Vísir - 30.03.1962, Blaðsíða 7

Föstudagur 30. marz 1962.
Sigurbjörn Einarsson, biskup
Vottar Jehóva segjast trúa Um hitt er að ræða, að Vott-
á Krist, en þeirra Kristur er ar Jehóva halda því fram, að
sköpuð andavera. Óbrjáluð, / það sé óheimilt og syndsam-
biblíuleg rökvísi og trúartil- legt út frá Biblíunni að halda
finning segir, að þetta sé fjö!- kristin jól. Því mótmæli ég.
gyðistrú.
Kristnir menn trúa á Guðs
eilífa orð eða eðli, birt í mánn
inum Jesú: Orðið var Guð
og orðið varð hold og bjó
með oss (Jóh. 1). Skírnin
markar þáttamót í jarðneskri
sögu Jesú, þaðan af kemur
hann fram sem Guðs smurði.
Og kristnir menn trúa á Guðs
eilífa anda, sem faðirinn
sendi í Jesú nafni (Jóh. 14,
26). Þeir láta skírast í nafni
heilagrar þrenningar sam-
kvæmt boði Krists í Matt. 28,
19. Nægja orð hans þar sem
svar við þeirri staðhæfingu
greinarinnar, að Jesús hafi
ekkert kennt um þrenning-
una. Enginn bannar Vottum
Jehóva að kalla kristna guðs-
trú „fjarstæðu“, eins og gert
er í greininni. En þá ofmeta
þeir getu sína til þess að
„sanna“ hvað sem er, ef þeir
telja slík ummæli taka af tví-
mæli um það, að þeir séu
kristnir.
hátt. Misskilningur er það, að
ég telji nafnið í sjálfu sér
nýlundu. Hitt er nýlunda að
leggja það nafn við allan
þann hégóma, sem Varðturns
menn eru að breiða út. Guð-
inn, sem þeir boða, á nafnið
að nokkru leyti sameiginlegt
með Biblíunni og kristinni
guðstrú, en lítið annað.
„greinileg kenning Biblíunn-
ar“, en ekki er þó vitnað í
nein tiltekin ummæli hennar
þessu til stuðnings. Aftur á
móti er Páll postuli borinn
fyrir því, að Kristur sé „skap-
aður“, og Ásmundur biskup
Guðmundsson tekinn til vitn-
is um það, að Jesús sé ekki
Messías fyrr en með skírn-
inni. Báðar tilvitnanir eru vit-
yegna greinar, sem birzt
hefur í blöðum, nefnd
„Starf og stefna Votta Je-
hóva“, undirrituð af Laurits
Rendboe, er stýrir nú trúboði
Jehóva-votta hér á landi, vil
ég taka þetta fram:
10. Þá segir loks í grein-
inni, að kenningin um
ódauðleika mannsálarinnar
sé óbiblíuleg og er því til
sönnunar vitnað í Esekiel 18,
4: „Sú sálin, sem syndgar,
hún skal deyja“. Ef einhver
leggur á sig að slá þessum
kafla upp, sér hann þegar í
stað, að þessi tilvitnun er
alveg út í hött í þessu sam-
bandi. Spámaðurinn er að
mótmæla þeirri skoðun, að
menn verði að gjalda þeirra
synda, sem forfeður þeirra
drýgðu. Nei, sú sálin (þ. e.
sá maður), sem syndina drýg-
ir, fær syndagjöldin, enginn
annar, segir Esekíel. Þannig
beita Vottar Jehóva BibJ.í-
unni fyrir sig — hártoga bók-
staf hennar endalaust og mis
þyrma anda hennar.
Annars haía þeir í þe'ssu
sambandi gjarnan á oddi um-
mæli Biblíunnar, þegar svo
er komizt að orði, að sálin
(þ. e. lífið — þeir kæra sig
kollótta um mismunandi
merkingar orða á frummáli)
sé í blóðinu. En skilningur
þeirra á slíkum orðum kem-
ur m. a. fram í viðhorfi þeirra
til blóðgjafa. Það er dauða-
synd að þeirra skoðun að
gefa dauðvona manni blóð.
Veit ég ekki, hvernig þeir,
sem í nafni umburðarlyndis
og víðsýnis hafa vítt mig fyr-
ir að vekja athygli á þessum
trúarflokki, líta á það sér-
staka mál, eða hvort þeir
telja mér heimilt að mótmæla
því opinberlega, að Biblían sé
borin fyrir firrum af slíku
tagi. En það hefur komið fyr-
ir erlendis, að þessi trú hefur
kostað mannslíf og að yfir-
völd hafa séð sig knúin til
þess að hindra Votta Jehóva
í því að banna að veita eða
þiggja blóð í lífsnauðsyn.
í grein þessari er lítið
um starf og stefnu Votta
Jehóva, þrátt fyrir fyrirsögn-
ina, og það litla, sem fram
kemur um þetta, er villandi.
Gefið er í skyn í greinar-
byrjun, að leiðrétta eigi það,
sem ég hafi farið ranglega
með í smáriti mínu um þenn-
an trúflokk. En hvergi í grein
inni er neinu haggað af því,
sem í riti mínu stendur.
Greinarhöfundar ganga þegj-
andi framhjá aðalatriðum, en
\fara þannig með annað, að
um bersýnilegar blekkingar
er að ræða.
Hr. Rendboe neitar því,
að nokkur blettur hafi
fallið á persónu Russells,
heldur sé þar um slúðursög-
ur að ræða. Það er þó stað-
reynd, að þegar Russell
reyndi að fá þessu „slúðri“
hnekkt með dómi, tapaði
hann málinu.
cj Um fjármál og skipulag
flokksins eru ýmsar full-
yrðingar í greininni án nokk-
urs rökstuðnings eða neinna
upplýsinga. Þar er við engu
haggað, sem ég hef sagt um
þau efni.
2 Hr. Rendboe segir, að
enginn jarðneskur mað-
ur sé höfundur þessarar Je-
hóva-trúar, „vottarnir" séu
aðeins „kenndir við almátt-
ugan Guð“. Með þessu á að
hnekkja því, sem ég segi, að
Charles T. Russell sé upp-
hafsmaður þessarar hreyfing-
ar. En síðar í greininni er þó
viðurkennt, að Russell hafi
verið (með)stofnandi Varð-
tumsfélagsins. Ég geri ráð
fyrir, að greinarhöfundar viti,
að til skamms tíma var því
haldið fram af vottum Russ-
ells, að hann hafi verið meðal
mestu spámanna mannkyns-
ins og allt að því guðdómleg-
ur. Hann átti að vera engill-
inn, sem talað er um í Op.
Jóhs 1,1 og 22,6. Flokkurinn
var almennt kenndur við
Russell og stefnan nefnd
Russelianismi. Hitt er annað
mál, að trúboðarnir hafa
nefnt sig ýmsum nöfnum. /
Heitið „vottar Jehóva“ var
ekki tekið upp fyrr en 1931.
Síðari leiðtogum flokksins
hefur þótt heppilegt að þoka
stofnandanum til hliðar og
hafa fremur hljótt um rit
hans. Og vel gæti ég trúað
því, að hr. Rendboe hafi, eins
og ég, gefizt upp á að reyna
að lesa „biblíuskýringar"
Russells. En allt um það hafa
Varðturnsmenn farið í fylk-
ingum land úr landi til þess
að sannfæra fólk um, að
þetta séu einu skýringamar
á Biblíunni, sem mark sé á
takandi, enda sé í Opinberun
Jóh. átt við þessa sjö-binda
samsuðu, þegar talað er um
þrumumar sjö og básúnurn-
ar sjö.
Sérstaklega athyglisverð-
ur er sá kafli greinarinn-
ar, sem heitir „kenningar
Votta Jehóva“. Þar er vendi-
lega varazt að koma nærri
neinu, sem ég drep á í bækl-
ingi mínum, aðeins talað um
endurkomu Krists með orða-
lagi, sem á að hafa almennt
kristilegan blæ. Ekki er
minnzt á hinar „biblíulegu
sannanir“ Russells fyrir því,
að endurkoman væri ákveðin
árið 1914 og að ríki Guðs á
jörð rynni upp með því minn-
isverða ártali. Ekki er heldur
minnzt á „endurskoðun"
Rutherfords á þessu reikn-
ingsdæmi og þá niðurstöðu
hans, að endurkoman ætti að
verða vorið 1926, né þá full-
yrðingu hans á grundvelli
þeirrar niðurstöðu, sem bás-
únuð var í allri boðun „vott-
anna“, að „milljónir núlif-
andi manna skyldu aldrei
deyja“. Ekki er getið um hina
blóðugu orrustu, sem senn á
að hefjast, þegar „böðull Je-
hóva, Kristur“, tortímir öll-
um mönnum, nema Vottum
Johóva, 144 þúsundum út-
valdra, sem eiga að ríkja á
himni og drottna yfir jörð-
inni, þar sem hin óæðri stétt
hólpinna nýtur allsnægta og
yndis.
O Vottúm Jehóva er bann-
að að halda jól. Hins
vegar gefa þeir mér til leyf-
is að halda þau, að því er
segir i greininni, og er það
stórmannlega boðið. Rök
þeirra í grein þessari fyrir
bannfæringu jólanna, eru
þau, að Kristur hafi aldrei
haldið jól og að þau séu heið-
in að uppruna. Þama er mál-
um blandað í því skyni að
blekkja athugalítið fólk. Þótt
heiðnir menn hafi haldið há-
tíðir í fornöld, þá hnekkir það
ekki réttl kristinna manna til
þess að halda heilagt af
kristnum tilefnum. Það er lík-
lega vandfundinn sá dagur á
árinu, sem ekki hafi verið
tilhaldsdagur í einhverri
heiðni. Kristnir menn minn-
ast fæðingar frelsara síns,
það er eina tilefni jólanna í
þeirra augum, hvað svo sem
heiðnir menn höfðust að þann
dag fyrir 2000 árum. Þeir
halda lfka páska og er þó
ekki vitað, að Kristur hafi
haldið sína eigin upprisuhá-
tíð. Fæðing Jesú er ekki
„Biblíunni og kristindómin-
um óviðkomandi“. Mér má
e. t. v. vera sama (orðalag
greinarinnar), þótt Vottar Je-
hóva haldi ekki jól, og veit
ég þó dæmi þess, að börn,
sem verða að lúta einstreng-
ingshætti þeirra f þessu efni,
eru ekki ómeidd andlega. En
hér er ekki um það að ræða,
hvort einn eður annar á að
hafa frjálsræði til þess að
halda tiltekna hátíð eða ekki.
11. Ég hef aldrei hugsað
mér að eiga í stælum
við Votta Jehóva. Því síður
að hefta frjálsræði þeirra til
þess að hafa og útbreiða
kenningar sínar eftir getu.
Hitt hef ég talið mér skylt
að vara grandalausa landa
mína og börn kirkju minnar
við dæmafárri áleitni þeirra,
svo að þeir geti ekki mis-
notað gestrisni og alúð fólks
né auðtryggni trúhneigðra
einfeldninga, eins og þeir
hafa gert hér árum saman
óátalið ' og andmælalaust,
studdir hlutfallslega miklu
erlendu fjármagni.
Sigurbjörn Einarsson
Sigurbjöm Einarsson biskup.
anlega rifnar út úr samhengi
og því fölsun á skoðunum
beggja manna.
g Kjarni þessa máls er
þessi: Kristnir menn til-
biðja. Guð í Kristi, kærleiks-
eðli Guðs, opinberað í Kristi.
Guð er skaparinn. Allt, sem
hann hefur skapað, er annað
en hann. Kristnir menn eru
eingyðistrúar, trúa aðeins á
einn Guð. Þess vegna tilbiðja
þeir ekki neitt, sem er annað
en Guð, ekkert, sem er skap-
'J í niðurlagi greinarinnar
er vikið að þeirri spum-
ingu, hvort kenning Varð-
turnsmanna sé kristindómur
eða ekki. Virðist vaka fyrir
að færa rök að því, að svo
sé. En allt, sem fram kemur,
sannar hið gagnstæða. Að
skoðun „vottanna', er Jesús
Kristur erkiengill, sem hét
Mikael áður en hann kom til
jarðar. Er sagt, að þetta sé
Greinarhöf. þykir ég und-
irstrika notkun þeirra á
nafninu Jehóva á óeðlilegan