Vísir - 30.03.1962, Blaðsíða 5

Föstudagur 30. marz 1962.
VISIR
5
Smíðar
Mörgum finnst víst undarlegt
af mér og óhyggilegt að vera
við þenna búskap og bátasmíð-
arnar hér upp undir fjallsrótun-
um, en flytja ekki heldur til
bæjarins og stunda iðn mína
þar. En ég hef engan hug á því
að bregða búi og flytja héðan,
þrátt fyrir margvíslega erfið-
leika sem vissulega hafa mætt
okkur. Allri fjölskyldunni líkar
vel að eiga heima svona langt
frá kaupstaðnum og hér efra er
rólegt og sérstaklega sumarfag-
urt. Svo höfum við líka fengið
rafmagn og síma og fleiri þæg-
indi sem kaupstaðarbúar hafa.
Við munum því una glöð við
okkar hlut hér, svo að segja I
faðmi fjallanna, og hvergi fara,
nema einhver óviðráðanleg at-
vik breyti þeirri ákvörðun.
Nokkrum erfiðleikum er skóla
ganga þeirra barna bundin, sem
heima eiga hér á efstu bæjunum.
Þau þurfa að sækja nám niður
í Glerárhverfi, en þangað er 5
km. vegalengd. Við eigum 5
börn, það elsta 19 ára, yngsta
2 ára. Allt drengir. Sá elsti er
suður í Vestmannaeyjum við sjó
róðra, næstelsti í Gagnfræða-
skólanum á Akureyri og les und-
ir landspróf, en tveir snáðar, 8
og 10 ára eru í bamaskólanum í
Glerárhverfi. Þangað er klukku-
tíma gangur fyrir þá hvora leið.
Drengirnir Iáta það þó ekkert á
sig fá og fara hvern dag þó tíð-
in sé ekki alltaf góð“.
Hér lýkur frásögn Baldurs.
Vill Vísir þakka honum upp-
lýsingarnar og flytur þeim hjón-
um beztu óskir um velgengni í
búskapnum og bátasmíðum og
að þau eigi eftir að gera þennan
Hlíðarenda frægan, með atorku
sinni og myndarskap.
Á. B.
Baldur Halldórsson við bátinn sinn.
Búizt er við því, að Jekaterina
Furtseva menntamálaráðherra Sov
étrikjanna verði látin víkja úr því
embætti á næstunni. Hefur hún að
undanförnu hlotið allmikla gagn-
rýni í stjórnarblaðinu Pravda, sem
bendir mjög eindregið til þess að
hún muni ekki lengi halda stöðu
sinni.
Þykir halda illa á málum.
Menntamálaráðuneytið hefur
hvað eftir annað sætt gagnrýni að
undanfbrnu fyrir það, hve slakt
það hefur haldið á ýmsum málum.
Birtast þessar gagnrýnigreinar að-
allega í Pravda, en einnig í nokkr-
um öörum blöðum.
Síðast var birt árás á mennta-
málaráðuneytið fyrir slælegt eftir-
lit op rangt val á erlendumi kvik-
myndum, sem leyft hefur verið að
sýna. Segir í greininm að hleypt
hafi verið inn í Iandið vestrænum
myndum, sem hafi mjög óholl
áhrif á rússneska æsku.
Ekki endurkjörin..
Ennfremur hefur það verið gagn
rýnt, að rússneskar kvikmyndir
standi á mjög lágu hugsjóna- og
listrænu stigi. Þá hafa birzt grein-
ar í Pravda, þar sem gagnrýnt er
val menntamálaráðuneytisins á
þeim. erlendu bókum sem þýddar
| eru og gefnar út ,en slík útgáfa
heyrir beint undír menntamála-
ráðuneytið.
Loks bættist það ofan . á allt
þetta, að frú Furtseva hlaut ekki
| endurkjöi við síðustu kosninga'
til æðsta ráðsins. Svo dagar henr.
ar munu taldir.
uppi í sveit
Fyrlr skemmstu brá frétta-
maður Vísis á Akureyri sér
upp að bænum Hlíðarenda í
Glæsibæjarhreppi, til að. hitta
að máli ungan bónda, sem rek-
ur jafnframt búskapnum báta-
smiðastöð þar efra.
Býlið Hlíðarendi stendur við
rætur Hlíðarfjalls £ nálega 200
metra hæð yfir sjó, 5 km. frá
Akureyri skammt sunnan við
kirkjujörðina Lögmannshlíð,
og má fullyrða, að fáir smiðir
starfræki bátasmíðastöð sína
hærra til fjalls. Það er meira
að segja ekki ýkja langt frá
bænum upp að skíðahótelinu
í Hliðarfjalli.
Baldur Halldórsson heitir
bóndinn og bátasmiðurinn, ætt-
aður frá Búlandi við Hjalteyri,
en búinn að dvelja á Akureyri
og nágrenni s.l. 17 ár. Áður en
hingað kom var hann 2 vetur
við nám í bændaskólanum á
Hvanneyri, því hugur hans var
alltaf bundinn starfi í sveit, en
á Akureyri hóf hann þó iðnnám
og tók bátasmíðarnar fyrir.
Heilsa hans var ekki góð og
taldi því öruggara að komast
áfram í lífinu, ef hann lærði
einhverja iðngrein. Það sýndi
sig líka að það var vel og
hyggilega athugað.
„Ég lærði bátasmíði hjá Krist
jáni Nóa Kristjánssyni, skipa-
smið á Akureyri, og vann hjá
honum í 5 ár. En ég hef alltaf
ætlað að verða bóndi, og þegar
jörðin Hlíðarendi var laus til
kaups og ábúðar 1951, ákvað
ég að freista gæfunnar. Ég var
þá kvæntur og kona min vildi
gjarnan stunda búskap. Þá um
vorið fluttum við uppeftir, með
2 unga drengi og hófum bú-
skapinn við lítil efni en miklar
skuldir. Vann ég því 2 næstu
yetur að miklu leyti niðri á
Akureyri' við bátasmíðar hjá
Kristjáni Nóa. — Við höfðum
lítið bú að Hlíðarenda, því að á
margan hátt var aðstaða erfið,
landið blautt og illa framræst
og útihús léleg. Þurfti ég því
fljótlega að leggja í fjárfrekar
framkvæmdir.
Fyrst og fremst að gera mikla
skurði til að þurrka upp túnið
og síðan að byggja útihúsin.
Ég hefi fyrir nokkru lokið við
2ja hæða steinhús fyrir skepn-
urnar. Á neðri hæð er fjós fyrir
12 kýr, á efri hæð fjárhús fyrir
80 kindur. Heyhlöðu byggði ég
líka, áfasta við húsið. Næst end-
urbyggði ég íbúðarhúsið og hefi
ég nú að mestu lokið því. Auð-
vitað er það mikils virði að
kunna eitthvað til smíða, ég hef
verið smátt og smátt að þoka
þessum byggingum mínum á-
fram. En þó er aðeins lokið
fyrsta áfanganum í búskapnum
með húsabyggingunum. Næsta •
verkefni, er stækkun túnsins og
að fjölga skepnunum. Það fram-
fleytir enginn bóndi 7 manna
fjölskyldu á smábúskap nú til
dags, ef hann hefir komist í
miklar skuldir. Þessvegna flaug
mér í hug að drýgja bútekjurn
ar með bátasmíði heima hjá
mér, því erfitt er að stunda
smíðar niður á Akureyri jafn-
framt búskapnum hér efra. Qg
þar sem alltaf gefst nokkur tími
frá daglegum önnum búskapar-
ins til annara starfa, kom ég á
fót smábátaverkstæði í gamalli
heyhlöðu, skammt frá bænum.
Það er nú kanske tæplega hægt
að kalla þetta verkstæði, lágt til
lofts og ekki stærra en það,
að 6 smálesta bátur tekur nær
allt húsrúmið. En þó er ég bú-
inn að ljúka smíði 14 báta, frá
2ja til 6 smálesta. Hér efra er að
öllu leyti gengið frá bátunum,
vélar settar í þá og annar útbún
aður er þeim tilheyrir. Síðan er
þeim ekið á stórum vögnum til
sjávar“.
Þegar fréttamaðurinn lítur
svo inn í „bátasmíðastöðina" til
að iáta taka þar góða mynd af
Baldri við einn bátinn, verður
hann hálf undrandi. Hér er sann
arlega ekki vistleg vinnustofa.
Þakið hefir víst eitthvað lekið
í síðasta þíðviðri, og nokkrir
svellhólar hingað og þangað urn
gólfið. Kuldinn þarna inni er
heldur ekkert smáræði, enda að
sjálfsögðu enginn upphitun,
hvorki smá né stór. Raflögn er
þó í húsinu og bjart inni í hinu
litla smíðahúsi, en hálfsmíðaður
bátur tekur mestan hluta rúms-
ins. Ekki eru smfðaverkfærin
mörg eða margbrotin. Ein raf-
knúin borvél, hitt aðeins hand-
verkfæri. Fram að þessu hefir
Baldur líka þurft að vélvinna
efnið á Akureyri og léttir það
honum að vissu leyti starfið þar
efra. En stundum lokar snjórinn
veginum og ófært verður bílum
niður til Akureyrar. Er þá bara
að bíða unz betur blæs og veg-
urinn opnast á ný. „Mig vanhag-
ar um flest sem til bátasmíða
þarf“, segir Baldur. „Fyrst og
fremst stærra og betra húsrými
og einhvern vélakost. Hefi ég
fullan hug á að reyna að bæta
úr hvorutveggja á næstunni.
Það er t. d. ekki hægt að smfða
stærri báta hjá mér en 6 smá-
lesta. Þegar ég lauk við bátinn,
sem þú sérð á myndinni, komst
ég í mikil vandræði að koma
honum útúr hlöðunni. Síðustu
hönd á verkið varð ég svo að
leggja „undir beru lofti“, enda
var þá komin sól og sumar. Sá
bátur var líka 6 smálestir, heitir
Svalan og eigandinn erSteinþór
Kristjánsson á Húsavík. Smíði
hans. lauk ég í fyrrasumar.
Stundum vinnur eigandi bátsins
sjálfur að smfðinni tíma og tíma
með mér. En oft smíða ég líka
báta, áður en kaupandi er feng-
inn. Um verð á bátunum get ég
ekki sagt nákvæmlega, enda
kemur svo margt til greina,
sem ruglar reikningana. Sumir
kaupendur leggja til efni, aðrir
vinnu og flestir kaupa sjálfir
ýmsan útbúnað sem til þarf, t.
d. vél, og fleira. En ég hygg að
6 smálesta bátur með rá og
reiða og öllu tilheyrandi, kosti
um 260 — 270 þúsund krónur.