Vísir - 12.09.1966, Blaðsíða 15

/
VISIR . Mánudagur 12. september 1966.
I*
ELDHUSIÐ
VANDAQASTA 06 FJÖLBREYTTASTA
Á MARKAÐNUM. 5 ARA ÁBYRGÐ.
Vib bjóðum yóur aö skoöa stærstu sýningu á eldhusum
her á landi.Tvö eldhús asamt þvotta-og vinnuherbergi
til sýnis isýningarsal okkar SíÐUMÖLA 11
Sibumula 11.20885
POGGENPOHL
ELDHÚS
wdk
Auglýsingasínusrmr eru 15610 & 15099
' Vísir
METZELER
hjólbarðarnir eru sterkir og
mjúkir, enda vestur-þýzk gæða-
vara.
Hjólbarða- og benzinsalan
við Vitatorg. Sími 23900
Barðinn h.f.
Ármúla 7. Sími 30501
Al.nenna Verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15. Sími 10199
— Komið þá með mér, sagöi
Rebekka Femm og sneri sér við
og gekk áfram. Margaret fór á eft-
ir henni og bjóst við, að hún mundi
fara upp stigann, en henni til undr-
unar gekk hún að dyrum til vinstri.
Þær fóru um þessar dyr og niöu»-
göng með steyptu gólfi, sem eng-
inn dregill var á. Það fór eins og
kuldahrollur um Margaret, því að
þetta var eins og í kjallara. Vinstra
megin var stór gluggi, sem engm
gluggatjöld voru fyrir. Regndrooar
voru á rúðunum og kolamyrkur, er
dt var litið. Margaret ályktaöi, að
þetta myndi vera hinum megin í
húsinu, en brátt komu þær að dyr-
um, sem voru sömu megin og glugg
inn. Rebekka Femm nam staö-
ar viö dymar og lagði hönd sína
á snerilinn. Andartak fannst Marg-
aret ,að þegar konan opnaði þess-
ar dyr myndu þær umvafðar
myrkri og vindur næða um þær, en
hún stappaði í sig stálinu, ákvað
að mæta hvérju sem að höndum
bæri af hugrekki, — þetta væri
sennilega álma á húsinu.
— Þér vilduð þetta sjálfar, sagði
Rebekka skrækum rómi. Hún stóð
þama enn í sömu sporum.. Þér
hélduð að hér væri betra að vera
en úti, en hér fer allt á versta veg
fyrir okkur öllum. Einhvem tíma
Mikið regn hefur dunið á þökum okk-
ar frá því er maður stóra heimsins kom
til aö biðja okkur bónar í staöinn fyrir að
ganga að greiðásemi okkar sem gefinni.
Þú talar okkar mál og bjargaöir lífi stríös-
mannsins okkar N’Dolo.
Öldungaráöið lætur þér ekki í té einn far-
arstjóra heldur heilan varöflokk. Við treyst- |
um hugrekki þínu. Ég mun ekki svíkja þann
trúnað.
hefðuð þér verið stoltar af að vera
hér gestur bróöur míns. Þér mund
uö hafa litið upp til Sir Rodericks
og talið hann mikinn mann og það
var hann líka — að vissu leyti, en
ekki eftir mælikvarða guðs vors á
himnum. Og enginn var. Hér er
allt rykfallið og við líka. Hér er-
um við búin að kveðja lífið, þetta,
sem þér kallið lff.
Hún var jafn skrækróma og fyrr
og Margaret fannst ástæðulaust aö
segja neitt. Það var engu hægt aö
svara svona rausi. Ef þetta hefði
verið einhver önnur kona, sem lét
sér þetta um munn fara mundi
hún hafa reynt að segja eitthvað
/\ J. B. Prisffey:
Næturgestir
sefandi, hughreystandi — en hún
hefði orðið að æpa í eyru Rebekku,
og var í engu skapi til þess. Konan
var vafalaust rugluð, að minnsta
kosti á valdi einhvers trúarvingls,
og ef hún hefði átt þarna heima
allt sitt líf var engin furða, aö hún
væri orðin svona. Hún kinkaði þvi
bara kolli og hugsaði sem svo, að
þetta væri kannski máti þessarar
hálfsturluðu konu að. reyna að vera
vinsamleg, en einhvem veginn
fannst henni öryggi í því að halda
á einhverju, og grejp þéttar utan
um snyrtitöskuna.
Rebekka Femm opnaði dyrnar.
— Ég hef ekki neitt rafmagns-
ljós héma, — ég þoli þau ekki, —
þér veröið að bíða þar til ég hef
kveikt á kertunum.
Hún gekk inn og Margaret beið
á þröskuldinum. Það var ekki kol-
dimmt í herberginu, því að dálít-
inn bjarma bar á gólfið fyrir fram-
an arinninn, sem eldur var í. Það
lifnaði heldur yfir Margaret, þegar
hún sá og fann, að þarna iogaöi
eldur á arni. Þetta yrði brátt allt í
bezta lagi. Og brátt hafði Rebekka
kveikt á kerti f stjaka á arinhill-
unni og öðru i stjaka á litlu snyrti-
borði.
— Komið inn, sagði Rebekka, og
lokið dyrunum.
Herbergið var ekki stórt og hús-
gögn luraleg og fyrirferðarmikil.
Hlerar virtust vera fyrir gluggum.
Saggaþefur var f herberginu, eins
og frá rökum rúmfatnaöi. Stærðar
rúm var í herberginu fullt af rúm-
fatnaði og gríðarstór klæðaskápur
var þar og_leit út eins og hann
mundi detta fram á gólfið þá og
þegar. Kommóða var þarna og yf-
ir snyrtiborðinu brotinn spegill. —
Myndir voru á veggjunum af Frels-
aranum og postulunum og með á-
letrunum eins og „Fursti kærleik-
ans“ og „Blóð lambsins". — Loftið
var þungt,- kæfandi. — Margaret
huggaöi sig við það, aö vonandi
þyrftu þau ekki að vera f þessu
húsi nema þessa einu nótt.
Stóll var við eldstóna og Marg-
aret tók hann strax til sinna nota,
en henni leið ónotalega, þvf að Re-
bekka virtist ekki ætla að fara, stóð
þama og starði á hana. Margaret
opnaði snyrtitöskuna og allt í einu
rauf Rebekka þögnina.
— Ég hef þetta herbergi, því að
hér er rólegt ,sagði hún. Rakel syst
ir mfn hafði einu sinni þetta her-
bergi, eftir að hún lamaðist f
hryggnum. Hún dó hérna. Ég var
ung þá, en hún var yngri en ég,
aðeins tuttugu og tveggja, þegar
hún dó. Þá hafið þér víst ekki
verið fæddar. Það var 1893.
Margaret kinkaði kolli um leiö
og hún sparkaði af sér skónum.
Hún var hrædd um að Rebekka aál-
aöi að fara að segja henni langa
sögu, og að þetta væri upphafið á
fyrsta kapítula. Ef aöeins kerling-
in vildi fara svo að hún gæti haft
fataskipti í einrúmi og farið svo
til Philips og þeirra niðri. Nú fannst
henni að þar hlyti að vera gott og
notalegt að vera.
— Rakel var falleg, en villt, hlö
og söng þegar hún var úti að ríða
uppi um allar hlíðar. Hún var auga-
steinn föður okkar og Rodericks
og hún fékk alltaf vilja sínum fram
gengt. Þeir létu allt eftir henni og
hún var mikið piltagull, Rakel með
brúnu augun, rjóðu kinnamar og
mjallhvíta hálsinn. Og svo hitti hún
ungan mann, sem henni féll í geð,
en svo datt hún af baki dag nokk-
um er hún var úti að ríöa og var
borin hingað inn. Hún lá hér í miss
eri og kvaldist og ég varð að hlusta
á kvalaóp hennar. Ég sat tímunum
saman við rúmið hennar, og hún
bað mig um aö drepa sig, en ég
bað hana að trúa á Jesú, en það
gerði hún aldrei, ekki einu jwnni á
dauðastundinni.
Margaret stóð þarna á sokka-
leistunum og beið þess, aö Rebekka
færi, því að hún hafðl enga löng-
un til þess að heyra meira, og vildi
helzt geta gleymt þegar þeirri
mynd af Rakel, sem hún var að
ðsfi
ÞVOTTASTÖÐIN
SUÐURLANDSBRAUT
SIMI 38123 OPIÐ 8 -22,30
SUNNUD. 9 -22,30
Auglýsing í Vísi
eykur viðskiptin