Vísir - 24.07.1962, Blaðsíða 6

VISIR
Þriðjudagur 24. júlí 1962.
Churchill
hefur náðuga
daga í ellinni
Gamalt máltæki segir:
„Svo ergist sem eldist“.
Þetta á vissulega við um
marga, ekki sízt þá
menn, sem á yngri árum
hafa haft forystu og
frægð. Með ellinni fer þá
oft svo, að þeim finnst
þeim vera ýtt til hliðar
og fyllast af gremju út
í allt og alla.
Ömurleg elli.
Svo fór um hinn fræga Lloyd
George, forsætisráðherra Breta
í fyrri heimsstyrjöldinni. Hann
eyðilagði elztu ár sín með bit-
urleika og blaðadeilum. Eins fór
fyrir öðrum brezkum forsætis-
ráðherra Ramsay MacDanald,
sem var forustumaður Verka-
mannaflokksins kringum 1930.
1 ellinni sá hann alls staðar
fjendur.
Þannig mætti fylla langan
lista með nöfnum freegra
manna, sem urðu argir með
aldrinum.
Lyftir V-merki.
Einn er þó sá maður, sem
ekki fellur undir þennan flokk
og það er gamli Winston Churc
hill. Fáum mönnum hefur hlptn
azt jafn mikill heiður og frægð
og honum. Líf hans hlaut fyll-
ingu í harðri baráttu og hann
sá árangur starfs síns í sigrin-
um yfir nazismanum. Samt var
brezka þjóðin svo vanþakklát,
Alltaf er Churchill með vindilinn uppi í sér. En það er sjaldnar kveikt í honum en áður.
;...............
að í fyrstu þingkosningum eftir
stríðið tapaði hann og varð að
selja völdin í hendur Verka-
mannaflokknum.
En hann lét það ekki á sig fá,
lyfti V-merkinu með fingrun-
um og innan fárra ára hafði
hann aftur komizt til valda,
ríkti síðan í nokkur ár. En árið
1955, sagðist hann vera orðinn
of gamall og fól öðrum stjórn-
artaumana.
Á náðuga daga.
Síðan hefur hann látið sér
líða vel, átt náðuga daga í ell-
inni. Hann er nú orðinn 87 ára
og var það mikið áfall fyrir
hann, þegar hann féll á dögun-
um af stóli slnum og lærbrotn-
aði. Menn óttast að e.t.v. verði
hann ekki lengi enn á meðal
þjóðar sinnar, enda þótt hann
lyfti fingrum enn í V-merkinu.
Við skulum sjá hvernig þessi
gamli forystumaður og kappi
hafði það í ellinni, áður en ó-
happið skeði.
Hann var orðinn all hrumur
líkamlega. Hann gekk mjög
hægt og variega. Andlit hans
var hrukkótt og bólgið. Ha.in
grét oft, þegar hann komzt í
geðshræringu, en oftast ?t
gleði.. Hann hafði vindil oftasl
í munnvikinu en það var aðein.
sjaldan eldur í honum. Hann
rétt dreypti á viskíi. Og þegar
Churchill kemur í veizluna.
Vinstra megin við hann er
Macmilian forsætisráðherra.
hann sat í djúpa hægindastóln-
um sínum kom það oft fyrir að
hann sofnaði, jafnvel þó ein-
hverjir væru að tala við hann.
Og þó lifir neistinn enn I hon-
um.
Þóttist sofa.
Fyrir r.okkru kom mikilsvirt-
ur sagnfræðingur til hans og
fór að ræða við hann. En í
miðju pamtalinu hnigu augna-
lok Churchills og var svo að
sjá sem hann sofnaði. Sagn-
fræðingurinn tók þó eftir því að
það rifaði aðeins I augun og
Churchill var að virða hann fy
ir sér og hlusta á hann, þó
hann virtist sofandi.
Á eftir samtalið spurði sagn-
fræðingurinn Churchill hvort
hann mætti hafa eftir honum
einhver af ummælum hans og
gamli maðurinn svaraði: — Það
er mér alveg sama um, oað
er sama hvað þér skrifið um
mig, þætti mínum í sögunni
verður ekki breytt.
Þótti gaman að
hitta Beaverbrook.
Fyrir nokkru kom gamli mað
urinn í samkvæmi í Londor,
sem nokkrir frægustu menn
Breta sátu. Þar var Macmillan
forsætisráðherra og Beaver
brook, sem nú síðan Evrópu-
markaðsmálin komu á dagskrá
er orðinn svæsnasti fjandmaður
Macmillans. Þeir slepptu nú öll
um fjandskap, en Churchil! se:(
ist í sófa við hlið hins gamla
vinar síns Beaverbrooks og rirj-
aði upp gömlu dagana, þegar
þeir stóðu saman f baráttunni
gegn nazistum.
Sir Winston lét af embætti
forsætisráðherra sem fyrr seg-
ir þann 5. apríl 1955 og heíur
síðan notið lífsins í ellinni. Síð-
ustu raunverulegu þingreeðu
sína hafði hann flutt skömmu
áður og fjallaði hún um tillögu
þess efnis, að Lloyd George
yrði reistur minnisvarði.
Síðan hefur hann aðeins kom
ið við og við í þingið. Hann hef-
ur t.d. haft það fyrir sið, að
koma þangað á afmælisdaginn
sinn 30. nóvember og svo gerði
hann á síðasta afmæli sínu. Það
verður sennilega í síðasta sinn
sem hann kemur þangað.
Churchill fagnað í þinginu.
Á afmælisdegi Churchills
hafa siðvenjur og þingsköp ver
ið brotin á óþingræðislegasta
hátt. Við skulum rifja upp
þennan síðasta afmælisdag
hans. Klukkan þrjú síðdegis
birtist hann í anddyrinu og
gekk örhægt inn eftir gólfinu.
Jafnskjótt og hann birtist stóð
allur þingheimur upp, stjórnar-
andstaðan jafnt og stjórnarsinn
ar hylltu gamla manninn með
lófataki eða veifuðu þingskjöi-
um. Áhorfendur á þingpöllu.n
tóku þátt í fagnaðarlátunum.
Þegar Churchill hafði tekið
sér sæti á stjórnarbekk stóð
einn ráðherranna Sir David
Eccles upp og tók til máls án
þess að biðja þingforseta um
ieyfi og óskaði Churchill hjart-
anlega til hamingju. Þvínæst
Framh. á bls. 10.
IMMB