Vísir - 16.08.1965, Blaðsíða 8

í?
Otgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axe) Thorsteinson
Fréttastjórar: Jónas Kristjánsson
Þorsteinn 0 Thorarenser
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 kr á mánuði
I lausasölu 7 kr. eint. — Sími 11660 (5 línur)
Prentsmiðja Visis — Edda h.f
Hentistefnuforinginn
Núverandi formaður Framsóknarflokksíns er líklega
frægastur allra íslenzkra stjórnmálamanna fyrir það,
að halda fram þveröfugum skoðunum á sömu hlutum
eftir því hvort hann er í stjórn eða stjórnarandstöðu.
Árin 1962 og 1963 fóru tekjur ríkissjóðs verulega
fram úr áætlun vegna þess að innflutningur varð
meiri en hægt hafði verið að gera ráð fyrir með ná-
kvæmustu athugunum. Tolltekjurnar urðu því mun
hærri en reiknað hafði verið með í fjárlögum og
greiðsluafgangur hjá ríkissjóði þessi tvö ár nær 300
millj. kr.
Ríkisstjórnin leit svo á, að þegar þensla í efna-
hagslífinu og hætta á verðbólgu, sé háskalegt, ef rík-
issjóður er rekinn með halla og því æskilegra að hann
hefði greiðsluafgang til þess að vinna gegn verð-
bólguhættunni; og þetta var líka einróma álit þeirra
hagfræðinga og annarra sérfróðra manna, sem stjórn
in hafði sér til ráðuneytis. En út af þessu sjónarmiði
ætlaði stjórnarandstaðan blátt áfram að ærast. Hún
réðist harkalega á ríkisstjórnina fyrir greiðsluafgang-
inn, sagði að tekjurnar hefðu verið áætlaðar of lágt
af ráðnum hug og linnti ekki látum að fá þessum
greiðsluafgangi eytt hið bráðasta. Fremstur þar í
flokki var Eysteinn Jónsson, núverandi formaður
Framsóknarflokksins og fyrrverandi fjármálaráð-
herra. Hann hélt því fram ,að óhætt væri að áætla
tekjurnar svona lágt og hægt að gera það af miklu
meiri nákvæmni, ef vilji væri til.
Við athugun á því hvernig tekjuáætlanir stóðust
á 9 ára tímabili, frá 1950-1958, sem Eysteinn var fjár-
málaráðherra, kemur í ljós, að tekj-
urnar fóru að meðaltali 24% fram úr áætlun á ári. Á
5ára tímabili Gunnars Thoroddsens í sama embætti
fóru þær aðeins 9% fram úr áætlun að meðaltali.
Þá er bezt að athuga hvað Eysteinn Jónsson sagði
um greiðsluafgang ríkissjóðs í fjárlagaræðu 1954.
Hann sagði orðrétt:
„Það verður að telja mjög mikilsvert ,að ríkissjóður
hafði greiðsluafgang á þessu ári. Er augljóst að slíkt
vegur nokkuð á móti þeirri miklu þenslu, sem nú er
í öllu fjármálalífi landsins og dregur úr þeirri hættu
að verðbólga myndist og ný verðhækkunaralda
skelli yfir.“ — Og hann sagði ennfremur:
„Þá er það ekki síður ánægjulegt og þýðingarmikið
ef ríkissjóður gæti í slíku góðæri, sem nú er, eignast
cinhverja fjármuni, sem hægt væri að leggja til hlið-
ar og nota til nauðsynlegra framkvæmda síðar, þegar
þörf væri á ráðstöfunum af hendi hins opinbera til
þess að halda uppi nægilegri atvinnu í landinu. Verð-
ur áreiðanlega seint metinn til fulls sá hagur, sem
þjóðinni gæti af því orðið, ef ríkissjóður gæti haft
greiðsluafgang í góðærum ... “
Er hægt að hugsa sér ófyrirleitnari hentistefnu-
mann en þetta?
V í SI R . Mánudagur 16. ágúst Iðfíii.
Til kosningadags,
19. september mun
Ludwig Erhard kansiari
flytja 500 ræður
Ludwig Erhard
og stefnir að því, að hann
verði þjóðarflokkur, flokkur
allra, hverrar stéttar sem þeir
eru, se mgeta aðhyllzt hugsjón
flokksins.
Erhard mun flytja að minnsta
kosti 500 ræður í kosningabar-
áttunni víðsvegar um Þýzka-
land.
í kosningabaráttunni mun
verða deilt mest um innanlands
málin því að óeiningin er ekki
í meginatriðum um utanríkis-
málin milli þeirra Erhards og
Willy Brandt, eða um Norður-
Atlantshafsbandalagið, samstarf
milli Efnahagsbandalags Evrópu
(sammarkaðsbandalagsins EBE)
og engilsaxnesku stórveldanna
beggja, Bretlands og Bandaríkj
anna, en hinn svo kallaði flokks
Kosningar í Yestur-Þýzkalandi
— kosningaharáttan hafin
Höfuðkempur kosninganna,
sem fram fara í Vestur-Þýzka-
landi 19. september næstkom-
andi, eru þeir Ludwig Erhard
kanslari, Wfllý, . Brajidt
stjóri Vestur-Berlínar1|o leiðtogi
demokrata Erich Mendé og
Franz Josef Strauss, sem að-
eins að nafninu er flokksfélagi
Erhards, en hann er höfuðleiö-
togi kristilegra demokrata í
Bayern, og fullvíst talið, að
hann geti lagt þunga lóð á
metaskálarnar, þegar til ákvörð
unar kemur um það hver verð
ur fyrir valinu til þess að
mynda ríkisstjórn að þingkosn-
ingum loknum.
Erich Mende hefur svipaða
aðstöðu og Franz Josef Strauss
því að horfur eru litlar, að Er-
hard fái hreinan meirihluta í
kosningunum, og er það jafn
vel viðurkennt af vinum hans
og samherjum.
Erich Mende er ieiðtogi lítils
Fran: J. Strauss
en áhrifamikils lýðræðisflokks,
Og kann að fá aðstöðu til all
mikilla áhrifa, þótt hann kunni
að tapa nokkrum kjördæmum.
,..||osni.ngabgráttan, hófst í
Dortmund hieð ræðúm þeirra
dr. Konrads Adenauers fyrrver
andi kanslara og Ludwigs Er-
hards kanslara. Og fleiri ieið-
togar kristilegra lýðræðissinna
tóku þar til máls. Hefir það
vafalaust átt að hafa sín áhrif
á íbúa Dortmund, að í þeirra
borg var kosningabaráttan haf
in af helztu mönnum flokks
Kristilegra lýðræðissinna, og
skal ósagt um áhrifin, en á
tvennu má vekja athygli:
Erhard getur bent á, að Dort-
mund, sem var í rústum eftir
síðari heimsstyrjöldina, sé nú
nútímaborg með breiðum götum
og trjágörðum, björtum og
hreinlegum verksmiðjubygging-
um, og þar fram eftir götunum,
að Dortmund sé skínandi sýnis
horn vestur-þýzkrar velgengni
og góðrar stjórnar eftir styr-
jöldina, — en jafnaðarmenn
hafa þau rök fram að bera, að
vestur-þýzkum jafnaðarmönn-
um megi þakka Dortmund nú-
tímans, því að þeir hafi hatt
þar með höndum stjórn bæjar
mála allt frá styrjaldarlokum.
Það var auðveldara fyrir
Adenauer en Erhard að skilm-
ast við jafnaðarmenn, þvi að
iengst af á valdatíma hans
voru forsprakkar krata „gaml-
ir herrar með gamla tímans
sjónarmið í tengslum við það
akademiska, en án tengsla við
raunveruleikann“' — Willy
Brandt, ieiðtogi jafnaðarmanna
er nýja tímans maður, baráttu
maður, sem af eigin reynd sem
borgarstjóri í Vestur-Berlín,
þekkir vandamálin, hann er
kunnugastur ailra ástandi og
horfum þar austur frá. Hann
hefur unnið að því að lagðar
verði á hilluna hugsjónirnar um
jafnaðarmannaflokk sem verka
lýðsflokk í „þrengri merkingu"
félagi Erhards, Franz Josef
Strauss er meiri Gáuilisti en
sjálfur De Gaulle, og opinskátt
stefnir hann að því að verða
fyrir valinu sem kanslari.
(Þýtt að mestu). — a.

Willy Brandt
Adenauer