Vísir - 09.11.1966, Blaðsíða 11

ÞÆR FÁ EKKI FRÍDAG
FYRR EN 1968
„The Surpremes" gleymn sér þegur þær synjja —
en þénn þó yfir 300 þúsund krónur ó kvóldi
Þa5 leit út fyrir hreinasta
vandræfiaástand i skólamálum i
Sviþjóð, þegar kennaramlr tóku
allt í einu upp á þvi að fara í
verkfall nú í haust. Það kom þó
ekki til vandræöaástands, þvert
á mótL Rekstur skólanna gekk
svo vel á meöan þeir voru i verk-
fallinu að nú, þegar verkfallinu
er lokið, er hætt við að þeim finn
ist þeim vera ofaukið i skólunum
— nemendurnir hafa sýnt að þeir
eru einfærir um að sjá um sin
fræðslumál.
Þegar til verkfallsins kom, fóru
nemendumir ekki eins og viö
hefðj mátt búast, heim, fleygðu
bókunum út í hom og lögðust í
leti, guðsfegnir að vera nú laus-
ir viö skólann. Nei, þeir sáu sem
var, að verkfall kennaranna var
ekki aðeins launatap þeirra
sjálfra, heldur fór þama dýrmæt-
ur tími nemendanna til ónýtis.
— Nemendasamband skólanna i
Stokkhólmi tók þegar til sinna
ráða, skaut á fundi og samdi á
mettíma kennsluáætlun fyrir skól
ana, þannig að nemendur önnuð-
ust sjálfir kennslu og stjórnuðu
skólunum undir yfirstjórn nem-
endaráðsins. Formaður nemenda-
ráðsins, sem var potturinn og
pannan í öllu saman, er 17 ára
gömul stúlka, Chris Kolm.
Chris Kolm er í Whitelock-
menntaskólanum í Stokkhólmi,
en kennarar við þann skóla fóru
ekki í verkfall. Hún lagði sjálf
bækurnar á hilluna og var mest
umtalaða manneskjan í Stokk-
hólmi meðan verkfallið stóð. Hún
var á sífelldum hlaupum, á fund-
um, heimsótti ,,verkfallsskólana“
o. s. frv. En Hvernig gat hún
þetta allt ?
— Maöur getur allt, sem mað-
ur hefur gaman af, sagði Chris
sjálf, er hún var spurö hvemig
hún, svona ung stúlka, gæti gert
allt, sem hún gerði verkfallsdag-
ana.
— Ég hef aldrei staðið í neinu
þessu líku fyrr, segir hún. Fyrir
nokkrum árum var ég óstjómlega
feimin. En svo var ég kosin í nem
endaráð skólans, sem ég er i og
þá komst ég brátt að því að í |
því samfélagi, sem við lifum í, j
þýðir ekkj annað en að vera á- J
kveðinn og þá hvarf feimnin ;
næstum því.
Hvað ætlar svona stúlka
að gera þegar hún hefur lokið j
menntaskóla? Fara út í stjóm- í
mál eða eitthvað þess háttar?
— Nei, ég ætla að verða dýra- |
læknir. Það eina sem var slæmt
við vinnuna í sambandi við kenn-
araverkfallið var hve lítið ég gat
sinnt hundinum mínum.
„Mér verður illt í botnlangan-
um af að sjá alla „fúskarana“,
sem aldrei hafa hlotiö ncina
frægð, en hegða sér eins og þeir
væm stjömur." Þessi viturlegu
orð eru höfð eftir 22 ára stúlku-
korni, er Diana Ross nefnist. —
Nafnið Diana Ross er ekki þekkt
en The Surpremes þekkja líklega
flestir unglingar og aðrir þeir,
sem með pop-tóniist fylgjast. Di-
ana Ross er einmitt ein af stúlk-
unum þremur, sem nefna sig The
Surpremes. Hinar tvær eru Mary
Wilson, 23 ára og Fiorence Ball-
aid, 22 ára.
Þessar þrjár stúlkur eru nú á
hátindi frægðarinnar, en leiðin
upp á þennan tind var bæði löng
og ströng.
Stúlkumar ólust upp í fátækra
hverfi í bílaborginni Detroit. —
Mary var föðurlaus, Diana í hópi
6 systkina og Florence I hópi 12
systkina. Fátæktin var mikil og
stærsta ósk þeirra var að fá síma
— þaö var mesti munaður, sem
þær gátu hugsað sér.
í dag búa þær í glæsilegum
einbýlishúsum £ fínu hverfunum
í Detroit, þar sem bílakóngamir
eiga hallir sínar — og stúlkumar
þrjár hafa látið setja sima í öll
herbergi húsanna. — Draumurinn
hefur rætzt.
Þær vora 16 ára þegar þær
byrjuöu að syngja saman. En eins
og fyrr segir var leiðin upp á
frægðartindinn löng og ströng.
Þær sungu inn á níu plötur áður
en þær öðluðust frægð, en þær
urðu frægar á endanum og 2 síð-
ustu árin hafa 9 af plötum þeirra
selzt í meira en 10 millión eintök-
um.
The Surpremes hafa ekki laust
kvöld fyrr en einhvem tima á
árinu 1968. Næsta ár eru þær
ráðnar til að skemmta á fínustu
næturklúþbum í New York og
Las Vegas og þar fá þær 8 þús.
dollara fyrir kvöldiö, eða um 330
þús. fslenzkar krónur. Dálaglegur
• skildingur.
Þegar þær komust á toppinn
héldu ýmsir að þær myndu verða
Bítlar Ameríku, en svo varð ekki
því að þær hafa ekki náð þeim
geysilegu vinsældum, sem Bítl-
amir brezku hafa notið. Þvf má
skjóta inn að þegar átti að láta
þær slá Bítlaná út sungu þær
inn á Long Playing plötu, sem
nefndist „A bit of Liverpooí". En
þótt þær hafi ekki náð vinsældum
og tekjum Bítlanna, þá vinna þær
sér inn dágóðan skilding og á
síðasta ári vom tekjur hverrar
um sig um 20 millj. íslenzkar
krónur.
Plötufyrirtækið, sem gefur út
hljómplöturnar meö The Sur-
premes, heitir Tamla Motown og
er að sjáifsögðu i Detroit. Það
var stofnað fyrir 8 árum og stofn
andinn heitir Barry Gordy — nú
væntanlegur eiginmaður Diönu
Ross. Barry er blökkumaður eins
og stúlkumar og sama er að segja
um allt starfsfólk fyrirtækisins
og listamennina, sem semja lög-
in, leika þau og syngja inn á
plötur. Öll lögin sem The Sur-
premes syngia eru samin af triói
sem nefnist Holland — Dosier —
Holland.
The Surpremes eru að sjálf-
sögðu stjörnurnar hjá Tamla Mo-
town og fyrir skömmu (ef til vill
enn) vom þær efstar á vinsælda-
listanum i Bandaríkjunum. Var
það plata þejrra sem nefnist „You
Can’t Hurry Love“.
Um sönginn segja The Sur-
premes • „Þegar við syngjum
gleymum við öllu“.
Chris Kolm, sem tók að sér yfirstjóm skólamálanna i Stokkhólmi.
Hún stjóraaði skólunum
í Stokkhóhm
— meðon kennaraverkfallið stóð yfir
Dráttarvélarnar og ungl-
ingamir.
Vegna tíðra slysa af völdum
traktora í sveitum landsins,
hafa verið uppi ýmsar raddir
um að banna unglingum að aka
þessum tækjum vegna slysa-
hættunnar, því að það hafa
margir unglingar og jafnvel
böm, slasazt eða farizt í mörg-
um þessara slysa.
Spumingin er bara þessi:
Myndu bændur hlita algjöru
banni ? Myndu þeir ekki f skjóli
þess, að ekki kæmist upp. halda
áfram að notast við unglinga
vlð tratctora-akstur, og þannig
væri hættunni ekki bægt frá,
þó að nokkrir yrðu handsamað-
ir sekir.
Það er hætt við að rcglugerð-
ir og bönn séu ekki rétta leiðin,
þar eð vinuaflsþörfin er svo
mikil, að hætt er við, að slysa-
hættan yrði sú sama, eftir sem
áður. Væri ekki heldur leið til
úrbóta að leggja áherzlu á að
kenna og þjálfa í meðferð þess-
ara tækia, og ennfremur koma
á eftirliti með að tækin séu höfð
í lagi. Ennfremur þarf að skylda
bændur til að setia hlífðargrind
eða hús á hverja einustu drátt-
arvél, þannig aö síður sé slysa-
hætta ef tækln velta eða hvolfa.
Ennfremur ber að hafa f huga
að viða er f sveitum aðeins
mjög fuliorðið fólk, sem getur
þvf aðeins búið búi sínu, að það
geti komið við fullkomnustu
vélum. Margt af þessu fólki
mun verr til þess fallið að læra
notkun dráttarvélar, heldur en
margir unglingar, sem eru
mun næmari, ef þeir fá að læra,
því ber að leggja áherzlu á
þjálfunina heldur en láta ung-
lingana læra tökin af siálfu sér,
eins og mun vera tilfellið víðá,
vegna þess að talið er að verið
sé að stelast til þess að láta
unglingana fara með þessi
hættulegu tæki.
Eftirlit meö því að þessar
hlífar eða hús séu á dráttarvél-
um, og bað að tækin séu . lagi,
er miklu betra að framfylgja,
heldur en þvf, hvort of ungir
strákar aki vélunum, því að
slíku er nær ómögulegt að líta
eftir.
Áróður fyrir rétri notkun á-
samt látlausum námskeiðum,
sem kenna rétta og gætilega
meðferð dráttarvéla, eru lík-
legri slysavörn heldur en reglu-
gerðir ög bönn.
Blessuð síldin og síldar
lyktin.
Og ioks fengum við Sunnlend
ingar dálítinn „smjörþef" af
austansíldinni, því að um helg- *
ina komu nokkur sildveiðiskip •
með síldarfarma hingað suður *
til frystingar, alla leið austan J
frá Austfjaröamlðum. Væri von- •
andi að áframhald vrð| á þelm •
flutningum, þvi að enn er sildin •
gulls igildi, öðru fremur. Fryst •
síld hefur enn ekki lækkað á J
erlendum mörkuðum, og mun •
þvi möguleiki á að frysta tals- •
vert magn af síld, ef hún bara •
sýnir sig, sem munu vera góðar •
horfur á, að áilti Jakobs fiski- J
fræðings. J
Og bar eð alltaf fer eitthvað •
magn í bræðslu jafnframt mik- J
illi frystingu, fer dnál hjá því, •
að það taki að lykta frá fiski- a
mjölsverksmiðjunnl á Kletti. — •
Og þar eö ég tel síldina boða •
góðæri, og hinn mesta grósku- J
vott, hefi ég heitið þvf að flagga a
þann dag, sem penlngalyktin J
grúfir sig yfir gluggana mína •
helma. •
Þrándur í Götu. J
ÞRÁNDUR í GÖTU