Vísir - 13.11.1963, Blaðsíða 15

Vísir - 13.11.1963, Blaðsíða 15
V í SIR . Miðvikudagur 13. nóvember 1963. 15 rxzn Farið var með líkið inn í her- bergi, sem einn gluggi með riml- um var fyrir, og vissi hann út að húsagarði. Burðarmennirnir lögðu börurnar frá sér úti í homi. Borð var í herberginu og á því ritvél og skriffæri. VII. — Dómarinn ætlar að yfir- heyra þá, sem einhverjar upp- lýsingar geta gefið, en þetta verða stuttar yfirheyrslur að þessu sinni. Bið ég menn því að halda hér kyrru fyrir, ef þeir skyldu verða kallaðir. — Það er bezt ég tali fyrst við Magloire, sagði' dómarinn, en í því kom stöðvarstjórinn inn, á svipinn sem hann hefði mikil- vægt erindi að reka. — Nokkuð að? spurði de Ro- dyl. ■ — Móðir ungu stúlkunnar er komin, svaraði stöðvarstjórinn. De Rodyl varð nú aftur grip- inn geðshræringu, sem hann átti erfitt með að leyna. — Frú Angela, á ég við, bætti stöðvarstjórinn við, en allir horfðu ósjálfrátt á de Rodyl þvf að enginn hafði gleymt hve mik- ið honum hafði áður sýnilega orðið um það að heyra nafn þessarar konu, en de Rodyl stappaði nú í sig stálinu, setti á sig hörku- og alvörusvip emb- ættismannsins og mælti kulda- lega: , — Biðjið þessa konu að ganga inn. Stöðvarstjórinn fór til þess að sækja konuna og á meðan beð- ið var eftir henni ríkti þögn. Loks birtist frú Angela, kaup- konan fagra, í dyragættinni. Hún var svartklædd óg föl, en þó að fegurð hennar nyti sín ekki fylli lega, vegna þess að hún hafði sýnilega grátið og var mædd, hreif fegurð hennar alla við- stadda svo ekki mun of mikið sagt, að hún hafi vakið aðdáun f allra hugum. ; Stöðvarstjórinn hafði dregið sig í hlé, en de Rodyl hörfaði til þaka tvö, þrjú skref, og hafði sýnilega orðið mikið um. Var hann óstyrkur mjög. Frú Angela gekk hægt inn í herbergið og horfði á hvern af öðrum. — Mér hefir verið sagt að mæta hér og svara þeim fyrir- spurnum, sem upp kunna að verð" 1 nar. Ég er reiðubúin. X hún talaði horfði b vl. Henni var mik i stamaði: r hér? Afsakið, mér ge-. ega skjátlazt eftir 17 ár, eða — eruð þér ekki Fem- and de Rodyl barón? — Ég er hér sem fullmektug- ur saksóknara, frú, sagði hann hörðum rómi, til þess að fá upp lýsingar um glæp, sem framinn var. Þegar embættismaðurinn hefir gert skyldu sína mun Fern and de Rodyl svara frú Angelu. Þetta var mælt í fyrirlitning- artón, enda skipti frú Angela lit- um. — Þér þurfið ekki að svara mér, sagði hún virðulega. Ég þarf einskis að spyrja de Rodyl barón, sem ill örlög létu verða á vegi mínum og hafa látið verða á vegi mfnum eftir 17 ár. Em- bættismaðurinn getur borið fram spurningar sínar. Dómarinp,, de^Gevry. vj$i nú koma vim sinum til hjálpar, því að hann sá, að hann var f vanda og greip því fram í og breytti rásinni með einni setningu: — Það er mér, sem yður ber að svara, frú, sagði hann, þvf að mér hefir verið falin rannsókn málsins. — Ég er reiðubúin. — Það var framið morð síð- astliðna nótt í hraðlest nr. 13 — og menn gera ráð fyrir, að dóttir yðar, sem var farþegi í þessari lest, hafi orðið fyrir árás morðingjans, sem myrt hafði þann mann, sem yður var svo mikið um að sjá, þ.e.a.s. lík hans. — Ég veit ekki hvað fyrir kom — og þá ekki heldur hvort dóttir mín hafi orðið fómardýr þessa manns, ég veit bara, að ég er haldin angist og kvíða út af því, sem fyrir dóttur mína kann að hafa komið, og bið þess að geta farið á fund hennar. — Ég held ekki, að þér hafið ástæðu til að óttast, að dóttir yðar sé lífshættulega meidd, ella hefði okkur verið símað. Nei, treystið því, að hún verði brátt heil heilsu, og þá getum við spurt hana um hvað fyrir kom. Hún ein virðist geta látið í té upplýsingar, sem varpa birtu á málið. — Hún? Hvemig ætti hún að geta það? — Jú, sjáið þér til. Dóttir yðar var í sama klefa. Hún hefir þann ig séð morðingjann, sem vafa- laust hefir ætlað að drepa hana til þess að losna við hættulegt vitni. Hún mun geta látið okk- ur fá mikilvægar upplýsingar, og ég vona, að þér getið einnig gert það. — Ég spurði Angela undrandi. Hvernig ætti ég að geta, að? — Við búumst við að þér seg- ið allt af létta. — Allt af létta? Ekki hefi ég neinu að leyna — og hvað veit ég, nema það, sem þið allir vit- ið, hvað gerist — og að dóttir mín varð fyrir árás. — Viljið þér ekki gera allt til þess að hefna hennar? — Vissulega. — Þá verðið þér að ganga í lið með okkur — en það er okk — Ég er reiðubúinn til þess. — Hvað heitið þér? — Angela. — Það er aðeins skírnarnafn, þér hljótið að bera ættamafn. Hvert er fullt nafn yðar. — Angela Bernier? — Giftar eða ekkja? Frú Angela leit sem snöggv- ast með fyrirlitningarsvip á de Rody1. og svaraði svo: — Ég er ekkja, en var þó aldrei gift, ekkja eftir mann, er vélaði mig með þeirri afleiðingu, að ég varð móðir dóttur minn- ar, sem hann vel vissi, að var hans. Hann vissi það, hann ef- aðist ekki um það. Angela reyndi að horfa í augu de Rodyl, en hann leit undan eða til hliðar, eða grúfði sig yfir skjölin, sem lágu fyrir framan 'iann. — Hvað heitir dóttir yðar? spurði de Gevry? — Emma-Rósa Bernier. Það er mitt nafn og annað nafn hefir hún aldrei borið. Faðir hennar þekkir hana ekki. Hann hefir aldrei reynt að fá að sjá hana, en hann fær væntanlega tæki- færi til þess nú stöðu sinnar vegna, og kannske fær hann þá samvizkubit, en það verður um seinan. Fernand de Rodyl hreyfði sig, eins og hann ætlaði að stíga fram og segja eitthvað, en hann hætti við það, var niðurlútur, og það var sem hann óttaðist að horfa beint framan í hana, en svo tók hann rögg á sig og sagði: — Má ég biðja yður að láta yður nægja að svara þeim fyrir- spumum, sem fyrir yður eru bornar, í stað þess að koma með athugasemdir sem ekki koma málinu við. Rétturinn þarf ekki á þeim að halda. — Rétturinn .endurtók frú Angela, en eruð það ekki þér sem eruð hér fulltrúi réttarins og réttlætisins? Hún virtist ætla að halda á- fram, en tók sig á, sneri sér að dómaranum og sagði: — De Rodyl barón hefir rétt fyrir sér og ég mun ekki koma með fleiri athugasemdir. Hvers óskið þér af mér? — í fyrsta lagi, hvernig má það vera, að dóttir yðar, mjög ung stúlka skyldi vera ein síns liðs í jámbrautarlest á nætur- ferðalagi. — Dóttir mín er við heima- vistarnám í Laroche. Það er af- mælisdagurinn hennar í dagogég er alltaf vön að heimsækja hana í tvo daga þegar hún er að heim- an í skóla £g,;.á.afmæli.jLn í þetta skipti atvikaðist svo að ég gat ekki farið og lágu til þess mikilvægar ástæður. Ég skrifaði því frú Fontana og bað hana sjálfa að fylgja dóttur minni á stöðina og sjá um, að hún fengi sæti í dömuklefa, og svo ætlaði ég að vera til staðar til þess að taka á móti henni, er lestin kæmi til Parísar. Emma átti að koma með lestinni kl. 4,58. Ég beið hennar og getið þér gert yður í hugarlund hvem ig mér leið, er hún kom ekki og frétti svo hvað gerzt hafði. Hún gat ekki haldið áfram, huldi andlitið í höndum sér og grét og ósjálfrátt færði de Rodyl sig nær henni. — Verið rólegar, frú sagði hann. Dóttir yðar er á lífi við sjáum um, að sá sem gerði á hluta hennar fái makleg mála- gjöld. Hin fagra Angela lyfti höfði skyndilega og horfði á hann og mælti með nokkrum þunga: — Þegar þér hefnið dóttur T A R Z A N Tarzan og vinir hans sluppu vel frá fyrirsátinni, og daginn eftir hraða þeir sér til hjálpar hinum sjúku Punum. Síðla dags, nema þeir staðar í rjóðri, og Tarzan segir, þetta eru veiðilönd Pún- i ! THS nat\ei.í,N?5 OF /AAKIY !. ICAK -TlilBES WO UONSEZ ' . iTOVIPE FOOP OK HEALTH- !• i i t F’K.OS'.-E/A ?0«EE5O?Y \ í |"A AtUST SOLV6 l Jý' anna, Já, svarar Medu. En áin þeirra hcfur þornað upp, og þeir hafa ekki nema slæmt vatn að drekka. Við verðum að passa okk ur að drekka það ekki, annars verðum við sjálfir veikir. Lönd margra ættbálka, eru ekki lengur nægileg í.i þess að sjá þeim fyrir mat, segir Tarzan. Og þeir deyja umvörpum. Þetta er mál sem eitt- hvað verður að göra í. Afi minn átti við sömu erfiðleika að etja, segir Joe Wildcat, og indíánun- um tókst að læra að lifa, jafnvel í eyðimörk. minnar og refsið þeim seka þá gerið þér skyldu yðar sem em- bættismaður — þér gerið ekki annað en skyldu yðar. De Gevry greip fram í fyrir henni. — Ég skil nú tildrögin að því hvers vegna dóttir yðar komst í þennan vanda — hvernig á því stóð, að hún fór inn í klefann, sem afbrotin bæði voru fram- in, en viljið þér nú segja okkur hvers vegna yður varð svo mikið um það, er þér sáuð líkið í gær- morgun. Þekktuð þér manninn? Anegela titraði frá hvirfli til ilja. Ætti hún að neita eins og hún hafði áður gert? Menn báðu hana að segja sannleikanr. — og var henni ekki skyit að segja sannleikann. Hafði hún rétt til að hafna þeirri hjálp, sem v/Miklatorg Sími 2 3136 ^Rd8gg/90^ LAUGAVEGI 90-02 Sölusýning á bifreiðum alla virka daga vikunnar. • Stærsta úrval bifreiða á einum stað. • Salan er örugg hjá okkur. Bílak or Nýii bilar, Commer Cope St. 8IFREIÐALE1GAN, Bergþórugötu 12 Slmar 13660 14475 og 16598 Hvítar drengjsiskyrtur :.r prjónunæÍGii Miklatorgi BeaK-iSFSEE5SFSK

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.