning-
arslettur í bíl, sem hann tók á
leigu um líkt leyti og síðasta
innbrotið var framið urðu til
að fella Rogstad.
Bezt a5 auglýsa t VÍSI