Vísir - 16.10.1964, Qupperneq 15

\?fc S IR . Föstudagur 16. október 1964.
15
NICHOLAS monsarrat:
Brúðkaupsferðin
SAKAMALASAGA
Við gengum til búðar frú Boer-
sma og gamla konan var ákaflega
sorgbitin.
Veslings gamli Kioof, sagði
hfln. Hann var um sjötugt og góður
vinur minn. Hver skyldi trúa, að
nokkur maður færi að myrða þenn
an gamla mann til þess að komast
yfir nokkur vesöl pund.
Helena snerti við öxl hennar.
— Þú verður að gæta allrar var
úðar, sagði hún áhuggjufull. Hér
virðist hvað sem er geta komið fyr-
ir nú . . .
Hún lauk ekki við setninguna.
— Þeir mundu ekki ræna mig,
sagði frú Boersma af hita. Rödd
hennar var þrungin stolti Búanna
vegna yfirburða þeirra Þeir myndu
ekki þora að ræna mig, þessir skoll-
ies.
Seinasta orðinu hrækti hún út úr
sér af megnri fyrirlitningu. En mér
virtist augljóst, að ef nokkur staður
væri efstur á blaði hjá bófunum, þá
var það verzlun hennar.
— Jæja, sagði Helena. Farðu nú
samt gætilega. Læstu dyrum þínum
á kvöldin og í guðanna bænum opn
aðu þær ekki hvað sem á gengur.
— Ég hefi ekki opnað dyrnar að
næturlagi í 40 ár, sagði gamla frú
Boerma og hló kankvísleg á svip.
Og við hlógum líka.
— En hvernig var Kloof gamli
drepinn? Rotaður?
— Nei, það er hræðilegt, — hann
var kyrktur. Það er fallegur heim-
ur, sem við lifum f eða hitt þó
heldur.
— Þetta er hræðilegt, sagði Hel
ena, og að þetta skuli geta gerst
hér — í Plettenbergvík.
Og það var nákvæmlega hið
sama sem James gamli Forsyth fað
ir hennar, sagði skömmu síðar, eft
ir að við höfðum ekið gegnum bæ-
inn og heim.
— Ég hefi aldrei heyrt annað eins,
sagði hann. Ég var að blaða f skýrsl
um í morgun. Hér hefir ekki verið
framið morð eða gerð ofbeldisárás í
20 ár og.þá hafði drukknum fiski-
mönnum lent saman. Og nú hafa
verið framin tvö morð á einni viku.
— Heldurðu enn, að það séu
skollies, sem hér eru að verki?
— Já, §agði tengdafaðir minn þeg
ar, og ef ég mætti ráða mundi ég
smala saman öllum óknyttalýð bæj
arins og hafa í haldi um sinn.
— Ég gæti trúað að lögreglan
hafi eitthvað slíkt í huga, sagði ég.
— Helvítis Hollendingar, nöldraði
tengdapabbi. Þótt stórhríð kæmi og
frost myndu þeir ekki herða svo
gang, að þeir héldu á sér hita.
Ég var ekki sammála, en það
var hvorki staður né stund til að
þrefa. Og það hefði aðeins haft þau
áhrif, að ég hefði orðið að reyna
óhæfilega á raddböndin, því að
hann mundi heyra því verr því
meira sem ég talaði.
— O, sagði Helena, og dagurinn í
gær var svo yndislegur!
— Við eignumst marga slíka, ást
in mín.
— Ég er ekki trúuð á, að það
verði um sinn
Þar sem ég var á öðru máli en
tengdapabbi minn um „hollenzku“
lögreglumennina : þorpinu, sem ég
efaðist ekki um að væru samvizku
samir og áhugasamir menn, og í
alla staði vel til þess færir að gegna
sínu ábyrgðarmikla starfi, fékk ég
mér göngu þá um kvöldið upp
brekkuna að lögreglustöðinni. Mig
langaði til þess að fá vitneskju um
hvað væri að gerast. Ég gerði það
tengdaföður míns vegna, sem átti
sem eins konar þorpspabbi heimt-
ingu á að fá að vita hvað var að
gerast, og persónulega var ég for-
vitinn um þetta — og órór.
Um leið og ég fór fram hjá bif-
reiðaviðgerðaverkstæði Martins
morðingja sá ég konu hans vera að
afgreiða benzín úr annari dælunni
og kallaði kveðju til hennar og
bætti við:
— Er maðurinn yðar heima?
Hann sefur, svaraði hún ólundar-
lega.
Ég yppti öxlum og hélt áfram
göngunni. Klukkan var ekki nema
sex. Og mér þótti þetta dálítið grun
samlegt.
í lögreglustöðinni tók Van Willi
gen hlýiega á móti mér. Hann virt
ist ekki í neinni hugaræsingu eins
og við vegartálmunina fyrr um dag-
inn Hann hafði vafalaust verið at-
hafnasamur og var ánægður yfir
þeim varúðarráðstöfunum, sem
hann hafði gert.
— Ég hefi nú tuttugu og fimm
manna lið, sagði hann þar af eru
þrír yfirmenn, en hinir innbornir.
Sumir eru óeinkennisklæddir Menn
gefa gætur að öllum verzlunum i
bænum og stóru húsunum llka. Til
dæmis, sagði hann og leit á úrið
sitt, til dæmis um nákvæmni okkar
er það, að þér voruð 11 mínútur að
ganga hingað.
Ég hló,
— Ég er ekki í þjálfun. En meðal
annara orða, gefið þið svo nánar
gætur að öllum nú?
— Ekki öllum, en áreiðanlega að
öllum verzlunum. Og við munum
ekki síður gefa gætur að þeim sem
koma út en þeim, sem fara inn.
— Hafið þið enn grun um, að
flokkur blakkra bófa sé að verki?
— Kannski. Það gæti verið ein-
hver úr hópi hinna blökku, ungu
óknyttamanna, einhver sem kannski
hefir fengið atvinnu til þess að
vekja ekki grun, sem sendill í gisti
húsi til dæmis, eða heimilisþjónn.
Hver veit?
— Kyrking er hræðileg morðað-
ferð, sagði ég.
Van Willigen horfði á mig hvass
lega.
— Hver sagði yður, að hann
hafði verið kyrktur?
— Ég hélt það. Það er orðrómur
á kreiki um það. Ég man ekki betur
en að það hafi verið frú Boersma,
sem sagði okkur Helenu þetta.
— Svo hélt ég líka, sagði Van
Willigen þunglega, en það var ekki
kyrking, þótt svo hefði virzt í
fyrstu.. Hér hafði verið framið
morð með öðrum hætti en ég hafði
verið vitni að fyrr. Kloof gamla hef
ir verið greitt högg, einhverju glímu
bragðshöggi, Hann var hálsbrotinn
og hálsinn útlits eins og trampað
hefði verið á honum. Honum hefir
verið greitt högg á hálsinn með bar
efli eða kannski berum hnefum —
ég veit það ekki. Þér getið kynnt
yður skýrslu læknisins, hann stað-
festir þetta. ,
Einhvers staðar innst í fylgsnum
mínum hafði ljós kviknað, sem varð
stærra og stærra, og ég sá allt
skýrt. Ég reyndi að hlusta ekki með
an Van Willigen var að segja frá
þessu — frá morðaðferðinni.
Ég minntist aðferðanna sem
kenndar voru fallhlífarhermönnum
til þess að læðast aftan að hermönn
lum að drepa þá — aðferða, sem
hentugar þóttu að beita gegn varð-
mönnum fjandmanna á dimmviðris
nóttum. í handbók fallhlifaher-
manna var um þetta kafli: Hvemig
koma skuli varðmönnum fjand-
manna fyrir kattamef. Þessi aðferð
var þannig, að gripið var í hár f jand
mannsins að aftanverðu frá og höfð
inu rykkt aftur og því næst greitt
högg framan á hálsinn. Sem liðs-
foringja hafði það verið eitt af
skylduhlutverkum mínum að leið-
beina fallhlífahermönnum mínum
við þjálfun í að beita þessu bragði
og öðrum.
Næstu fjóra daga gerðist ekkert,
nema að lögreglan gerði skyndi-
húsrannsóknir, ýmiss konar orðróm
ur var á kreiki og fréttamenn komu
frá stórbæjunum. Plattenburg-vík
var orðinn alræmdur staður, Þar
höfðu verið framin 6 rán og tvö
morð á einum mánuði. Og friðsæl-
um íbúum Plattenburg-víkur var lit
ið um það gefið, að bærinn þeirra
var allt 1 einu búinn að fá á sig illt
orð.
Mönnum leið illa, en skyldi nokkr
um hafa liðið verr en mér, stríðs-
minninganna og samvizku minnar
vegna. Og hvernig gat ég komizt
hjá því að gruna minn gamla félaga,
Martin „morðingja", því að morðin
höfðu verið framin með einni að
ferðinni, sem fallhlífahermenn
voru þjálfaðir í, og enginn í mínurn
flokki var leiknari í að beita þeim
en Martin. Samvizkan lét mig eng-
an frið hafa. Ef Martin hafði myrt
þessa menn var það með aðferð, er
ég hafði kennt honum, en að vísu
var þetta aðferð sem engum var
heimilt að beita nema við þær að-
stæður á strfðstímum, sem ég gat
um. Sannfærðist ég um, að hann
væri morðinginn, bar mér að segja
lögreglunni frá grun mínum.
Auðvitað hefði ég átt að segja
Helenu frá þessu hvað sem lögregl
unni leið. Hún mundi hafa hjálpað
mér, hún mundi hafa borið byrð-
ina með mér, hún mundi hafa sagt
mér hvað mér bæri að gera. En í
fjóra daga aðhafðist ég ekkert,
vegna þess að ég gat ekki komizt að
niðurstöðu, og ef til vill vegna þess,
að ég vonaði að eitthvað gerðist,
sem leiddi f ljós að grunur minn
hefði ekki við rök að styðjast.
Ég vildi þurrka út allar minningar
um hið liðna. Ég vildi fá staðfest að
ri|Martin morðingi, sem tvívegis hafði
bjargað lífi mínu, væri heiðarlegur
borgari. Ég vildi, að það kæmi í
ljós, að við værum báðir heiðarlegir
áhorfendur að þeim harmleik sem
var að gerast, og vonandi yrði ekki
haldið áfram, en umfram allt lang-
aði mig til að mega njóta hveiti-
brauðsdaganna áfram í friði og ró.
VARALITUR
hinna vandlátu
■■■MnaMnMiiiiMiiiiiMiMBMiiiiroi
TWntuti ?
prtn(sml6ja & gúmmtstfmplagcrfr
Elnholtl 2 - Sfmf 20Í60
V
|*.V
%
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstfg 3. Sími 18740.
í
É
.V.V.V.V.V.'.V/.VóVl'
Sólvallagötu
Sími 18615
Tek hárlitun. Clairol, we’la og
klainol litir. Vinn frá kl. 1-5 á
hárgreiðslustofunni
Perla Vitastig 18A Slmi 14J4S.
Minna Breiðfjörð
Hárgreiðslustofan PERMA
Garðsenda 21. slmi 33968______
Hárgreiðslustofa Ólafar Björns
dóttur.
HÁTÚNl 6, sfmi 15493.
Hárgreiðslustofan
PIROL
Grettisgötu 31 slmi 14787.
Hárgreiðsiustofa
VESTURBÆJAR
Grenimei 9, simi 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Marfa Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13, sfmi 14656.
Nuddstofa á sama stað__________
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÖ
Laugavea 18 3. hæð flyfta)
Sfmí 24816
j Dömuhárgreiðsla við allra hæf
ITJARNA8STOFAN
[Tjarnargötu 11 Vonarstrætis-
i megin. sfmi 14662____________
I Hárgreiðslustofan Ásgarði 22.
(Simi 35610.
PIG 7EEP-50 WO ANIW.AL CAW SMELL
THEIR 6071ES! ZUP SAYS MOMSUZZI'S
A. FAEATKOOPERS ARE SRINGWG
BLOOPHOUNPS!
WHAT IS
S- THAT <
NOISE??
Unlted Feáture
m
dSSnö
Á meðan er verið að grafa
gröfina. Grafðu svo djúpt að ekk
ert dýr geti þefað upp líkin. Zud
segir að fallhlífarliðið komi með
blóðhunda. Sergo, hvaða hávaði
er þetta? Villisvfn, þau eru alltof
mörg, við getum ekki drepið þau,
hlaupum. Villisvfnin koma æð-
andi á móti þeim.
Hárgreiðslustofan
ViNUS
Grundarstfg 2a
Sími 21777.
BiZT m AUGLÝSA
í VÍSI