Vísir - 30.11.1963, Blaðsíða 5

Vísir - 30.11.1963, Blaðsíða 5
 „Bara nalda sér vel, þá er allt 1 lagi“, segir herrann sem er stúlkunum til leiðbeiningar úti á vængnum. fyrst bóklega um allan öryggis- útbúnað, þeim hlýtt rækilega yfir og að lokum fara þær yfir þetta allt saman í flugvélinni sjálfri. Þær skoða hvar hvað er geymt og hvernig farið skuli með það. Þær læra að opna neyðarútgangana, sem eru við vængina og síðan taka þær líf- línuna og fara með hana út á væng og festa hana þar. Sömu- leiðis opna þær dyrnar og renna út dúknum eins og gera þarf úr flugvélinni, lendir á dúknum og rennur eftir honum til jarð- ar. „Þetta var ekki neitt,“ segir hún er hún er „lent“. Þessi stúlka er ein af verð- andi flugfreyjum hjá Loftieiðum og stökkið, sem hún þurfti að taka, er eitt af lokaatriðunum á flugfreyjunámskeiði þvl, sem undanfarið hefur staðið yfir hjá Loftleiðum. Á því hafa verið 12 stúlkur, sem á næstunni munu bætast í hóp þeirra stúlkna sem gera sitt til að farþegunum, sem ferðast með flugvélum fé- lagsins liði sem be2t meðan þeir eru um borð. Undanfarnar þrjár vikur hafa þær sótt flugfreyju- námskeiðið, sem 1 sjálfu sér er heill skóli og þar hefur þeim leiðbeiningar um hvernig þær eigi að fara með erlenda ferða- menn í „sight-seeing-ferðir“ um borgina og nágrenni hennar, hvað helzt eigi að sýna þeim og frá hverju segja. Flugfreyjustarfið er þannig orðið starf sem þarfnast undir- búningsnáms en ekki eins og hér áður fyrr þegar stúlkan var klædd í einkennisbúninginn, henni ýtt upp £ vélina og síðan varð hún að læra af reynslunni og af því að horfa á hinar vinna. Ein af flugfreyjum Lpftleiða, Erla Ágústsdóttir kennir þeim farþegaþjónustuna og allt það sem henni við kemur. Erla hefur verið flugfreyja frá því árið 1956 og tók hún þátt f fyrsta flugfreyjunámskeiðinu sem Loft ef yfirgefa þarf vélina skyndi- lega eftir að hún hefur lent. Og það var einmitt eftir þessari , „rennibraut", sem þær áttu að renna sér þegar ein stúlkan hikaði og sagði: „Æ, ég þori ekki.“ Þótt hífandi rok væri og rigning urðu flugfreyjuefnin að hoppa út úr vélinni og láta sig falla niður á dúkinn, en eftir honum runnu þær síðan til jarðar. í flugfreyjunáminu er mikill utanbókarlærdómur. Stúlkurnar þurfa t. d. að vita upp á sína tíu fingur hve mikið á að vera af göfflum, hnífum og skeiðum í Ameríkuflugi og hve mikið í Evrópuflugi o.s.frv. „Þær hlógu, þegar ég var að hlýða þeim yfir þetta,“ segir Erla, „en þetta þarf að íærást. 'Annárs hættir maður nú fíjótiega að þurfa að telja þetta eftir að starfið er hafið, þvf að maður sér fljótt út hve hátt þarf að vera í grind- unum, sem áhöldin eru höfð í.“ Það er mikið atriði að vera vel að sér í hjálp í viðlögum og kunna vel á allan öryggisút- búnað vélarinnar, hvað gera á ef þetta eða hitt skyldi bera að höndum. Stúlkurnar læra Súrefnisleiðsiur vélarinnar voru athugaðar og stúlkumar settu súr- efnisgrímumar á sig til að vera nú alveg vissar um hvemig ætti að fara að því. „Æ, ég þori ekki,“ segir ein stúlkan og rígheldur sér í hurðarkarminn. „Hoppaðu bara, þetta er ekki neitt,“ segja hinar, sem þegar hafa þreytt stökkið. „Gættu þín vel, svo að þú komir ekki niður með hælana,“ segir flugmaðurinn og ýtir henni aðeins af stað. Hún þeytist út verið veittur allur sá undirbún- ingur, sem unnt er fyrir starfið. Þær læra allt um farþega- þjónustu, um vélina og öryggis- útbúnað hennar, hvað gera á ef eitt eða annað skyldi koma fyr- ir, læra að fylla út pappíra varðandi flugið, hjálp í viðlög- um, læra á hátalarakerfið, læra sögu Loftleiða, til að geta svar- að öllum þeim spurningum, sem farþegar kunna að spyrja um flugfélagið. Þá eru þeim gefnar leiðir héldu. Þegar hún er að leiða stúlkurnar í allan sannleik- ann er fyrsta boðorðið: „Farþeginn gengur fyrir öllu.“ Hún brýnir fyrir stúlkunum að vera kurteisar og alúðlegar í viðmóti, sinna sérstaklega vel konum, sem eru með börn og sömuleiðis eldra fólki, sem ef til vill hefur aldrei flogið fyrr. Og ef á hræðslu ber hjá ein- hverjum farþeganna, þá að gera allt til að láta hann gleyma henni og takist það, er góðum árangri náð. „Fólk, sem er að fljúga í fyrsta skipti er oft órólegt og dálítið spennt, og spyr þá oft rnikið," segir Erla. „Það er því mjög gaman að greiða úr spurn- ingum þess og reyna að gera þvl ferðina sem skemmtilegasta og minnisstæðasta." /1S IR . Laugardagur 30. nóvember 1963. 5 I „Einn—tveir—og þrír“ Heimsókn á ffagfreyjunámskeið Loftleiða

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.