Vísir - 31.05.1967, Blaðsíða 12

t
V i b I R ; .ÍÍÓVitvUÚc
ir;
_ui Ȓi. mai iB '.i7.
tt«isggffi,a*áq»r
SfHlkan með grænu uugun
I Kvikmyndasaga
samin af Ednu O'Brien
1 eftir skáldsögu hennar
| „The Lonely Girl"
Nr.
34
t
„Róleg, róleg“ mælti Eugene lágt, I
þegar ég hrasaði um tebakkann og j
boflana á gólfinu. Hann dró niður
lampaljósið, beið átekta en ekkert
gerðist. Ekkert fótatak heyrðist úti
fyrir, enginn bílgnýr heyrðist og
þaö var ekki drepið á dyr. Það
heyrðist ekki neitt4 nema gnauð-
ið í storminum, hundurinn var
meira að segja hættur að láta í
sér heyra. Og samt var ég þess
fullviss, að þeir voru i nánd og
þess yrði ekki nema andartak að
bíða að huröir yrðu knúöar og þaö
harkalega.
„Það hlýtur að hafa veriö skjór
eða flækingstófa, sem hundurinn
gelti að“. Hann tók viskíflösku af
skápnum og hellti í glas og rétti
mér.
„Þú ert föl eins og vofa“, sagði
hann, þegar ég dreypti á drykkn-
um. I sömu svifum tók hundurinn
að gelta, hærra og ákafar en áöur
og ég heyröi það af ofsa hans, að
hann var að reyna að verja ein-
hverjum hliðið bak við húsið, en
því höfðum við ekki læst. Ég tók
að.skjálfa og nötra svo tennurnar
glömruðu í munni mér.
„Það eru þeir ... þeir eru komn-
ir‘,‘ hvíslaöi ég, þótt mig langaði
mest til að æpa. Það var þrammað
þungum, stígvéluðum fótum í möl
inni fyrir utan, hundurinn herti
geltið og urrið, og í næstu andrá
var barið að dyrum, fyrst allfast,
síðan hvert bylmingshöggið af öðru.
Hjarta mitt barðist um, eins og það
væri í fjörbrotum. Nú var drepið á
gluggarúður niðri. Ég greip dauða-
haldi í jakkaermi Eugene.
„Guð minn almáttugur“, hvísl-
aði ég bænarrómi.
„Opnið dyrnar", var kallað
dimmri röddu úti fyrir.
„Þeir brjóta hurðina“, hvíslaöi
ég.enda var nú svo aö heyra sem
fimm eða sex menn lemdu á hana
af öllu afli. Ég hélt að hjarta mitt
mundi bresta.
„Hvernig dirfast þeir að. taka hús
á fólki með slíkum ofstopa". sagði
hann og hugöist hlaupa niður stig-
ann.
Ég stökk í veg fyrir hann. „Nei,
þú mátt ekki...“ hvíslaði ég titr-
andi röddu. „Við svörum ekki...“
En það var um seinan. Bakdyr
hússins voru knúðar, og andrá sfð-
ar heyrðist slagbrandinum lyft aö
innan. Það var Anna, sem hafði
hlaupið niður og opnað.
„Hvern fjandann sjálfan á þessi;
aðgangur að þýöa og komið fram
á nótt?“ heyrðist Anna segja.
Ég geri ráö fyrir aö hún hafi
verið sofnuö, þegar ólætin byrjuðu
og hlaupið ofan stigann í svefn-1
rofunum. Hugsað sem svo, að nú
væri lögreglan komin að sækja
mig.
„Við erum komnir hingað til
að sækja hingað stúlkukind",
heyrði ég rottubanann svara.
„Það kemur ekki mál við mig“,
sagði Anna allbyrst og var nú auð-
heyrilega vöknuð. „Biöið þarna úti
fyrir.
En þeir hljóta aö hafa hrint henni
úr dyrunum, því að nú öskraði
hún fullum hálsi: „Hvernig dirf-
istu skepnan þín ...“ Hundurinn
hljóp ýlfrandi inn í eldhúsið. Fylgj-
arar rottubanans hömuðust á hurð
inni í aðaldyrunum.
„Slíkt framferöi er engum þol-
andi“, sagði Eugene og snaraðist
niður stigann.
Ég svipaöist um eftir felustað
í vinnustofunni, geröi ráð fyrir að
Eugene mundi ekki hleypa þeim
þangað, því að hann vildi aldrei
að ókunnugir kæmu þar inn fyrir
dyr. Ég skreiö undir legubekkinn,
um annaö fylgsni var ekki að
ræða.
„Ég er hræddur um aö þiö eigið
ekkert erindi viö mig“, heyrði ég
Eugene segja.
„Afhentu hana orðalaust", heyröi
ég sagt skipandi röddu, sem ég
þekkti ekki fyrr en eftir nokkra
umhugsun. Það var Andy, frændi
föður míns, nautgripasali, mikill
maður vexti, hávaðasamur og ör-
geðja.'
„Hvar er einkadóttir mín?“ hróp-
aði faöir m.;in.
Hún liggur hérna að köfnun
komin undir legubekk, hugsaði ég,
og vonaði að ég þyrfti ekki að kúra
þar nema stutta stund. Þegar Eug-
ene haföi farið með þá inn í setu-
stofuna, mundi ég geta laumazt
niður stigann, út um dyrnar,, og
falið mig í hlöðunni.. ef til
vill..
„Einkadóttir min ..“ endurtók
faöir minn og það var klökkvi i
rómnum.
Mig langaði mest af öllu að
skríða undan legubekknum, fara
fram á stigapallinn og segja föð-
ur mínum og fylgjurum hans f fá-
um orðum frá þvf atlæti, sem
þessi einkadóttir hans hafði sætt
af hans hálfu.
„Eftir hverjum eruð þið eiginlega
að spyrja?“ sagöi Eugene. „Viö
skulum koma inn í setustofuna og
ræða málið nánara ...“
En faöir minn haföi komið auga
á bjarmann sem lagöi út um dyr
vinnustofunnar frá arineldinum.
Hann kom upp stigann og rak-
leitt inn í vinnustofuna, og hinir
fylgdu honum. Eugene kom síð-
astur.
Einhver þeirra hlammaði sér nið
ur á legubekkinn, svo hart aö marr
aði og brakaði í fjöðrunum. Það
var römm mykjulykt af stígvélun-
um hans, svo ég þóttist vita að
það væri nautgripakaupmaðurinn,
Andy, föðurfrændi minn. Ég þekkti
róm tveggja annarra — rottuban-
ans og Jacks Holland.
„Finnst ykkur ekki heldur áliðiö.
dags til aö heimsækja fólk?“ spurði
Eugene.
„Við erum hingaö komnir til að
bjarga saklausum stúlkuræfli frá
synd og svíviröingu", svaraði Andy,
frændi á legubekknum. Hann var
víðfrægur piparsveinn, sem aðeins
hafði átt naut og kýr að málviri-
um alla ævina. „Framseljið stúlk-
una orðalaust, og hafi henni ver-
ið unnið minnsta mein, þá skal yöur
veröa það dýrt — þaö sver ég
við almáttugan guð!“
Hann öskraði síöustu orðin, og
ég gat gert mér í hugarlund, aö
þá væri hann ófrýnilegur. Einu
sinni hafði verið aö því komið, að
hann legði hendur á móður mína
sálugu, vegna þess að hún færði
f tal, að ekki væri ósanngjamt,
að hann greiddi föður mínum eitt-
hvað fyrir það, aö hann beitti naut-
gfipum sínum vægöarlaust í hög-
um okkar. í þaö skipti hafði faðir
minn kómíö frám eirís og karl-
manni sæmdi. „Ef þú snertir kon-
una mína, hrottinn þinn, varpa
ég þér á dyr“, hafði hann sagt og
gert sig líklegan til að láta ekki
sitja við oröin tóm.
„Þetta nær ekki nokkurri átt“,
maldaði Eugene í móinn.
Ég heyröi kveikt á eldspýtum.
Þeir voru að ,kveikja i pipum sfn-
um og gerðu sig líklega til að
setja langan fund, ef því yrði aö
skipta.
„Leyfist mér aö segja nokkur
orö ...“ það var Jack Holland, sem
tók til máls, en faðir minn greip
fram í fyrir honum.
„Fráskilinn maður ... Nógu gam-
all til að vera faðir hennar. Og
þessi skepna afvegaleiðir einka-
dóttur mína“. öskraöi hann.
Auglýsið í VÍSI
JoMhl
'ílArpO
MAYBE /F
X Jl/ST
PUNCH /T
/M TW
SNOUT '...
T'M G/VWG yoc/
AN EASy WAV
OUT...
„Kannski hann sleppi takinu, ef ég gef
honum á hann. Einn beint á trýnið“.
„Látti þér segjast, skepnan þfn! Slepptu,
það er sjálfum þér fyrir beztu. — Svo, þú
ert þrjózkur karlinn og vilt ekki sleppa".
auglýsingar
lesa allir
IVVÖRUSÝNING
KAUPSTEFNAN
REYK JAVÍK1967
Maðurinn sem annars !
aldrei les auglýsingar 1
POLLAND TfeKKÓSLÓVAKIA
SOVETRÍK JN-UNGVERJALAND
ÞVZKA ALÞÝÐULÝÐVELDIÐ
Opiö í dag og á morgun
kl. 14-22. Stórt vöruúrval
frá 5 löndum.
Vinnuvélar sýndar i
gangi. Bílasýning. 5 kvik-
myndasýningar kl. 15, 16,
17, 18 19, 20. 3 fatasýn-
ingar kl. 15, 17 og 18.30
með Dólskum sýningar-
dömum og herrum. Veit-
ineasalur oninn.
OPIÐ PRÁ KL. 14-22 ALLA DAGA
20. MAÍ-4.JÚNÍ ÍÞRÓTTA-OG
SÝNINGARHÖLLIN LAUGARDAL
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h. /
Sími 24940.
\
B