Vísir - 02.07.1963, Qupperneq 15

'5
V1 S IR . Þriðjudagur 2. júlí 1963.
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
ERCOLE PATTI:
ÁSTARÆVINTÝRI
í RÓMABORG
Anna fór næstkomandi miðviku-
dag kl. 9 árdegis. Töskurnar henn-
að þrjár höfðu verið I forstofunni
síðan kvöldið áður. Hafði verið svo
ráð fyrir gert, að hinir í flokknum
kæmu að sækja hana og að allur
flokkurinn færi svo til járnbraut-
arstöðvarinnar. Fyrsta sýning
flokksins átti að vera í Caserta
daginn eftir. Anna var alltaf annað
veifið að líta út um gluggana niður
á Via Boezio. Gatan var næstum
mannlaus svo snemma morguns.
— Ég skrifa þér, sagði Anna
enn einu sinni, og segi þér allar
fréttirnar.
Húsvörðurinn kom upp til þess
að sækja töskurnar. Anna lagði
hendurnar um hálsinn á Marcello
og kyssti hann hvað eftir annað á
kinnina. Svo kyssti hún hann beint
á munninn. Hann fylgdi henni fram
i ganginn. Hann vildi ekki fara
með henni til stöðvarinnar, því að
hann hafði enga löngun til að hitta
leikarana, og allra sízt söngvar-
ann. En hann horfði á úr glugg-
anum, er hún steig inn í leigubíl-
inn. Svo teygðist fram loðin karl-
mannshönd til þess að skella aftur
hurðinni, og þegar leigubíllinn fór
af stað, sá hann gegnum rúðuna
aftan á bílnum á hrokkinhærðan
hnakka. Þau hlaut að vera hnakki
hjólbörupiltsins fyrrverandi. Og bíll
inn hvarf fyrir næsta horn.
Marcello lokaði glugganum.
Allt var svo tómlegt í setustof-
unni og hinum herbergjunum. —
Dauðakyrrð. Hann stóð eins og I
tómi, af því að Anna var farin, en
þó var eins og eitthvað unaðslegt
við þennan tómleika. Það, sem
hafði gerzt, hafði vakið hlýjar til-
finningar, eftirvæntingu. Kannske
lífið hefði honum enn eitthvað að
færa, eitthvað, sem reyndist inni-
haldsrfkt, varanlegt. Hann fór að
stika fram og aftur um nær auðar
stofunar. I baðherberginu fann
hann vasaklút, sem Anna hafði
gleymt, og augnabrúnapensil. Á
borði lá listi yfir það, sem hún
burfti að kaupa áður en hún færi.
Hann fjarlægði þetta allt, allt, sem
minnti á hana. Brátt var allt í röð
og reglu. Nú var eins og Anna
hefði aldrei verið þarna.
Það var eins og einhver innri
kraftur hefði knúið fram 'lausn,
eins og ávöxturinn fellur til jarðar
undan eigin þunga, þegar hann er
fullþroska. Þessu mætti líka líkja
við þjáningu, sem lokið hefur sinni
hringrás og allt verður styrkara,
endurnýjaðra á eftir.
Það var snemma morguns í marz
og himininn vatnsblár á lit. Fyrstu
svölurnar voru komnar. Það var
eitthvað ferskt og hressilegt við öll
hljóð, sem bárust inn til hans af
Via Boezio. Hugur hans fylltist eft-
irvæntingu. Nýjar vonir kviknuðu.
Síminn hringdi. Það var vinur
hans, Guido, sem hringdi og spurði
hvort hann vildi koma út á sjávar-
ströndina. Hann átti dálítinn kofa
þar rétt hjá- fiskimannaþorpinu
Fregene.
Marcello þakkaði gott boð fullur
áhuga. Klukkan ellefu kom Guido
akandi í bílnum sínum til þess að
sækja hann. Þeir óku meðfram
veggjum páfagarðs og þegar þeir
komu út á Via Aurelia, jók Guido
hraðann. Vegurinn var baðaður í
sólskini og léttur blær var í lofti.
Og Marcello fannst mildur blær
frelsis leika um hjarta sitt.
Það heyrðist varla I hreyflinum
og sætin voru svo mjúk, að Mar-
cello fannst sem ekið væri á vegi,
er væri mjúkur sem flos. Nálægt
Maccareselóninu sneru þeir inn á
einkaveg, þröngan malarveg, þar
sem hópur alifugla var að kroppa
á jöðrunum. Þeir námu staðar ná-
Iægt gömlum turni. Við hlið á girð
ingu var vörður, sem opnaði fyrir
þeim, og nú lá leiðin um frum-
skóg. Sums staðar snertu grein-
arnar bílþakið. Og svo skildu þeir
bílinn eftir í rjóðri og fóru fót-
gangandi eftir enn þrengri vegi. Og
þegar inn í skóginn, kom heyrðu
þeir sjávarniðinn í fjarska og ang-
an frá hafinu blandaðist angan af
berki, furunálum og blómum. Mar-
cello andaði djúpt að sér, fyllti
lungun þessu indæla lofti, og brátt
fór að halla undan fæti niður að
hafinu, sem nú blasti við sjónum.
Og brátt gengu þeir í mjúkum
sandi að kofanum, sem var með
stráþaki, eins og aðrir þar nær-
lendis. Og hafvindarnir léku þar
um þök og veggi og gróðurinn í
litlu görðunum umhverfis kofana.
Lág girðing var umhverfis kofa
Guido. Á hliðinni, sem vissi að
sjónum, var aðeins einn gluggi, all-
stór, og þaðan gat ekkert að líta
nema sandhóla með venjulegum
sandhólagróðri og nokkrar endur,
sem komu labbandi í röð, hver á
eftir annarri — og svo hafið, sem
aðeins bærðist, er blærinn, ef til
var smástígari og smáfættari. Lík-
lega unglingur. Kannske stúlka?
Skelfiskur, sem líklega hafði dottið
úr körfu einhvers fiskimannsins.
lá glitrandi f slóðinni. Krabbi skreið
þarna rétt hjá — alltaf út á hlið
— og hvarf svo, sandflugur flugu
upp, eins og þær færu hoppandi
yfir sandinn. Grár, lítill loðhundur
hentist allt í einu fram hjá honum,
rak trýnið í þangbrúska og þöngla
eða spýtur, sem rekið hafði á fjör-
urnar og særinn þvegið mjallahvít-
ar. Sjórinn var næstum lygn, dökk-
blár til að sjá og aðeins öldurnar,
sem brotnuðu á sandinum, földuðu
hvítu. Marcello fannst allur líkami
sinn hafa endurnýjazt þreki —
hann fann orku streyma í hvern
vöðva, hverja taug, og honum
fannst dásamlegt að Iifa.
Á hinum enda fjörunnar, gegnt
honum, sá hann stúlku koma á
móti sér í svifléttum, mjúkum
gangi með körfu á höfði, er full
var af nýveiddum, spriklandi smá-
fiski. Og er hún kom nær. sá hann.
að hún var ljómandi falleg með
dökkt hár og styrk og hreinleik
í skærum augum. Hún horfði á
hann djarflega og hæeði aðeins
eanginn, og smábros lék um varir
hennar. Naktir fótleaeir hennar
voru fapurlega lagaðir. en kióll
hennar rifinn. Hún nam staðar í
hvfldarstöðu. studdi tánum á öðr-
um fæti létt á sandinn. Marce1ir>
fannst hún vndisleg — eins oe dá-
samlee svn hefði borið fvrir augu
hans barna é evðileeum rondihmn.
Oe hann h-’ffii Ifka nnm;ð -tnðar.
oe nú snurfii hann:
— Hvafi hefurfiu barna í tösk-
unni?
— Fisk. nýveiddan!
Fiskarnir snriklufiu í körfunni.
Þeir voru silfurlitir. lfkleea sf1d efia
makrfll. allir á ifii oe einn hentist
úr körfunni, oe stúlkan bevefii sie
til að ná honum. og hnnn næstum
rann aftur úr prein hennar. svo
hál'.var hann.
— Fru heir til sölu?
— Vifi horfium hann sfí)f —
og beir mefi okkur. sern doicn vifi
hiá okkur.
— Þif5 rekið kannske gistihús?
__Nei. en vinir okkar sptfast oft
afi horfii mefi okkur op vifi matbú-
um fiskinn fvrir há. ehki s-'öur en
okkur siálf.
— Hvar áttu heima?
— Þarna. saefii stúlkan og benti,
— í litla. nula húsinu.
Hliómmikil rödd hennar heillaði
hann svo. afi hann var sem sviptur
allri orku.
Hann leit í augu hennar, og tillit
hennar var slíkt. að hann gat ekki
verið í vafa um, að henni eeðjaðist
að honum.
Á aðra hönd var hið auða haf
— Ef ég lít inn til ykkar, fæ ég
þá fisk að borða?
— Auðvitað, sagði hún og sveifl-
aði körfunni. Ætlarðu þá að koma?
Ef þú kemur, vel ég góðan fisk
handa þér.
— Ég ætla að koma klukkan
eitt, sagði Marcello. — Ætlarðu að
sjóða fiskinn sjálf?
— Já, sagði stúlkan, brosti til
hans og horfði beint í augu hans.
Og það var eins og hún skildi
allt, fannst honum, þegar hún
bætti við:
— Ég býst þá við þér, og vertu
sæll á meðan.
Hún þúaði hann líka, og honum
þótti vænt um það.
— Vertu sæl á meðan, Vilvana.
— Vertu blessaður, sagði hún,
ánægð yfir hve oft hann nefndi
nafn hennar. Og er hún var komin
kippkorn frá honum, leit hún um
öxl og veifaði til hans.
Og hún hafði skilið eftir yndisleg
spor I sandinum innan um tómar
skeljar og kufunga.
A. Th. þýddi.
Hárgreiðslustofan
HÁTÚNI 6, sími 15493.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
P I R O L A
Grettisgötu 31, sími 14787.
vill kominn frá fjarlægum löndum, á hina mannlaus fjaran að jaðri
snart við fleti þess. furuskógarins. í nokkurri fjarlægð
Meðan Guido var að tala við og móðu voru húsin f Palo og Ladis
fiskimenn, sem voru nýkomnir að, i noliströndin. En ef í aðra átt var
fór Marcello úr skónum, bretti upp litið — langt, langt í burtu — voru
buxnaskálmarnar og labbaði niður húsin í Fregene og Fiumicino, og
að sjónum. Fjaran var auð svo mótaði aðeins fyrir þeim. Stúlkan
langt sem augað eygði. Sjávargol- stóð þarna brosandi og hélt á körf-
an feykti til hári hans, blés framan j unni í hendinni. Framkoma hennar
í hann. Fætur hans mörkuðu spor j var ögrandi.
í sandinn. — Hvað heitirðu? spurði Mar-
Allt í einu veitti hann því at- cello. Honum fannst einhvern veg-
hygli, að hann fetaði í fótspor ein- inn ekkert eðlilegra en að hann þú-
hvers, sem hafði farið sömu leið aði hana.
á undan honum, einnig berum fót- — Silvana.
um. Það datt í hann að fara að — Og hvað ertu gömul, Silvana?
stíga í sömu sporin, og þótti gam- — Átján ára — átján ára og
an að, þegar hann komst að raun misseri betur, eins og til þess að
um, að sá sem á undan hafði farið, mjókka bil áranna, sem milli þeirra
' wggHMWéBsyg
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13, sími 14656.
Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugaveg 18, 3. hæð (lyfta).
Sími 24616.
Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (horni Klappar-
stígs og Hverfisgötu). Gjörið
svo vel og gangið inn. Engar
sérstakar pantanir, úrgreiðslur.
P E R M A, Garðsenda 21, sími
33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
stofa.
Dömu, hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin. Sími 14662.

iUBIWOT
iCöpýright P. I. B. Boi 6 Copenhogen;::;:::;:::
•XWNswvííííi*1*’*****”*

** X
B c L, t
7cl
IIIÍSBYGGJEND.UR |
Leigjum skurðgröfur, tökumf
?að okkur í tímavinnu eða á-/
Ykvæðisvinnu allskonar gröft og;
Smokstur. — Uppl. f síma 142951
ÍIcl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11 áí
(kvöldin í síma 16493. <
Bílakjör
Nýir bílar,
Gommer Cope St.
BIFREIÐ ALEIG AN,
Bergþórugötu 12 Símar 13660
34475 og 36598
Hef kaupanda að
góðum Scoda
Station og einnig
að góðum 6 manna
amerískum bíl.
v/Miklatorg
Sími 23136
Snumlausir
nælonsokkar
kr. 25.00
■ -J' .7 íiLiJ if’