Vísir - 05.09.1967, Síða 8

s
VÍSIR
Utgefandl: Blaðaútgaran vism
Framkvæmdastjóri: Dagui Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Bergþór Olfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1, simar 15610 og 15099
Afgreiðsla: Hverfisgötu 55.
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 linur)
Áskriftargjaid kr. 100.00 á mánuði innanlands
I lausasölu kr. 7.00 eintakið
Prents-.^iðjr Visis — Edda h.f.
Auðskilið mál
glöð stjórnarandstöðunnar hafa ástundað þá iðju allt
viðreisnartímabilið, að blekkja þjóðina, snúa við stað-
reyndum, segja að hvítt sé svart. Það kom því illa
heim við vinnubrögð ritstjóra þessara blaða, þegar við
skiptamálaráðherra skýrði þjóðinni afdráttarlaust frá
því í sjónvarpinu á dögunum, að nokkrir erfiðleikar
væru framundan, sökum verðfallsins og aflabrestsins.
Þetta er raunar ekki annað en það, sem hver hugsandi
maður á að geta sagt sér sjálfur. Enginn eyðir lengi
með góðu móti meiru en hann aflar. Svo er um ein-
staklingana og sama máli gegnir um þjóðina.
En blöð stjómarandstöðunnar eru söm við sig. Þau
fordæma sannleikann. Og það er næsta broslegt, að
þessir sömu menn, sem undanfarin 7—8 ár hafa ekki
linnt látum við að reyna að telja þjóðinni trú um að
allt væri á niðurleið, meðan hið þveröfuga var að ger-
ast, skuli nú, þegar erfiðleika ber að höndum, keppast
við að breiða út þá kenningu, að ekkert sé að.
Tíminn segir, að hefði verðbólgunni verið haldið
í skefjum, eins og hún var 1962, mundi ve'rðfallið nú
ekki hafa haft teljandi áhrif. Blaðið veit þó ofurvel að
verðhækkunin síðan hefur farið í hækkað kaupgjald
og bætt lífskjör almennings í landinu. En hvað sem
því líður, þá er verðbólgan, eins og hún er nú, stað-
reynd. Ve’rðfallið er líka staðreynd, einnig aflabrest-
urinn og áföll landbúnaðarins. Um þetta tjáir ekki að
deila. Aðalatriðið er að þjóðin mæti erfiðleikunum ein-
huga. Með þeim hætti getur hún bezt sigrazt á þeim.
Og þess verður að k’refjast, að stjómarandstaðan hafi
svo mikla ábyrgðartilfinningu, að hún reyni ekki að
sundra þjóðinni, þegar brýna nauðsyn ber til að allir
standi saman.
Þjóðviljinn játar „að vetrarvertíðin hafi skilað
minni afla og verð á fiski hafi farið lækkandi“ og að
svo „geti farið, að afkoma þjóðarbúsins verði lakari
en síðustu á'r“. En blaðið telur með öllu ástæðulaust
að almenningur slái nokkuð af kröfum sínum, þótt
minna verði til skiptanna. Þetta er vægast sagt undar-
leg hagspeki. Þegar almenningur fær sína hlutdeild í
afrakstri góðu áranna virðist eðlilegt og sjálfsagt að
hann fómi einhverju þegar ver gengur. Og það verður
alltaf þjóðin sjálf, sem skakkaföllin bitna á. Engir
aðrir taka fóm á sig fyrir hana. Ef hún aflar t. d. 1000
millj. kr. minna í ár en í fyrra, verður þeim mun minna
til skiptanna, og samkvæmt því verða allir að hegða
sér. Hér er engin „árás á kjör launafólks“, eins og
Þjóðviljinn kallar það, heldu'r efnahagsleg staðreynd,
sem ekki verður umflúin. Þetta á hvert mannsbam að
geta skilið.
____________ V í S IR . Þriðjudagur 5. september 19G7
EINING Á YFIRBORÐINU
NÁÐIST í KHARTOUM
P’ining náðist á ráðstefnunni í
Khartoum „aö minnsta kosti
á yfirborðinu", eins og frétta-
ritari brezka útvarpsins símaði
þaðan. Það þarf nefnilega ekki
að fara f neinar grafgötur um
það, aö sum Arabaríkin eru mót-
fallin hverju því skrefi, sem mið
ar að því að ólíuútflutningur frá
Arabalöndum til vestrænna
landa, sem arabískir leiðtogar
halda fram, að stutt hafi eða
styðji ísrael, hefjist að nýju,
en Alsir, Sýrland og ef til vill
fleiri lönd vildu halda áfram
olfubanninu að minnsta kosti
eitthvað lengur. Samkomulagið
í Khartoum virtist byggjast á
öðru samkomulagi, þess efnis,
að styðja efnahagslega þau lönd,
sem harðast urðu úti í styrjöld-
inni við ísrael, og þá einkum
Egyptaland og Jórdaníu. — Til
þess að stofna sjóð í þessu
skyni féllust olíuframleiðslu-
löndin arabísku (aðallega Ku-
wait, írak og Saudi-Arabía) á að
leggja mikið fé í þennan sjóð.
Það fé átti að fást með olíu-
sölu til fyrrgreindra vestrænna
landa. Það örlaði þvf þegar á
bjartsýni meðal vestrænna
þjóða, sem fóru að gera sér
vonir um, að olíuframleiðslan til
útflutnings til þeirra yröi aftur
hafin, eins og raunverulega
hafði verið boðað með þessu,
en sú bjartsýni sem hér um
ræöir, var þó byggð á nokkurri
varúð, og er það einkum vegna
afstöðu hinna óánægðu ríkja,
sem ekki sátu ráöstefnuna, svo
sem Alsír og Sýrlands.
Það er þó fyrst og fremst af-
staða Sýrlands, sem miklu máli
skiptir, því að
’Sýrlendingar hafa það í hendi
sér að hindra áfram olíuflutn-
inga frá Saudi-Arabiu og Irak
til Miðjarðarhafs. en að þvi
liggja olíuleiðsiur frá þessum
tveimur löndum yfir Sýriand.
En tálsmaður Esso sagði í géer,
að ef olíuútflutningur væri haf-
inn á ný til allra vestrænna
landa væri það skref í rétta átt,
en mikilvægast af öllu vær; þó
að Súezskurðurinn yrði opnaður
á ný.
En á því eru ekki horfur og
það var beinlinis tekið fram í
fréttum frá Khartoum, að efna-
hagsstuðningurinn, sem að fram
an var minnzt á, væri veittur
Egyptalandi vegna þess tekju-
missis, sem Egyptaland yrði að
þola vegna lokunar skurðarins.
En það eru sannarlega ekki
þær horfur enn, aö skurðurinn
veröi opnaður, og því lengur
sem það dregst því erfiðara verö
ur og kostnaðarsamara að grafa
hann upp, þar sem þarf o. s. frv.
Ekki var á þessari ráðstefnu
sinnt ráði Bourguiba, aö hætta
að tala um að þurrka ísrael af
landabréfinu, heldur bæri Ar-
abaríkjunum að viðurkenna Isra-
el, eins og Bandaríkin og Sovét-
ríkin hefðu gert. Hann benti og
á það í aðvörunarorðum sinum,
að Israel væri eitt af löndum
Sameinuðu þjóðanna og Araba-
löndin ein viðurkenndu það ekki
Samstaðan gegn ísrael bygg-
ist sem sé á óbreyttri stefnu að
þvi er viöurkenningu snertirí I
fréttum var ekki talað um beina
sérstöðu einstakra ríkja í því
efni, og er þó víst hvað sem
fyrrnefndri einingu líður, að til
eru Arabaríki, sem líta af raun-
sæi á málin. Var of snemmt að
lækka seglin meira þegar ? Nass
er og Hussein Jórdaníukonung-
ur sögðu þó í ræðum á ráð-
stefnunni, að timi væri kom-
inn til að leita stjómmálaiegrar
lausnar á deilunum, sem sam-
komulag gæti náðst um. 1 ræðu
á lokafundi málaði hann dökk-
um litum efnahagslegt ástand
og horfur í Egyptalandi og Jórd-
aníu. Fulltrúar sögðu eftirá, að
Nasser hefði sagt efnahagshorf-
umar í Egyptalandi mjög slæm-
ar og í „Jórdaníu jafnvel enn
verri“. Hann sagði líka, að hann
væri án f jár og vopna, en ef hin
Arabaríkin sameinuðust til þess
aö berjast gegn ísrael myndi
hann berjast líka.
Hussein sagði við þá æðstu
menn og staðgengla æðstu
manna er sátu fundinn, ag „Ar-
abar yröu að horfast í augu viö
raunveruleikann og játa mistök
af einurð og karlmennsku ...
menn sigmöu ekki með því aö
syngja um sigur og sá sem syngi
í myrkri upprætti ekki þar með
óttann I hug slnum“.
Eshkol forsætisráðherra Isra-
els hefir harmað, að það ráð
var ekki tekig að setjast að
samningaborði.
Og nú er beðið eftir hvað frek
ara gerist, — fyrstu fréttum um,
að olíusala verði hafin til Bret-
lands og Bandaríkjanna, að olían
fari aftur að renna um Sýrlands-
leiðslumar og dollarar og pund
í fjárhirzlur Saudi-Arabiu, ír-
aks, Kuwaits og Libyu. — Og
kannski líka eftir fréttum, sem
beri með sér, að þrátt fyrir allt
kunni að verða þreifað fyrir sér
um samninga. — Hvað gerðist
meira í Khartoum en enn er
komið í Ijós ?
A. Th.
/
AREM marskálkur, — fyrrverandi yfirmaður egypzka hersins.
Eftir ósigur Araba fyrir ísrael vék Nasser honum úr stöðu sinni
og nú hefur hann veriö handtekinn fyrir áætluö byltingaráform
gegn forsetanum. — Þessi mynd var tekin af marskálknum fyr-
ir nokkrum árum í egypzka sendiráðinu í London, er hann var
þar á ferö. Á veggnum fyrir aftan hann hangir mynd af Nasser
forseta.
Samsærið gegn Nasser
Amer marskálkur fyrir rétt og 50 aðrir
Blaðið A1 Ahram í Kairo, sem
litið er á sem málpípu Nassers
forseta, hefir staöfest, að kom-
izt hafi upp um samsæri Ilðs-
foringja til þess aö ná tökum á
hemum, rétt áöur en forsetinn
lagði af stað á ráðstefnuna í
Khartoum.
Forsprakki samsærismann-
anna er nefndur Arem marskálk
ur, fyrrverandi yfirmaöur hers-
ins, en Nasser vék honum frá eft
ir ósigurinn í styrjöldinni við
ísrael.
Laust eftir Khartoumfundinn
voru á kreiki lausafréttir hafð-
ar eftir frönskum fréttamanni,
Khartoum, að margir liðsforingj
ar og þeirra á meðal Amer,
hefðu verið handteknir. Síðar
komu fram tilgátur um, að menn
þessir hefðu verið settir í stofu-
fangelsi af öryggisástæðum í
fjarveru Nassers.
Blaðið staðfestir nú, að um
50 menn hafi verið handteknir
og verði þeir leiddir fyrir rétt.
xsmær-
eftir komu hans frá Kairo til