Vísir - 20.10.1965, Blaðsíða 11

Þeir sem sáu japönsku mynd
ina Harakiri í Laugarásbíói í
fyrravetur minnast áreiðanlega
hinna glæsilegu bardaga mynd
arinnar og Samuraisins leigu-
hermanns lénsherrans, sem á
japönsku nefnist Daimyo.
Japanir halda enn hinum
fomu íþróttum og bardagalist í
breyttri mynd. I Japan leggja
nú t. d. sex milljónir Japana
stund á hina ævagömlu íþrótt
Judo.
Judo varð til um leið og jap-
anska þjóðin, fætt af sjáls-
varnarhvötinni. Nú er Judo
kölluð hin forna hernaðarlist
Japans.
Judo eins og það er stundað
nú á dögum var skipulagt árið
1882, þegar Jigoro Kano nam
burt hættulegustu tök glímunn
ar, skipulagði æfingamar og
kom upp Kodokansalnum sem
kennslustað í Judo.
Fornar japanskar hernaðarlistir
í góðu gengi enn þann dag í dag
Judo hefur orðið æ vinsælla
utan Japans á síðari árum sér
staklega eftir Heimsstyrjöldina
síðari. Óg árið 1952 var Alþjóð
lega Judosambandið stofnað.
Nú eru 53 lönd meðlimir þess.
Vegná þess hversu Judo er
útbreytt um víða veröld var á-
kveðið að hafa Judo í fyrsta
sinn sem eina íþróttagrein á
Ólympíuleikunum í Tokyo.
Önnur forn hernaðarlist Jap-
ans er Kendo, sem þýðir bók-
staflega „vegur sverðsins."
í fyrstu var Kendo líf og
dauði samuraisins. En á Edo-
tímanum breyttist Kendo í f-
þrótt þar sem það var ömggara
að æfa með bambussverðí í
staðinn fyrir trésverð, sem notað
var í hemaði.
Nú iðka 500 þúsundir ungra
manna í Japan Kendo sem í-
þrótt.
Kyudo eða bogamannslistin
er ein þessara gömlu hernaðar
lista. Nú hefur orðið skyndi-
leg og mikil aukning á tölu
þess unga fólks, sem leggur
stund á að skjóta ör af boga
á japanska vísu og það er liður
í æfingum í að beita huganum.
6 milljónir Japana iðka Judo
j
Kári skrifar:
Sunnuhvoll í stað
Miklatúns.
Það sjá líklega fáir eftir nafn
inu Klambratún og það heyr-
ist æ sjaldnar. Miklatún er kom
ið £ staðinn og nefndi borgar-
stjóri, Geir Hallgrímsson, fyrst
ur manna hið mikla og víð-
lenda tún, sem nú er verið að
gera að skemmtigarði, þessu
nafni. Þetta er gott nafn og
var því vel tekið. Nú hefur
verið stungið upp á því í grein
í Morgunblaðinu, að Sunnuhvoll
komi £ staðinn. Viðurkenna ber
að Sunnuhvoll er gott nafn og
að tillagan var vel rökstudd,
en þarna stóð Sunnuhvoll Pét-
urs Hjaltesteds úrsmiðs, hins
mikla ræktunarmanns, sem
ræktaði túnin, þar sem hinn
fagr; skemmtigarður verður. Ég
held, að ef bæði nöfnin hefðu
komið fram samtfmis hefði ég
kosið Sunnuhvolsnafnið, — en
er tillagan um það ekki of
seint fram komin? Svo má vera,
en þó hallast ég frekara að þvi,
að ekki komi að neinni sök,
þótt um þetta verði rætt eitt-
hvað frekara, fyrst tillagan er
framkomin f víðlesnu blaði. Og
vissulega gæti verið gaman og
gagnlegt að heyra nokkrar
„raddir almennings* ‘um þetta,
þótt lítill vafi sé, að það nafn
ið heldur velli, sem mestan
hljómgrunn fær hjá almenningi.
Bréf frá húsmóður
„Þær eru ófáar erlendu kex-
tegundimar, sem nú eru á mark
aðnum, og ætla ég mér ekki að
ræða þann innflutning, þótt ó-
neitanlega virðist nokkurt til-
efni til, en á annað vildi ég
minna, og það er a& innlendar
kexverksmiðjur framleiða ýms
ar sérlega góðar kextegundir,
og ég hygg, að sumar séu fylli
lega sambærilegar við það
bezta, sem inn er flutt og nefni
sem dæmi Lorelei-matarkexið
frá Akureyri og piparkökur og
fleira frá kexverksmiðjunum
hér syðra. Að því er umbúðir
varðar hefur líka orðið mikil
framför. Við eigum að minnsta
kosti að muna eftir því sem á
boðstólum og innlent er ' og
jafngott og það erlenda, og
styðja með því innlendan iðn
að. — Húsmóðir.