Vísir - 10.09.1962, Page 15

Mánudagur 10. september 1962.
V'ISIR
15
"now the tiger
WUST EAT/ COM-
TIMUE7 JUAN,"SO
ONCE A MIGHT IT
VBSCBWS TOTHE
'ZUNCA VILLAGE-t//
kTHE INP’IANS ARE
TEKKIFIE£7—AN7 VVHEN
THEV AKE SCAKEC7
AWAV AW FLANS CAN
SE KEALIZEP’!// \l-\l-mi
— Þessi var góður, sagði
Frank og hló hressilegum hlátri,
tók utan um axlirnar á Ralphie
og dró hann með sér að stóru
tré, þar sem þeir gátu talað ó-
hindrað saman.
— Með tilliti til þessa húss í
Summerville, sagði hann, þá ...
— Hvaða hús er það spurði
Ralphie.
— Já, það er satt, ég var
aldrei búinn að segja þér frá því.
Jú, sérðu til, það er dásamlegt
hús í Summerville og því til-
heyrir stór jarðarhluti, þar sem
hægt væri að koma upp ein-
hverri ræktun, ef þú hefðir á-
huga á því? Ég hef verið að
hugsa um að kaupa húsið og ...
já, ég hafði líka áhuga á að
kvænast mömmu þinni, það er
að segja, ef þú hefur ekkert á
móti því. Okkur gæti liðið vel
þarna öllum þrem.
Ralphie leit vonsvikinn á
hann. — Öllum þrem, segið þér.
Haldið þér að þetta sé eitthvað
gistihús hérna, þar sem ég geti
bara tekið saman farangur minn
og farið?
— Hvað er að þér, Ralphie?
Hlustaðir þú alls ekki á, hvað
hún mamma þín sagði þér. Hún
var að segja þér, að við hefðum
talað við forstöðumanninn. hr.
Harmon. — Veiztu hvað hann
sagði? Hann sagði, að jafnskjótt
og við kæmum með giftingar-
vottorð og sýndum honum, gæt-
um við tekið þig með okkur!
Ralphie glennti upp augun. —
Hvað tekur það langan tíma að
gifta ykkur? spurði hann fljót-
mæltur.
—-Oh, það tekur í mesta lagi
eina viku. Það er í rauninni
helzt undir því komið, hvort þú
fellir þig við mig.
— Hvort ég felli mig við þig
... ég á við yður?
— Nei, segðu bara þú við
mig. Þú getur vel vanið þig á
það?
— Ég felli mig vél við þig,
tautaði drengurinn hálf hnugg-
inn. — Ef þú vilt giftast mömmu
hef ég ekkert á móti því, en ...
en þú skalt ekki halda að þú
sért neyddur til að taka mig
með.
Frank hló hrærður. — Vertu
ekki að þessari vitleysu, Ralphie
sagði hann. — Hvernig heldur
þú að mér liði, ef sonur móður
þinnar væri ekki líka minn
drengur? Við ætlum okkur að
deila öllu með okkur, mamma
þín, ég ... og þú.
Ralphie stóð og starði yfir
landslagið, eins og hann ætti erf-
itt með að ákveða sig, og Frank
hélt áfram óþolinmóður:
— Lofaðu mér nú að heyra,
hvað þú segir við þessu öllu.
Það er fullt af pappírum, sem
þarf að skrifa undir ... vegna
hússins, jarðarinnar,/ giftingar-
innar og fleira og fleira. Og ég
get ekki byrjað á neinu, fyrr en
þú hefur komizt að niðurstöðu.
Hann rétti honum höndina. —■
Er það ekki samþykkt Ralphie?
— Og ég kemst héðan, þegar
þið eruð gift?
— Já, það hef ég þegar sagt
þér.
Ralphie flýtti sér að taka í út-
rétta höndina og þrýsta hana.
Síðan hljóp hann til Rose, sem
var, komin út til þeirra.
— Ég kemst út héðan,
mamma, hrópaði hann grátandi.
— Ég kemst héðan!
Noble og Mary voru að skoða
húsið, sem þau voru að hugsa
um að taka á leigu I Atlantic
City, þar sem Noble hafði verzl-
un sína. — Hefur þú nokkru
sinni séð svona stórt svefnher-
bergi, hrópaði Noble upp yfir
sig hrifinn. — Ég gæti haft heilt
kvennabúr hérna.
— Já, það gætir þú bara vog-
að þér, sagði hún brosandi. —
En hvað hér er dásamlegt. Og
útsýnið! Þú verður að fyrirgefa
mér, hvað ég hegðaði mér bjána
lega, síðast þegar við vorum
saman úti í Fíladelfíu, Noble.
Við höfum eytt miklum tíma til
einskis, bara af því áð ég var
ósanngjörn.
— Því var ég löngu búinn að
gleyma, litla eldfjallið mitt,
sagði Noble.
— Ég veit ekki, hvað gengur
að mér, sagði Mary sorgbitin.
— Ég verð allt í einu alveg ó-
möguleg og ég get ekki skilið,
að þú hafir enn hug á að kvæn-
ast mér.
Hann kyssti hana blíðlega, —
©PIB
COPENHAGEN

Ég vildi samt óska, að þú vildir
trúa mér fyrir áhyggjum þínum,
sagði hann alvarlegur. — Það
er eitthvað að, það sé ég greini-
lega.
— Já, pabbi ætlar að fara að
gifta sig, sagði hún hljómlausri
röddu.
Hann hló undrandi. — En það
er bara ágætt. Þá þarft þú ekki
lengur að hafa áhyggjur af því,
hvað verði um hann, þegar þú
giftir þig.
— Hann ætlar að kvænast
þessari Rose Bianco ... og svo
segir þú, að það sé ágætt. Ilann
hefur aldrei haft áhuga á nokkr-
um kvenmanni fyrr en ég sagði
honum, að ég ætlaði að flytja
. TOKKES SNEEKEE "NOK WILL VOU
! INTEKFEKE, SENðK, FOK I HAVE
j FECII7E7 TO LET VOU AEET THIS(;
! FASCINATINS 5EAST—UNAKWEFr
VlC<
ugw
Joiw .
Cr-MfO
Án frekari umræðna var apa-
maðurinn leiddur út á ísinn.
— Takið af honum vopnin og
bindið hann við tréð, skipaði
Torres.
Juan brosti hæðnislega, þegar
hann gekk u: skugga um að Tar-
zan væri vel bundinn. Tígrisdýrið
mun fljótlega koma hérna fram-
hjá og verður þá án efa hungr-
að.
Barnasagan
KALLi
*»g græm
pófo*
gaukur-
inn
Kalli hentist á fleygiferð upp
á dekk með kíkinn. — Ég læt
hengja mig. Hann er á fullri ferð
áfram og það er enginn vindur.
Það þýðir að þeir hafa vél. Segl-
in eru bara gervi.
Á sama augnabliki sá Kalli
reykský myndast .drunur heyrð-
ust jg siðan féll kúla í sjóinn
rétt hjá Krak. Jakob, sem hafði
blundað í sólskininu, vaknaði með
skræk. Ohoj nú er gaman, hífið
upp sjóræningjaflaggið. •— Kalli
skipti litum. Sjóræningjafiaggið,
muldraði hann, skipið heitir
Gtæni páfagaukurinn.
hingað til Atlantic City, þegar
ég giftist þér, Noble.
— En ég verð að vera, þar
sem verzlunin mín er, sagði
hann óþolinmóður.
— Þá skaltu bara gæta verzl-
unarinnar þinnar og koma heim
til mín í Éíladelfíu um helgar,
sagði hún hvatlega.
Hann hristi höfuðið. — Finnst
þér það vera nokkurt líf fyrir
giftan karlmann? Að búa aleinn
á gistihúsi alla vikuna, á með-
an eiginkonan hans heidur hús
fyrir föður sinn? Pabbi þinn hef-
ur greinilega sýnt, að hann vill
hafa sitt hús fyrir sjálfan sig.
Hef ég ekki leyfi til að óska
þess sama fyrir sjálfan mig?
-- Þá verður þú að finna þér
aðra unnustu .seittvill’búa hérna
með þér. Noble feít úndrandi á
hana. — Þú veizí eKRl, fivað þú
ert að segja. Mary> Það er að-
eins ein kona I öllum heiminum,
fyrir mér, og það ert þú. Ég get
alls ekki lifað án þín.
— Og samt sem áður vilt þú
ekki vera hjá mér í húsi föður
míns?
— Er þetta þitt síðasta orð,
Mary, spurði hann hvatlcga. —,
Þá finnst mér að þú ættir að
fara aftur til föður þíns og þess
heimilis, sem þú metur meira en
allt það, sem við höfður.i á-
kveðið og okkur hafði dreymt.
um. Hún flýtti sér út um dyrn-
ar, og Noble stóð kyrr, án þesí
að hreyfa sig, jafnvel þegar
hann heyrði að dyrunum niðri
var skellt.
— Vertu sæl, Mary, sagði
hann biturlega.
' i .
Frank kom innan frá eldhús-
inu og lét bakka á borðið fyrir
framan Rose.
— Þarna sérðu, hvað ég met
þig mikils. sagði hann hlæjandi
— úr því að ég býð þér kaffið
hérna í dagstofunni. Það gerist
aldrei, nema við sérstök tæki-
færi. Hann horfði mjög ástfang-
inn á hana ,og hún brosti ham-
ingjusöm til hans.
—, Það er bara einn hlutur,
sem ég vildi mega gagnrýna,
bætti hann við og hellti kaffi í
bollann fyrir hana'. — Ég ka'.’aði
þig einu sinni svarta brömugras