Vísir - 21.11.1966, Blaðsíða 11

23
— Fyrirgefið þér — en þetta
var svo þungt áfall.
—, Það skil ég vel, sagði Selwyn
með hluttekningu. Hann tók sér
vindil Ur skríninu, sem Jenny rétti
honum. — Nú kemur lögregluþjónn
að vörmu spori til þess að tala við
yður, frú West. Ég símaði líka á
i stððina, en Jenny átti kollgátuna.
Þar var enginn nema næturvöröur-
inn. Þeir sem hafa verið á veröi
í dag og í kvöld koma ekki aftur
fyrr en í fyrramálið. En þeir verða
spurðir spjörunum úr undir eins
og þeir koma.
Jenny leit á Fran. — Veiztu hvar
Chris er? Við ættum að síma til
hans eða senda skeyti og segja
honum, hvemig komið er.
Fran hraus hugur viö því. Hvem-
ig mundi fara, ef Chris kæmi heim
á morgun og Michael væri ekki
kominn í leitimar. Hún flýtti sér
að segja, að hún heföi ekfci hug-
mynd um, hvar Chris væri niður
kominn. Svo tók hún sig á — nú
var hún að ljúga rétt einu sinni!
i Þetta var komiö upp í vana. Hún
vissi ofurvel, að Chris var í Ex-
celsior Hotel í Róm. Hann hafði
dvalið þar alla vikuna og mundi
verða þar þangað til hann héidi
heárdeiðís á mánudagsmorgun. En
hún gat ekki hugsað til þess að eiga
að segja honum frá Michael. Ekki
ennþá. Hún óttaðist afleiðingamar.
Hann mundi þá eflaust koma
með fyrstu flugvélinni, sem hægt
væri að ná I. Og þá þýddi ekki að
reyna aö halda neinu leyndu fyck
honum. Hún reyndi að telja sír
trú um, að það væri gert til þess
að hlífa honum við sálarstríði, að
hún sagði Jenny að hún vissi ekki
hvar Chris væri.
— Þessa stundina liggur við aö
ég óski þess, að hann fái ekkert
að vita um þetta, sagði Fran skjálf-
rödduð- — Hann er svo fjarri, aö
hann mundi verða miður sín af
kvíða Og angist.
— Hann getur komizt heim á
nokkrum khrkkutímum, sagði j
Jenny stutt.
— Já, en ef hægt væri að hlífa
honum við þessu, þá væri það
bezt — finnst þér það ekki líka?
sagði Fran.
JENNY kveikti í nýjum vindlingi.
Hún þóttist nærri viss um, að
Fran vissi, hvar Chris væri niður
kominn. Ef Michael væri ekki fund
inn I fyrramálið, ætlaði hún að
segja Fran, að sér dytti ekki f
hug að trúa, að Chris færi til Róm
ÞÝZKAR ELDHÖSINNRÉTTINGAR úr harcpltisii: Format irmréttingar bjó'ða upp á csísaS hundraS tcgundir skópa og litaúr- vef. Aiiir skápar meS baki.og borðplata sér- smí'SmtS. EldfeúsiS fæst mcS hijóSornangruS- um stélvaski og raftækjum af vönduSustu gerð. - ScndiS cða krmúS meS mái af ddhús- inu og viS sfdpuleggptm ckihúsiS scmstundis og gerun* yður fast verSiiIboS. Ótrúlega hag- stætt verS. MuniS aS söluskctíur er innifalinn í tiIboSum frá Hús & Slcip bf. NjótiS hag- stæSra greiðsluskilmála og — —. lækkið byggingakostnaðinn. SJ2raftækÍ
ilfcÉl ri :

H ÚS & SKIP .hf .• LAMMtOI t< • S1MI 21515
án þess að segja henni á hvaða
gistihúsi hann ætlaði að dvelja og
að það væri skvlda þeirra að láta
hann vita um þetta.
Selwjm sagði: — Kannski ég ætti
að taka bflinn og aka héma um
nágrennið?
— Er ekki réttara að bíða þang-
að til lögregluþjónninn kemur,
sagði Jenny. — Bara að við vissum,
hvenær drengurinn fór úr húsinu
... Veiztu hvort hann hafði nokkra
peninga á sér, Fran?
— Ég hef ekki hugmynd um það.
— Hefurðu athugaö sparibaukinn
hans? Hann stendur venjulega á
náttborðinu. Hann veit, hvemig far-
ið er aö við að opna hann.
— Nei, mér hefur ekki dottið
þetta í hug. En ég ...
— Ég skal fara og athuga þetta,
sagði Jenny. Hún vissi vel, hvað
Fran ætlaði að segja. Fran hafði
ekki dottið Sparibaukurinn í hug,
vegna þess að hún hafði ekki haft
tíma til þess ennþá. Hún var svo
til nýkomin heim.
Jenny flýtti sér upp f herbergi
Michaels. Jú, þama stóð sparibauk-
urinn á náttborðinu. Hún lyfti hon-
um upp. Hann var tómur, eins og
hún hafði búizt við.
Hún fór niður aftur.
— Hann hefur peninga á sér,
sagði hún. — En ég hef ekki hug-
mynd um hve mikiö hann hefur átt
í sparibauknum.
— Bara aö löigregluþjónninn fari
nú að koma, sagði Fran. — Það
er svo hræðilegt að geta ekki að-
hafzt neitt. Það er óþolandi að
sitja héma og bfða og bfða. Hvers
vegna heldurðu, að hann hafi gert
þetta, Jenny?
Dyrabjöllmini var hringt, áður en
Jenny gat svarað.
— Þetta er vafalaust Evans lög-
regluþjónn, sagði Fran og flýtti
sér fram í forstofuna. Eftir augna-
blik kom hún með hann inn í stof-
tma. — Þér þekkið ungfrú Janbury,
Þa& bezta ver&ur
öSýrast
fUprnn

Helgi Sigurðsson
úrsmiður, Skólavörðustig 3.
Sírni 10111

sagðfcílHÖQ. — Og þetta er herra
Trent. Þeir heílsuðust og Evans tók
upp vasabókma sína.
— Nú þarf ég að spyrja um ým-
islegt smávegis, svo aö ég geti
sent út sem nákvæmasta lýsingu
á drengnum. Ég veit auövitað,
hvemig hann lítur út, en hvemig
er augna- og háraliturinn? Og svo
þarf ég að vita, hvemig hann er
klæddur.
— Hann var f stuttbuxum og
gulri skyrtu, þegar ég sá hann síö-
ast í morgun, svaraöi Fran.
— Og þér vitið ekki, hvenær
hann hvarf, frú West? spurði lög-
regluþjónnínn.
— Nei... nei, ég geri það ekki.
— Kannski við ættum aö biðja
Lily um að koma inn. — Hún veit
áreiðanlega, hvernig hann hefur ver
iö klæddur.
En Lily sagðist ekki vera viss
um það. Hún hafði sjálf farið út
klukkan hálfþrjú. Hana minnti, aö
hún hefði beðið hann um að fara
í ullarpeysu, því að henni sýndist
honum vera kalt, þegar hún kom
inn til hans með matinn.
Evans sagðist vona, að drengur-
inn hefði farið í frakka. Honum
veitti ekki af þvf, ef hann væri úti
að rangla um nótt f svona veðri.
— Það var slæmt, aö ég skyldi
ekki vera látinn vita um þetta, áð-
ur en dimmt varð, sagði Evans í
umvöndunartón. — Hvemig stóð
á því, að enginn vissi, að drengur-
inn var horfinn, fyrr en f gær-
kvöldi?
Nú varð leiðindaþögn í svip.
Svo svaraði Fran stutt:
— Lily átti frí sfðdegis, og ég
var ekki heima.
— En einhver hlýtur þó aö hafa
verið heima. Ekki hafið þið látið
drenginn og litlu telpuna vera ein
í húsinu?
— Vitanlega ekki, sagði Fran
snefsin. — Ég hef ráðskonu, frú
Schmidt. En Michael hafði verið
óþægur og var í stofufangelsi all-
an daginn, Henni datt ekki f hug,
að hann mundi strjúka.
Lögregluþjónninn virtist miður á-
nægður. Hann hafði heyrt ýmis-
legt talað um þessa frú West síð-
ari og þóttist geta gizkað á, hvar
hún heföi verið og hvers vegna hún
vissi ekkert um drenginn.
— Þurfið þér frekar á mér að
halda, frú West? spurði Lily, sem
virtist ætla aö fara að gráta aftur.
— Nei, Lily, það er réttast að
þið frú Schmidt farið að sofa. Þið
getið ekki gert neitt f þessu hvort
eð er.
— Ég sofna ekki dúr í alla nóttj
sagði Lily.
— Ég býst varla við, að hægt sé
að gera nokkuð fyrr en birtir, sagði
Evans, þegar Lily var farin út. —
Ég ráðlegg ykkur öllum að taka á
ykkur náðir.
— Mér datt í hug að aka bílnum
mínum héma um nágrenniö, sagði
Selwyn viö lögregluþjóninn.
— Og Needham gæti leitað í
bílnum okkar, sagði Fran.
— Já, þið hafið það eins og þið
viljiö, en ég held varla, aö þið finn-
ið drenginn í nótt. Líklega hefur
hann farið eitthvað í strætisvagni
eöa jámbrautarlest. Sérstaklega ef
hann hefur haft einhverja peninga
á sér.
— Ég held, að viö ættum að
leita á vegunum hérna í kring
samt. Við ökum hægt og stönz-
um við og við cg köllum, sagði
Jenny.
— Þið ráðið þvf vitanlega sjálf,
ungfrú, sagði Evans. Svo sagði hann
við Fran: — Góða nótt, frú West.
Ég ætla að flýta mér á stöðina og
koma tilkynningunni út. Ég skal
láta yður vita undir eins cg ég
frétti eitthvað.
Þegar hann var farinn, sagði Sel-
wyn: — Viltu koma með mér,
Jenny, eða finnst þér ekki réttara,
að þú hallaðir þér?
— Ég sofna ekki hvort sem er.
Ég vil heldur koma með þér.
— Ég skal láta búa um þig í
gamla herberginu þínu, Jenny, sagði
Fran. — Og ég skal sjá um rúm
handa yður líka, herra Trent. Þó að
ég búizt ekki við að neitt okkar
sofni f nótt, — eða réttara sagt það
sem eftir er næturinnar.
— Þakka yður fyrir, en ég vil
ekki láta yður hafa ónæði af mér.
Ég get hallag mér hvar sem vera
skal.
— Við höfum nóg húsrúm hérna.
Og ég hugsa, að þér getið notað
náttföt af manninum mínum.
Needham drap á dyr og stakk
hausnum inn í gættina.
— Ég sá, að Evans var að fara,
svo að ég ætlaöi að spyrja, hvort
ég gæti gert eitthvað fyrir yður.
— Þakka yður fyrir, það held ég
varla, Needham, sagði Fran. —
Ungfrú Jenny og herra Trent ætla
að aka hérna um nágrennið, en
Evans telur litlar líkur til aö þau
finni drenginn. Ég held að það sé
réttast, að þér farið að hátta.
bilaJraf
T
A
M
l
A
N
'mNÝ T/MES NAO I tíAUNTTO TN/S
TR/ee-i/A/r/L T//ev t/joogwaie
A SP/R/T...T/J/S GAVE ME At/ /OfA...
SUODENL K EROM
ABOVE, A V///E
IASSO WOf/JJO
/TSELF ABOUT
ONE OF T/JEM
ANO f/E WENT
Ft-Y/NG /NTO
77JE TREES.H
JOKlJ
C.LÍO!
Það kom á daginn að ég reyndist hafa rétt
fyrir mér. Þegar ég kom að Mbongaþorpinu
var þar fyrir fangi.
Oft hafði ég fylgt þessari ættkvísl eftir —
þangað til hún hélt að ég væri andi... og
þaö blés mér í brjóst hugmynd einni.
Allt í einu féll snara úr vfnviði eins og
þruma úr heiðskíru lofti, niður og vafðist
utan um einn villimannanna, þannig að hann
hófst á loft upp og hvarf inn í laufskrúðíð.
í RAFKERFIÐ
Startarar Bendixar, gólfskipt-
ingar fyrir amerfska bíli, há-
spennukefli, kertaþræðir, plat-
ínur, kerti , kveikjulok, rúðu-
þurrkur rúðuviftur, rúðu-
sprautur með og án mótors,
samlokur, samlokutengi, amp-
er- og olíumælar sambyggðir,
segulrofar í Chevrolet o. .fl.
Anker, kol og margt fleira.
Varahlutir og viðgerðir á raf-
kerfum bifreiða.
BÍLARAF s.f.
Höfðavík við Sætún
Sími 24700.
Skurðgrafa. — Tek að mér að
grafa fyrir undirstöðum o. f. Uppl.
í sfma 34475.