Vísir - 02.03.1962, Qupperneq 6

6
V I S 1 B
Föstudagur 2. marz 1962
Riddarinn, sem við sjáum þama, heitir Hans Giint-
her Winkler og er einhver þekktasti reiðlistarmaður
Vestur-Þýzkalands. Hefur hann sigrað í hvorki
meira né minna en 500 reiðmannamótum. Hann hef-
ur fimm sinnum verið reiðmeistari Þýzkalands, tví-
vegis (1954 og 1955) heimsmeistari og Evrópumeist-
ari 1957. Loks var hann meðal beztu manna á OL-
mótunum 1956 og 1960.
Látiö starfa í görö-
unum um vetur.
Leiðbeiningar
um starfsval.
Ólafur Gunnarsson, Hvað
viltu verða? — Þriðja út-
gáfa, 167 bls.
Vegfarandi, sem kemur á
krossgötur, svipast um eftir
leiðarvísi. Hvert skal halda?
Leiðir greinast í margar átt-
ir. Aðeins eina þeirra verður
hann að velja, ef hann vill
komast nokkum veginn greið
lega á áfangastað. Sá mögu-
leiki er að vísu fyrir hendi að
prófa fleiri leiðir, snúa við,
hverfa aftur og reyna nýjar,
þar til sú rétta er fundin. En
slíkt er ötulum ferðamanni
sízt að skapi.
Þegar skyldunámi unglinga
Jýkur, má segja, að þeir
standi á krossgötum. Þá ber
að höndum þann vanda að
velja sér ævistarf eða leið til
ævistarfs. Þær leiðir eru nú
orðnar furðu margar og f jölg
ar ört. Flestir unglingar
þekkja eitthvað til örfárra at-
vinnugreina, en um miklu
fleiri hafa þeir mjög takmark
aða eða alls enga vitneskju.
Hugurinn hvarflar i ýmsar
áttir, en oft er þeim harla ó-
Ijóst, hvað þeim er í raun og
og veru fært. En flestum er
það sameiginlegt, að þeir
vilja fræðast um þau mál.
Ólafur Gunnarsson sálfræð
ingur hefur af einstakri elju
grundvallað og stjórnað
starfsfræðslu hér á landi. Áð-
ur en hann hóf það starf fyr-
ir nokkrum árum síðan, munu
fáir hafa áttað sig á því, að
þess væri brýn þörf, og sum-
ir höfðu ekki hugmynd um,
að slíkt væri til. Það mál
hlaut þó þegar í upphafi hin-
ar beztu undirtektir, og nú
eru starfsfræðsludagarnir
orðnir svo sjálfsagður liður í
borgarlífinu, að ófróður gæti
haldið, að þar væri um gamla
og rótgróna hefð að ræða.
Leiðbeiningarrit Ólafs
Gunnarssonar, Hvað viltu
verða ? er nú komið út í þriðju
útgáfu, mjög stækkað. Bætt
hefur verið við allmörgum
nýjum köflum um störf, sem
krefjast háskólamenntunar.
Kaflinn um sjósókn og sigl-
ingar hefur verið stóraukinn
og bætt við köflum um störf
verkamanna, verkstjóra og
tæknifræðinga. Er ekki vafi
á því, að þeir munu vekja for
vitni margra, einkum hinn
síðast taldi, því að áhugi á
tæknimenntun er mjög mikill
meðal unglinga. Á hinn bóg-
inn er erfitt að afla sér slíkr-
ar menntunar enn sem komið
er.
1 formála segir höfundur
meðal annars: „Unglingar í
Reykjavík og annars staðar
á landinu, þar sem einhver
vísir hefur verið að starfs-
fræðslu, hafa sýnt mikinn á-
huga á henni, enda lífsnauð-
syn hverju ungmenni að fræð-
ast um störfin, sem unnin eru
í þjóðfélaginu, þannig, að
þeir geti valið af þekkingu
það, sem þeim hentar bezt. Á-
hugi íslenzkra unglinga á at-
vinnulífinu hefur m. a. komið
fram í því, að aðsókn að
starfsfræðsludögunum í Rvík
hefur verið allt að níu sinn-
um meiri en annars staðar á
Norðurlöndum. Sannar það
betur en nokkuð annað, hvað
íslenzkir unglingaskólar eiga
óunnið á þessu sviði“.
Satt er það, margt er enn
óunnið. Og það, sem þegar
hefur verið unnið, er að miklu
leyti verk eins manns. En bók
in Hvað viltu verða? í hinni
nýju útgáfu, þokar þessum
málum enn áleiðis. Unglingar
og aðrir, sem láta sig þessi
mál skipta, munu sannarlega
fagna henni. E.J.
'■■wfrTTTOSaiWTii
OamaS! gunn-
fákur kvaddur
i
Fyrir nokkrum dögum
gerðist það í borginni Catan-
zaro á ftalíu, að þar fór fram
útför ri\eð hermannlegri við-
höfn og var þó ekki verið að
greftra gamlan stríðsgarp.
Italski herinn var að kveðja
elzta hest. sem nokkru sinni
hefur verið í flutningasveit-
um hans, hryssuna Dóru, sem'
var felld 53ja vetra gömul.
Að vísu hefur ítalski herinn
ekki haft neina hesta til af-
nota um all-langt skeið, en
samt var Dóra gamla á fram
færi hjá honum vegna dyggr
ar þjónustu, því að hún hafði
borið byrðar sínar í fjórum
styrjöldum og verið sæmd
heiðursmerkjum fyrir að
skelfast hvorki sprengjur né
vélbyssuskothríð.
Félag garðyrkjumanna hef
ur sent blaðinu eftirfarandi
leiðbeiningar: — Vegna þess
hve garðyrkjumenn eru fáir,
en verkefnin mörg, vill stjóm
Félags garðyrkjumanna
vekja athygli garðeigenda á,
að vetrarmánuðimir eru
nauðsynlegir til ýmsra starfa
við gróður í görðum, og er þá
fyrst til að taka klippingu
trjáa, gresjun runna, úrskurð
og hreinsun átusveppa úr
trjánum, úðun með vetrar-
lyfi, þeir, sem það vilja, láta
gjöra, bera húsdýraáburð á
gras og í beð. — Margt fleira
má gera á þessum tíma árs
til að flýta fyrir vorverkum.
Sérstaklega viljum við
benda fólki, sem ekki , lét
klippa tré og mnna á síðasta
ári, á að láta gjöra það núna,
því það er nauðsynlegt að
klipping fari fram annað
hvert ár. Þá er ekki síður
nauðsynlegt að láta yfirfara
trén gegn sveppum, sem
geta gjöreyðilagt útlit þeirra
á örfáum áram, ef ekki er að
gjört.
Vetrarmánuðirnir — eða
dvalartími gróðursins — er
sá tími, sem þessi verk eiga
að framkvæmast á, og því j
fyrr því betra, því eftir að
líf fer að koma í trén er klipp
ing ekki heppileg að neinu
ráði.
Að gefnu tilefni vill stjóm
Félags garðyrkjumanna
skora á garðeigendur, að fela ,
aðeins félagsbundnum garð- j
yrkjumönnum störf í skrúð-
görðum, þar sem nokkur
brögð hafa verið að því, á
undanfömum ámm, að ófag- j
lærðir menn hafi gengið þessi
störf, án nokkurra réttinda
eða þekkingar til að leysa '
starfið sómasamlega af:
hendi.
Reykjavik í febrúar 1962.
Stjóm
Félags garðyrkjumanna.
rílAGSLIF
SKlÐAFERÐIR um helgina:
Laugard. kl. 1, kl. 2 og kl 6.
Sunnud. kl. 9, kl. 10 og kl 1.
Skíðafólk, munið að landsgang
an hefst kl. 3 á laugardaginn
við Skíðaskálann i Hveradöl-
um. — Skiðaráð Reykjavíkur. |

11
>.

Rómverjar sögðu til foma,
að gefa þyrfti alþýðu
manna „brauð og leiki“, til
þess að liún yrði þjál í
höndum valdhafanna. —
Þetta á enn við, og hinar
ýmsu og stórkostlegu
skrúðgöngur í einvaldsríkj
imum era ekkert annað en
framhald „brauðs og
leikja“. Myndin hér að of-
an er frá Havana á Kúbu,
þar sem Castro lét nýlega
efna til mikillar skrúð-
göngu sjálfboðakennara,
sem taldjr voru hafa kennt
hverju mannsbami að lesa
og skrifa. Geng ustúlkum-
ar með risablýanta og hróp
uðu: „Castro, nú er enginn
ólæs eða skrifandi Iengur!“
ólæs eða óskrifandi leng-
ur!“