Vísir - 03.09.1963, Qupperneq 15

V í S IR . Þriðjudagur 3. sept. 1963.
? 5
Peggy Gaddis:
14
Kveniæknirinn
— Ég? Og hversu má svo vera,
ekki gat mig dreymt, að ég næði
slíkum árangri.
— Nú, í fyrsta lagi, sagði Lou-
ella, björguðuð þér lífi mínu, en
það var ekki það bezta, því að
þér björguðuð líka lífi Jimmy og
það var það albezta sem fyrir gat
komið, og svo rákuð þér smiðs-
höggið á með því, hvernig sem þér
nú fóruð að því, að snúa mömmu
á okkar band Við Jimmy erum trú-
lofuð og opinberum á morgun, og
í september, þegar Jimmy er kom
inn f herinn fer ég f beljuskóla til
þess að búa mig undir að verða
sveitákona.
— Beljuskóla?, endurtók Mere-
dith undrandi.
— Kvennadeild Landbúnaðar-
skóla ríkisins, sagði Louella svo
sem ti> frekari skýringar. Jimmy og
félagar hans kalla hann „beljuskól-
ann“. Jimmy hafði annars sparað
sér saman til þess að fara í þenn
an sama skóla, en Sámur frændi
hefir önnur áform sem stendur varð
andi Jimmé. Ég ætla að stunda nám
ið af kappi, ég ætla að geyma
kennslubækurnar, og allt, sem ég
skrifa f minnisbækur, og svo get-
um við farið yfir allt saman, og
svo reynum við semeiginlega að
reka fyrirmyndar bú, og er þetta
ekkí allt dásamlegt, Merry Iæknir,
og eiginlega er allt yður að þakka.
Þegar Meredith gat komið upp
orði mælti hún:
— Og móðir þín hefir fallizt á
þetta allt?
— Já, ég held nú það og betur,
sagði hún og hristi korngulu lokk-
ana sína. Hún. reikaði eins og í
þoku f nokkra daga og eins og hún
vissi hvorki í þennan lieim né ann
an, — það var dagana eftir að
þér rifuð í sundur tékkann hennar.
og svo byrjaði hún að smákiökra
við og við, og svo var eins og öll
mótspyrna væri úr henni, og hún
sagði, að ef ég elskaði Jimmy og
gætj ekki elskað neinn annan, þá
vrði svo að vera. bví að hún vildi
að ég yrði hamnsiusöm. Og svo
fór hún að gera grein fvrir stórum
áformum um að kaupa handa okk-
ur stóran búgarð með fínum bygg
ingum, en Jimmv vill bað ekki og
ég ekki heldur Ép á siálf 2500
dollara, sem er erfði eftir ömmu
mína, og ég fæ umráð vfir, besar ég
verð tuttugu og eins, og Jimmy
sagði að við rrctum notað bá oen-
inga og það, sem hann hafði sparað
saman, til þess að festa kaup á
snotru býli, þar sem hann gæti
séð fyrir okkur, og svona verður
það þá, og ég er svo hamingjusöm,
að ég er alveg. að springa.
— Og ég samgleðst þér, sam-
gleðst þér af hjarta, sagði Meredith
— Jimmé er góður og dugandi
drengur og ég veit, að þið eigið
eftir að verða mjög hamingjusöm.
Nokkru síðar, þegar Louella fór
frá henni, kát og léttstíg, fannst
Meredith gott til þess að hugsa, að
hún hafði þó átt þátt í að koma
þessum ungmennum yfir örðugan
hjalla og þangað, sem þau áttu, ef
allt færi vel, að geta átt mikla ham
ingju í vændum, og hún fann nú
sinn innri styrk aukast, til þess að
sinna því, sem framundan var—þá
um kvöldið, með aðstoð Fraziers,
og hún gat líka glaðst af tilhugsun
inni um, að Hugh ætlaði að koma.
Og hvernig sem allt velktist var
eitt, sem hún var sannfærð um hún
gæti allt af treyst á, og það var
ást Hugh’s.
Níundi kapituli.
Það var orðið áliðið kvölds. Mar-
thy var löngu komin I háttinn, en
þau Meredith og Frazier voru í
læknisstofu hennar að atnuga ijönt-
genmyndirnar, en Hugh og Rosalie
styttu sér biðina á meðan með því
að fara í kotru.
Mereditht horfði áhyggjufull á
Frazier, sem var eigi síður alvar-
legur á svip en hún.
— Það er þá — krabbi, sagði
hún, og hann lyfti höfði, strauk
enni sitt dapur á svip:
— Á grundvellj þeirrar þekking-
ar og reynslu, sem ég hef getað
aflað mér, tel ég vafalaust að svo
sé — meira hef ég ekki rétt til að
segja, ungur læknir með litla
reynslu að baki.
— Mér virðist líka augljóst, að
um krabbamein er að ræða, og
sennilega svo komið, að henni verð-
ur ekki bjargað, sagði Meredith
sorgmædd.
Frazier varð hikandi á svip, en
sagði svo:
— Ég mundi ekki segja það, án
þess að leita álits sérfræðings. Þeir
hafa þegar bjargað mörgum með
nýjum aðferðum, og við skulum
ekkert fullyrða. Ef við gætum kom-
ið henni til sérfræðings ...
— Eins og til dæmis?
— Nichols læknis í Atlanta, hann
er einn hinna beztu í landinu. En
það yrði dýrt að leita til manns eins
og hans.
— Og Marthy fær níu dollara í
ellistyrk á mánuði, sagði Meredith
þurrlega.
— En það eru stofnanir, þar sem
hægt er að leggja inn sjúklinga
til rannsóknar, sagði Frazier. Til
dæmis Faberdeildin í Memorial-
sjúkrahúsinu. Sykes læknir þar er
ágætur.
Þetta tendraði von í brjósti
Meredith.
— Evan mundj hjálpa okkur,
fyrst svo er, sagði hún glöð og
veitti ekki athygli svipbreytingunni
á andliti Fraziers, en hann sagði
kurteislega:
— Auðvitað, ef þér gætuð komið
hennj inn þar.
— Ég verð að hætta á að taka
mér tveggja daga frí í von um, að
ekkert komi fyrir, og aka henni
þangað. Ég Iegg af stað á morgun.
Hún stóð upp, vonglöð og ákveð-
in.
— Ég veit ekki hvernig ég fæ
þakkað yður, Frazier læknir, sagði
hún, en hann greip fram I fyrir
henni og glotti dálítið:
— Þér gætuð byrjað á þvi að
kalla mig ekki stöðugt Frazier
Iækni. Kallið mig Stewart, — það
gera vinir mínir.
— Það vil ég fúslega, sagði hún
og þakklátum huga fyrir hjálp hans
og vinsemd rétti hún honum hönd
sína, sem hann greip með báðum
sínum, og er þau stóðu þarna,
hönd í hendi, og brostu hvort fram-
an í annað, komu þau inn Rosalie
og Hugh, og tilhlökkunin í svip
Hughs hjaðnaði á augabragði, og
kuldi og grunsemd komu fram I
svip hans þegar.
— Ég — ég vona að við trufl-
um ekki, sagði hann hæðnislega.
Við Rosalie vorum orðin þreytt á
kotrunni og klukkan orðin ellefu
‘b'g"é£l4iéJtikö'i.júklingar ættu að
vera komnir I háttinn.
Hann leit út eins og hann hefði
orðið fyrir áfalli og horfði með
ásökun I augun á Meredith, sem
nú kom til hans, hallaði höfði að
öxl hans og sagði:
— Stewart, — Frazier læknir
hefur komið með ágætis uppá-
stungu.
— Kemur mér ekkert óvænt.
Frazier læknir gat ekki stillt sig
um að segja, en það var sem hon-
um væri það þvert um geð:
— í hamingju bænum hagið þér
yður ekki eins og kjáni, Prather.
Meredith fann, að hendur Hugh’s
krepptust um handlegg hennar, en
áður en hann fengi svarað sneri
Frazier sér að Rosalie og sagði
kurteislega:
— Eigum við ekki að skreppa
út I garðinn og kíkja á karlinn I
tunglinu — það er veður til þess
núna?
Rosalie kæfði hlátur og saman
fóru þau út i garðinn, en Hugh og
Mereditht horfðu hvort á annað.
Hún hafði aldrei séð tillit augna
hans slíks sem nú eða svip hans
allan jafn hörkulegan og hún var
furðu Iostin.
— Ég vissi ekki betur en þið
hefðuð átt að vera að starfi, sagði
hann ásakandi.
Hún lyfti höfði og tillit augna
hennar varð kaldara.
— Við vorum að starfi.
— Þú segir það, sjálfsagt með
ánægjulegum árangri, sagði hann
þurrlega.
Andartak fór a!da reiði um huga
hennar. Hún var svo þreytt, að hún
hafði sjaldan þreyttari verið og
áhyggjufull var hún vegna veikinda
Marthy frænku — og fannst sann-
arlega ekki á það bætandi að verða
fyrir þeim vonbrigðum, að maður-
inn sem hún elskaði hagaði sér eins
og afbrýðisamur unglingur.
— Við tókum röntgenmyndir. Við
framkölluðum þær og gengum frá
þeim til skoðunar. Við athuguðum
þær. Ræddum um það, sem þær
Ieiddu I Ijós. Við komumst að þeirri
niðurstöðu mót von okkar, að Mar-
thy frænka hefur krabbamein —
sem vafasamt er að hægt sé að
lækna. Við ákváðum að fara með
hana til Atlanta eða Midland City
til að leita álits sérfræðings og I
veikri von um, að hún gæti fengið
bata.
Hugh hikaði.
— Og nú á ég vlst að skríða I
duftið og ...
— Þú þarft ekkj að biðjast af-
sökunar, sagði hún af hita.
Það var eins og gremja hans
blossaði upp að nýju.
— Ég er þér alveg sammála. Ég
held, að hver venjulegur maður sem
væri, sem finnur unnustu sína að
kalla I faðmi annars manns, þegar
það svo þar á ofan starfið er notað
að yfirskini ...
— í þínum sporum mundi ég
ekki segja meira, greip hún fram I,
reiðin leiftraði I augum hennar. Þú
kynnir að segja það, sem ég mundi
ekki fyrirgefa þér, ... aldrei.
Andart^kj^orfðu4W! æf af feiði
hvort á annáð, en allt I einu sneri
Meredith bakj við -honum? Iagði
hendur að augum sínum, og axlir
hennar titruðu, því að það var
henni um megn að skylmast lengur,
og eins og að líkum lætur hafði
það þau áhrif á Hugh, að hann
varð gripinn iðrun, yfir því hve
fávíslega og af mikilli fljótfærni
hann hafði mælt, og reyndi nú að
gera ærubót, reyndi að sannfæra
hana um, að hann harmaði sárt að
hafa sært hana. Hann hallaði henni
að sér og sagði:
— Það stafar allt af því hve
heitt ég eíaka þig — ég þoli ekki
að sjá þig I nálægð annars manns.
Ef við aðeins gætum gift’ okkur.
— Ef við aðeins gætum gift okk-
ur, end>:rtók hún, það gæti verið
verrr., elskan mín, við getum ekki
gengið I hjónaband fyrr en þú lærir
að treysta mér fyllilega, — ella
myndum við rjúka hvort I annað
annað veifið og einn góðan veður-
dag uppgötva, að við elskuðum
ekkj hvort annað lengur.
— Ég elska þig meðan ég lifi,
sagði hann, því máttu treysta, og
hann hélt henni svo þétt að sér,
R
TA.R2AN‘S PKIEMP IS OUH -f.
C-C KIÍ.W ASAT, /AOTO-MCrOS
A 'hSAST OP hZlsKPSHiP
I að hún gat vart dregið andann
. milduð vegna játningar hans, og
trúar á, að hann væri, þrátt fyrir
afbrýðikastið, sannur og góður
drengur, sem unni henni eins og
lífinu I brjósti sér.
Það var þriggja stunda akstur til
i Midland City, miðað við þann öku-
hraða sem leyfður var á styrjaldar-
tímanum, og þess vegna lagði Mere-
dith af stað I birtingu daginn eftir
með Marthy frænku. Marthy .kveið
i fyrir og hlakkaði til I senn — kveið
fyrir rannsóknum og úrskurði um,
| að hún væri með banvænan sjúk-
dóm, en hlakkaði líka til að sjá
Midland City, en hún hafði aldrei
til stórborgar komið á ævinni.
Stærsti bærinn sem hún hafði kom-
ið I var I um 35 kílómetra fjar-
lægð frá River Gap og íbúatalan
aðeins um 3500, en I Midland City
bjuggu um áttatíu þúsund manns.
Þar var mikil járnbrutarstöð og
fjölda margar verksmiðjur og marg-
ar stórverzlanir.
Meredith hafði ekki reynt að
leyna hana þvl, að þau hefðu
áhyggjur út af því, sem myndirnar
ferrania
filmur
Tarzan tekst að fá Gana af
þeirti ákvörðun að drepa Moto-
Motoana sem myrtu læknana og
hjúkrunarkonurnar, og senda þá
þess I stað til Mombuzzi, til að
hljóta dóm þar. Þið gerðuð rétt,
segir Tarzan. Leyfið mér svo að
kynna fyrir ykkur Captain Joe
Wildcat, hann er mikill höfðingi
frá Ameríku. Vinir Tarzans eru
vinir okkar, segir Gana, og tekur
hönd Joes, farið Moto Motoar, og
veiðið I matinn handa vinum okk
ar.
RósóL
EFNAGERO REYKJAVIKUR H. F.
Óiiýresr þykkor
drengjapeysur
HAÓKAUP
Miklatorgi