Vísir - 23.11.1962, Blaðsíða 15

VlSIR . Föstudagur 23. nóvember 1962.
15
by L'nitfd Fritiirr Srad'loif. Ínc.;
TAKZAN SASPEP AS
THE CA5IN POOZ
CKEAK.EC7 OPEW—
iT A5KUPTLY, THE MAS<EP MAN LASHEP
OUT WITH AN UGLY WHIP--A STINGINS
5LOW ACKOSS THE STA&TLEP JUNGLE
tOZP'S FACE!
SEFOEE HIM AT LAST ST00I7
THE INFAMOUS 'PEV/L -ÍAAN!'
, 9m
v«» Su»E»í
JðHfJ
CíiAtrO
Tarzan tók andköf því að dyr- Loksins stóð hann frammi fyr- Grímuklæddi maðurinn þeytti nístandi sársaukinn var næstum
kofans voru skyndilega opnaðar. ir hinum illræmda djöfuls-manni. svipu í andlit apamannsins og óbærilegur.
strrm’aHBnrawjrrwqs i
Hún var haldin hamingju-
kennd, klæddi sig í snatri -og
gekk á þiljur, og vakti aðdáun
sem jafnan. Hún var eina kon-
an á þessu skipi,. Á flotanum
var ensk áhöfn, en farþegar voru
nokkur hundruð Frakkar, sem
voru á heimleið, og hugir allra í
uppnámi, af tilhugsuninni um
það, sem fram undan var, því
að þeir fóru þangað til innrásar.
— Bölvaðir „sans-culottarnir“
(síðbuxna, byitingarþorparar) í
Bretagne, við skulum sannar-
lega sýna þeim í tvo heimana.
Þeir halda, að við getum ekki
komizt á land, en bíðum bara og
heyrum hljóðið í þeim, þegar við
hertökum bæi þeirra og þorp.
Og við höfum lista með nöfnum
allra, sem hafa komið upp um j
sig með þjónustu við lýðveldið. J
— Hvað ætlið þið að gera við 1
þá?, spurði Karólína.
— Hengja þá vitanlega, þeir
munu komast að raun um að
hengingarólin má nota til þess,
sem þeir hafa notað fallexina. J
Karólína dró sig í hlé. Það j
kom ónotalega við hana, að
verða þess var hve heiftin var
djúp í allra hugum.
Þegar akkeri var varpað úti
fyrir Frakklands strönd var
hvasst og allmikill öldugangur.
Skotið var úr fallbyssum ensku
skipanna meðan verið var að
róa frönsku hermönnunum til
lands. Karólína hafði aldrei ver-
ið viðstödd orrustu og furðaði
sig á öllu. Hún sá og heyrði,að
skothríðinni var svarað á strönd
inni og byssukúlurnar lentu í
sjónum skammt frá skipunum.
Hver klukkustundin leið af ann-
ari og ekkert lát varð á skot-
hríðinni.
Loks heyrði Karólína aðals-
mennina á skipinu reka upp
fagnaðaróp og öll skipin færðu
sig nær ströndinni. Þegar hlé
varð á fallbyssuskothríðinni
heyrðist glöggt að skotið var af
handbyssum á ströndinni.
Karólína minntist þess nú allt
í einu, að hún hafði steingleymt

— Ég tók til fyrir síðustu jól, nú tekur þú til...
öskjunni, sem Mirandas hers-
ingi hafði fengið henni. Hún
fór niður í káetu, opnaði öskj-
una og fór að athuga plöggin.
Eitc þeirra var bréf skrifað til
hershöfðingjans, og í því var
honum tilkynnt, að askjan, sem
kunn var undir nafninu „tví-
lilju skrínið" hefði verið í vörzlu
erindreka ensku leynilögreglunn
ar og þar næst fallið í hendur
einum helzta þátttakanda í sam
særinu, og væri nú leitað að
því af mikilli ákefð. Á löngu
skjali var skýrsla um flótta
Lúðvíks XVIII., undirrituð af
mörgum mönnum, sem Karólína
kannaðist við. Þeirra meðal var
nafn fangavarðarins í Temple,
Joséphine de Beauharnais, sem
Inez hafði talað um, Fouché,
sem var einn af nánustu vinum
Georges Barras, sem eitt sinn
hafði verið gestur hennar, Tall-
eyrand’s og fleiri.
Hún var haldin óþreyju og gaf
sér ekki tíma til þess að lesa
hin skjölin, en lagði fyrrnefnd j
nöfn á minnið, lagði því næst
öskjuna aftur í koffort sitt og! /
gekk á þiljur. Ætlaði hún sér
að lesa hin plöggin síðar og
kastaði þeim því ekki í hafið
eins ög Mirandas hafði fyrir
mælt.
á N? rísinaönr
(tarlmanna
oj; drengja.
(vrirliggjandi
l. H MULLER
KULDASKOR
og BOMSUR
VERZL.
KAiLB
w;„. siípsr^
Ódýrar
vinnubuxur
fiskurinr
reynslan var skömmu eftir áð
ég kom úr klaustursskólanum.
Ég gerði það aðeins til þess að
hefna mín á eigingjarnri stelpu,
uem litið var á sem fegurðar-
dís Lyon, er ég bjó þar í heima-
vist. Ég gam mig sem sé á vald
unnusta hennar. Og ég get full-
vissað þig um, að það eru engar
þægilegar minningar bundnar
við þessi kynni. Hann virtist á-
kaflega hrifinn, næstum þakk-
látssamur, yfir að ég var ósnort
in, en allt olli þetta mér líkam-
Iegum og andlegum sársauka.
Seinna ferðaðist ég með pabba
til Austurríkis. Þar gerði ég nýja
tilraun. Ég komst þar í kynni við
ungt skáld, sem virtist tilfinn-
ingaríkur og nærgætinn, var
enda dálítið kvenlegur, en þegar
í rúmið kom breyttist hið blíða,
nærgætna skáld í skepnu, sem
ég fékk ógeð á. Þar með fannst
mér ég hafa þá reynslu af karl-
mönnum, sem mér nægði. Ég
skil ekki hvernig þú hefur getað
glatað svo virðingu þinni, að
sætta þig við þá auðmýkjandi
og óvirðulegu framkomu, sem
einkennir karlmenn, þegar þeir
knýja konur til ásta?
Karólína gat ekki varizt brosi.
— En það er einmitt það, sem
við óskum eftir.
Það var sem eldur brynni úr
augum Inezar og hún yppti öxl-
um með fyrirlitningarsvip á vör,
en Karólína hló.
—- Inez, það er tilgangslaust
að þrefa um þetta. Hann er
kannske ekki áttunda undur
veraldar, en mér finnst hann
dásamlegur, og þrái hann einan.
Næstu daga gaf Inez sig ekk-
ert að Karólínu og var önug
og þrá og Karólína var léttir
að því, er loks var gefið til
kynna, að tími væri kominn til
þess að leggja af stað. Mirandas
fylgdi henni niður að höfnfhni.
Rétt áður en þau skildu afhenti
hann henni litla öskju og sagði:
— Ég er nýbúinn að fá hana,
og það var upphafleg ætlun mín,
að við athuguðum í sameiningu
það, sem í henni er, en til
þess er ekki tími. Verðið þér
því að lesa það, sem í henni er,
og þar næst kasta því í sjóinn.
Skjölin, sem í henni eru, sanna
að Lúðvík XVIII er á lífi, bg
þar eru allar nauðsynlegar upp-
lýsingar um dvalarstað hans og
þá, sem tekið hafa þátt í sam-
særinu.
Svo þrýsti hann hönd hennar
og sagði?
— Megið þér nú hafa heppn-
ina með yður.
Á þriðja morgni frá því lagt
var af stað vaknaði Karólína í
litlu káetunni sinni. Sólin skein
inn til hennar. Hún stökk á fæt-
ur og leit út á sjóinn og virti
fyrir sér blikandi segl fylgdar-
skipanna.
16 mm filmuleiga
Kvikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
.Flestar gerðir sýningarlampa
Odýr sýningartjöld
Filmulím og fl.
Ljósmyndavörur \
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transistor)
FILMUR OG VÉLAR
Freyjugötu 15
Sími 20235
Kalli, meistarinn og Bizniz
hlupu beinlínis í kapp gegnum
allt safnið. „Hver er tilgangur-
inn með öllu þessu stundi meist-
arinn“. „Bíðið og sjáið vinur
minn“, sagði Kalli leyndardóms-
fullur á svip. „En ég þoli alls
ekki að hlaupa um á milli allra
þessara farartækja", .sagði meist
arinn. Bizniz leit sem snöggvast
inn um opnar dyr og hrópaði:
„Heyrið mig, hvers vegna tökum
Barnasagof
við ekki þessa eimreið þarna?“
„Hvað f ósköpunum segið þér“,
stgði Kalli, „eimreið?"
i