Vísir - 09.12.1961, Blaðsíða 11

Laugar ’ 3'.ir 9. des. 1961.
V t S I R
11
vel á mesta flónið sem nokk-
urn tíma hefur komið frá
Ameríku! Ég gerði það sem
í mínu valdi stóð til að halda
þig fá ráðrúm til að komast
úr þeim. Konan var drepin í
herberginu þínu og með hnífn
um þínum, og samt heldur þú
þvi fram að þú vitir ekkert
um það.
— Steve ...
— Hvað er eiginlega að
gerast? spurði Steve. — Um
hvað ertu að hugsa, ofursti?
Heldurðu að hægt sé að láta
dæma mig fyrir morð sem þú
hefur framið sjálfur? Ef þú
ætlar þér það, skal ég ná mér
niðri á þér áður en þú kem-
ur því fram.
— Hættu þessu! sagði
hlífiskildi yfir þér. Ég lagði
mig í hættu af því að ég hélt
að þú værir í alvarlegum ó-
göngum, og ég reyndi að láta
Morgan hvass. — Reyndu að
líta á málið eins og það er.
Ég drap ekki þessa konu. Ég
vissi ekki að hún var í gisti-
húsinu. Hún spurði eftir þér,
ekki eftir mer. Ég bað þig
26
ekki um að fara út, en vildi
að þú skoðaðir borgina, og
sjálfur ætlaði ég að hitta lög-
fræðingana mína. Það er rétt
að ég bjóst við heimsókn
konu, en í fyrsta lagi var það
fullorðin kona og í öðru lagi
bjóst ég við að hitta hana í
skrifstofu lögfræðinganna.
Hún kom ekki, en . .. Nú hik-
aði hann augnablik, en. hélt
svo áfram: — Steve, er það
nokkuð, sem þú veizt ekki um
mig .. .
— Ég fer að halda að það
sé ýmislegt sem ég ekki veit,
sagði Steve bitur.
— En þetta eina getur
kannske hjálpað þér til að
skilja, sagði ofurstinn. Susan
hallaði sér upp að þilinu, hún
gat ekki annað en undrast
hve rólegur hann var. Hún
varð að játa, að fram að
þessu hafði honum veitt bet-
ur en Steve í sennu þeirra.
Steve hafði gersamlefa misst
jafnvægið; grunurinn á of-
urstanum hafði raskað sálar-
ró hans. Susan gat ekki átt-
að sig á þessu, en hún var
ekki gröm Morgan lengur.
Hún átti auðveldar með að
treysta honum núna en áður
en hún sá hann. ■
— Steve, konan sem ég átti
að hitta hjá lögfræðingnum,
var einu sinni konan mín,
sagði Morgan ofursti. — Þú
vissir ekki að ég hef verið
kvæntur. Enginn vissi það.
En það eru nærri því þrjátíu
ár síðan ég giftist. Ég var á
ferð hérna í London þá. Þetta
varð ekki farsælt hjónaband,
Steve. Hún vildi alls ekki
fara frá Englandi — og vildi
alls ekki fara til Ameríku.
Þess vegna fór ég frá henni
og síðar skildum við. Ég borg
aði henni eins mikið og mér
var unnt á þeim árum, og þeg
ar ég efnaðist síðar, lét ég
hana fá meira en hún þurfti.
Þetta fór ajlt um hendur lög-
fræðinga minna, en nú lang-
aði mig til að sjá hana aft-
uf . . . Ég bjó þannig í hag-
inn að við skyldum hittast
hjá þessum lögfræðingi hérna
í London, sem frá upphafi
hefur annast það, sem okkur
fór á milli. En konan mín
kom sem sagt ekki. Ég beið í
skrifstofunni hans í tvo tíma,
1 en árangurslaust. Medley lög-
fræðingur símaði heim til
hennar, en hún svaraði ekki.
Ég býst við að það hafi verið
henni ofraun að sjá mig aftur
, eftir þrjátíu ár, og ég er ekki
j viss um að ég áfellist hana
fyrir það. En eitt verður þú
að skilja, Steve: Hún er jafn-
, gömul mér. Fimmtiu og
þriggja. Hve gömul var kon-
an, sem þú segist hafa fundið
í herberginu mínu?
Steve svaraði ekki.
— Hve gömul var hún,
Steve ?
— Ég býst við að hún hafi
verið á líkum aldri og ég. Já,
hún var ung, Jack, ég . . .
— Nei, þú hafðir ekki hug-
mynd um þetta, og þeir voru
ekki margir sem vissu um
það, sagði ofurstinn. — Þú
varst einn af þeim mörgu,
sem furðuðu sig á að ég
skyldi ekki giftast, Steve. En
ég mun hafa fengið nóg af
þessu eina hjónabandi. Og
einasta konan önnur, sem ég
hefði getað hugsað mér að
giftast, var þegar gift. . . Ég
var hjá Medley hálfan þriðja
tíma í gær, og var samtals
hálftíma að komast til skrif-
stofu hans og frá. I þrjá tíma
var ég fjarverandi gistihús-
inu, og einhvern tíma á þess-
um þremur tímum hefur þessi
unga kona vorið dropin,
- Hann þa,gpaði snöggvgst.
1 — Nú sérðti hvers vegna
G O S / jólasaga barnanna
• 1 11:1 i /•“! UJ \ \ 1
‘jÍ’mat MISHT, PiMOCCHIO makes his debut IM THE CHKISTAVAS MARiOMETTE SHOW
ig lllll \ V/VT
ar.L ... .
iram í fyrsta skipll í briiðu-
Hann syngur og ilansár me6
.i.nu-.t briið.mur.i.
íði lofuö, grrir hann mikla
Og eins og Skolli Skolla joii lukku.
P"
t vagni Strombolis eftir sýn- luefileika...
inguna. — Meinarðu, aö fólkinu hafi
— Bravó, drengur minn. líkað við mig?
Stórkostlegt. Þú hefur mikta — Þú ert orðinn frœgur,
drengur minn. I>ú hefur unnið
mikla peninga fyrir mig.
— Mikið er ég glaður. Jseja,
mi œtla ég heim að hjálpa
pabba með leikföngin.
— Ho, lio, ho... Ertu að
fara lieim. Nei, ekki aldeilis,
góði minn ...
ég hélt að þú hefðir drepið
hana, Steve , . Gerðirðu það ?
spurði hann í hálfum hljóð-
um.
Susan langaði til að hljóða
— biðin á því að Steve svar-
aði varð svo löng. Hún gat
ímyndað sér hvernig þessir
tveir menn stæðu og störðu
hvor á annan, og hún gat séð
í huganum andlitið á Steve.
Og nú var allt komið undir
því hverju hann svaraði.
Hún treysti því að hann
segði Morgan sannleikann.
Og hún óskaði af heilum
hug að hann svaraði nei.
Gat hann hafa logið að
henni? Gat hann hafa reynt
að Ijúga að ofurstanum?
Hvers vegna' svaraði hann
ekki ?
Loks svaraði Steve, o/
röddin var mjög þreytuleg:
— Nei, Jack, ég drap hana
ekki. Þetta var allt eins og ég
hef sagt þér frá. Ég kom
heim og fór inn til þín, og þar
lá hún. Skorin á háls. Hnífur-
inn þinn lá hjá henni. Og ég
gekk að því vísu að þú . . .
— Það verður nóg að hugsa
hjá okkur, Steve, sagði ofurst
inn. — Við verðum að segja
lögreglunni frá þessu, og við
verðum að komast að hver
stúlkan var og hver drap
hana. Hefur þú nokkra hug-
mynd um hver hún var?
— Ég kannaðist ekkert við
hana.
-— Við verðum að komast
héðan sem skjótast. Hve mik-
ið veit Susan King um þetta ?
— Svo að segja allt sem
ég veit, sagði Steve. — En
það er ástæðulaust að nokk-
ur fái vitneskju um að ég var
hérna í nótt. Ég vil ekki
bendla hana frekar við þetta
mál en ég hef þegar gert.
— Við höldum henni utan
við þetta, sagði ofurstinn. —
Það er að segja, ef hún óskar
þess sjálf. Mér sýnist á stúlk-
unni að hún viti hvað hún
vill.
Susan ýtti upp hurðinni og
kom inn með brauðið, Steve
leit við með angistarsvip, en
Morgan ofursti brosti þannig
til hennar, að henni hlaut að
líka það vel.
— Þetta er ágætt, sagði
hann. — Þér getið ekki ímynd
að yður hve svangur ég er.
— Hve rnikið hefur þú
heyrt af því, sem við höfum
talað saman, Sue? spurði
Steve.
— Líklega allt, sagði of-
urstinn.
GLÆSILEGUR
hvítur samkvæmis-
kjðll
(ekki síður) til sölu ódýrt.
Uppl. í síma 13469 milli kl.
1-—2.30,eða á Sölvhólsgötu
*14, uppi, eftir kl. 5.