Vísir - 29.04.1961, Blaðsíða 6

6
Vf SIB
Laugardaginn 29. apríl 1961
WÍBI WL
D A GBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VtSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, 12 blaðsíður alla daga.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson og Gunnar G. Schram.
Ritstjórnarskrifstofur eru að Laugavegi 27, en aðrar
* y skrifstofur að Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofurnar eru opnar frá kl. 8 30—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9.00—18,00.
Afgreiðsla: íngólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði.
Félagsprentsmiðjan h.f.
KIRKJA DG TRUMAL:
Fermlngar.
Síldveiðar ai vetrarfagi.
Það lieí'ði þólt liin mcsta firra, ef því hefði verið spáð
fyrir fáeinum árum, að sá timi kæmi, þegar siunum út-
gerðarmönnum kæmi ekki til hugar að nota háta sína til
að sækjast eftir þorski og ýsu á vetrarvertíð liér við suð-
vesturströndina. Þó er það nú orðið, að n'okkur skip hai'a
ekki sinnt venjulegum veiðum i vetur heldur sótzt eftir
síldinni og sumuni jafnvel geng'ið prýðilega eftir að veður
fóru að stillast.
Það hefir löngum verið skoðun sjómanna, að sild rnundi
vera mikil her við Iandið suðvestanvcrt allan veturinn.
Vandinn hefir hinsvegar verið að ná til hennar, en nú cru
viðhorfin gerbreytt að þessu leyti. Fjölmörg skip eru
húin fullkomnustu tækjum sem fáanleg eru tii að finna
sildina á verulegu dypi, og veiðarfærunum hefir einnig
verið breytt í samræmi við kröfur sjómanna, svo að [jieir
geta seilzt dýpra eftir síldinhi en áður var unnt. Heknetin
eru ekki lengur í tízku, því að nú nota menn sömu nætur
og sjálfsagðar þykja að sumarlagi fyrir norðan og austan.
Hel'ir það ckki aðeins í för með sér sparnað i veiðárfæra-
kaupum heldur eru jxui og miklu slórtækari en reknetin.
Það er að sjálfsögðii mjög mikilvægt, að gengið hefir
verið úr skugga uin, að svo mikla sild sé að fá á Jæssum
tíma árs hér suðvestanlands, og vonaudi revnist hún árviss.
En annað er eftir, ekki síður inikilvægt en að finna hana,
og Jiað er að húa hana svo í hendur kaupenda, að hún gefi
þjóðinni sein mestan arð í erlendum gjaldeyri. Það er neyð-
arúrræði að setja hana í bræðslu, og við verðum að kosta
kapps um að koma upp nokkrum iðnaði til að nýta jietta
hráeim á þann hátt, að hann gefi meira í aðra hönd en nú.
Þjoðviíjinn segir sögu.
í fvrradag segir Þjóðviljinn [>á sögu, að ]>ann dag liaí'i
20 ár verið liðin frá }>ví að Bretar bönnuðu hlaðið,
en slarfsmenn ritstjórnar Iilaðsins voru handteknir og
fluttir úr landi, þar scm j>eir voru hafðir i lialdi um jjriggja
mánaða skeið.
Blaðið geypar mikið um, að jjetta hafi verið cinskonar
upphaf sóknar og sigurgöngu komnuinista hér, land og
lýð til hlessunar! Skal ósagt látið um hlessunina, sem þjóðin
Jiefir hlotið af kommúnislum, en rétt er að mimiast aðdrag-
anda jiess alburðar, scm Þjóðviljinn ver allri forustugrein
sinni til að minna á. Þannig stóð nefnilega á, að Þjóðviljinn
lial’ði ]>á um nokkurt skeið verið eina málgagn nazista og
Hitlers hér á landi. Blöð nazista höfðu lognazt út af fyrir
löngu, en Þjóðviljinn harðist eins og hetja i'yrir Hitler og
stcl'nu hans, og það var um síðir sú harátta, sem Iciddi til
aðgerða Breta.
Þá hét ]>ád nefnilcga ..landráðavinna", ef menn iinnu
eittlivað fyrir Breta, en jafnskjóít og Hitler hafði sent
herskaru sína gcgn Sovéiríkjuniún hreytlist tónninn. Þá
var sama vinna nel'nd „landvarnavinna", og kommúnislar
lolsuligu haiia eins mikið og jieir höl'ðu hneykslasl og ham-
azt áður gegii sömu l'rámkvæindum Breta.
Hyers vegna segir Þjóðvil-jimv .ekki alla söguna, úr ]>ví
að luinn ier a annað hórð á slúfana? F.ru kommúnistar eitl-
hvað hræddir yið íortíð sina í jiessu máli? Svari hver fvrir
siö.
Á þessum dögum er verið aðj
ferma Reykjavíkurbörn. Kall-
að var það einnig að sta'ðfesta.
Það er gott nafn, að staðfesta.
, Barnið staðfestir þá það já, sem
foreldrar gáfu áður í heilagri
skírn, og kvað á um,.að barnið
ætti að tilheyra hinum kross-
festa og' upprisna Jesú Kristi.
— og barninu eru kennd fræði
Lúthers hin minni, hið sígilda
kjarnaverk hans. -— Það er upp.
frætt um sannindi trúarinnar.
— Þvi er sýnt, hvar þeirra sann
inda er að leita. Þannig voru
börnin staðfest í kirkju Krists,
og þannig eru þau enn staðfesl
í orði Guðs, — og Guðs orð á
einnig' að staðfestast í hjarta
þeirra.
I
Það eru fyrirmæli Krists,
sem liggja til grundvallar fyrir
þessari skipan, síðari hluti
skírnarboðtinánnnar: Skírið þá |
til nafns Föðurins, Sonarins og
hins heilaga Anda — óg Kennið
þeim að halda allt það, sem ég
hefi boðið yður Hvort tveggja j
ber að gera, að skíra — og að
kenna, uppfræða í sannindúm
trúarinnar.
Á grundvelli þessarar skip-
unar, bauð valdhafinn ekki að-
eins að skíra, heldur skyldi sá
sem skirður var hljóta ifæöslu,
svo að hann staðfestist í sinni
trú og gæti staðfest hana sjálf-
ur með því að gjalda henni já-
kvæði í orði og verki.
Nú eru menn teknir að
spyrja: Er þettá ekki bara
vani? Er þetta ekki bara siður?
Jú, þetla er siður. Er ekki
gott að eiga góða rótgróna siði,
sem allir lúta, og fagran vana?
Það má hugleiða, hvers vegna
þetta er siður. Hvað meinti
valdhafinn kristni, sem kom
fram með þennan sið?
Hann rneinti einfaldlega það
sama eins og fræðslukerfið
meinar, þegar það eru lög og
siður og vani, að láta börnin
læra að lesa og skrifa, — þegar
löggjafinn fyrirskipar, að ung-
menni skuli eiga þess kost, öll
jafnt, að fá' ahnenna upp-
fræðslu um þau atriði mörg, er
talið er að nauðsynlegt sé, að
hver maður viti, — :þá æfingu
til munns og handar, sem sjáif-
sagt sé, að allir fái á ungum
aldri, ef maðurinn eigi að ná
foreldra þeirra, þv iað einnig
eðlilegum andlegum þroska.
Þvi er þessi siður kominn, að
fyrir því var engin vissa, að öll
börn, sem skírð hafa verið ung,
væru uppfrædd um ineginat-
riði kristmnar trúar. Það þótti
ekki. hlýða, að menn bæru krist
ið nafn og vissu ekki neitt um
kristna trú. Eins og margur
myndi enn í dag vera ólæs, ef
ekki væri löggjöf, þannig
myndu mörg börn fara mjög á
mis við uppfræðslu í kristinni
trú. þeim lærdómi og siðum, ef
ekki væri undirbúningur ferrn-
ingar.
Hverju barni, sem foreldrar
hafa borið til skírnar, skal
kennt um trúná, réttindi og
skyldur þess, sem skírður er.
Síðan á það þess kost að játa
því, að það vilji vera Guðsbarn.
Hafi uppfræðslan borið tilætl-
aðan árangur, þá er það ung-
iingnum fagnaðarstund er hann
játast Kristi í heyranda hljóði
við sérstaka athöfn, er við það
miðast.
Sá, sem lét skíra barn sitt,
hefir gróðursett sína ungu jurt
í akri Kristninnar. Þar á hún að
lifa, nærast og dafna. — Sá,
sem sjálfur hefur þroskast í
þeim jarðvegi og gert sér
nokkra grein fyrir hvers virði
trúin er af eigin reynslu sinni,
á ekki heitari ósk börnum sín-
um til handa, en að þau mættu
njóta sömu gæða — þó i ríkara
mæli og sannari, heilli afstöðu.
Það, sam hann vilt, er að
barnið hans fái sjálft að þekkja
og reyna náð Guðs, — staðfest-
ast í orði hans og lær'a þar líís-
vísdóm.
Flestir foreldrar hlaklca til
þeirrar stundar, að sjá barn
sitt blessað við altari Guðs. Fyr.
ir þennan blessaða sið. sem er
svo rótgróinn og almennur að
hann leiðir fólkið undantekn-
ingarlítið til þessarar;athafnai,
hafa margir hlotið þá andans
gjöf, sem enzt hefir ævilangt
og aldrei var aftur frá þeim
tekin. Blessun fermingarinnar
nær ekki aðeins til fermingar-
barnanna, hún nær einnig til
foreldra þeirra, því að einnig'
þeirra hjörtu eru bljúg á þess-
ari stund, og hún breiðist yfir
.heimilið, alla fjölskylduna.
| Þegar fermingarundirbúning'-
ur nær tilgangi sínum, leiðir
hann barnið að Guðs orði kenn-
ir því að hafa það um hönd og'
styrkir bænalíf þess, — kennir,
hvar þá handleiðslu er að fá,
sem heitir kristin trú, kennir
nokkuð um sögn kristninnar,
og kennir aðalatriði trúar og’
siðgæðis.
I Og þótt fræðsla í öllu þessu
kynni að verða lítil, af allir
væru látnir íara hver sina leið,
þá er það ekki nema það sama
og verða mynai, um alla
fræðsiu. •— Það er engin trygg-
ing fyrir því, að læsir foreldrar
j kenni börnum sínum að lesa, ef
enginn skiptir sér af, þótt þeir
rnættu vita, hvað mikils virði
j það er að geta lesið. Slíkt má
ekki vera tilviljun háð,
Því síður rná það vera tilvilj-
un háð Iivort æskan fær tæki-
1 færi til að kynnast því máleíni
| og taka afstöðu til þess, sem
mikilvægast er og skiptir tím-
anlega og eilífa velferð'. Það var
tiiboð Guðs. Kristin þjóð sér
því svo um, að allir skuli
j þekkja gjöf trúarinnar, náðar-
gjöf Guðs, sem er eilíft líf í
Jesú Kristi, Drottni vorum, —-
og fá tækifæri til þess að gjalda
þeirri gjöf jáyrði sínu af heil-
um hug.
Stúdentar fordæma
eldri stúdenta.
Samband þýzkra stúdenta
v’.ll losna við fyrrverandi naz-
ista úr embættum í V.-Þýzka-
landi_
Hefir fréttaþjónusta sam-
bandsins sett fram kröfu um
þetta í sambandi við Eiclimann-
réttarhöldin, og fordæmt af-
stöðu stúdenta á tímum Hitlers.
Þess má geta, að i sambandi
þýzkra stúdenta eru 200.000
meðlimir.
Manmíðarsterl.
i
KartH’m&atmubærinn í 70. siein.
Hæli Blaa bándsins liaia nú verið starl’rækt uni nokk-
t'rra ára skc>ö ine.ð góóuni árangri. Þó ler j>\í vilanlega
fjarri, að seð sé fýrir endann á starfi saintakanna, jjvi að
verkeinin eru ærin. Þess vegna leita ]>au nú til alnieiinúigs
biðja liann liðs í [jcssari erfiðu haráttu. Vonandi verða
[jeir margir, sem bera merki samtakanna á morgun og
sýna [jannig sainúð sína í verki.
N. k. sunnudag verður Kardi-
mommubærinn sýndur í 70.
sinni í Þjóðleikhúsinu. 43 þús.
leikhúsgestir háfa þá séð sýn-
inguna og mun láta nærri að
Vi þjöðarinnar hafi þá géð leik-
i inn. Ekkert Ieikrit fyrr né síð-
ar hefur þá hlotið slíka aðsókn
hér'á landi og í engu leikhúsi
hafa sýningar orðið jafnmargar
á þessu leikriti og hér. Ákveðið
er að hafa 4 sýningar énnþá á
leiknum en fleiri geta þær ekki
orðið vegna aima í leikliúsinu
á næstunni, en þær eru vegna
Sígaunabarónsins og hátíð-
arsýningar, sem verður haldin
í tilefni af komu Ólaís Noregs-
konungs 1 júní nk.
Leikhúsgestum er ráðlagt að
íryggja sér aðgöngumiða í tíma,
því færri munu fá miða en vilja
eftir aðsókninni að dæma að
undanförnu.