Vísir - 15.06.1961, Blaðsíða 4

4
VÍSIR
Fimmtudagur 15. júní 19^61
kom í Halle fyrir og eftir
aldamótin; síðasta heftið
1929. Það var mjög myndar-
legt útgáfuverk og varð um
sumt fyrirmynd að útgáfu
Hins ísl. fornritafélags. Þjóð
verja hafa og um langan
aldur lagt mikla rækt við
rannsóknir og útgáfu Sæ-
mundar-Eddu, og er próf.
Kuhn nú að undirbúa nýja
prentun á útgáfu Neckels. —
Þeir hafa og gefið út mörg
af fornritum okkar í þýzkri
þýðingu.
— Hvað um íslenzkar bók-
menntir okkar daga? Er
unnið mikið að kynningu
þeirra í Þýzkalandi?
— Eg er ekki nægilega
kunnugur því. Mikinn áhuga
varð eg var við á bókum
Halldórs Kiljan Laxness, og
mér skildist vera til þýð-
ingar á mörgum þeirra. Og
bækur Gunnars Gunnarsson-
ar eru þar eftirsóttar frá
fornu fari. Skiijanlega hafa
þar emi sem komið er verið
fyrst og fremst gefnar út
bækur sagnaskáldanna.
— Próf. Einar sagði, að
þetta væri fyrsta fyrirlestra-
ferð hans til Þýzkalands og
Sviss. Hins vegar hefir hann
farið í boðum til margra
landa hin síðari ár og haldið
fyrirlestra um fornbók-
menntir okkar. T. d. hefir
hann heimsótt öll Norður-
löndin, England, írland,
Bandaríkin, Kanada og Kína
og er ánægður með viðtök-
urnar, sem mál hans hefir
fengið hvarvetna.
☆
enzk fræði í
m m W
m Ér^
nlii V
U I
Einar öl. Sveinsson
prófessor kom til lands-
ins s.l. sunnudag að lok-
inni mánaSarlangri fyr-
irlestraferS um sjö borg-
ir í Vestur-Þýzkalandi
og Sviss. FréttamaSur
Vísis ræddi stundarkorn
viS prófessor Einar í gær
og leitaSi frétta af för
hans.
— Hver voru tildrögin að
ferð yðar?
— Eg fór út í boði nokk-
urra háskóla og einnig að
ósk íslandsvinafélaga í sömu
borgum til að flytja erindi
um íslenzkar fornbókmennt-
ir, og var ferðin þó jafn-
framt á vegum stofnunar-
innar Deutscher Akade-
mischer Austauschdienst,
sem sér um gagnkvæmar
heimsóknir vísinda- og
menntamanna.
— Tókuð þér sérstakt efni
til meðferðar í fyrirlestrum
yðar?
— Mér var nokkurnveginn
í sjálfsvald sett, hvaða efni
eg fjallaði um og kaus að
ræða um íslendingasögurn-
ar, gefa hugmynd um þær
og segja frá sjónarmiðum
mínum. Alls staðar var fall-
izt á uppástungu mína, og
alls staðar fékk mál mitt hin-
ar ágætustu viðtökur og að-
sókn. Eg get ekki annað en
dáðst að þeim áhuga, sem
fram kom hjá áheyrendum
mínum, jafnt stúdentum,
prófessorum og fræðimönn-
um í háskólunum. Fjöl-
margir skrifuðu upp eftir
mér allt hvað af tók, sumir
hraðrituðu.
— Voru þetta þá t. d. stú-
dentar, sem nema norræn
fræði?
— Víst fæstir. Áður var
unrýð mjög mikið starf í
Þýzkalandi í þágu norrænna
fræða, og eru margir mætir
Þjóðverjar, sem við stöndum
í mikilli þakkarskuld við.
En á vaidaárum Nazista
var reynt að nota áhuga á
norrænum efnum í pólitísk-
um tilgangi, og svo kom aft-
urkast og erfiðleikar í striðs-
lok. Þá komu og skörð í rað-
ir vísindamanna í stríðinuj
En auðsær er víða áhugi i
að efla að; nýju kennslu og verði við t.d. hið mikla safn
rannsóknir í norrænum mál- Altnordische Saga-Bibliothek
um og bókmenntum. í þessari úrval að sögnum, sem út
Málið
húsið utan
j innan með
POLYTEX
plastmálningu
ferð minni hitti ég ýmsa
menn, sem vinna að
athygliverðum verkum í
norrænum fræðum, Sviss-
lendingunum dr. Bandle og
próf. Kolb, sem báðir voru
aðstoðarmenn próf. Alex-
anders Jóhannessonar við
orðabókina hans miklu. Dr.
Bandle hefir skrifað stóra
ritgerð um Guðbrands-
biblíu, og nú er hann að
rannsaka útbreiðslu orða
hér og í Noregi um kvik-
fjárrækt og hefir borizt í
hendur feikimikið efni. Og
þá má ekki gleyma dr, Hans
Kuhn prófessor í Kiel.
— Hafa þessir menn dval-
ið hér á landi?
— Já, reyndar, og tala
mætavel íslenzku. Fjölmarg-
ir hér þekkja próf. Kuhn, er
komið hefir hingað þó
nokkrum sinnum og er
kvæntur íslenzkri konu, hef-
ir skrifað nokkrar ritgerðir
í íslenzk tímarit, t. d. Skírni,
um íslenzk örnefni o. fl.
Hann er stórvel lærður mað-
ur í Eddu- og dróttkvæðum
og fleiri greinum. Var áður
prófessor í Leipzig og Ham-
borg, nú í Kiel. Það er al-
veg víst, tel eg, að þessi
fræðistarfsemi fer að aukast
á ný þai syðra. Hér hafa
verið þýzkir stúdentar við
nám að staðaldri hin síðari
ár. Og eg tel engan vafa á
því, að þeir eiga eftir að
verða okkur þarfir menn í
sínu heimalandi. Það er allt
annað að þekkja íslenzku
sem lifandi talað máí, en að-
eins af bókum. Þó skal
ekki gera lítið úr starfi
þeirra mörgu Þjóðverja,
sem aldrei koma hing-
að, en unnið hafa afrek í
okkar fræðum. En það borg-
ar sig áreiðanlega að styrkja
unga menn til náms.
— Eru einhverjar útgáf-
ur norrænna fræða á ferð-
inni í Þýzkalandi um þessar
mundir?
— Ekki í stórum stíl í
svipinn eða ekki svo að líkt