Vísir - 26.08.1966, Side 15

f V-i R. Fðstnðagur 26. ágúst 1966.
I —— ................................II IIIIIIMII
Þegar þau komu inn í veitinga-
salinn stóð glas meö orkídeum á
borðinu, sem hafði verið tekið frá
handa þeim. Blómunum fylgdi
spjald frá Philip, — til Venetiu.
Venetia laut fram og snerti við
blómunum. — Hann hefur líklega
heyrt föður sinn segja, að ég vildi
alltaf hafa orkídeur á borðinu, þeg-
ar ég át miödegisverð héma. Og
það mundi hann!
Hún sneri sér að Leonie. — Hann
getur því miður ekki komið í kvöld.
Claire er lasin, en hann hringdi til
mín rétt áður en við fórum, og sagð
ist ætla að koma með hana í Heron
House f kvöld.
Leonie svaraði ekki. Við og við,
þegar vonin gat ekki hrapað lægra,
var henni ómögulegt að koma upp
orði.
— Vesalings Claire, sagði Hilda.
— Það er líklega vondi fóturinn,
sem er að kvelja hana.
— Nei, nei, sagði Venetia. —
Hún heldur að það hafi slegið að
sér. Hvar er þjónninn? Hvar er
matseðilinn? Hún leit vig og sá að
þjónninn stóð við hliðina á henni
og beið.
— Ó! Hún leit á unga manninn,
sem lagði matseðilinn á borðið fyr-
ir framan hana. — Þér eruð svo
ungur aö þér munið ekki eftir mér!
Ég kom hingað oft fyrir mörgum
ámm. Við héldum stórveizlur f þá
daga og vorum samkvæmisklædd
— galla-klædd. Maður sér lítið af
slfku núna. Það er horfið fyrir
löngu.
Ungi þjónninn svaraði þessu hæ-
versklega og Venetia ákvað matinn.
Hún lék á alls oddi og vildi að gest
imir væru í góðu skapi. Julian
reyndi það eftir megni en Hilda
var auðsjáanlega hálf súr. Hún vildi
ekki horfa beint á Leonie, og þeg-
ar hinir gestimir skáluðu fyrir
henni og óskuðu henni til hamingju
góndi hún ofan í glasið sitt og
sagði ekki neitt.
Meðan þau vom að drekka kaff-
ið fór hljómsveitin að spila lag
eftir Schubert.
Venetia leit upp og augun ljóm-
uðu. — Þetta lag leika þeir sér-
staklega fyrir mig. Sjáið þið —
þeir horfa hingað og brosa! Sumir
muna þó eftir mér ennþá. Ein-
hverjir muna uppáhaldslagið mitt.
Ég elska Schubert!
Hún rétti úr sér i stólnum og
raulaði með hljómsveitinni. Þegar
hljómsveitin þagnaði komu maður
og kona að borðinu til hennar.
— Þú sérð að ég hef ekki gleymt
uppáhaldslögunum þfnum, sagði
karlmannsrödd.
Venetia leit upp. — Brad Lewis!
hrópaði hún.
— Alveg rétt. Ég kem beina leið
frá Virginia.
— Og Mamie! hrópaöi Venetia.
Hún brostl til litlu ljóshærðu kon-
unnar með minka-herðaskjólið, sem
?tóð við hliðina á manninum. —
Ég hef hvomgt ykkar séð í mörg
herrans ár.
— í tvö ár, sagði Brad Lewis.
Hann var hár og herðabreiöur, grá-
hæröur og með gleraugu, stór eins
og ugluglymur.
Venetia hugsaði sig um. — Já,
nú man ég það. Við hittumst í
móttökuveizlunni, sem Julier Pope
var haldin í New York. Við vorum
að sjá hana í kvöld f nýja leik-
ritinu, sem var verið að fmmsýna
í Skeltonleikhúsinu. Bamabamið
mitt — Venetia benti á Leonie
— Ieikur líka í þessu leikriti.
Venetia kynnti gestina. Brad
hafði einu sinni verið kunnur leik-
ari á Broadway.
— Við Mamie höfum verið á
ferðalagi um Evrópu, sagði hann.
— Viö fömm á hverju ári og verð-
um aldrei leið á gömlu stöðunum
— París, Róm, Venezia og Lond-
on. Annars sá ég þig í fyrra,
bætti hann við. — Þú sást mig
ekki en ég sá þig, á bryggjunni
við bílferjuna. Við vomm að koma
frá Riveranum, og bínum þínum
var ekið um borð rétt á undan
okkar bíl.
Þetta virtist koma flatí upp á j
Venetiu. — Jæja, ég á þá ein- j
hvem tvífara! sagði hún. — Ég |
veit ekki hvort ég á að vera upp j
með mér af þvf eða ekki.
— Ég er viss um að þetta varst j I
hú, sagði Brad. — Ég þekkti Jul- j i
ian líka. Þetta var f april í fyrra ... j •
— Þér skjátlast algjörlega. sagði j j
Venetia. — Við komum ekki hing-
að fyrr en fyrir þremur mánuðum.
Maðurinn minn dó skömmu eftir
að ég sá þig síðast, og þá fór
mig að langa til Engiands.
— Ó, en... Brad þagnaði og
virtist hissa. — Jæja, ég er farinn
að tapa sjón. Þið eigið kannski
tvífara, bæði tvö. Hann leit á
Hildu. — ÖIl þrjú, meina ég.
Leonie heyrðj að Hilda andaöi
djúpt, og sá að hún rétti úr»sér
í sætinu og stokkroðnaði. Hún
horfði á Brad Lewis eins og hann
væri sjálfur djöfullinn. Hún var
lafhrædd ...
Julian kveikti í vindlingi. Hann
var ekki skjálfhentur, en það sást
á kippunum í munnvikunum að
honum var órótt.
Þegar amerísku hjónin voru far-
in, komst Venetia í essið sitt aft-
ur, og þaö var helzt á henni að
sjá, að hún hefði haft gaman af
þessu atviki.
— Ég hefði eiginlega átt að
bjóða þeim heim í Heron House,
sagði hún. — Mikill klaufi var ég
að hugsa ekki út í það. Jæja, ég
get gert það síðar, ef við hittumst
aftur.
Julian reykti í ákafa án þess
að segja orð. Hilda sat og neri
hendumar í keltunni og horfði á
Venetiu.
— Julian! sagði Venetia allt í
einu. — Mig langar í koníak.
— Já. Hann benti á þjóninn.
Hilda sagðist vilja glas líka. Leonie
afþakkaði.
Meðan Leonie sat þama og
horfði á þau datt henni allt í
einu í hug: Fyrir einu ári —
kvöld í aprfl — hafði Marcus ver-
ið myrtur ...
JULIAN ER KLAUFI.
Þau fóru úr gildaskálanum
skömmu síðar. Julian stýrði bíl
Venetiu og hélt áleiðis heim til
Leonie, því aö þar átti að skilja
hana eftir í leiðinni.
Venetia hafði verið þögul um
stund. Þau sveigðu inn á torgið
sem Leonie átti heima við, en um
leið varp Venetia öndinni. Höfuð-
ið hneig niður á bringu og hún
þrýsti annarri hendinni að hjarta-
stað.
Leonie, sem sat hjá henni i aft-
ursætinu, tók fyrst eftir þessu —
Julian! Hún amma er veik.
Julian renndi bílnum upp að
j gangstéttinni, stöðvaöi hann og
j fór út og opnaöi aftari dyrnar. -
I Hvar er taskan hennar? Hann fálm
| aði eftir henni, hún hafði dottið
! á gólfið, tók úr henni glas með
j töflum, skrúfaði lokið af og hristi
fram tvær töflur. — Hérna, Ven-
etia. Taktu þetta!
Leonie hélt utan um ömmu sína
og reyndi að lyfta höfðinu á henni.
Hilda hafði snúið sér og lá á
hnjánum f framsætinu. — Julian
flýttu þér! sagöi hún eins og
hræddur krakki.
En hann var skiálfhentur þeg-
ar hann var að koma töflunni ofan
í Venetiu, og önnur þeirra datt á
gólfið.
— Láttu mig gera þetta! Leonie
tók hina töfluna og gaf Venetiu.
Julian hristi aðra töflu úr glas-
inu og Venetia átti verra með að
koma henni niður, vatnslaust, en
það tókst þó aö lokum. Hún lá út
af og dæsti svolitla stund, en and-
þrengslin voru horfin. Loks varp
hún öndinni og sagði: — Nú er
ég búin að jafna mig ...
Leonie leit á Julian og hann
kinkaði kolli. — Hún hefur fengið
þessi köst áður. Það er væg teg-
und af andateppu. Hún er farin að
eldast...
— Þið megið ekki tala um mig
eins og ég væri fjarverandi, sagöi
Venetia snefsin. Það var auðheyrt
aö hún var komin í samt lag.
Julian lagði glasiö meö töflun-
um á sinn stað og settist við
stýrið aftur. — Við skulum staldra
nokkrar minútur hérna, sagði
hann.
Þau sátu þegjandi. Hilda var
alltaf að Ifta um öxl sér á Venetiu,
sem hafði lagt augun aftur. Le-
onie hélt utan um ömmu sína og
horfði á Ijósa kollinn á Julian. Hún
var hissa. Hún hafði séð hann þeg-
ar hann var að smíða brúðuleik-
sviðið sitt og tekið eftir hve fingra
fimur hann var þá — en samt
gat hann ekki gefið veikri konu
töflu án þess að láta sér fipast
Þvottahúsið LIN auglýsir
Viljum taka að okkur þvott á alls konar stærri þvotti,
svo sem dúkum, handklæðum, þurrkum, sloppum o.fl.
Erum í nýju húsnæði með mjög góðum vélum í Ár-
múla 20.
Sækjum og sendum þriðjudaga og föstudaga. Reynið
viðskiptin og hringið í síma 34442.
ÞVOTTAHÚSIÐ LÍN H.F.
Ármúla 20.
Handsetjari
óskast nú þegar.
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN, Spítalastíg 10.
T
A
R
Z
A
II
Heyrið þiö ... Hvað er þetta? Innrás frá
Mars? Komdu Peter, þaö er þyrla frá Mom-
buzzi. . .þeir fengu skilaboöin mfn um Ito.
Yeats hershöfðingi, þaö er gaman að sjá
þig aftur ... ég vona aö Naomi líði vel. Hún
hefur það svo sannarlega ágætt, Tarzan, sér
staklega eftir aö Ito fannst.
Það lítur út fyrir að þeir hafi komið eftir
mér krakkar. Jæja við látum þá ekki taka þig.
og tapa niður dýrmætum mfn-
útum, sem gátu kostaö manneskju
lífið.
Venetia bærði á sér og settist
nú upp. — Ég er orðin góð aftur,
sagði hún. — Það hlýtur að hafa
verið stemningin, sem ég var í
— börn og gamalt fólk er svona.
Bömin verða veik og gamla fólkið
bilar fyrir hjartanu. Hún studdi
hendinni á handlegg Leonie. —
Komdu með okkur til Richmond í
kvöld, góða! Þú mátt ekki flýja
okkur...
— En amma ...
— Nú er tveim fyrstu sýning-
unum lokiö hjá þér í leikhúsinu.
Þú ert orðin örugg í hlutverkinu,
svo að þú hefur ehga afsökun fyr-
ir að halda þig heima.
— Ég vildi helzt vera út af
fyrir mig í nokkra daga enn ...
— Og ég vil helzt sjá þig sem
oftast — svo lengi sem ég get...
Ég er komin rétt yfir áttrætt, og
sá dagur kemur að engar töflur
geta bjargað mér.
IFRAMKÖLLUN
KOPIERING
STÆKKUN
CEVAFOTO
LÆKJARTORCl
.A
METZELER hjóibarðamir,
eru sterkir og mjúkir, enda
vestur-þýzk gæðavara.
Barðinn hf.,
Ármúla 7 — Sími 30501
Hjólbarða- og bcnzínsals«
v/Vitatorg — Sími 23900
Almenna verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15 — Sfmi 10199
it