Vísir - 17.08.1967, Page 12

V í SIR. Fimmtudagur 17. ágúst 1967.
íy EdGAR RlCE &UAROUGHS
AMD I DID KIOT
8ELIEVE VOU,
. AKUAABA.'
r (A/ILL FOLLDVV
VOU TO TWE
EWDS OF THE
EARTH, TARZAN.
THAT IS 7HE KIKID OF
AAONSTER. WE HAVE SEEN
NEAR OUR VILLAGE J
/...NOW >
1 WE CAM
EXPEGT
AWyTHINS
JohkI
(=lA rpO
X THINK. WE
ARE ALREADV
THERE.' v—
KVWI IMJIUl/IIM
SUÐURLANDSBRAUT
SÍMl 3S123 OPIÐ 8 -22.3ö
SUNNUD. :9 t 22 30
„Þetta er samskonar skepna og viö sáum
nálægt þorpinu okkar".
„Og ég trúöi þér ekki, Akumba".
u\
„Or þessu getum við búizt viö öllu"
„Ég mun fylgja þér á heimsenda, Tarzan".
„Mér er næst að halda, aö við séum þegar
komnir á heimsenda".
NYJA VEGAKORT SHF LL A FRAM-
LEIDSLUVERDI. ÞAÐ ER í STÓRUM
&MÆLIKVARÐA, Á PLASTHUDUDUM
PAPPÍR DG PRENTAD í LJDSUM OG
LÆSILEGtlM LITUM. MED 2,600
STADA NÖFNUM

Taka næstu lest aftur til New York
og láta sem mér hafi aldrei verið
heitið þessum tíu þúsund dölum?
Þegar Jimmy Perry hafði ávarpaö
hinn virðulega, franska doktor þann
ig í huganum, í von um aö það
næði eyrum hans, hvort heldur
sem hann væri önnum kafinn viö
að þukla ljóshærða englakolla eða
hnýflótta drýsisdjöflahausa, hallaði
hann sér aftur á bak í klefasætinu
spennti armana á brjósti, lokaði
augunum og beiö þess x eftirvænt-
ingu að doktorinn gerði annaö-
hvort aö tala til hans, ofanfrá eða
neðan, eða sendá honum eitthvert
það tákn, sem úr skæri. Hvorugt
gerðist. Jimmy Perry varp þungt
öndinni, greip báðum höndum um
lokaða skjalatöskuna, sem lá í
skauti hans, harðlokaöi eyrunum
fyrir gný iestarhjólanna við braut
arteinana og háværu málæði sam-
ferðafólksins, og féll í léttan, óvær
an blund.
Ulysses Grant Bandaríkjaforseta
hafði verið dagurinn langur, leiður
og þreytandi. Hann haföi gætt viröu
leika í framkomu, samkvæmt ráði
hollustu manna og nánustu sam-
starfsmanna sinna. Hann hafði ver-
ið þolinmóður. Hann haföi verið
hæverskur, varfærinn, alúðlegur og
mjúkur á manninn — með öðrum
orðum , verið allt það, sem hann
var ekki að eðli til — og þaö hafði
verið honum lýjandi áreynsla.
Nú stóð hann úti við stóra glugg
ann á skrifstofu sinni, starði út í
regndimmt aprílhúmið, og minntist
þess allt í einu sér til óblandinnar
ánægju, að það var laugardagur.
Og einhvers staðar á þessu þung-
lamalega setri sem hann hafði kall
að heimili sitt síðasta mánuöinn,
heyrði hann klukku slá sex. Yfrið
nóg. Sex undanfarna sólarhringa
hafði hann unnið tólf klukkustundir
á dag í skrifstofu sinni. Meiri þræl
dómur var svo sannarlega ekki
leggjandi á nokkum mann. Jafnvel
ekki forseta Bandaríkjanna. Þreytu
legur í spori gekk hann yfir að stóra
skrifborðinu, lét fallast niður á stól
inn og strauk fingurgómunum um
hvarma sér.
mun styðja kröfu stéttarsambands
yðar um átta stunda vinnudag til
handa verksmiðjufólki. Já, kven-
félagssambands-fulltrúi, barátta yð-
ar fyrir atkvæðisrétti kvenna er
sannarlega viröingarverö. Já, herra
negra-talsmaður, herra innflytjenda
talsmaður, herra stjórnarfulltrúi
sambands fyrrverandi Norðurríkja
; hermanna ég mun taka óskir yöar
til vinsamlegrar athugunar.
] Og nú, herrar mínir og frúr,
langar mig til þes að fara þess á
leit við yður, aö þið gerist aöilar
að mikilvægri hreyfingu. Forseta-
vemdunarsambandinu. Inngöngu-
skilyrðin eru einföld. í fyrsta lagi
að þér fáiö yður sæti, hneppið frá
yður yfirhöfninni, leggið fæturna
upp á skrifborðið, fáið yöur vindil
og glas af vískí...
.Þungri skrifstofuhurðinni var ýtt
hljóölega frá stöfum, og hljóðlát^r
áheymarvörður gægöist inn í gætt
ina. „Herra forseti...“ mt
„Ekki fleiri í dag, Rufus. í öliúm
guðanna bænum, ekki fleiri í dag!“
„Erindi þessa herramanns er
mjög óvenjulegt, áríðandi, og sér
í lagi persónulegt, herra".
„Þag segja allir. Setjið hann efst
á mánudagslistann. Þá verður hann
í fyrsta hópnum".
„Hann vill ekki vera í neinum
hóp, herra".
„Hvað?“
„Hann hefur meðferðis skýrslu,
sem hann þarf að færa yður. Sér-
staka, leynilega og mjög persónu-
lega skýrslu".
Grant forseti bandaði hendinni
óþolinmóður „Vísið honum til
yfirmanns þeirrar skrifstofudeildar
sem tekur á móti sérstökum, leyni
legum og mjög persónulegum
skýrslum. Sé ekki neinni slíkri
j skrifstofudeild til aö dreifa, veröið
þér að fá einhvern til að setja
hana á stofn í snatri".
„Fyrirgefið herra"., mælti Rufus
„en hann baö að láta þess getiö að
I hann hefði veriö fréttaritari „New
] York Tribune", tvö undanfarin for-
] setatímabil“.
„Hvað heitir hann?“
„James Perry.
Já, hr. sendinefndarformaður, ég I Grant forseti neri hökuna. „Jim
| Perry? Já, hver fjandinn! Viö drukk
; um okkur blindfulla einhverntíma
í fyrra ...“ Rufus ræskti sig lágt,
1 eins og til aö minna forsetann á að
] vissir menn geröu rétt að vera ekki
í að rifja upp vissa atburði úr for-
1 tíðinni að nauösynjalausu. „Hvern-
, ig má það vera, að Jim Perry hefur
; með höndum sérstaklega, leynilega
I og persónulega skýrslu til mín?
I Ég hef aldrei veitt honum neitt
! slíkt umboð“.
„Nei, en fyrirrennari yðar“.
„Andy Johnson?"
„Já, herra. Þér viljiö kannski
líta á umboðsskjalið?"
„Nei, fyrir alla muni“, urraði
Grant, og bandaöi frá sér hendinni,
, þegar Rufus gerði sig líklegan til að
■ rétta .ionum skjaliö. „En þér getið
i svo sem lesið mér þaö“.
Rufus hagræddi gleraugunum á
neff sér, ræsktf sig, og tók síðán
; aö lesa, þurri röddu og áherzlu-
laust: „Til allra þeirra, sem þaö
kann að varða: Þetta er umboö
i til handa sérstökum rannáóknarer-
] indreka, James Oliver Perry, sem
: skrifstofa þessi veitir umboð til að
í safna saman öllum sönnunargögn-
j um, yfirheyra vitni og beita öllum
; þeim aðferðum sem hann kann aö
I álíta nauösynlegar, í því skyni að
í afla sér áreiðanlegrar og fullrar
j vitneskju um örlög og afdrif Wall-
| ingham-vagnlestarinnar. Óskaö er
i að hann hafi fyllsta samstarf að-
njótandi af hálfu allra bandarískra
: borgara, jafnt opinberra embættis
j manna sem annarra. Samkvæmt
j skiplxn Andrew Johnson Bandaríkja
forseta“.
I „Hvenær er skjal þetta dagsett?"
I „1. marz 1868“.
„Einmitt það. Var þaö ekki um
svipaö leyti, sem landráðamálaferl-
in hófust?“
„Jú, herra forseti“.
„Hvað um þessa Wallingham-
vagnalest?“
„Það hef ég ekki minnstu hug-
mynd um, herra forseti. En hafi
Johnson forseti álitið það mál þurfa
rannsóknar við, þá mundi ég álíta,
að það kynni aö hafa nokkra póli-
tíska þýðingu...“ Rufus brosti
undirfurðulega. „Því að þarna er
pólitik með i spilinu; það gefur
auga leið, herra forseti".
Forsetinn glotti.'i Pólitíkin — jú,
þaö var augljóst mál. Frá pólitísku
sjónarmiði var Andrew Johnson
sjálfur eins steindauöur og hugs-
azt gat, en ef skýrsla þessi afhjúp-
aði pólitískt hneyksli, sem átt hafði
sér stað í hans stjóhiartíð — og
ekkert var í rauninni líklegra —
þá var það pólitisk skylda við repu-
blikaflokkinn að varðveita skýrsl-
una og hafa hana á reiðum hönd-
um, þegar þörf krefði. Ef skýrslan
leiddi hins vegar í Ijós hið gagn-
stæöa, var það ekki síður skylda
aö láta hana hverfa fyrir fullt og
allt svo lítið bæri á.
„Þá það. Vísiö honum inn. En
ekki fleiri í dag ... alls ekki...
Þegar dymar höfðu lokazt hljóö-
lega á hæla Jim Perry, og hann
stóð einn síns liðs andspænis þriðja
forsetanum, sem forlögin virtust
hafa áhuga á að tengja starfsferli
hans, fór um hann ósjálfráð ónota-
kennd Grant virtist mun eldri
þunglamalegri og alvörugefnari en
hann bjóst við. Átti hann að brosa
glaðlega? Átti hann að ganga skrefi
nær, eða standa þar, sem hann
stóð? Atti hann að segja eitthvað
að fyrra bragði, eða bíöa þess að
forsetinn ávarpaði hann?
„Jæja, Jim“, sagöi forsetinn um
leið og hann reis á fætur og rétti
honum höndina. ,,Þú hefur fitnaö“.
„Sama mætti og segja um for-
setann“.
Þeir tókust í hendur og forset-
inn hló. Benti honum síðan aö fá
sér sæti hinum megin við borðiö,
dró út skrifborðsskúffu og sótti
ofan í hana viskíflösku og tvö glös.
„Þú mættir halda mig skuldseigan,
svo lengi hefurðu átt þetta hjá
mér. Viltu fá þér einn með mér?“
„Með ánægju herra forséti“.
„Vindíí?"
. „Þökk- fyrir".
Á yfirborðinu virtist svo sem
næstu mínútunum væri eytt í venju
legt og marklaust kurteisishjal. —
Grant spurði gest sinn hæversk-
lega um heilsufar hans, fjölskyld-
una og ferðalög hans í sambandi við
atvinnu hans að undanfömu. Minnt
ist á sameiginlega kunningja þeirra
og sagði nokkrar pólitískar skrýtlur
sem gengu manna á meðal I Wash-
ington þessa dagana. En Jimmy
þekkti Grant frá fornu fari og lét
það ekki blekkja sig. Hann vissi
sig metinn og veginn. Af meiri
mýkt og ekki eins augljóst og £
gamla daga, en það var deginum
Ijósara að enda þótt Ulysses Grant
heföi gerzt þunglamalegri aö sjá
þá tók það ekki til heilabúsins.
„Þú hefur einhverja skýrslu meö
ferðis, er mér sagt“ mælti for-
setinn, þegar hann hafði fyllt glösin
á nýjan leik.
„Já, herra“.
„Látum okkur sjá“.
Jim Perry opnaöi skjalatöskuna
og dró upp úr henni handrit mikiö
snyrtilega bundið stinnum spjöld-
um, reis á fætur og hugðist leggja
það á borðið. „Hér er skýrslan,
herra forseti", mælti hann.
sgSAlLIR KAUPSTADIR DE
KAUPTÖN A LANDINU^
Með BRAUKMANN hitastUli ó
hver|um ofni getið þér sjálf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hifastilli
er hægt að setja bernt á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað ag aukið vel-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérsfakiega hent-
ugur á hitaveitusvæði
SIGHVATuR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
RáðiS
hiianum
sjálf
með ...
IFERDAHANDBÚKINNI ERU