Vísir - 04.07.1962, Blaðsíða 9

Miðvikudagur 4. júlí 1962.
VISIR
Éinn blaðamaður hef-
ur lagt það upp í vana
sinn að gá ætíð til veð-
urs á morgnana, fyrst
staðnæmist hann á
tröppunum fyrir framan
húsið, síðan tyllir hann
sér á tá, brettir upp
jakkakragann, setur upp
gleraugun, lokar augun-
um og að síðustu lyftir
hann upp hægra fæti,
þegar framan greindum
höfuðatriðum er lokið,
snýr hann sé í allar áttir
og gerir veðurspána
fram að hádegi (þá fer
hann næst út á tröppur),
en aðalatriðið er eftir og
það er að finna hvort
Viðtal
víð
málara
utanhús
á
áttundu
hæð
við að komast út á svalir þær
er liggja umhverfis allt húsið.
Allt í kringum okkur voru dyr
og vissum við auðvitað ekki
ann opinn ,svo vaknar það allt
í einu við það að 2 karlm. eru
komnir bísperrtir á gluggann.
Sumir hrökkva upp með
voðalegu handapati og Játum,
og eru ekki sumir fallegir út-
lits, en flestir átta sig nú fljót-
lega á okkur, svarar Haukur.
— Sjáið þið ekki margt
skemmtilegt inn um gluggana?
— Jú, svarar Jóhann drýg-
indalega.
— Slettið þið ekkert niður á
hattana á frúnum í húsinu?
— Nei, það voru strax sett-
ar upp varúðarreglur niðri í
anddyri og menn beðnir um að
gæta þess að leggja ekki bíl-
unum við húsið og fólk hef-
ur tekið eftir þessu og gætir
sín, segir Haukur, en Jónann
bætir við: — hins vegar hefur
mönnum ekki verið bannað að
leggja frúnum við húsveggirxn.
— Svo er að lokum ein sam-
vizkuspurning.
— Munduð þið snúa ykkur
undan, ef þið sæjuð léttklædda
ála ekki kvenfólk
í ákvæðisvinnu
það sé mikil fréttalykt
í loftinu, en þeim tilfær-
ingum verður ekki lýst,
enda algjört hernaðar-
leyndarmál.
Einn dag þegar blaðamaður-
inn hafði lokið við að gera veð-
urspána og athuga fréttalyktina
tók hann eftir því að byrjað var
að mála annað af 'ninum reisu
legu háhýsum í Laugarásnum og
auðvitað Vísir þangað.
Þegar að húsinu kom, sáum
við 2 málara uppi í færanlegum
vinnupalli upp á áttundu hæð,
til þess að geta náð almennilega
tali af þeim þurftum við því að
fara upp á 13. hæð, svo við
ákváðum að taka lyftuna upp.
Við vorum staddir bak við hús-
ið og vildum stytta okkur leið
með því að fara , gegnum kjall
arann og báðum því strák sem
hjá okkur var að segja okkur
leiðina og það stóð ekki á svar-
inu:
Fyrst farið þið inn um dyrn-
ar héma fyrir framan, svo beyg-
ið þið til vinstri inn ganginn,
þar næst fara upp tvær tröppur
og beygja til h/egri þá komið
þið að þrem hurðum og opnið
svo eina þeirra, þá komist þið
fram á lyftugang.
Eftir að hafa gengið allar þess
ar krókaleiðir komum við að
þremur hurðum, Ingimundur,
ljósmyndari, vildi opna hurðina
lengst til vinstri, en ég var þess
fullviss að við ættum af fara
í gegnum þá til hægri, þar sem
báðir eru þráir opnuðum við
hver sína hurð, hann lenti í
vaskahúsinu, en ég í miðstöðvar
herberginu og eftir að báðir
höfðu snúið við og fallizt á að
ljúka upp miðdyrunum, gekk
allt að óskum og við tókum
lyftuna sem flutti okkur upp á
þrettándu hæð.
Er upp kom, kom nýtt vanda-
mál til sögunnar, nú þurftum
blómarós, svo að ég segi ekki
meira, stíga fram úr rúminu og
fara að klæða sig?
— Nú er erfitt að svara,
segir Haukur og fer að hlæja.
Við, ihöfúrpjrnúi;séð þær margar
að vísu' ekki mjög fáklædöar,
en þær eru nú svona að laga
sig til og við erum búnir að
sjá marga krullupinnana.
— En þú, Jóhann?
— Ég veit ekki, það gæti
kannski verið að maður nugg-
Haukur og Jóhann við vinnu í „kettinum“ á 8. hæð.
aði minnsta kosti stýrurnar úr
augunum ef ég sæi einhverja
laglega.
— Þið bjóðizt aldrei til þess
hverjar skyldi opna og nú voru
góð ráð dýr. Allt í einu datt
Ingimundi mikið snjallræði í
hug, að banka og spyrja um
hvar gengið væri út á svalirn-
ar. i
Þegar út kom sáum við málar
ana fyrir neðan okkur og byrj-
uðum á því að spyrja þá nafns,
kváðust þeir heita Haukur Hall-
grímsson og Jóhann Ólafsson. V
— Eru þið ekkert lofthræddir
að hanga uppi á áttundu hæð?
— Nei, það fer voðalega vel
um okkur hérna í kettinum ogj*®'
lofthræðsluna hugsar maður
ekki um, svara þeir báðir. • í
— Hvernig er að vera svona I
hátt uppi lengi? f
— Alveg prýðilegt, svarar;
Haukur og bætir við, svo verður i
maður ekki timbraður á eftir. ,
—- Hvað notið þið mikla máln
ingu á húsið, Haukur?
— Örugglega ein sjöhundruð
kíló.
— Og hvað tekur verkið lang
an tíma?_-
— Það, fer allt eftir veðr-^
áttunni. Við vinnum í ákvæðis-1
vinnu og höfum unnið um það|
bil þrjár vikur og erum ekki |
hálfnaðir. |
— Bjóða húsmæðurnar ykkar ;■
aldrei í kaffi í gegnum eldhús-1
gluggann?
— Nei, ekki í gegnum eld-|
Í Sift8SíangegnumÞasv“adyrnar! Annað kvö,d er væntanlegur með Loftleiðum hópur fimleika- og þjóð-
og þiggjum hjá þeim alveg úr- dansafólks frá Svíþjóð og munu dansarar og fimleikamenn sýna listir
valskaffi svarar Jóhann. t sínar á nokkrum sýningum í Háskólabíói og verða sýningarnar miðnæt-
Nú fer Ingimundur að búa ursýningar kl. 23,15.
sig undir að mynda, en það ‘ HÓPur Þessi \telur 13 fimleikamenn, 12 fimleikastúlkur og 18
gengurhálf erfiðlega að ná þeimf ÞÍóðdansaPör- Karlaflokkurinn í fimleikum er frá KFUM í
í sigtið, en um leið og hann | Stokkhólmi og hefur verið geysivíðförull, m. a. sýnt listir sýnar i
smellir af setja þeir Haukur og*'' Bandaríkjunum og í flestum löndum Evrópu. Meðal Evrópulandanna
Jóhann upp málarabrosið. , er ísland, en hingað hefur floklcurinn komið tvívegis, 1936 og 1956,
___ Bregður fólki aldrei þeg- en sýningaratriðin hafa breytzt geysimikið frá því þá, en áður fyrr
ar það vaknar á morgnana og ’ voru sýninear flokksins í þjóðlegum stíl. Hefur flokkurinn um 800
þið eruð að mála við gluggann sýninear að baki, þar af 150 á erlendri grund.
hjá því? Fimleikarflokkur kvenna er frá VIKING í Stokkhólmi og eru þar 12
___Er þag kannski nema von, kornungar blómarósir sem sýna fjölbreytilega Ieikfimi.
þegar það býr á áttundu hæð Þjóðdansana sýnir flokkur frá SFV í Stokkhólmi og‘ er eins og karla-1
og sefur jafnvel sumt við glugg fiokkurinn í fimleikum mjög víðförull flokkur, hefur ferðazt um
t Bandaríkin og Evrópu.
Jj,Sýningarnar verða vart fleiri en 2—3.
að hjálpa þeim við að mála sig
á morgnana?
— Nei, ekki í ákvæðisvinnu.
— p. sv.
Skerfur —
Framh. af bls. 6
hafa hlotið hjá íslenzku kristniboð-
unum.
Og kristniboðar vorir óttast ekki
atvinnuleysi á meðan þeir fá óhindr
að að starfa. Orð Luthulis eru í
fullu gildi. Kristniboðið hefur stór-
fenglegu hlutverki að gegna í Af-
ríku. Þess vegna gleðjumst vér yfir
auknum starfskröftum. Um þessar
mundir er íslenzkur maður, Harald-
ur Ólafsson, að undirbúa för sína
til Eþíópíu ásamt norskri konu
sinni, Björg, fædd Böe. Haraldur er
sonur Ólafs Ólafssonar kristniboða.
Þau eru send á vegum Norska
.lútherska kristniboðssambandsins,
sem Samband íslenzkra kristniboðs
félaga hefur svo náið samstarf við.
Vér gleðjumst yfir því, aS þau skuli
þannig komast 1 náið samstarf við
kristniboða vora í Suður-Eþlópíu.
Þau verða kvödd á samkomu í frí-
kirkjunni í Reykjavík I kvöld, og
það verður vafalaust margir, sem
senda þeim hlýjar óskir og biðja
þess, að margir mættu njóta góðs
af starfi þeirra og fyrir það veg-
sama Guð.
Felix Ólafsson.
* Skoðanakönnun meðal banda-
rískra iðiuhölda og kaupsýslu-
manna leiddi I ljós, að þeir telja
atvinnulífs- og viðskiptalífshorfur
i Bandaríkjunum ágætar næstu 5
mánuði.
I Nýja ráðstefnu um framtíð
Nassalands á að halda í London á
hausti komanda.