Vísir - 26.07.1962, Side 4

VISIR
Fimmtudagur 26. júlí 1962.
Togarar eru
búinu
Þórarinn Olgeirsson,
ræðismaður íslands í
Grimsby og umboðsmað
ur Félags íslenzkra botn
vörpuskipa ,kom hingað
Iaust fyrir s.l. helgi, en
þessi þjóðkunni ágætis-
maður bregður sér heim
á sumri hverju, til við-
ræðna — og vegna órofa
tryggðar sinnar við land
og þjóð, ættingja og
fjölda vina.
Nú fer að styttast til þess
tíma, er íslenzkir togarar — ef
að venju léti — færu að afia
fyrir brezkan markað, og barst
talið, er ég ræddi við hann í
gær á Hótel Borg, að framboði
á togarafiski í Grimsby og svar-
aði hann fyrirspurn í því efni á
þessa leið:
— Það hefur verið mikið
framboð á fiski veiddum við Is-
land, á Hvítahafi, við Bjarnarey
og Svalbarða, og þar af Ieiðandi
enginn skortur á fiski á mark-
aðnum. Ef að vanda lætur býst
ég við, þegar þessi mánuður er
liðinn, að fari að draga úr fram-
boði á fiski frá þessum veiði-
svæðum, einkanlega þó á fiski
veiddum á Hvítahafi, við Bjarn-
arey og Svalbarða.
Fáir brezkir togarar hafa ver-
ið að veiðum við Grænland í
sumar. Nægur fiskur hefur afl-
ast á þeim miðum, sem ég
nefndi, en við Grænland er
smærri fiskur og þangað lengra
að sækja.
AFLINN HÉR VIÐ LAND
Um afla brezkra togara hér
við land að undanförnu sagði
Þórarinn:
— Þeir hafa aflað talsvert af
ýsu á miðum út af Austur- og
Norðurlandi, fengið þetta frá
400 og upp í 1200 kitt af ýsu
í veiðiferð yfirleitt ekki mikið
af kola.
VERÐLAG
Verðið hefur verið nokkuð mis
jafnt. Fram að þessu hefur fram
boð verið meira en eftirspurn
og hefur það sín áhrif á verð-
lagið o. fl., — þannig hefur
það að sjálfsögðu áhrif ef mikið
berst að I einu og svo hverrar
tegundar fiskurinn er og gæði
hans. Og meðan heitast er í
veðri dregur úr neyzlu á fiski,
og borða menn þá meira af græn
meti og öðru, en þegar kemur
fram I september fer fiskneyzl-
an aftur að aukast og hefur á-
hrif til verðhækkunar.
AFLAMAGNIÐ
Fyrirspurn um hve mikið
brezkir togarar hefðu aflað í
veiðiferðum á íslandsmið að
undanfömu svaraði Þórarinn
svo:
Þórarinn Olgeirsson.
Þeir hafa komið með þetta
frá 1000 kittum upp í 1800 —
1900, og þar af mikið af ýsu
eins og ég sagði áður, en lítið
af flatfiski, og sölur verið þetta
frá 5 — 6000 sterlingspund upp í
10 — 11 þúsund.
VÖRUVÖNDUN
Talið barst að nauðsyn vöru-
vöndunar.
— Mikið veltur á að vandað
sé til meðferðar á fiskinum,
sagði Þ.O. — og I því efni eru
gerðar slvaxandi kröfur. í Grms
by skoða 2—3 læknar allan fisk
sem kemur á land, og uppfylli
hann ekki allar þær kröfur, sem
gerðar eru, fæst ekki leyfí til
þess að setja hann á markað
fyrir neyziufisk. Til þess að fisk
urinn sé góð vara, er hann kem- ■
ur á markaðjnn mega veiðiferð-
irnar ekki taka of langan tíma,
og meðferðin á fiskinum á skips
fjöl verður að vera fyrsta flokks,
þvo hann vel og ísa, og helzt
stjórar, sumir á togurum og
sumir stofnað þar heimili, og
þar væri sem sagt þó nokkuð
um fþlk af íslenzku bergi brotið.
Ekki hefði þetta fólk með 'sér
fastan félagsskap, en þeir sem
við gætu komið sæktu hátiðar-
fundi íslendingafélagsins í Lon-
don, t.d. á þjóðhátíðardaginn.
Rætt við
Þórarin
Olgeirsson
Danskir og norskir sjó-
menn hefðu tíðum verið allmarg
ir í Grimsby, einkum danskir,
og margir á minni fiskiskipum,
og verið eftirsóttir, enda dug-
andi fiskimenn. Og um vinsæld-
ir íslenzkra sjómanna í Grims-
by þyrfti ekki að efast — og
ekki sízt hefði kaupsýslustéttin
saknað þeirra þegar íslenzkir
togarar sáust ekki í Grimsby
vegna fiskveiðideilunnar.
FRAMTÍÐ
TOGARAÚTGERÐARINNAR
Þórarinn kvaðst mundu verða
hérna til 7. ágúst og stæði nú
fyrir dyrum, að hann ræddi við
forráðamenn Félags ísl. botn-
vörpuskipaeigenda. Ég bað hann
að segja álit sitt varðandi tog-
araútgerðina og framtíðina og
kvað hann svo að orði:
Það er að mínu áliti mjög
mikilvægt, að togaraútgerð
verði haldið áfram á Islandi.
Togaraútgerð á ekki — og
má ekki — leggjast hér nið-
ur. Er leið á skútuöldina sáu
framsýnir menn, að breyta
þurfti til og gera út togara.
Þeirra fyrstur var Halldór
Kr. Þorsteinsson, skipstj. í
Háteig, sem réðst í það
fyrstur íslendinga að láta
smíða nýjan togara. Tog-
araútgerðin reyndist lyfti-
stöng þjóðarbúskapnum.
Ég held, að síðan hafi
ekkert gerst, sem ekki sýni
að togaraútgerðin er enn mik
ilvæg þjóðarbúinu, en aldrei
kom mikilvægi hennar skýr-
ara i Ijós en á tímum tveggja
heimsstyrjalda. Raunar hefur
hún allt frá upphafi verið
þjóðarbúinu nauðsyn — og
jafnvel bein lífsnauðsyn, og
því ber að sjá um, að hér
verði unt að gera út togara
í. framtíðinni. Þetta segi ég
ári þess að draga á nokkurn
hátt úr mikilvægi bátaútvegs
ins fyrir þjóðarbúið, en það
þarfnast bæði báta- og tog-
araútgerðar og aldrei frekar
en ijú.
A. Th.
leggja hann í einfaldar raðir í
hillur.
6-10 TOGARAR
LANDAÁDAG
Þórarinn kvað 6-10 togara á
dag hafa Iandað fiski á undan-
gengnum tíma, þ. e. fisk frá fjar
lægum miðum. Væru flestir frá
Grimsby, en Hull-togarar, sem
gerðir væru út á fjarlæg mið,
lönduðu þar stundum, ef mikið
bærist að í Hull.
NÆRRI HÁLFA ÖLD
í GRIMSBY
Þórarinn hefur verið búsett-
ur í Grimsby frá því 1914 og
fer því að styttastj að hálfrar
aldar búsetu þar. Talið barst nú
að íslendingum í Grimsby. Kvað
Þórarinn lengstum þann tíma,
sem hann hefur átt heima í
Grimsby, nokkra íslendinga
hafa átt þar heima, íslenzkir sjó
menn verið stýrimenn og skip-
Æfleir mi máBa -
Framh. af 6. síðu.
ari öld og hafa verið lærifeður
margra yngri málara Noregs og
einnig nokkurra íslenzkra mái-
ara, sumir. Per Krogh var ti!
skamms tíma prófessor við
Listaháskólann í Osló. Veggmál
verk hans prýða veggi ráðhúss-
ins í Osló, og hann var líka
fenginn til að skreyta veggina
í höll Sameinuðu þjóðanna i
New York. Hann er sonur
meistarans Christian Krogh, en
það er langt í frá, að hann hafi
stælt list föður síns. Hann dvald
ist í París áratugum saman og
er all-alþjóðiegur í list sinni.
Hafnarfjörður
„malerískur" bær.
— Ætlið þér að mála á með-
an þér standið við hér á landi?
— Það geri ég áreiðanlega.
Það er líka stutt að fara fyrir
mig. Mér hafði áður verið sagt
að Hafnarfjörður væri náma fyr
ir málara, vegna þess, hve
„malerískur" hann væri, einnig
Grindavík. Og ég hef ekki orðið
fyrir vonbrigðum. Ég hef hugs-
að mér að festa þessa fallegu
bæi á léreft áður en ég fer og
hafa heim með jmér.
ioeiiKf
Idlewilde-flugvöllinn hjá New
York. Boeing 707 flugvél var
komin á loft þegar hún hrapaði
skyndilega niður í fen v!.ð
ströndina. Allir sem í henni
voru, 95 manns fórust.
21. marz fórust 45 manns i
Boeing 707, sem hrapaði við
Center Ville í Iowa fylki '
Bandaríkjunum og í júní-mán-
uði uröu tvö hinna mestu slysa
í sögu flugsins þegar tvær Bo-
eing 707 í eigu franska flug-
félagsins Air France fórust, sú
fyrri við Orly-flugvöll hjá París
þann 3. júní þegar 131 maður
lét lífið og sú seinni á leiðinni
til Suður Ameríku við frönsku
eyjuna Guadeloupe en þar fót-
ust allir sem með flugvélinni
voru 113 manns.
Um 500 hafa farizt.
Á skömmum tíma hafa farizt
í Boeing 707 flugslysum um 500
manns. Þessi slys vekja eðlilega
feikiathygli, vegna þess að far-
þegafjöldinn er svo mikill og
þegar óhappið gerist verður því
oft úr því stórkostlegt mann-
tjón.
Það er því engin furða þótt
stjórnendur Boeing-verksmiðj-
anna séu áhyggjufullir yfir
þessu. En þeir halda því þó
fram að öryggi í flugferðum sé
tiltölulega mikið og benda á hin
ar geysi tiðu flugferðir og mikla
fjölda fólks sem ferðast daglega
með vélunum án þess að lenda
í nokkru óhappi.
Þeir biðja fólk því að vera ró-
legt, hættan sé hverfandi lítil
og á meðan framkvæma þeir
víðtæka rannsókn á orsökum
þessara slysa.
■> Benfica, liðið sem tvö und-
anfarin ár hefur unnið Evrópu-
bikarinn hefur ráðið til sín nýj-
an þjálfara. Er það þjálfarinn
Fernando Riera, sem Ieiddi
Chile upp á verðlaunapallinn í
HM í knattspyrnu. Það er hinn
heimsfrægi Bela Guttman, sem
fer frá Benfica, en hann segir,
að hann nái ekki lengra með
liðið og segir þess vegna lausu
starfi sínu, en ráði sig til Pen
arol í Uruguay.