Vísir - 30.12.1961, Síða 11

Laugardagur 30. des. 1961
V ISl R

11
— Eruð þér viss um það,
hr. Parnell?
Parnell þagði aftur.
— Eruð þér viss um það?
— Ekkert mundi gleðja
mig meira en að vita að fleiri
hefðu verið þar, sagði Parnell
Hann talaði enn mjög hægt,
en augun voru skær og róleg,
og hann virtist hafa fullt vald
á sjálfum sér. — En það voru
engir fleiri, sir. Ég var einn
í húsinu nærri því tvo tíma
í morgun og kom þá inn í
hvert einasta herbergi.
— Hvers vegna?
— Ég var forvitinn.
— Forvitinn um hvað?
— Þér eigið kannske bágt
með að skilja það, en þetta
var í fyrsta skipti sem ég sá
enskt heimili, sagði Parnell.
— Og þetta var húsið sem
móðir mín hafði átt heima í
þegar hún var barn. Mig lang
aði líka til að sjá húsgögnin,
því að margt af þeim var
gamalt — þau höfðu líklega
verið þarna í tíð móður minn-
ar. Hún er dáin fyrir mörg-
um árum, en ég man svo
margt af því, sem hún sagði
mér um þetta hús. Og á þilj-
unum voru fjölskyldumynd-
ir, ég sá líka mynd af móður
minni þar. Þess vegna þóttist
ég hafa ástæðu til að skoða
38
húsið, og meðan ég var einn
heima notaði ég tækifærið.
En þarna voru engir aðrir, og
enginn kom heldur . . .
— Vitið þér hvað klukkan
var þegar þér fóruð þaðan?
— Hún var hálf-fjögur.
— Hvemig getið þér sagt
það með vissu?
Parnell brosti út i annað
munnvikið.
— Af því að ég leit á klukk
rma þegar ég fór út, og sagði
við sjálfan mig: — Nú eru
nærri því tuttugu og fjórir
tímar síðan ég kom á Hotel
Regal. Hvað skyldi ég upp-
lifa næstu tuttugu og fjóra
tímana ? Hann néri á sér hök-
una. — Skiptir það miklu
máli hvað klukkan var?
— Mjög miklu, sagði Col-
lard. — Ég kom í húsið klukk
an tíu mínútur yfir hálf-f jög-
ur.
— Já, einmitt það, sagði
Parnell og sneri sér undan.
Það var enginn vafi á því að
hann gerði það til þess að
láta ekki sjá svipinn á sér, en
honum tókst það ekki að fullu
og Collard hugsaði með sér:
— Nú gefst hann upp bráð-
um. En upphátt sagði hann:
— Samkvæmt frásögn yð-
ar voruð þér í númer 23 í
Chesterton Avenue til klukk-
an hálf-f jögur. Það er sann-
að, að Morgan dó á næsta
hálftímanum áður en ég kom
í húsið. Og að því er þér sögð
uð voruð aðeins þið ungfrú
King í húsinu, auk hans. Er
það ekki rétt?
— Jú, sagði Parnell. —
Aðeins við tvö.
— Og þér haldið því fram
að Morgan ofursti hafi sofið
þegar þér fóruð?
— Já, svaraði Parnell ró-
lega. — Hann svaf þegar ég
skildi við hann. Þér munuð
vita, fulltrúi, hvers vegna ég
tók upp á þessari vitleysu út
af dauðu konunni í gær. Ég
hélt að það mundi koma Morg
an ofursta að gagni. Ég fæ
aldrei að vita hvort það var
rétt eða rangt af mér að gera
iþhð. En eitt veit ég: — Ég
mun aldrei gera það sama
fyrir nokkurn annan, ekki
einu sinni fyrir Susan King.
Þegar ég fór út úr húsinu var
hún þar ein með Jack Morg-
an, og hann svaf fast.
HNlFURINN.
Collard hugsaði til ungu
stúlkunnar í Chesterton Ave-
nue. Það var hugsanlegt að
hún hefði drepið Morgan, en
samkvæmt tuttugu ára
reynslu Collards, var sú til-
gáta næsta ósennileg. Hann
þóttist sæmilega viss um að
taugalosts-einkenni Susan
Kings stöfuðu af því að hún
hefði komið að manninum
dauðum.
Og svo hitt — ef hún hafði
drepið Morgan — hvar var
þá hnífurinn?
— Gerið þér yður Ijóst
hvað þér segið, hr. Parnell?
sagði Collard. — Ég mun
ekki þurfa að draga ályktan-
irnar af því fyrir yður. En
þér óskið kannske að segja
eitthvað fleira?
— Já.
— Gerið þér svo vel... Og
hraðritið það orðrétt eftir
honum, sagði Collard við lög-
reglumanninn.
— Ég drap ekki konuna í
gistihúsinu, og ég kannast
ekkert við hana, sagði Par-
nell skýrt og greinilega. —
Ég drap heldur ekki Morgan
ofursta, sem ég þekkti vel og
þótti mjög vænt um.
Hann horfði fast á Collard,
sem varð á báðum áttum í
svipinn. En það var ekki
lengi. Parnell var sleipur og
mjög duglegur. Hann vissi ná
kvæmlega hvað hann var að
gera. Maður sem gat litið út
eins og blendingur af George
Washington og Gandhi, og
hagaði sér eins og erkibiskup-
inn í Kantaraborg. En hvorki
útlit né framkoma gat skafið
út staðreyndir.
Og staðreyndirnar bentu til
þess að Parnell væri sekur.
Það var grunsamlegt að
hann skyldi hafa farið beina
leið til Susan King í Elgate,
og hugsanlegt var það, að þau
hefðu ráðið ráðum sínum fyr
irfram og unnið að því í sam-
einingu. Það var til dæmis
mögulegt að Parnell hefði
ætlað að reyna að verða sér
út um fjarvistarsonnun hjá
Susan King, að því er fyrra
morðið snerti. Og svo hafði
hann ætlast til að ofurstinn
yrði dæmdur fyrir það, svo að
hann fengi arfinn sjálfur?
Ef Morgan hefði ekki upp-
götvað svikráð Parnells, en
leitað hann uppi og komist að
hvernig í öllu lá, var skýr-
ing fengin á síðara morðinu.
Og ef hægt væri að sanna að
Parnell og Susan þekktust
frá fornu fari. . .
Og hvað um foreldra henn-
ar? Var það ekki dálítið ein-
kennilegt að þau skyldu vera
fjarverandi þessa örlagaríku
daga? Gátu þau ekki verið
meðsek í samsærinu?
— Hafið þér ekki méira að
segja ? sagði Collard loksins.
— Nei, en þetta er sann-
leikurinn, sagði Parnell.
Collard stóð upp og ætlaði
út, en áður en hann opnaði
dyrnar tók Parnell til máls
af tur:
— Ég er ókunnugur svona
málum, fulltrúi. En hvað verð
ur gert við mig núna?
— Þér verðið settur í gæzlu
varðhald á lögreglustöðinni í
Cannon Row fyrst um sinn. 1
fyrramálið verðið þér ákærð-
ur fyrir morð, og hafður í
gæzlu þangað til málið kem-
ur fyrir rétt
— Þakka yður fyrir, full-
trúi, sagði Pamell. Svo brýndi
hann raustina: — Mig langar
til að vita hvort ofurstinn
kvaldist mikið ?
— Nei, þetta hefur gerzt í
einni svipan, sagði Collard. —
Hann hefur líklega ekki vitað
af hvað var að gerast.
Þegar hann sá hve Parnell
létti, fann Collard að hann
hafði gengið í gildru. Svarið
gaf í skyn að hugsanlegt væri
Vörður — Hvöt — Heimdallur — Óðinn
ARAHiÓTASPiLAKVÖLD
Aramótaspilakvöld Sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík verður miðvikudaginn 3. jan. kl. 20.30 í Sjálfstæðishúsinu
Hótel Borg.
Skemmtiatriði
Sjálf stæðishúsið:
1. Féíagsvist
2. Ávarp: Birgir Kjaran, alþm.
3. Spilaverðlaxm afhent
4. Dregið í happdrætti
5. Gamanvísur Árni Tryggvason, leikari
6. Dans.
Hótel Borg:
1. Félagsvist
2. Ávarp: Gunnar Thoroddsen, fjármálaráðhr.
3. Spilaverðlaun afhent
4. Dregið í happdrætti
5. Gamanvísur Ámi Tryggvason, leikari
6. Dans.
Sætamiðar afhentir í Sjálfstæðishúsinu á venjulegum skrifstofutíma.
SKEMMTINEFNDIN.