Vísir - 10.01.1962, Qupperneq 7

Miðvikudagur 10. janúar 1962
V ISIR
7
CATLIKE, TARZAN
TOUNCEÍ7 ON THE
SUARP’. 'SPARE
/ab{" he pleaper
"YOUK WOA\AM /
IS THK.OUSH ^
THAT F’OKTAL."
, ncK. /
\AKi5’U*e»i ,/
JOHfl / d
CíiAwo / H
THE APE-A\AN
tuknef; ANP
WSTANTLY THE
TKEACHEKOUS
SENTKy TOPFLE7
HIA PAST THE
CUKTAIM"
•y/lí/t
bliki lét hinn svikuli
benti inn um dyrn-
Hér sést mynd sú, sem póststjórnin bandaríska valdi til að nota á frímerki, sem gefið
var út fyrir skemmstu til að minnast 100. fæðingadags Kemingtons. — Myndin heitir
„Reykmerkið“ og boðar, að Indíánar sé búnir til árásar. —
Hann málaði
villta vestrið.
Bandaríkjamefln minnast listamanns, sem
ritaði sögu Bandaríkjanna með pensli sínum.
"..i
Séra Emil
Björnsson átti
í gærkvöldi
fróðlegt viðtal
við Helga Pét-
ursson, fram-
kvæmdastjóra
í útflutnings-
deild SÍS, um
útflutning á frystu dilkakjöti.
|Fréttastofa útvarpsins ætti að
kappkosta að fá að hljóðnem-
^anum fleiri framámenn úr hin-
um ýmsu atvinnugreinum
landsmanna og láta þá gefa
hlustendum stutt yfirlit yfir
starfsemina á sl. ári. Fengjum
við þá marga fréttaauka jafn
fróðlega og þann í gær.
Eftir Djöflatrillusónötu Tar-
tinis fengum við ágæta umbun,
þar sem var leikritið „Sólskins-
dagar“eftir Serafin og Jaquin
'gariila mannsins. Þá var
nefnilega svo komið, að það
Framb a nls 10
fer að verða nokkurs konar sér-
fræðingur útvarpsins í Afrílcu-
málum, eins og Vigfús á Hreða-
vatni er yfirvald á Suður-Ame-
ríku. Var um margt hægt að
fræðast af honum því landið
er okkur ókunnugt og fram-
andi. Mörgu var frá að segja, og
Eiríkur talaði oft um það, að
tíminn væri naumur, en samt
fannst mér hann teygja lopann
nokkuð undir lokin, þegar hann
talaði um afmælisrit Fílabeins-
strandar-lýðveldisins, og rakti
ýtarlega efni þess, m. a. auglýs-
ingarnar frá Coca-Cola. Þrátt
fyrir þetta talaði hann sniðug-
lega til hlustendanna, en það
skyggði nokkuð á, að röddin er
ekki vel þjál í útvarpi.
Annað efni í gærkvöldi var
formáli dr. Hallgríms Helgason-
ar að næstu tónleikum Sin-
Quintero í þýðingu Huldu Val- fóníuhljómsveitarinnar, sexett
týsdóttur. Að vísu var leikrit í C-dúr eftir Bach, ekki Johan
þetta leikið í sumar, en mér Sebastian, heldur Johan Christ-
leiddist ekki hót að hlusta á op Friedrich, og ber í því sam-
það í annað sinn. Ágætur leikur bandi að lofa glöggskyggni
þeirra Helgu Valtýsdóttur og tónlistardeildar fyrir að rugla
Lárusar Pálssonar fullkomnaði ekki Bökkunum. Jakob Þ.
líka hálfrar stundar ánægju- Möller lék til dagskrárloka lög
lega skemmtun. fyrir unga fólkið, og verður
Eiríkur Sigurbergsson, við- iTiaður að treysta því, að ekk-
skiptafræðingur ræddi um ný ert af eldra fólkinu hafi stolizt
ríki í Suðurálfu og fjallaði nú til að hlusta.
um Fílabeinsströndina. Eiríkur Framb á bls 10
Fyrir nokkru var einn af
þjóðlegustu og vinsælustu
málurum Bandaríkjanna
heiðraður, er 100 ár voru lið-
in frá fæðingu hans.
Þessi maður var Frederic
Remington, sem „skráði sögu
villta vestursins með pensli
sínum“, eins og komizt hefir
verið að orði, því að enginn
gerði eins margar myndir og
táknrænar fyrir baráttuna,
þegar hvíti maðurinn var sí-
fellt að færa sig vestur á
bóginn á meginlandi Ame-
ríku og hrekja Indíána af
löndum þeim, sem þeir höfðu
búið á um aldaraðir.
Remington var heiðraður
með því, að efnt var til sýn-
ingar á mörgum málverka
hans í National SGallery of
Art í Washington, og Tar
þar brugðið upp myndum af
frumherjalífinu, á síðari
hluta aldarinnar sem leið.
Þá var tækifærið einnig not-
að til að heiðra Remington
með þvi, að ein frægasta
mynd hans, „Reykmerkið“,
var notuð til að gera frí-
merki, er út var gefið á fæð-
ingardegi Remingtons.
Ætlaði að græða fé.
Þessi vinsæli listamaður
var fæddur og uppalinn í
austurhluta Bandaríkjanna,
eins og svo margir fleiri af
þeim listamönnum, sem
brugðumpþwiyndum af bar-
áttu fruKjjpiérjánna á sléttun-
um mikMW&ðureign þeirra
við Indíaaíi og fleira. Það
var þo ekkd sköpunarlöngun,
sem senBfcnn unga mann
út á sjJ^Mhar á hestbaki,
þegar OTjBPar aðeins 19 ára
gamall,f'"jieldur eindreginn
vilji til að græða peninga
sem fljótast, svo að hann
gæti gengið að eiga unnustu
sína. Það var ekki fyrr en
gamall maður hafði. gefið
honum einkarfjörlega lýs-
ingu á „hinum góðu, gömlu
dögum í villta vestrinu“, að
Remington fékk hug á að
beita listamannshæfileikum
sínum til að varðveita þær
myndir, sem hann hafði séð
í huganum við frásagnir
Þessi mynd gefur góða hugmynd um list Remingtons. Áhorfandanum finnst, að hann sjái
hestana ryðjast áfram, er Indíánar hafa gert atlögu að kúrekum þeim, sem þarna eru á
ferð og þeir forða sér í skjóli næsta skógar. Myndin heitir á ensku „Dash for Timber.“
WHERE HE F'LUNGEP
1 TOWNWAE7 INTO
5LAC<NESS— THE
VICTIAA OF A CKUPE
BUT EFFICIENT
TR.AP!
Mjúklega eins og köttur, |
læddist Tarzan að varð- :
manninum. „Hlífið mér,“ •
sagði hann, „konan er þarna |
ínm, .
pr. — Apamaðurinn sneri
sér við, en á sama aukna- !
varo-
maður högg ríða á honum,
og Tgrzan steyptist inn fyrir
tjaldið. Tarzan féll í myrkrið
— og hann var fallinn í
gildru.