Vísir - 02.12.1964, Blaðsíða 15

Vísir - 02.12.1964, Blaðsíða 15
VI S I R . Miðvikudagur 2. desember 1964. 15 Aðferðirnar geta verið margvíslegar Gamansöm saga um morðáform — eftir Nedru Tyre Hvaða dagur vikunnar sem var gat að sjálfsögðu komið til greina, að undanteknum sunnudeginum, því að þá fóru þær í kirkju, — þeim fannst, að ekki kæmi til mála, að bregða venju í því efni, þótt þær hefðu morðáform í huga. Þær sátu yfir rjúkandi kaffiboll- unum og röbbuðu saman — ekkju- frúrnar Harrison og Franklin, en þær voru vanar að fá sér kaffitár dag hvern árdegis — og oftar — gömlu konurnar, en hvor um sig hafði litla leiguíbúð í sama húsi, og fleiri voru leigjendumir. Og allir við aldur, Og hvert skyldi nú umræðuefnið hafa > verið þetta ár- degi? Það var þetta vanalega, hvernig þær þyrftu aldrei framar augum að líta óhræsis húseigand- ann, hann herra Shafer. Og dag- inn áður höfðu þær komizt að nið- urstöðu £ málinu: Þær yrðu að láta til skarar skríða og hreinlega myrða Sann. Það yæri það eina skyn- samlega. — Ég held nú samt, að ég verði að bæta ögn af sykri £ kaffið, elsku Matilda, sagði frú Franklin, sem taldi hræðsluna við hvita sykur- inn óþarfa konu á hennar aldri, komna undir áttrætt. — Þetta eru annars beztu osta- stengur, sem ég nokkurn tíma hef bragðað á. Þeir, sem búa til svona ostastengur, eru meistarar i sinni grein. Aldrei hefur mér tekizt að búa til svona ljómandi góðar osta- stengur, og hef ég þó farið ná- kvæmlega eftir uppskriftinni þinni. Það blátt áfram ljómaði af and- liti frú Harrison, en henni var það jafnan mikil ánægja að gæða jafn þakklátri sál og Mary Sue Frank- lin á einhverjum kræsingum. Mary hafði sem sé verið bezta vinstúlka hennar þegar þær voru saman £ skóla á unga aldri og festi þá rætur vinátta, sem enzt hafði til þessa dags. Þær dreyptu á kaffinu og nört- uðu £ ostastengurnar, og svo báru þaer pentudúkana að vörum sér að sið gamalla hefðarkvenna og tóku til að ræða vandamálið mikla, hvernig þær gætu rutt herra Shafer úr vegi. — Við getum ekki notað skamm- byssu, sagtt frú Harrison. Það kemur ekki til mála, ég verð dauð- hrædd bara af að sjá svoleiðis verk- færi, og ég gæti aldrei stappað f mig stálinu til að þrýsta á gikk- inn Og hvar £ ósköpunum ættum við að geta komizt yfir skamm- byssu? Það þarf lögregluleyfi til þess að kaupa og eiga skammbyssu. — Þú hefur alveg rétt fyrir þér, ándvarpaði frú Franklin. Maður les svo mikið um morð nú á dögum, en þegar svo er komið, að maður fer sjálfur að skipuleggja morð, vandast málið. . Og allan tíman, sem þær mösuðu um þetta barst til þeirra utan úr göngunum ómurinn af bylmings rödd herra Shafers, sem var alltaf að leita að næsta fórnardýri til að skeyta skapi sfnu á. — Ég held bara, Matilda mfn, að ég fái mér eina ostastöng til, og svo verð ég að skreppa i mat- vörubúðina. Á ég að kaupa nokk- uð fyrir þig um leið? — Nei, þakka þér fyrir, Mary Sue, en — ættum við ekki að láta til skarar skríða á morgun? Illgim- in £ honum herra Shafer fer vax- andi með degi hverjum. Þær luku úr bollunum og frú Franklin vildi hvað sem tautaði og raulaði hjálpa Matildu að þvo upp, en hún mátti ekki heyra það nefnt. Þegar frú Franklin var á leið niður stigann á næstu hæð, þar sem ibúðin hennar var, eitt her- bergi og h'tið eldhús, á hvem skyldi hún rekast nema herra Shafer, sem var að koma upp bakstigann. — Og um hvað voruð þið kaffi- kerlingarnar að masa? spurði hann þrumandi röddu. Á kannski að steypa rfkisstjórninni? Frú Franklin var alls ekki orð- in svo gömul, að hún þyldi ekki, að menn væru dálítið spaugsamir og gáskafullir. Henni fannst, að kon ur ættu að þola slíkt alveg fram í andlátið, ef menn spauguðu „upp á fínan máta“, helzt „undir rós“, en það var nú ekki hin sterka hlið hera Shafers að tala i þeirri tón- tegund. En frú Franklin var ekkert að reiðast þvf, þótt herra Shafer væri grófur í tali, það var tilgangs- laust, og hún brosti til hans sínu blíðasta brosi og sagði f hárfínasta viðræðustíl: — Nei, herra Shafer, við vorum að ræða um allt annað — eða hver myndi hentugasta aðferðin til að myrða yður. En herra Shafer hafði ekki lagt við hlustirnar. Hann lagði aldrei við hlustirnar, ef einhver var að tala við hann, og tautaði um leið og hann hélt inn göngin: — Hér er orðið ólíft — í ná- vist þessara gömlu kjaftakerlinga. Hann slökkti á litlum lampa, sem logaði í hinum myrkari enda gangs- ins. Svo skellti hann aftur hurð- svo að allt húsið hristist. En nú var því svo varið, að herra Shafer hafði engan rétt til að vera þarna. j Húsið hafði verið séreign konu hans og dóttir þeirra hafði erft það að henni látinni, en hann fór I brátt svo í taugarnar á dóttur sinni með frekju sinni og ofstopa, að hún hrökklaðist burt og lét hann annast húsgæzluná. Næsta árdegi héldu þær vinkon- umar áfram að ræða vandamálið. Frú Franklin bað aftur um ögn meira af sykri í bollann sinn og gat þess um leið, að hún hefði aldrei bragðað betri eplaköku. — Svolítið af kanil óg sítrónu- dropar, sagði vinkona hénhár, — það gerir allan muninn. Og þær drukku kaffið og borð- uðu eplakökuna og þurrkuðu sér um munninn. — Ekki getum við byrlað herra Shafer eitur, sagði frú Harrison, því við erum ófróðar um eitur. - Jæja. Við gætum nú kynnt okkur það, sagði frú Franklin. — Hvernig gætum við gert það, Mary Sue? Ef við lánuðum bækur í bókasafninu um þau efni, myndi bókavörðurinn vafalaust muna eft- ir, að við hefðum fengið slíkar bæk- ur til lesturs. Og svo veit ég vel hvernig þeir hafa það f apótékinu. Þeir skrásetja alla, sem kaupa eit- ur. Lögreglan mundi undir eins komast á slóð okkar. Og svo þriðja daginn, þegar þær dmkku kaffi og gæddu sér á súkku laðiköku, sagði frú Franklin: — Ekki getur komið til mála að drekkja honum. Hún hafði sannast að segja tek- , ið svo gíruglega til súkkulaðikök- unnar, að hún var með „brúnt yfir- varaskegg", og leit nú 1 fyrsta sinn sfðan er þær fóru að ræða morðáformið, dálitið skuggalega út. — Nei, það kemur víst ekki til mála. Hér er hvergi nógu djúpt vatn nær en í Borgarskemmtigárð- inum, og hvernig ættum við að lokka herra Shafer þangað. — Nei, okkur mundi aldrei tak- ast það. Hann hatar konur. Og þegar þær næsta fimmtudag höfðu lokið úr fullri skál með „sítrónu-fromage" voru þær engu nær um hvernig þær ættu að fara að. — Mér finnst ég vera svo óhag- sýn og ómöguleg til alls, Mary Sue, 1 — við skulum þó aldrei vera farn- ar að kalka? Varla svo, að okkur geti ekki dottið eitthvað í hug. — Okkur dettur eitthvað í hug á morgun, vertu viss, sagði frú Franklin. Og næsta dag, er þær gæddu sér á jarðarberjum og rjóma, sagði frú Harrison: - Við gætum notað exi. Ég lá andvaka í nótt. Það liggur þó beint við... — Nei, nei, sagði frú Franklin, við mundum bara rá bletti í fallegu fötin okkar, og þótt við brenndum þau eftir á, mundi lögreglan finna hnappana og sanna allt á okkur. — En hamingjan góða, ég átti ekki víð það, að við færum að brytja hann niður. Fyrir mér vakti bara að Iáta hann fá dálítið högg á höfuðið. Frú Harrison hafði sannast að segja hnéykslazt á því sem vinkona hennar háfði sagt, því að það mátti skilja hana svo, að hún væri blóð- þyrst, — sem hún alls ekki var. — En við eigum enga exi og ef við keyptum eina yrði það rakið til okkar. — Heyrðu nú, Mary Sue, nú verðum við að leggja heilana í bleyti. Það er ekki seinna vænna. Það er ekki lengra síðan en £ fyrra- dag, sem það gerðist, að herra Shafer rak vesalings frú Grove á dyr, af því að hún vildi ekki láta lóga kettinum sínum. Og þú manst, að hann rak vesalings herra Floyd, af þvi að hann dæsti og hóstaði of mikið, en hvernig gat hann gert að þvf, haldinn brjóstmæði? — Hefur þér dottið nokkuð f hug, Matilda? — Nei, kæra Mary Sue, en það fer ekki hjá því, að okkur dettur eitthvað f hug. Nú skulum við Ieggja þetta á hilluna rétt f bili og snúa okkur að öðrum vandamál- um Ég á við það, að við frestum að ræða aðferðina sjálfa, og snúum okkur að þeim varúðarreglum, sem við verðum að ná niðurstöðu um. Við verðum að fara varlega. í húsi eins og þessu, þar sem margir leigj endur eru, er margs að gæta, svo að ekki falli grunur á okkur. Við verðum til dæmis að vera alveg vissar um, að enginn sjái til okkar. Og alla næstu viku gáfu þær i gaum að daglegum venjum ann- arra, sem bjuggu í húsinu og smám saman urðu þær öruggari og viss- ari úm, að allt mundi heppnast, ef þær færu nógu varlega. Og þær voru þegar farnar að tala um morð- ið, eins og allt væri þegar um garð gengið — og allt gengið eins og í sögu. — Það er nú dálítið ömurlegt til þess að hugsa, sagði frú Harri- son, að ekki nokkur lifandi sál muni sakna herra Shafers, hvað þá syrgja hann. — Nei, það fer víst enginn að tárfella, er hann verður burt kall- aður. — Finnst þér, að við ættum að senda blóm, þegar hann verður greftraður? Hárgreiðsiu- og snyrtistofa STEINU og DÓDÓ Laugavep 18 S. hæð flyfta) Sim! 24616 Hárgreiðslustofan PERMA Garðsenda 21, slml 33968____ Hárgreiðslustofa Ólafar Björns dóttur. HÁTÚNl 6, slmt 15493. Hárgreiðsiustofan PIROL I Grettisgötu 31. sfml 14787. Hárgreiðslustofa VESTURBÆJAR Grenime) 9, simi 19218. Hárgreiðslustofa iAUSTURBÆJAR (Maria Guðmundsdóttir) Laugaveg 13, sfmi 14656. Nuddstofa á sama stað Dömuhárgreiðsla við allra hæf I Itjarnarstofan | Tjarnargötu 11 Vonarstrætls- megin, simi 14662__________J Hárgreiðslustofan Asgarði 22. * j Simi 35610 ^ SUni 18615 S^jvallagötu 72 Hárgreiðslustofan VENUS Grundarstig 2a Sími 21777 HARGREIÐSLU STOFAN AS TAKZAN’S TEMF’EKATUKE RlSESfANSHÖUSiy, COLOKIEL JU77 LOSES KAPIO CONTACT wrrn THE HOSPITAL 'COPTEK- ■ PAJAASEP’ AKlF POWN SOJAEWKERE IN SAVASE COUNTRy. Ilkb EU.IO-JT JONfJ ClJ'AK) BRIEF THE TRÁNSTOZT OVERHEA?l TELL PILOT10 > KELAY EJAERSENCY RA7I0 10 Í.'OJABUZZI. A7VISE , GENERAL YEATS ALL CONS7IKATOKSIN CUST07Y TARZAN'S KNIFE-IM0UN7 INCREASINSLV SERIOUS! HAVE UOSPITAL 'COPTER REPLACEJAENTWiSCUT! GLA7.V0URE UNHARJAE7. CAPTAIN TÍHULUl v tarzan’s PRISONSR STABREP \ WITH AN INFECTE7 KNIPE! , m Síwý ÁSTHILDUR KÆRNESTEDM GUÐLEIF SVEINSDÓTTIR SÍMI 12614 HÁALEITISBRAUT 20 Blómabúöin Um leið ug mtinh íd kominn á hámark slitnar talstöðv arsambandið við sjúkraþyrjuna, sem hefur nauðlent vegna nilun. ar — á villimannaslóðum. Á með- an heldur Judd áfram. Látið flug am e vnja vita. Segiö t,ugmai.nM um að ná sambandi við Momb- uzzi gegnum neyðartalstöð.na. Ráðleggið Yeats herhöfðingja að halda öllum samsærismönnunum föngnum. Hnífsstunga Tarzans v’eklur iivarlegra á Uaud.. vi’i verðum að fá aðra sjúkraþyrlu sem fyrst. Kapteinn Tshulu, ég gleðst yfir því, áð þú ért óskada- aður. Fangi Tarzans rak f nanr .inil’, sem var smuru i j,tr„ Herra, Tarzan er að brenna app. Ég skal drepa þennan Nikko með mínum eigin höndum — ef l'arz- an deyr. Hrisateig 1 símar 38420 & 34174

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.